Η αναγέννηση ενός VOR EN 503

Μηχανικός ή ψυχολόγος, ιδού η απορία!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/11/2019

Πριν λίγο καιρό, είχαμε δημοσιεύσει την ιστορία της ανακατασκευής ενός Husqvarna WR360 από τον Αλέξη Στεφανίδη, έναν άνθρωπο που το… "κόλλημά" του τον κάνει να ξεπερνά κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Το δεύτερο project του, ένα VOR EN503, το αποδεικνύει περίτρανα!

ΜH-ΨΥ

Του Αλέξη Στεφανίδη

Φωτό: του ιδίου, Κωνσταντίνου Ανούση και Λεωνίδα Γερμανόπουλου

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες μηχανικών. Aλλά μόνο μία μπορεί να πάρει ένα γερασμένο εξωτικό endurο και να το κάνει καλύτερο και από καινούριο

Πρώτη κατηγορία είναι οι "μηχανικοί κατ’ επάγγελμα" στους οποίους πας την μηχανή σου για την προκαθορισμένη συντήρηση ή να σου την μαζέψουν αν έχεις μετρήσει καμιά σαβούρα. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι λεγόμενοι "μερακλήδες" που με μια ματιά και μια γκαζιά έχουν καταλάβει ότι βαράνε οι βαλβίδες στον τρίτο κύλινδρο και θα κάνουν αυτό το έξτρα κατιτίς, όπως να σου αλλάξουν το ταλαιπωρημένο οκταράκι παξιμάδι πριν στην παραδώσουν. Ωραίοι και οι δύο με τα καλά τους και τα κακά τους, αλλά εγώ προτιμώ την τρίτη κατηγορία...

‘Εχετε ακούσει ποτέ για τους ΜH-ΨΥ, aka "μηχανικούς ψυχολόγους"; Είναι αυτοί που πας και βγάζεις πάνω τους όλα τα σπασμένα. Πληρώνουν την νύφη για το κάθε τι μακρύ και κοντό σου. Έ... σε αυτούς πάω εγώ. Τους καταλαβαίνεις κατευθείαν από τον χώρο εργασίας τους. Αντί για ξώβυζα έχουν φωτογραφίες του Tamburini, του Enzo Ferrari και του Fogarty. Σου πετάνε και σε μια γωνίτσα ξέμπαρκο ένα βιβλίο του Mark Rothko ή του Νίκου Δανιηλίδη και για να την ακούσεις ακόμα περισσότερο, καμιά γνήσια μπιέλα από το 888 του Falappa. Η μουσική υπόκρουση συνήθως θα πρέπει να ηρεμεί τον ασθενή (εμένα δηλαδή) με ακούσματα από Bocelli, Muddy Waters, Phil Collins, Eric Clapton και Van Halen ή Mötley Crüe αν είναι πιο rock η διάθεση. Στους τοίχους θα βρείς μια όμορφη αταξία από σημαίες, fairings, επιπλέον φωτογραφίες, λοιπά άσχετα αλλά ενδιαφέροντα αντικείμενα που κοιτάζοντάς τα, σου δένει τόσο καλά η εικόνα που δεν θα τολμούσες να ανακατατάξεις τίποτα.

Έχει και αυτό την σημασία του γιατί μόλις μπαίνεις σε τέτοιους χώρους "φτιάχνεσαι" κατευθείαν. Αισθάνεσαι σαν ζώο που επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον. Και μόλις αισθανθείς άνετα, αναπαυτικά, έχεις πιει τον κερασμένο καφέ σου και έχεις φάει κανένα 60λέπτο να μιλάς για μηχανές, τέχνη, ιστορία, αρχιτεκτονική και άλλα πολλά υπέροχα πράματα που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο (γιατί οι ΜΗ ΨΥ έχουν συνήθως ένα ευρύ πεδίο γνώσης), αρχίζεις και του ξεδιπλώνεις τα ψυχολογικά σου.

- Λοιπόν Κωνσταντίνε....(Κωνσταντίνος Ανούσης – Nimateck) Έχω ένα VOR ΕΝ503 που αγόρασα πριν έξι χρόνια και είναι καιρός να κάνουμε κάτι γι αυτό.

Όσο του εξηγώ τι και πώς, εκείνος με παρακολουθεί και κρατάει σημειώσεις με ευλάβια μαθητή, ενώ στο κεφάλι μου ακομά αντηχούν τα λόγια του φίλου μου του Γιάννη:

- "Πωωωω τι πήγες και πήρες πάλι ρε μαλ...&^%. Ρε πας καλά; Τι να φτιάξεις από αυτό; Αυτά βγαίνανε χαλασμένα απ’το κουτί τους. Ρε, σύνελθε και έλα στα λογικά σου."

