Νέα συνθετικά καύσιμα από την Bosch

Υπόσχονται να αλλάξουν τα σχέδια για το μέλλον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/9/2017

Στην έκθεση Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης, υπάρχει μία είδηση που αφορά και το μέλλον της μοτοσυκλέτας. Μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι πιο σημαντική για την μοτοσυκλέτα, απ’ ότι είναι για την πλειοψηφία των αυτοκινητιστών.

Η Bosch ανακοίνωσε έναν νέο τρόπο παρασκευής συνθετικών καυσίμων, σε όλες τις μορφές που χρησιμοποιούνται ήδη, βενζίνη, πετρέλαιο, ακόμη και αέριο, με σημαντική μείωση των εκπομπών ρύπων. Υπάρχουν πολλά γκρίζα σημεία στην τεχνολογία της Bosch, τα οποία και η ίδια άλλωστε επισημαίνει στην ανακοίνωσή της.

Η νέα μέθοδος παρασκευής απαιτεί τεράστιες ποσότητες ηλεκτρισμού και μονάχα αν συνδυαστεί με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μπορεί να καταστεί οικονομικά εφικτή και περιβαντολλογικά συμφέρουσα.

Η τεχνολογία αυτή της Bosch δεν έρχεται να ανατρέψει το ηλεκτροκίνητο μέλλον στο οποίο αποβλέπει η Ευρώπη, αλλά να συνυπάρξει, αρχικά ως μεταβατικό στάδιο και έπειτα ως παράπλευρη λύση για κλασσικά οχήματα, και οχήματα που η ηλεκτροκίνηση δεν θα μπορεί να δώσει λύση τις επόμενες δεκαετίες, όπως τα αεροσκάφη.

φωτογραφία από αντίστοιχη έρευνα της Audi στα συνθετικά καύσιμα...

 

Από τα πλέον βασικά χαρακτηριστικά, πάνω στο οποίο αναπτύσσει η Bosch την επιχειρηματολογία της, είναι πως τα συνθετικά καύσιμα μειωμένων ρύπων, δίνουν παράταση ζωής στην υπάρχουσα υποδομή και τις θέσεις εργασίας που αυτή προσφέρει, κι επιτρέπουν την απρόσκοπτη συνέχεια των ταξιδιών όπως τα έχουμε συνηθίσει. Ταυτόχρονα, με βάση πάντα την υπάρχουσα τεχνολογία στην ηλεκτροκίνηση, οι μεγάλες αποστάσεις κρίνονται καλύτερες αποδοτικά με τα συνθετικά καύσιμα, για την Bosch.

Έπειτα υπάρχει και το άλλο, που καθιστά την είδηση αυτή πιο ενδιαφέρουσα για τους μοτοσυκλετιστές. Σε μία πιθανότητα ενός τέτοιου παράλληλου μέλλοντος, οι μοτοσυκλέτες μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν με τον τρόπο που τις ξέρουμε!

 

Την στιγμή που τα αυτοκίνητα απομονώνουν ολοένα και περισσότερο τον οδηγό τους από τον κινητήρα και τον ίδιο τον δρόμο ακόμα, φιλτράροντας ήχους και ανωμαλίες, η μοτοσυκλέτα βασίζεται ακριβώς σε αυτά τα στοιχεία.

 

Για ένα μεγάλο ποσοστό οδηγών αυτοκινήτων, τα υβριδικά και ηλεκτροκίνητα οχήματα δεν έχουν καμία σημαντική διαφορά από όσα οδηγούσαν προηγουμένως και η μετάβαση είναι ομαλότερη.

 

Για τον αναβάτη μοτοσυκλέτας μία ηλεκτροκίνητη μοτοσυκλέτα, τουλάχιστον σε όσες έχουμε ανέβει ως τώρα, απαιτεί ένα βαθμό προσαρμογής που ακόμα δεν χαρακτηρίζεται μικρός, πόσο μάλλον μηδαμινός.

 

Με τα συνθετικά καύσιμα μπορεί να υπάρξει μία διέξοδος, σ’ ένα υποθετικό ακόμα μέλλον που στοχοποιείται οτιδήποτε καταναλώνει ορυκτά καύσιμα…

Υπάρχουν επίσης και προτερήματα έναντι των βιοκαυσίμων, που απαιτούν εξίσου μεγάλη ενέργεια για να παραχθούν, αν υπολογίσεις το κόστος καλλιέργειας.

