Honda Forza 300: Η άλλη ματιά από τον Μάκη Παπαδημητρίου

"Πού είναι το διαστημόπλοιο μπαμπά...;"

22/10/2020

Η ιδέα να δώσουμε ένα Honda Forza 300 για μία εβδομάδα στον ηθοποιό Μάκη Παπαδημητρίου, μόνο "περίεργη" δεν ήταν, καθώς όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, ο Μάκης ήταν... ένας από εμάς. Πριν αρχίσει να διαγράφει μια λαμπρή καριέρα στον χώρο της Τέχνης, είχε "θητεύσει" στην Συντακτική Ομάδα του περιοδικού. Τώρα, με τις υποχρεώσεις να τον κυνηγούν χειρότερα κι από... τύψεις, ήταν η ιδανική ευκαιρία για να δούμε μια διαφορετική ματιά από αυτή της δικής μας δοκιμής, με το Forza 300 στο πεδίο του καθημερινού "τρεξίματος", των παραστάσεων, των σχολείων και της βόλτας. Απολαύστε το!

Εκτός από το Typhoon 80, το πρώτο μου μηχανάκι το μακρινό 1996, δεν είχα ποτέ ξανά scooter. Ανέβηκα λοιπόν στο Honda Forza 300 και έκανα στο μυαλό μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ένα αστραπιαίο ταξίδι εξέλιξης είκοσι και πλέον ετών σε ένα είδος μοτοσυκλετών που σχεδόν αγνοούσα. Η εξέλιξη των scooter και δη των μεγάλων scooter, είναι τόσο έντονη σε όλους σχεδόν τους τομείς, που μπορείς να πεις ότι το είδος κυριολεκτικά αναδημιουργήθηκε.

Όλα επάνω στο Forza είναι προσανατολισμένα προς την άνεση του αναβάτη και του συνεπιβάτη. Η θέση οδήγησης είναι όρθια φέρνοντας το σώμα σε όρθια στάση, αποφορτίζοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την ένταση στους ραχιαίους, ακόμα και μετά από αρκετή ώρα οδήγησης. Εδώ συνεισφέρει και η εξαιρετική σέλα, που αν και για το ύψος μου είναι λίγο φαρδιά, παραμένει πολύ αναπαυτική. Τα χέρια έρχονται μπροστά σε φυσική θέση και το άνοιγμα του τιμονιού είναι ακριβώς όσο πρέπει (τουλάχιστον για τις διαστάσεις μου... ευχαριστώ Honda).

Ο γνωστός από το SH αξιόπιστος κινητήρας, κάνει πολύ διακριτικά τη δουλειά του και συμβάλλει με τρόπο που αντανακλάται και στη συνολική ποιότητα κίνησης. Ούτε ξεσπάσματα, ούτε μηχανικοί θόρυβοι, ούτε κραδασμοί. Και κατανάλωση μόλις 4,2lt/100km σε συνθήκες πόλης (και μάλιστα το όργανο του Forza έδειχνε ελαφρώς μεγαλύτερη κατανάλωση, στα 4,5lt/100km!). Σίγουρα πέφτει και κάτω από τα τέσσερα λίτρα σε μεγαλύτερες διαδρομές.
Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά μηχανάκια, καταλήγω να μην ενδιαφέρομαι τόσο για ιπποδυνάμεις και επιδόσεις, αλλά για ποιότητα μετακίνησης. Και στο Forza 300, η συνολική φιλοσοφία με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Δεν είναι το πιο γρήγορο ή το πιο δυνατό, αλλά θέλεις να το καβαλάς συνέχεια.

Αν και μικροί οι τροχοί του, στρίβει με ασφάλεια και τα φρένα με το ABS κάνουν εξαιρετική δουλειά σε όλα τα είδη ασφάλτου. Κι εδώ είναι κάτι που δεν μου λείπει, το αντίθετο μάλιστα. Το μπροστινό φρένο δεν έχει αυτό που λέμε δυνατό αρχικό δάγκωμα, επιβραδύνει προοδευτικά και σε φρενάρισμα διαρκείας από πολλά χιλιόμετρα ίσως θέλει λίγη δύναμη παραπάνω. Αλλά! Καλά κάνει και δεν έχει. Μου αρέσει που δεν με ταράζει. Θέλει να με πάει από εδώ εκεί και να μην καταλάβω ούτε το παραμικρό. Δεν θέλω απόδοση supersport σε scooter. Ηρεμήστε με τα άλογα και τις επιδόσεις, τα "στρίβει σαν ξυράφι" και "φρενάρει πετώντας άγκυρες".
Έχει και traction control που απενεργοποιείται κιόλας με κουμπί στο αριστερά χειριστήρια. Μπαίνει μόνο στις εκκινήσεις με τέρμα γκάζι και άσφαλτο "γυαλί". Κατά τ' άλλα, απλώς το ξεχνάς.