Και δε θα χάσει να συμπληρώσει ο άλλος κολλητός (Βαγγέλης στ’όνομα):

- "Αλέξη, βάψ’το μπλε και ξέρεις εσύ μετά... "

Θύμα bullying κατέφυγα και εγώ στο καταφύγιο του Κωσταντίνου που αυτός καταλαβαίνει απόλυτα τέτοιου είδους βίτσια γιατί κουβαλάει και αυτός την δική του τρέλα. Ναι, το παραδέχομαι, με τραβάνε μοτοσυκλέτες που μηχανολογικά δεν είναι άρτιες. Αυτές τις μοτοσυκλέτες που τις λένε underdeveloped οι Αγγλοσάξωνες. Αυτές τις μοτοσυκλέτες που τις βάζεις μπρος και κάνεις τον σταυρό σου για να σου βγάλουν την διαδρομή. Αλλά άμα δουλέψουν, ζεις το απόλυτο όνειρο... Αυτές τις μοτοσυκλέτες που χλευάζουν οι τεχνοκράτες Hondaκηδες και Suzukaκηδες. Μοτοσυκλέτες τύπου Mondial Piega, Bimota VDue 500, Confederate Wraith, Vertemati, Ηusaberg από τα 2000's και άλλα πολλά, πάααααρα πολλά.

- Γιατρέ καταλαβαίνεις έτσι; Θέλω να το κάνω τζι τζι το VOR; Πειράζει; Γίνεται γιατρέ μου;

- Όλα γίνονται με θέληση και υπομονή Άλεξ, φέρτο εδώ να το δούμε .

To VOR όπως παρελήφθη

Η στιγμή της αλήθειας

Και εδώ ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Γιατί φαινομενικά ήταν απλά ένα σκονισμένο VOR ΕΝ503 του 2001, χωρίς αυτοκόλλητα, βαμμένα πλαστικά με σπρέι και κάποιες σκουριασμένες βίδες χωρίς καμιά άλλη κακοφωνία. Η "άριστη κατάσταση", βερεσέ ήταν γραμμένη στο car.gr. Έχει γίνει ψωμοτύρι αυτή η έκφραση. Δυνατός ισχυρισμός το "άριστη κατάσταση", πόσο μάλλον για ένα εξωτικό καθαρόαιμο enduro που έζησε την ζωή του στην πανέμορφη Κω.

"Πολύ πιθανό να έχει πέσει η πατέντα της πατέντας για να δουλέψει αυτό το πράμα στη Κω, γιατί εξιδικευμένο συνεργείο για τέτοιες μηχανές ψάχνεις με το δίκανο ακόμα και στην Αθήνα."

Αυτό σκέφτηκα. Αλλά κατά τ’ άλλα, το συγκεκριμένο 2001 μοντέλο (αυτή τη χρονιά έψαχνα συγκεκριμένα λόγω εμφάνισης) ήταν το πιο καθαρό απ’ όσα είχα δει στις αγγελίες τα τελευταία δύο χρόνια. Ακόμα πιο ενδιαφέρον το έκανε το γεγονός ότι ήταν πρώτο χέρι, καθώς ο ιδιοκτήτης το είχε αγοράσει απευθείας από την Ιταλία (!!!). Φυσικά ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, έκανε ότι μπορούσε με τα μέσα που διέθετε στο νησί να διατηρήσει αυτό το εύθραυστο enduro σε όση καλύτερη και λειτουργική κατάσταση μπορούσε. Να είμαστε δίκαιοι. Φαινόταν ότι τη λάτρευε την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Όμως, ένα ατύχημα το 2007, τον ανάγκασε να κλειδώσει το θηρίο στο κλουβί του.

Και φτάνουμε σ’ένα κρύο ξημερώμα τον Φεβρουάριο του 2013. Εγώ, η σύζυγος και ένας φίλος στο λιμάνι του Πειραία, να περιμένουμε το καράβι από την Κω με το VOR. Κατά την παραλαβή του, εκ πρώτης όψεως φαινόταν καλοδιατηρημένο αλλά το μεγάλο ερώτημα ήταν τι έκρυβε στα σωθικά του.

Το επόμενο στάδιο ήταν η συλλογή ανταλλακτικών. Για όσους δεν ξέρουν ποια είναι η VOR θα σας πω εν συντομία ότι ήταν το δημιούργημα το αδελφών Vertemati (Guido και Αlvaro), θρυλικές μορφές στην παγκόσμια motocross σκηνή και φανατικοί υποστηρικτές των τετράχρονων μονοκύλινδρων motocross. Μετά από πειραματισμούς με διάφορα πρωτότυπα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 καταφέρνουν το 1998 να ιδρύσουν την Vertemati Off Road (VOR) και σε συνεργασία με την Bimota να αρχίσουν μια μικρή παραγωγή, αλλά πολύ σύντομα, διαφωνίες με την διεύθυνση της εταιρείας από το Rimini, τους ωθούν να την πουλήσουν και να ιδρύσουν εκ νέου την ομώνυμη εταιρεία (Vertemati σκέτο).