 

Η Bosch δεν εξηγεί πολλά για την παρασκευή τους, πέρα από την τεράστια ποσότητα ηλεκτρισμού που απαιτείται. Διαχωρίζοντας το υδρογόνο από το νερό, δεσμεύει διοξείδιο από την ατμόσφαιρα και άλλες ενώσεις άνθρακα για να παραχθεί ένα υγρό καύσιμο που –σύμφωνα με τους Γερμανούς- έχεις τις ίδιες ιδιότητες με τα ορυκτά.

Επειδή το διοξείδιο που χρησιμοποιείται υπάρχει ήδη στην ατμόσφαιρα ή στην περίπτωση που προέρχεται από απόβλητα εργοστασίων, θα έφτανε έτσι κι αλλιώς στην ατμόσφαιρα, η καύση των συνθετικών καυσίμων αναγνωρίζεται ως ουδέτερη.

Εκλύοντας οριακά λιγότερο διοξείδιο από αυτό που δεσμεύεται, τα συνθετικά καύσιμα μπορούν να έχουν διαφορετική τύχη απέναντι στην ολοένα και πιο σκληρή νομοθεσία.

 

 

 

Η Bosch εκπόνησε μία σειρά από έρευνες για να διαπιστώσει την βιωσιμότητα μίας επένδυσης προς αυτό τον τομέα.

Υπολόγισε πως στην περίπτωση που η τεχνολογία στραφεί προς την παρασκευή τεράστιων ποσοτήτων, η τιμή λίτρου θα μπορούσε να κυμανθεί μεταξύ 1 Ευρώ και 1.40 Ευρώ, χωρίς φόρους και κέρδη.

Αν σε αυτή την τιμή καταφέρουν να συμπεριλάβουν τα κέρδη της μεταπώλησης και το κόστος μεταφοράς, αν δηλαδή ρίξουν κι άλλο το κόστος και τύχουν μίας διαφορετικής φορολόγησης σε σύγκριση με όσα ισχύουν τώρα για τα ορυκτά καύσιμα, τότε στα χαρτιά η λύση είναι βιώσιμη.

Μένει να συνεχίσει τις έρευνες η Bosch για να καταλήξει στον τρόπο παραγωγής και να αποδείξει πως το τελικό προϊόν είναι ασφαλές και σύννομο με τις προδιαγραφές των ορυκτών καυσίμων.

 

Έχοντας επισκεφτεί τις εγκαταστάσεις της Bosch στην Γερμανία το ‘14, μπορώ να αναγνωρίσω την τεράστια δυναμική που έχει το τμήμα Mobility Solutions. Πρόκειται για το λιγότερο γνωστό στο ευρύ κοινό τμήμα της Bosch, το οποίο όμως καλύπτει 60% των πωλήσεών της και επιφέρει περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια στα ταμεία της.

Το νέο σχέδιο, να καταστεί ένας από τους μεγαλύτερους πετρελαιοπαραγωγούς στον κόσμο, γιατί έτσι θα γίνει αν γίνει πράξη το παραπάνω σενάριο, είναι αρκετά φιλόδοξο. Ωστόσο έχει την τεχνογνωσία και τεράστιους, πρακτικά ανεξάντλητους πόρους, για να το υλοποιήσει…

 

Η Bosch δεν είναι η μόνη εταιρία, ούτε κατά διάνοια, που έχει να πει κάτι νέο για τα συνθετικά καύσιμα. Ακόμα και οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν εμπλακεί στον αγώνα αυτό. Από την Audi και την Ford, μέχρι ολόκληρες χώρες που επενδύουν κρατικά, όπως η Νορβηγία. Μία χώρα με πλούσια κοιτάσματα που κοιτά το μακρινό μέλλον, θέλοντας να συνεχίσει να πρωτοστατεί στον τομέα της ενέργειας.

Το ίδιο ισχύει και για τις αραβικές χώρες, που μάλιστα έχουν το πλεονέκτημα της δωρεάν ενέργειας από τον ήλιο.

