Οδηγούμε το SYM VF125

Ο Βενιαμίν των VF
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

7/10/2019

Το 2019 ξεκίνησε αρκετά δύσκολα για τις πωλήσεις των παπιών, γεγονός που οφείλονταν στις προδιαγραφές Euro4, καθώς πολλά από αυτά δεν τις πληρούσαν, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί η ποικιλία τους στην αγορά και να ακολουθήσει η πτωτική τους πορεία. Ωστόσο, με την εισαγωγή των νέων μοντέλων Euro4, η κατηγορία όχι μόνο ανέκαμψε, αλλά όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ πρώτοι μήνες του 2019, σημείωσε άνοδο της τάξεως του 50,1% συγκριτικά με την ίδια περίοδο πέρσι. Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να τα συγκέντρωσαν τα GRT 150 Honda και VF185 SYM, αποτελώντας κορυφαίες επιλογές από πλευράς επιδόσεων, ωστόσο υπάρχουν παπιά στην κατηγορία των 125 που είναι "αφανείς" ήρωες.

Το νεοεισερχόμενο SYM VF125 είναι ένα από αυτά και δανείζεται σχεδιαστικά στοιχεία απ’ τον μεγαλύτερο αδερφό του, έχοντας έτσι μια σπορ όψη, με το διακοσμητικό κατακόκκινο χωροδικτύωμα να αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο της εμφάνισής του, όμως στην πράξη έχει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Δεν είναι ένα παπί σχεδιασμένο για να τρέχει σε ενιαία πρωταθλήματα στις ασιατικές χώρες, παρότι διαθέτει αναδιπλούμενα μαρσπιέ αναβάτη και φαρδιά λάστιχα. Είναι ένα παπί για κάθε μέρα. Ο κινητήρας του είναι αερόψυκτος με 1ΕΕΚ και δύο βαλβίδες, που σημαίνει ότι η δύναμή του βρίσκεται στις χαμηλομεσαίες στροφές και όχι ψηλά. Επίσης, διαθέτει κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων με πολύ καλή κλιμάκωση και ημι-αυτόματο συμπλέκτη με μύλο κάτι που το κάνει πραγματικά απολαυστικό μέσα στην πόλη χωρίς να κουράζει. Σταματάς με τετάρτη στο φανάρι και μπορείς να βάλεις απευθείας νεκρά, χωρίς να χάνεις χρόνο κάνοντας τέσσερα κατεβάσματα.

Το VF125 με τη σπορ σχεδίαση έχει να εκτελέσει μια ιδιαίτερα δύσκολη πρόκληση: να προσελκύσει αναβάτες της νέας γενιάς, οι οποίοι είναι ήδη απομακρυσμένοι από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας, καθώς οι περισσότεροι 18χρονοι αναζητούν την ανεξαρτητοποίησή τους μέσα απ’ τα social media και όχι μέσα από ένα δίκυκλο. Ωστόσο, η ανάγκη της γρήγορης και οικονομικής αστικής μετακίνησης είναι κάτι που δεν πρόκειται να εκλείψει στη χώρα μας – τουλάχιστον όχι στο κοντινό μέλλον. Γι' αυτό το VF125 απευθύνεται σε ένα μεγάλο φάσμα υποψήφιων ιδιοκτητών, από έμπειρους αναβάτες που ψάχνουν μια εύκολη επιλογή για διαδρομές εντός των τειχών, αλλά και νέους που θέλουν ένα παπί με σπορ εμφάνιση και χαμηλό κόστος συντήρησης, που θα τους δίνει τη δυνατότητα να κινούνται καθημερινά με στιλ.

Η αναλυτική δοκιμή του νέου παπιού της SYM, θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ που θα κυκοφορήσει την 1η Νοεμβρίου.