Η VOR παρέμεινε στα χέρια του νέου ιδιοκτήτη (Uberto Rasini στο όνομα) μέχρι και το 2003 που αγοράστηκε από την Mondial Moto Spa. Mε την επίσημη πτώχευση της Mondial τον Σεπτέμβριο του 2004, πέθανε και το όνειρο της VOR. Οπότε με αυτήν την συνοπτική ιστορία μπορείτε να καταλάβετε τι εστί η εύρεση ανταλλακτικών VOR. Tουλάχιστον στην αρχή, γιατί μετά από πέντε χρόνια ψάξιμο απέκτησα την εμπειρία και έγιναν πιο εύκολα τα πράματα.

Γκρι το ήθελα από την αρχή αλλά η απόχρωση που πρότεινε ο Κωνσταντίνο απογείωσε το project. Τα μαύρο βαμμένο κομμάτι ήταν δικιά του "τσαχπινιά"

Η οδύσσεια του restoring!

Tα πρώτα χρόνια ήταν σκέτη τρέλα. Ένα μόνο πράμα θα σας διηγηθώ και θα καταλάβετε το μέγεθος της καῒλας. Το 2013 βρισκόμουν σε κατασκευαστικό έργο σε μια έρημο στο μακρινό Τουρκμενιστάν. Το διαδίκτυο σε αυτό το αχανές μέρος δούλευε στην καλύτερη για 15 λεπτά ανά εβδομάδα και αυτό με διακοπές. Σε μία από εκείνες τις ημέρες που δούλεψε, εντοπίζω στο e-bay αυθεντικά αυτοκόλλητα της VOR σε ένα μικρό μαγαζάκι στη Γερμανία. Το άγχος με το οποίο έκανα copy paste τον σύνδεσμο και πληκτρολόγησα στο φίλο μου στο Messenger την ακόλουθη πρόταση πριν χαθεί στο σήμα δεν περιγράφεται: "Χτύπα τα τώρα, δεν με νοιάζει πόσο κάνουν, θα σου δώσω τα λεφτά όταν έρθω. Thanx in advance - Αlex" Και όλα αυτά γιατί το wi-fi ίσως να ξαναδούλευε μετά από 5-6 μέρες και άντε να ξαναβρείς πάλι γνήσια αυτοκόλλητα της VOR…

Το VOR είναι ο ορισμός του αντικομφορμισμού

Mε τον καιρό μάζεψα από διάφορες μεριές του κόσμου ανταλλακτικά. Έπειτα, το επόμενο βήμα ήταν να βρεθώ έτοιμος οικονομικά για το εγχείρημα. Σε τέτοιου είδους μηχανές πρέπει πάντα να προσθέσεις και τις ανθρωποώρες μελέτης του ΜΗ-ΨΥ. Τέτοιου είδους σπάνιες μοτοσυκλέτες ακολουθούν συνήθως εντελώς διαφορετικές τεχνολογικές λύσεις. Άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε παταγωδώς αποτυχημένες. Πάντα όμως άκρως ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερες! To VOR ας πούμε είναι ο ορισμός του αντικομφορμισμού: Βιδωτό quick-release πλαίσιο, κίνηση βαλβίδων με γρανάζια, billet ψαλίδι, εφαρμογή φίλτρου πάνω στο πλαίσιο, λίπανση μέσω κίνησης του στροφάλου κλπ, κλπ. Μέχρι και η μανιβέλα έχει κίνηση προς τα εμπρός αντί προς τα πίσω!!!

- "Μάλλον γιατί o Giuseppe και ο Luigi θέλανε να φάνε τα panini τους στο μεσημεριανό, και γυρνώντας ξέχασαν να σχεδιάσουν την μανιβέλα. Θα το κατάλαβαν μία μέρα πριν την παραγωγή. Fanculo Luigi! Dov'è la pedivella???" Αυτή είναι η εξήγηση του Γιάννη για τις σχεδιαστικές λύσεις της VOR, στα πλαίσια του bullying που συνεχιζόταν καθ’όλη τη διάρκεια του project.