Η είδηση από την Bosch έχει λοιπόν μεγαλύτερο νόημα αν την διαβάσουμε αλλιώς, πως πλέον είναι πιο οικονομικά εφικτό από ποτέ να έχουμε συνθετικά καύσιμα, αντίστοιχης απόδοσης με τα ορυκτά. Μέχρι να φτάσουν στην αντλία όμως οι προϋποθέσεις παύουν να είναι σχετικές με την τεχνολογία και μπαίνουν σε ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι…

 

Mega Test 2018: Η ιστορία συνεχίζεται, 1ο "παραλειπόμενο"

Τα "παραλειπόμενα" από τον Ιάκωβο Σουργουτσίδη:
20/8/2018

Το Mega Test δεν είναι απλώς το πιο σκληρό συγκριτικό των νέων on-off αλλά και μία κανονική δοκιμασία για όσους συμμετέχουν κι έτσι "το story" έχει πάντα την δική του αξία. Φροντίζουμε την ιστορία αυτή να την μαθαίνετε ως έχει, κι αν ξεφύγει ποτέ καμία πινελιά, επιστρέφουμε για τα μερεμέτια...

"Πολυαγαπημένοι μας αναγνώστες,

Καθώς γραφόταν το 25σέλιδο (!) story-έπος του φετινού Mega Test για το τεύχος Αυγούστου (τιιί, δεν το έχετε διαβάσει ακόμα; Φτου σας, τρέξτε τώρα στο περίπτερο ή δανειστείτε το από φίλο εάν τα τσιγκουνεύεστε, ντροπή τώρα), αφήσαμε απέξω μερικά συμβάντα διότι εάν έμπαιναν και αυτά, οι 25 σελίδες θα γινόταν 250. Αφήστε που με συκοφάντησαν οι φίλτατοι συνταξιδιώτες ότι τα «ξέχασα» επίτηδες για να μην ξεφτιλιστώ, λες και είμαι απ’ αυτούς. Ο Σεΐχης Ελ Φελούκ όμως έδωσε τη λύση: μπορεί να μην υπήρχε περισσότερος χώρος στο χαρτί, στο ίντερνετ όμως έχουμε όσο χώρο θέλουμε. Θα σας μαρτυρήσω λοιπόν εδώ μερικά γεγονότα τα οποία πρέπει να ειπωθούν για να μπουν στη θέση τους και τα τσογλάνια παιδιά που ταξιδέψαμε παρέα. Ας τα πάρει το ποτάμι ένα ένα…

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ

Καταρχάς να σας υπενθυμίσουμε ότι ένας από τους απαράβατους κανόνες των Mega Test είναι ότι αν δεν πέσεις δεν φτουράς. Ένας άλλος, εξίσου σημαντικός, είναι ότι ο καθένας μας πρέπει να φορτώνει την πραμάτεια του στην μοτοσυκλέτα του. Διότι εάν σας πιάσει η μούρλα και πάτε να κάνετε τα ίδια, με συνοδεία ελικόπτερου που θα κινηματογραφεί την περιπέτειά σας, νοσοκομειακού με καυτές νοσοκόμες για παν ενδεχόμενο και νταλίκας που θα μεταφέρει τις κρύες μπίρες, τη σκηνή, το φουσκωτό στρώμα king size και τους μελαχρινούς που θα σας κάνουν αέρα στην αιώρα, αφήστε κάτω το ΜΟΤΟ, κατά λάθος το πήρατε, δίπλα είναι το Cosmopolitan και από κάτω το Gala. Η κορυφαία δοκιμή απαιτεί συνθήκες που θα ισχύουν στην πραγματικότητα, άρα θα πάρετε μερική προίκα μαζί σας. Συνεπώς, αφού ο χώρος δεσίματος είναι περιορισμένος αποκλειστικά από τη σέλα του συνεπιβάτη έως τη σχάρα πίσω, είναι καλό να πάρετε λίγα πράγματα. Όπως εγώ: τρία -τέσσερα σώβρακα (ένα για κάθε δυο μέρες και ένα καβάτζα), τρεις μπλούζες (μία τα πρωινά, μία τα βράδια και μία καβάτζα), μια αλλαξιά ρούχα, ένα ζευγάρι παπούτσια και ένα μπουφανάκι αντιανεμικό για το βράδυ, ένα υπόστρωμα και έναν υπνόσακο – όλα μαζί συμπιέστηκαν σε μία τσάντα πλάτης 35 λίτρων. Σκηνή δεν χρειάστηκε να κουβαλήσω γιατί θα με φιλοξενούσε στη δικιά του (που λέει ο λόγος δικιά του γιατί από τον Αντρίκο τον Γκλαβά την είχε δανειστεί ο σπαγκοραμμένος) ο αδελφός Θανάσης ο φωτογράφος.