Στο Forza 300 υπάρχει άπλετος χώρος. Είναι χαρακτηριστική η άνεση και η ευκολία με την οποία το μεταφέρει αναβάτη και συνεπιβάτη (και με αποσκευές) και νομίζω ότι τον χώρο κάτω από τη σέλα θα τον εκτιμήσουν όσοι έχουν παιδί στο δημοτικό, όταν θα ανοίξουν για να βάλουν την τσάντα της έκτης με όλα τα βιβλία και θα ανακαλύψουν ότι την χωράει!
Η ζελατίνα είναι ηλεκτρική και έχει διαδρομή 14 εκατοστών από το ναδίρ στο ζενίθ (καλο;). Ψαρώνουν οι "αυτοκινητισταί" στα φαναρια. Τώρα γιατί λέγεται ζελατίνα...; Ας πούμε ο ανεμοθώραξ!
Πλησιάζεις το Forza, με το κλειδί στην τσάντα (είναι keyless). Καβαλάς, γυρνάς τον διακόπτη, πατάς τη μίζα κι έφυγες. Έτσι απλά. Ήσυχα. Ξεκούραστα. Με ποιότητα. Με ασφάλεια.

Όταν το επέστρεψα στο περιοδικό, πήγα να πάρω το γιο μου από το σχολείο με τη δική μου μοτοσυκλέτα. "Που είναι το διαστημόπλοιο;", με ρώτησε. "Το έδωσα αγόρι μου, δεν ήταν δικό μου"... απαντώ. "Γιατί ρε μπαμπά;" αποκρίθηκε.

Του Μάκη Παπαδημητρίου

Φωτό: του ιδίου

* Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της νέας… κοπής. Πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με την δραματική τέχνη, ο Μάκης φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Φυσικής, αλλά τελικά τον κέρδισε η τέχνη εις βάρος της επιστήμης καθώς αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στο ενεργητικό του έχει πολλές επιτυχίες και διακρίσεις στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Χορν. Είναι ένας από τους ταχύτερους στην Ελλάδα στο να λύνει τον κύβο του Rubik, ενώ το σημαντικότερο στοιχείο στο βιογραφικό του (για εμάς τουλάχιστον…) είναι το ότι ανήκε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού πριν από 21 χρόνια!

Ετικέτες

Honda

https://bit.ly/MOTO_674

Αξεσουάρ Αναβάτη

Δοκιμές ΜΟΤΟ

KLIM Aggressor Cool: Το δοκιμάσαμε Βοσνία-Ελλάδα Αυθημερόν!

Μία μπλούζα – 4 χώρες - 1.200 χιλιόμετρα επαρχιακών σε μία μέρα (-3Κ +35Κ)

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/7/2019

Ο εξοπλισμός αναβάτη κάνει την διαφορά στο ταξίδι και όχι η μοτοσυκλέτα. Το λέμε χρόνια πως το κράνος, το μπουφάν που δεν σε μαστιγώνει στον αέρα και σου επιτρέπει να αναπνέεις, το παντελόνι, οι μπότες και τα γάντια, είναι εκείνα που θα σου εξασφαλίσουν πως θα φορτώσεις χιλιόμετρα στην μοτοσυκλέτα σου και το βράδυ θα εξερευνήσεις και το μέρος που έφτασες μετά από 15 και βάλε ώρες συνεχούς οδήγησης. Εννοείται πως μπορείς να κάνεις τον γύρο του κόσμου με παπί και ελαφριά περιβολή, δεν θέλουμε να τονίσουμε ως αναγκαίο το παραμικρό. Το μόνο απαραίτητο είναι η θέληση για ταξίδι και περιπέτεια.