Φτάνουμε Φεβρουάριο του 2019, το VOR παραδίδεται στο εργαστήριο του Κωσταντίνου. Ο Γιάννης με κοιτάει απογοητευμένος και μουρμουράει:

- "ΨΙΤ! Κατάλαβε το, δεν έχουν όλοι την όρεξη σου. Τι σου φταίει τώρα ο άνθρωπος να χάσει το χρόνο του με το τρίμμα που του έφερες για μηχανή;"

O Κωσταντίνος το γυρόφερνε, σκάλιζε, κρατούσε σημειώσεις και ταυτόχρονα παραμιλούσε, ενώ εγώ του έλεγα τι θα ήθελα, πώς θα το ήθελα και γιατί θα το ήθελα έτσι. Πραγματική ψυχανάλυση για να "νιώσει" ο ΜΗ-ΨΥ τα θέλω μου. Μόνο έτσι καταφέρνεις το τέλειο αποτέλεσμα με την πρώτη προσπάθεια σε τέτοιου είδους ιδιαίτερα projects.

O Κωνστανίνος χρειάστηκε να σημειώσει με μαρκαδόρο τα σημεία χρονισμού των βαλβίδων. Αθάνατοι Ιταλοί!

Από εκεί και πέρα το VOR είχε γίνει πλέον πρόβλημα του Κωσταντίνου. Αφού τον φόρτωσα με τις ιδέες μου, την τσίτα, τον αγχώδη ενθουσιασμό μου, κούτες με parts, ένα VOR 503 με μηδενικό ιστορικό συντήρησης -και σημειωτέον μηδενική χρήση στα δικά μου χέρια (δεν το είχα βάλει μπρος ποτέ γιατί δεν είχα ιδέα σε τι κατάσταση ήταν ο κινητήρας)- "την έκανα" με ελαφρά…

Ο Κωνσταντίνος έπιασε κατευθείαν δουλειά και πολύ σύντομα επιβεβαιώθηκα για την επιλογή μου να μην το βάλω μπρος. Με το άνοιγμα του κινητήρα ανακάλυψε ένα after market πιστόνι με λάθος διαστάσεις και σημάδια των βαλβίδων πάνω του. Άουτς! Και καλά θα ήταν αν μέναμε μόνο σ’ αυτό το πρόβλημα. Το Nikasil στον κύλινδρο σκέτο χάλι. Το πλαίσιο έδενε με βίδες με λάθoς μέγεθος κεφαλής που είχαν δεχτεί από πάνω "τάπωμα" με ηλεκτροσυγκόλληση! Η μέτρηση στα διάκενα των βαλβίδων ήταν τελείως εκτός από τα επιτρεπόμενα όρια, σχεδόν τα διπλάσια! Κάτι ήξερα που δεν το έβαζα μπρος έξι χρόνια και ας με έκραξαν άπαντες για το πόσο ψείρας είμαι.

Πατέντες ανακαλύψαμε και στο Dell’Orto καρμπυρατέρ. Όσο άνοιγες, τόσα έβρισκες. Φυσικά για την δικιά μου τελειομανία και του Κωνσταντίνου, αυτά ήταν αδιανόητα πράματα. Καταλαβαίνετε την σύγχυση μας, όταν βλέπαμε τέτοιου είδους επεμβάσεις σε μια τόσο όμορφη μοτοσυκλέτα. Μας τρελαίνανε! Ωστόσο, από την άλλη καταλαβαίνω και την λαχτάρα του πρώην ιδιοκτήτη που ήθελε να ευχαριστιέται την μηχανή του με κάθε τρόπο.

Ο μηχανικός… καταλύτης

Εδώ είναι που ο ΜΗ-ΨΥ της ιστορίας μας αρχίζει και πληρώνει τα σπασμένα. Δεν μιλάω για τις ανθρωποώρες που έφαγε για να μελετήσει το service book, το parts manual και να καταχωρήσει με τον εργοστασιακό κωδικό και σε σακουλάκια το κάθε ανταλλακτικό. ‘Η τι έκανε για να βρει την κατάλληλη εταιρεία για να στείλουμε το κύλινδρο για την επιστρώση Nikasil (στο τέλος κατέληξε στην Ολλανδία). Ή για τις πατέντες με τα λαστιχάκια και για να δέσει το "τάχα μου" κιβώτιο τύπου κασέτας. ‘Η την σπαζοκεφαλιά με τα μπουζόνια της κεφαλής που πρέπει να μπουν με συγκεκριμένη σειρά αλλιώς ξεκινάς από την αρχή. Ή τον μηχανισμό του αποσυμπιεστή που δεν θα το έλεγες ότι είναι η πιο απλοϊκή κατασκευή στον κόσμο. Ή για τα γρανάζια κίνησης των εκκεντροφόρων που δεν είχαν σημάδια χρονισμού! Να συνεχίσω; Θα συνεχίσω. Το πλαίσιο για να ξαναδέσει με τα αντίστοιχα υποπλαίσια είχε και αυτό το ζόρι του. Ας μην ξεχάσουμε ότι η VOR ήταν περισσότερο μια βιοτεχνία παρά ένα εργοστάσιο και οι περισσότερες δουλειές ήταν χειρωνακτικές. Όπότε οι ανοχές των πλαισίων ήταν λογικό να έχουν αρκετά μεγαλύτερο εύρος απ’ ότι ενός Honda.