Αυτήν την τσάντα είχα μόνο να δέσω στο Multistrada 950. Πιο λίγα μόνο ο Πατεράκης θα μπορούσε να πάρει επειδή θα ερχόταν χωρίς σώβρακο και (ίσως) με μια μπλούζα. Το έκανα με μεγάλη προσοχή πριν ξεκινήσουμε εκείνο το αναθεματισμένο πρωινό κάτω από τα γραφεία του ΜΟΤΟ, χρησιμοποιώντας δύο χταπόδια σφιχτά περασμένα χιαστί ανάμεσα από τις χειρολαβές και τους κρίκους της τσάντας.

Στο πέμπτο χιλιόμετρο χώματος την είδα να γέρνει επικίνδυνα στο πλάι – όχι, δεν είχα μάτια στην πλάτη, οδηγούσα άλλη μοτοσυκλέτα και την έβλεπα μπροστά μου. Στην πρώτη στάση κάλεσα για βοήθεια τον Δάσκαλο. Όχι της πέμπτης δημοτικού, τον αδελφό Κωστή που ήρθε κι αυτός από την Κρήτη για μια χαλαρή βόλτα τάχα μου και του οποίου τα χέρια πιάνουν και είναι μεγάλος μάστορας σε ό,τι καταπιάνεται. Τη δέσαμε τόσο καλά με ιμάντες, που η τσάντα δεν κουνούσε ρούπι. Τη σπρώξαμε βίαια μπρος πίσω, αριστερά δεξιά, παραλίγο να γίνουν ντόμινο πέντε μηχανάκια, αλλά η τσάντα δεν κουνήθηκε χιλιοστό.

Δέκα χιλιόμετρα παρακάτω έφυγε πάλι, αυτή τη φορά σε τροχιά πάνω από το μηχανάκι. Ο Φελούκας άρχισε να φωνάζει (για πεντηκοστή φορά την πρώτη μέρα) και να χρησιμοποιεί αγενές λεξιλόγιο που βετεράνος συνταξιούχος φορτηγατζής θα ντρεπόταν. Εμ βέβαια, αφού οδηγούσε το καημένο το Multi ο Νάσος και έκανε διάφορα αεροπλανικά για τις φωτογραφήσεις, πού να μείνει οτιδήποτε απάνω στη σέλα. Αυτή τη φορά τρία άτομα ασχοληθήκαμε με το δέσιμο της τσάντας μου, ο πατέντας ο Κωστής που πιάνουν τα χέρια του, εγώ που πιάνουν έτσι και έτσι, και ο πολυμήχανος Φίλιππος που λέει με στόμφο «τώρα θα δείτε που θα τη δέσω εγώ και τέλος». Τι να σας λέω τώρα, τη δέσαμε τόσο καλά που και γερανός να ερχόταν και να σήκωνε την τσάντα, θα ανυψωνόταν και η μοτοσυκλέτα μαζί. Ούτε με ούπα 18mm X 80mm σε τσιμεντένιο τοίχο δεν θα στερεωνόταν τόσο γερά.

Και μετά ακολούθησε η διαβολεμένη διαδρομή που περιγράφουμε πολύ αναλυτικά στις σελίδες 48 και 49 του τεύχους, αυτή που τρεις μοτοσυκλέτες παραλίγο να γίνουν ήχος και φως. Τα καγκουρό πηδούν σαν μυρμήγκια σε σχέση με το πώς αναπηδούσε το Multi στα χέρια του Νάσου εκείνο το απόγευμα στο φαράγγι του Θανάτου. Μου έφεραν πάλι την τσάντα στο χέρι πατημένη από το Explorer και το 4x4 του φωτογράφου.

Ε άη σιχτίρ πια..."

Ετικέτες