Από εκεί και πέρα όταν δοκιμάζουμε εξοπλισμό αναβάτη που πραγματικά δουλεύει πάνω από αυτό που θα περίμενες, τότε υπάρχει είδηση. Ξέρετε ήδη ως αναγνώστες μας, για το ταξίδι αστραπή στην Βοσνία με σκοπό να πάρουμε μέρος στο KTM Adventure Rally, οι λεπτομέρειες του οποίου, όπως και η μεγάλη δοκιμή σε συνεργασία με τον Chris Birch(!) υπάρχουν στο τρέχον τεύχος. Αφανής ήρωας πίσω από όλα αυτά τα χιλιόμετρα, ταξιδιωτικά, χωματερά κτλ, ήταν ο εξοπλισμός αναβάτη της KLIM για τον οποίο θα ακολουθήσει το μεγάλο τεστ των πρώτων 10.000 χιλιομέτρων καβάλα σε μία σειρά από όλα τα νέα Adventure. Μία λεπτομέρεια που δεν θα φανεί στις φωτογραφίες καθώς είναι το πρώτο επίπεδο ρουχισμού, μία σημαντική λεπτομέρεια που συνήθως παραβλέπεται, είναι το μπλουζάκι που φοράμε για ένα τέτοιο ταξίδι.

Ας θέσουμε λίγο τις παραμέτρους του ταξιδιού για να καταλάβουμε τι έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Πρώτη ημέρα Αθήνα – Βελιγράδι αυθημερόν από εθνική οδό, κάνοντας 1.200 χιλιόμετρα με τον υδράργυρο στους 41 βαθμούς. Μετάβαση στην Βοσνία την επόμενη μέρα και για τρεις ημέρες συμμετοχή στο KTM Advcenture Rally. Την πέμπτη ημέρα αναχώρηση στις 3:50 τα ξημερώματα από το χιονοδρομικό κέντρο πάνω από το Σαράγιεβο για άφιξη στο κέντρο της Αθήνας το ίδιο απόγευμα. Η μπλούζα KLIM AGGRESSOR COOL -1.0 πλένεται και στεγνώνει πολύ γρήγορα, όπως εξίσου γρήγορα αποβάλλει τον ιδρώτα μόλις ο αέρας περάσει από τους αεραγωγούς του μπουφάν.

Στην MAKAN TRT η επίδειξη ήταν εντυπωσιακή. Το έβρεχαν και στέγνωνε σε μερικά δευτερόλεπτα απλά με ένα τίναγμα. Αυτό φανταστείτε το να συμβαίνει ενώ το φοράτε. Αντίστοιχα στην MAKAN είχαν όλο το σετ, και το αντίστοιχο με μακρύ μανίκι όμως για αρχή πρέπει κανείς να ταξιδέψει έστω και με την μπλούζα. Να οδηγείς στον καύσωνα χωρίς να είσαι ιδρωμένος, όχι γιατί δεν ιδρώνεις, αλλά γιατί αποβάλλεται άμεσα, είναι μία αίσθηση πρωτόγνωρη.

Ο αθλητισμός έχει να επιδείξει πολλές αντίστοιχες μπλούζες, αυτό που έκανε ξεχωριστό για εμάς το Aggressor Cool είναι πως αφαίρεσε από ένα τέτοιο ταξίδι πολλούς πόντους ταλαιπωρίας και το έκανε λίγο πιο ευχάριστο! Στην εθνική οδό με θερμοκρασία οδοστρώματος πολύ παραπάνω από τους 41^ο που είχε ο αέρας, κάθε στάση ακόμη και για τα διόδια, ήταν αποπνικτική σε δευτερόλεπτα. Μόλις ξεκινούσες όμως, ένα πραγματικό “aircondition” φρόντιζε να αναλάβει να σε φορτώσει με ενέργεια και να σε κρατήσει έτσι για όσο η μοτοσυκλέτα κινείται! Είναι απίστευτη η διαφορά σε πραγματική κούραση που μπορεί να αφαιρέσει μία μπλούζα όταν οδηγείς στον καύσωνα! Πριν κουμπώσεις δευτέρα το Aggressor Cool σε έχει κιόλας δροσίσει και φροντίζει να αποβάλει τον ιδρώτα. Θα έπρεπε να μην χρειάζεται να εξηγήσει κανείς το αυτονόητο, αλλά το σωστό ταξίδι στον καύσωνα όπως εξηγούμε κι εδώ, γίνεται όταν είσαι καλυμμένος και προστατεύεσαι από τον ήλιο. Αν τώρα το πρώτο επίπεδο ρουχισμού, είναι μία ειδική μπλούζα που μπορεί να πολλαπλασιάσει την διαπνοή του σώματος, τότε τα πράγματα γίνονται αυτομάτως πολύ πιο εύκολα στην πολύωρη οδήγηση.