Ιδού τo τελικό αποτέλεσμα μετά από σχεδόν 7 χρόνια υπομονής και επιμονής

Πολύ ψάξιμο, πολύ δουλειά, πολύ υπομονή, αλλά μήνα με τον μήνα τα αποτελέσματα άρχιζαν να φαίνονται. Μέσα από αυτήν την διαδικασία άρχισα να κατανοώ και να εκτιμώ ακόμα περισσότερο τον λόγο που τα VOR ήταν οι μηχανές που ήταν. Για ανθρώπους σαν εμένα και τον Κωνσταντίνο, η διαδικασία μιας ανακατασκευής έχει και διδακτική υπόσταση: Γιατί μάς δίνεται η δυνατότητα να αποδομήσουμε μια σπάνια μηχανή και να καταλάβουμε γιατί οι δημιουργοί της πήραν τις συγκεκριμένες σχεδιαστικές κατευθύνσεις. Όλη η ιστορία της εξέλιξής της είναι εκεί, μπροστά σου, μπορείς να την πιάσεις στα χέρια σου και να την περιεργαστείς κομμάτι-κομμάτι. Και όλη αυτήν την ροή γνώσης, ο Κωνσταντίνος θα στην μεταλαμπαδεύσει με μακροσκελείς συζητήσεις λόγω του κοινού πάθους που μάς δένει για τέτοιου είδους ιδιαίτερες μοτοσυκλέτες. Και φυσικά, θα προκύψουν και άλλα ευρήματα από αυτήν την ανταλλαγή γνώσεων που αποτελούν την πεμπτουσία ενός petrolhead. Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι έχεις ξαναδώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε μια μηχανή που το πιο πιθανό ήταν να κατέληγε για "μπάλωμα στα αμπάρια των πλοίων" όπως λέει και ο Γιάννης.

Το VOR ήταν, αισίως, έτοιμο τον Σεμπτέμβριο του 2019. Αλλά κατά την παράδοση φρόντισε να μας κάνει το τελευταίο καψόνι. Τα εργοστασιακά αυτοκόλλητα όντας πολυκαιρισμένα δεν ξεκολλούσαν με τίποτα. Όμως κανένα πρόβλημα, γιατί αυτό ήταν η δεύτερη ανακατασκευή που πραγματοποιούσα σε μοτοσυκλέτα και είχα μάθει πια τα κατατόπια. Ο Ντίνος Kαλιαμπέτσος από την DXL Graphics όχι μόνο φρόντισε να αναπαράγει τα αυτοκόλλητα με 100% ακρίβεια, αλλά χρησιμοποίησε σαφέστερα πολύ καλύτερη πρώτη ύλη απ’ ότι είχαν τα εργοστασιακά αυτοκόλλητα.

Προσωπικές πινελιές

Στο έργο εννοείται ότι ήθελα να κάνω κάποιες προσωπικές παρεμβάσεις που δεν θα άλλαζαν κατά πολύ την εργοστασιακή όψη. Το aftermarket number plate με την σίτα ήταν περισσότερο για τη συσχέτιση του VOR με την αδελφή Vertemati. Το πλαίσιο βάφτηκε κυρίως σε μια γκρι απόχρωση που θα ταίριαζε με τα χρώματα του πιρουνιού και των πλαστικών, αλλά οι κάθετοι δοκοί που οδηγούσαν στα ποδοστήρια βάφτηκε μαύρη. Το δε γκρι που διαλέχτηκε με την ιδιαίτερη "σαγρέ" αίσθηση ήταν ιδέα του Κωνσταντίνου, γιατί στο project brief πού είχαμε κατάλαβε ότι προσπαθούσα να δώσω μια ωμή εργοστασιακή όψη. Αυτό το συγκεκριμένο χρώμα απογείωσε το concept και το έκανε ακόμα καλύτερο από την αρχική μου ιδέα. Το καμπυρατερ βάφτηκε και αυτό στο χρώμα του μαγνησίου συνεχίζοντας το factory θέμα. Και αυτό επίσης ιδέα του Κωνσταντίνου. Σημειώστε το αυτό γιατί μόνο οι ΜΗ-ΨΥ μπορούν να κάνουν τέτοια μαγικά, γιατί έχουν την δυνατότητα να "νιώσουν" την ιδέα σου.

Οι ζάντες ανακατασκευάστηκαν με νέες ακτίνες και τα κέντρα γυαλίστηκαν. Τα στεφάνια βάφτηκαν σε ένα επίσης "σαγρέ" μαύρο χρώμα, όπως και τα καπάκια του κινητήρα. Από το τιμόνι, αφαιρέθηκε το cross bar για να δοθεί μία πιο FMX αισθητική στο ήδη πολύ ψηλό τιμόνι. Στην μοτοσυκλέτα όλα λύθηκαν, όλα καθαρίστηκαν / γυαλίστηκαν και ό,τι έχριζε αντικατάστασης, αντικαταστάθηκε με γνήσια ανταλλακτικά της VOR. Το αποτέλεσμα: Εκπληκτικό! Νομίζω οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους. Φώτα δεν έβαλα, γιατί το προτιμούσα τελείως απλό και λιτό αν και ο Κωσταντίνος έχει την πλεξούδα έτοιμη αν αλλάξω ποτέ γνώμη.

Σας αφήνω να απολαύσετε τις φωτογραφίες αλλά θυμηθείτε: Αν μπλέκετε καλλιτεχνικά/ιστορικά/συναισθηματικά θέματα μαζί με μοτοσυκλέτες ή γενικά τραβάτε κολλήματα που δεν στέκουν στους πολλούς, μην σκάτε! Υπάρχουν και οι ΜΗ-ΨΥ εκεί έξω που θα σας καταλάβουν!

Το άρθρο συνοδεύεται από ένα ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό

https://bit.ly/MOTO_667

Αφιερώματα

MOTO.K. Η επιστήμη της σέλας

Η απόλυτη άνεση και η απόλαυση της μοτοσυκλέτας σου έχουν ελληνική υπογραφή

Από τον

Μπάμπη Μέντη

21/7/2022

Όσοι έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα στους δρόμους και πολύ περισσότερο οι τακτικοί αναγνώστες μας, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως η σέλα μιας μοτοσυκλέτας, ενός scooter ή ενός παπιού παίζει καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο στον τομέα της άνεσης αλλά και στην εκμετάλλευση των επιδόσεών της!

Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως το σώμα μας βρίσκεται σε διαρκή κίνηση όταν οδηγούμε μοτοσυκλέτες και δέχεται δυνάμεις από όλες και προς όλες τις κατευθύνσεις, κάτι που επηρεάζει τα δυναμικά χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας λόγω διαρκούς μετατόπισης του βάρους και φυσικά επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο χειρισμού της μοτοσυκλέτας από τον αναβάτη, καθώς η σέλα είναι ένα από τα βασικά σημεία στήριξης του σώματος πάνω σε οποιοδήποτε είδους δίκυκλο.

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή μιας σέλας είναι πραγματικά μια σύνθετη διαδικασία με πολλαπλές παραμέτρους και γι’ αυτό είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που οι σχεδιαστές των εργοστασίων καταφέρνουν να φτιάξουν από την αρχή μια σέλα που να ταιριάζει και να καλύπτει τις ανάγκες όλων των αναβατών που θα αγοράσουν τη μοτοσυκλέτα, το scooter ή το παπί σε όλα τα σημεία του πλανήτη.

Όπως γίνεται κατανοητό από όλα τα παραπάνω, ο σχεδιασμός και η κατασκευή της σέλας είναι σοβαρή υπόθεση, με πάρα πολλές παραμέτρους και επιπτώσεις για τον αναβάτη.

Απόλαυσε τη μοτοσυκλέτα σου

Η ΜΟΤΟ.Κ είναι μια 100% ελληνική εταιρεία που ιδρύθηκε από τον Κώστα Τσαλαπατάνη το 2003 με βασικό στόχο να κατασκευάζει εργονομικές σέλες μοτοσυκλετών, scooter και παπιών ώστε οι αναβάτες τους να απολαμβάνουν της οδήγησή τους.

Αυτή τη στιγμή, η MOTO.K συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους κορυφαίους κατασκευαστές εργονομικών και custom σελών σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο λόγω της συσσωρευμένης τεχνογνωσίας και των επενδύσεων σε εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας που διαθέτει, αλλά και χάρη στη δυνατότητα να κατασκευάζει σέλες για τον συγκεκριμένο σωματότυπο του κάθε αναβάτη. Βρεθήκαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας και ξεναγηθήκαμε στους χώρους των εργαστηρίων και πώλησης επί της Καλλιρόης 37, όπου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από κοντά όλη την διαδικασία κατασκευής μιας tailor-made σέλας της MOTO.K αλλά και να ενημερωθούμε για όλη τη σειρά νέων προϊόντων που διαθέτει στη γκάμα της και κάνουν την ζωή μας πάνω στη μοτοσυκλέτα καλύτερη και ομορφότερη!