Κατά την επιστροφή, ξεκινώντας από την Βοσνιά πριν το ξημέρωμα, με στόχο το Μαυροβούνιο, την Αλβανία και την μισή ηπειρωτική Ελλάδα, το AGGRESSOR COOL -1.0 είχε την μεγαλύτερη δοκιμασία. Στις 04:00 το πρωί, οι συνθήκες στην Βοσνία θυμίζουν Φεβρουάριο στην Ελλάδα.

Τα πάντα τριγύρω καλύπτονται από πάχνη, έχει μία ομίχλη πυκνή σαν σεντόνι και η υγρασία είναι τόση που ποτίζει τα γάντια. Είναι λοιπόν ένας καιρός που κανονικά θα οδηγούσες με τις επενδύσεις σε μπουφάν και παντελόνι, και όχι απλά κλείνοντας τους αεραγωγούς.

Το Aggressor Cool δεν σε ζεσταίνει εκείνη την στιγμή, αν και πραγματικά θα το ήθελες, αλλά αναλαμβάνει να απομονώσει τον κορμό από το ψύχος και το κοκκαλωμένο μπουφάν. Βάζεις στο μυαλό σου πως σε λίγες ώρες θα παρακαλάς να σταματήσει να σε ψήνει ο ήλιος και με δεδομένο πως νιώθεις το κρύο αλλά αυτό τουλάχιστον δεν σε ξετρυπά, έχεις εκείνη την στιγμή το μοναδικό πράγμα που μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα τέτοιο τελείως τρελό ταξίδι: Σκοτάδι στην Βοσνία και ήλιο στην Αθήνα, την ίδια ημέρα!

Κάνοντας τα τελευταία πραγματικά άθλια χιλιόμετρα που συνδέουν την Βοσνία με το Μαυροβούνιο, και μπαίνοντας στην ξεκάθαρα πιο «ευρωπαϊκή» χώρα ο καιρός εξακολουθεί να μην θυμίζει καλοκαίρι. Ο ήλιος δεν έχει ακόμη ξεπροβάλλει, αλλά ταυτόχρονα η υγρασία έχει μειωθεί και το ψύχος δεν σου επιτίθεται.

Εδώ υπάρχει ισορροπία πλέον ενώ λίγο αργότερα θα αρχίσει η επίθεση του καύσωνα αυτή την φορά. Στην Αλβανία και μέχρι την επιστροφή στην Αθήνα, το Aggressor Cool κάνει το θαύμα του αναλαμβάνοντας έναν πιο δύσκολο ρόλο από εκείνον που είχε μέρες πριν, κατά την άνοδο από την Αθήνα στην Βοσνία με ολονύκτια στάση στο Βελιγράδι. Εκεί οι δρόμοι ήταν σαν την δική μας εθνική διατηρώντας υψηλή ταχύτητα, τροφοδοτώντας μπόλικο αέρα στους αεραγωγούς. Επίσης η συνολική διάρκεια ταξιδιού ήταν πολύ μικρότερη.

Τώρα όμως οι δρόμοι είναι στενοί και επικίνδυνοι, η κίνηση είναι αυξημένη και η μέση ωριαία πολύ μικρότερη. Ο χρόνος ταξιδιού είναι πολύ μεγαλύτερος, σχεδόν στο διπλάσιο αγγίζοντας τις 15 ώρες συνολικά, και για τις πρώτες ώρες οι συνθήκες είναι ξεκάθαρα φθινοπωρινές πριν γίνουν απόλυτα καλοκαιρινές. Δεν φανταζόμουν πως μία μπλούζα μπορεί να κάνει την διαφορά απέναντι σε μία τέτοια δοκιμασία, ούτε φυσικά πως μπορείς άνετα, να ξετρυπήσεις τέσσερις χώρες οδηγώντας συνεχόμενα. Όπως λέμε και στο τεύχος το ταξίδι και όχι ο προορισμός είναι αυτό που μετρά και το ταξίδι πρέπει να το απολαμβάνεις. Υπάρχουν όμως και οι φορές που είναι αναγκαίο να φορτώσεις χιλιόμετρα σε μία ημέρα και να μην προλαβαίνεις να αφομοιώνεις τα μέρη που περνάς, όπως το ραντεβού στις Ημέρες Μοτοσυκλέτας και στο περίπτερο του ΜΟΤΟ που είχαμε εμείς, φτάνοντας απευθείας από την Βοσνία και το Rally. Μία ημέρα γεμάτη χιλιόμετρα που έγινε λίγο πιο ξεκούραστη με τον σωστό εξοπλισμό. Το KLIM AGGRESSOR COOL -1.0 ήταν ο αφανής ήρωας αυτού του ταξιδιού!