Το μεγάλο πλεονέκτημα μιας σέλας MOTO.K ξεκινά από την δυνατότητα κατασκευής του αφρώδους υλικού σε ένα ενιαίο κομμάτι στο επιθυμητό σχήμα και με την επιθυμητή σκληρότητα.

Αυτό εγγυάται δύο βασικά χαρακτηριστικά:

Το πρώτο έχει να κάνει με τους τομείς της ποιότητας κατασκευής, δηλαδή την αντοχή στο χρόνο χωρίς να αλλοιωθούν από τη συχνή χρήση το σχήμα και η σκληρότητα της σέλας, αλλά και την σιγουριά που έχει ο μοτοσυκλετιστής ότι η δική του σέλα ΜΟΤΟ.Κ έχει ακριβώς τα ίδια επίπεδα ποιότητας κατασκευής και απόδοσης με όλες τις υπόλοιπες σέλες ΜΟΤΟ.Κ. Οπότε η φράση: ”Εμένα μου έκανε καλή δουλειά, αλλά στη σέλα του φίλου μου όχι” δεν υπάρχει σε κανένα προϊόν της ΜΟΤΟ.Κ αφού τίποτα δεν βασίζεται στα… “κέφια” που είχε εκείνη την ημέρα ο μάστορας.

Το δεύτερο έχει να κάνει με τη δυνατότητα να κατασκευαστεί το αφρώδες με χαρακτηριστικά που ταιριάζουν ακριβώς στον συγκεκριμένο αναβάτη.

Σε αυτή την περίπτωση, ένα ειδικό όργανο μέτρησης πίεσης τοποθετείται πάνω στην εργοστασιακή σέλα το οποίο μετρά με ακρίβεια σε ποια σημεία της σέλας εμφανίζονται οι μέγιστες και οι ελάχιστες τιμές πίεσης, αλλά και σε πόση επιφάνεια διαχέεται η πίεση.

Με βάση αυτή την λεπτομερή μέτρηση που αφορά τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα με τον συγκεκριμένο αναβάτη πάνω της, η ομάδα σχεδιαστών της ΜΟΤΟ.Κ δημιουργεί ένα νέο σχήμα για το αφρώδες και προσαρμόζει τη σκληρότητά του ώστε οι μέγιστες τιμές πίεσης να μειωθούν σημαντικά και την ίδια στιγμή η επιφάνεια επαφής του σώματος με τη σέλα να μεγαλώσει.

Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο η σέλα γίνεται πιο άνετη στην πολύωρη χρήση, αλλά προσφέρει πολύ καλύτερη στήριξη στο σώμα του αναβάτη, κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό κατά τη διάρκεια της οδήγησης όπου το σώμα πρέπει να αντισταθεί στις δυνάμεις που δέχεται κατά το φρενάρισμα και την επιτάχυνση.

Γι΄αυτό και έχουμε γράψει πολλές φορές πως οι υπερβολικά μαλακές σέλες είναι άνετες μόνο όταν καβαλάς τη μοτοσυκλέτα σταματημένη. Όταν όμως βρίσκεται σε κίνηση χρειάζεσαι μια σωστά σχεδιασμένη σέλα, όπου το σχήμα και η σκληρότητα του αφρώδους θα πρέπει να συμβάλει θετικά στη συνολική εργονομία της θέσης οδήγησης και να προσφέρει άνεση σε όλους τους μυς του σώματος. Άλλωστε όσοι υποφέρουν από πόνους στη μέση, ξέρουν πολύ καλά πως το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τους μυς των ποδιών που δεν στηρίζουν σωστά το σώμα όταν σκύβουμε και σηκώνουμε βάρη.

Οπότε η πραγματικά άνετη σέλα δεν είναι εκείνη που απλώς κρατά χαρούμενα τα… οπίσθιά μας.

Η πραγματικά άνετη σέλα είναι εκείνη που κρατά ξεκούραστο ΟΛΟΚΛΗΡΟ το σώμα μας και με αυτή τη φιλοσοφία είναι κατασκευασμένη κάθε σέλα της ΜΟΤΟ.Κ.

Ιδιαίτερα στα scooter και τα παπιά που δεν υπάρχει ρεζερβουάρ ανάμεσα στα πόδια του αναβάτη, η σέλα είναι το μοναδικό σταθερό σημείο στήριξης του σώματος και από το σωστό ή λάθος σχήμα της εξαρτάται αν σε κάθε φανάρι θα πρέπει να κρατάς αντίσταση με τα χέρια στο τιμόνι όλο το βάρος του σώματός σου. Περιττό να πούμε πως το τιμόνι είναι για να κατευθύνουμε ένα δίκυκλο και σε καμία περίπτωση για να στηριζόμαστε πάνω του.

Σε όποια σχολή ασφαλούς ή αγωνιστικής οδήγησης κι αν πας, το πρώτο πράγμα που θα σου πουν είναι να έχεις χαλαρά τα χέρια στο τιμόνι. Οπότε δεν μιλάμε μόνο για άνεση, αλλά και για ασφάλεια και επιδόσεις.

Η γκάμα των προϊόντων της ΜΟΤΟ.Κ προσφέρει πολλαπλές επιλογές στους αναβάτες που επιθυμούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους πάνω στο δίκυκλο που οδηγούν.

Για παράδειγμα μπορούν να αλλάξουν μόνο το κάλυμμα της σέλας διαλέγοντας κάποιο από την σειρά Basic ή την σειρά Design.

Τα καλύμματα της ΜΟΤΟ.Κ. είναι κατασκευασμένα από υψηλής ποιότητας και αντοχής υλικά με αντιολισθητικές ιδιότητες, τα οποία έχουν επιλεγεί ώστε τα χαρακτηριστικά τους να ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες απαιτήσεις των δικύκλων. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι υλικά γενικής χρήσης που χρησιμοποιούνται σε έπιπλα σπιτιού ή σε σκάφη αναψυχής και αυτοκίνητα. Αυτό σημαίνει πως έχει ληφθεί υπόψη η θερμοκρασία που αναπτύσσουν κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, αλλά και η αντοχή τους στην τριβή από τη διαρκή κίνηση του σώματος πάνω τους. Για τους ίδιους λόγους, το πατρόν (δηλαδή το σχήμα των κομματιών που αποτελούν κάθε κάλυμμα της ΜΟΤΟ.Κ.) είναι ειδικά μελετημένο για το κάθε μοντέλο, ώστε οι αδιάβροχες ραφές να βρίσκονται στο σωστό σημείο. Η διαδικασία κοπής του πατρόν γίνεται σε ρομποτική μηχανή ακριβείας, κάτι που διασφαλίζει την τέλεια εφαρμογή τους πάνω στην εργοστασιακή σέλα.

Τα καλύμματα της σειράς Design ακολουθούν πιστά τη σχεδιαστική φιλοσοφία του κάθε μοντέλου (τόσο σε χρωματισμούς, όσο και στο σχήμα και την υφή των υλικών) ώστε το τελικό αποτέλεσμα να ταιριάζει απόλυτα με την αισθητική ολόκληρης της μοτοσυκλέτας.

Η πιο προσιτή οικονομικά επιλογή είναι η αγοράς μιας σέλας Comfort/Standard, οι οποία διαθέτει όλα τα ποιοτικά και τεχνικά χαρακτηριστικά που έχουμε αναφέρει από την αρχή του κειμένου και το σχήμα/πυκνότητα του αφρώδους είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας εμπειρίας και μελέτης σε πραγματικές συνθήκες για το συγκεκριμένο μοντέλο. Φυσικά υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής custom καλύμματος για όποιον το επιθυμεί.

Το επόμενο στάδιο είναι η κατασκευή μιας Custom σέλας ειδικά για τον δικό σου σωματότυπο και τη χρήση που επιθυμείς. Εδώ οι επιλογές είναι πρακτικά απεριόριστες ως προς τα μοντέλα δικύκλων και η διαδικασία σχεδιασμού και επιλογής υλικών γίνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του αναβάτη, χωρίς κανέναν ουσιαστικά συμβιβασμό.

Κάθε ανατομική σέλα ΜΟΤΟ.Κ. συνοδεύεται από πιστοποιητικό βελτίωσης κατανομής βάρους,, το οποίο περιέχει της εργονομικές μετρήσεις πριν και μετά την αντικατάσταση της σέλας.

Πέρα από το φυσικό κατάστημα που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της ΜΟΤ.Ο.Κ στην Καλλιρόης 37 (Τ.Κ. 11743 / Τηλ: +30 210 9712600, +30 210 9370668) όπου το εξειδικευμένο προσωπικό με χαρά θα σας βοηθήσει να επιλέξετε ανάμεσα στη μεγάλη γκάμα προϊόντων αυτό ακριβώς που χρειάζεστε, υπάρχει και η δυνατότητα αγορών χωρίς να χρειαστεί να φύγετε από τον σπίτι σας μέσω του E-SHOP της MOT.O.K. στο οποίο θα βρείτε αναλυτικά όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της εταιρείας, με υψηλής ποιότητας φωτογραφικό υλικό ώστε να έχετε την πραγματική εικόνα πριν αγοράσετε.