Δοκιμάζουμε τα Michelin Anakee Adventure

Φτιαγμένα για τις πραγματικές ανάγκες
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/3/2019

H Michelin τα παρουσιάζει ως μια νέα στρατηγική προσθήκη στην γκάμα της. Εμείς θα πούμε ότι πρόκειται για ελαστικά που φτιάχτηκαν με γνώμονα τις πραγματικές συνθήκες κι όχι γι' αυτές που συνήθως έχουν τα τμήματα marketing στο μυαλό τους. Ο λόγος για τα καινούργια Michelin Anakee Adventure που οδηγήσαμε στην Λισαβόνα και τα οποία ουσιαστικά γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα στα, επίσης καινούργια, Pilot 5 Trail και τα "τακουνάτα" Anakee Wild.


Ο προσδιορισμός των Anakee Adventure από το εργοστάσιο, κάνει λόγο για ένα ελαστικό 80%-20% (άσφαλτος-χώμα), αλλά τόσο η χάραξη όσο και η συμπεριφορά (για την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά στο τεύχος Απριλίου του ΜΟΤΟ) τα καθιστούν ως το μεγαλύτερο… 20% που έχουμε οδηγήσει σε αντίστοιχα ελαστικά. Αυτό φρόντισαν να μας το καταστήσουν σαφές και οι άνθρωποι της Michelin, οι οποίοι είχαν σχεδιάσει μια διαδρομή 340 χιλιομέτρων για δύο μέρες οδήγησης, με αρκετά μεγάλο ποσοστό από αυτή να περιλαμβάνει χωμάτινα κομμάτια. Ακόμη και φωτογραφικά έριξαν ιδιαίτερα μεγάλο βάρος εκεί, θέλοντας να τονίσουν τις δυνατότητες των Anakee Adventure στο χωμάτινο τερέν.


Η κατασκευή τους βασίστηκε πάνω στην μέθοδο 2CT (για το μπροστινό) και 2CT+ (για το πίσω), που στην ουσία πρόκειται για την τεχνολογία της διπλής γόμας στο πέλμα, κάτι που μέχρι τώρα η Michelin χρησιμοποιούσε μόνο στα radial ελαστικά δρόμου που κατασκεύαζε. Πιο συγκεκριμένα, η τεχνολογία αυτή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Michelin Power Race το 2005 και συνδυάζει δύο διαφορετικές γόμες για την κορώνα και τα πλαϊνά τμήματα του πέλματος, ενώ στο πίσω η πιο σκληρή γόμα της κορώνας εκτείνεται και κάτω από την πιο μαλακή γόμα των πλαϊνών τμημάτων, προσφέροντας έτσι ένα είδος στήριξης και ενίσχυσης στο σημείο που δέχεται τις περισσότερες δυνάμεις και παραμόρφωση κατά την διάρκεια των στροφών.


Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε και στην χάραξη, η οποία πέρα από την λειτουργικότητά της, παίζει και έναν καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση του ελαστικού και στο adventure προφίλ που ήθελε να προσδώσει η Michelin. Οι αυλακώσεις φτάνουν μέχρι βαθιά στο πέλμα δημιουργώντας πυκνές σειρές από τακούνια, ενώ διαθέτει και τα bridge blocks (τις "γέφυρες" μεταξύ των τακουνιών) στην ίδια φιλοσοφία που δημιουργήθηκαν και στην χάραξη των Anakee Wild. Αυτά συμβάλλουν στο να υπάρχει περισσότερο πέλμα σε επαφή με την άσφαλτο όταν στρίβει η μοτοσυκλέτα, ενώ οι αυλακώσεις που φαρδαίνουν όσο πλησιάζουν την άκρη του πέλματος φροντίζουν για την μέγιστη απομάκρυνση του νερού.


Το πώς η παραπάνω θεωρία της κατασκευής μεταφράζεται στην πράξη, θα μπορείτε να το διαβάσετε –όπως αναφέραμε και παραπάνω- ιδιαίτερα αναλυτικά στο άρθρο της παρουσίασης των Michelin Anakee Adventure και της εμπειρίας μας από την πρώτη οδηγική επαφή στην ευρύτερη περιοχή της Λισαβόνας, που θα δημοσιευθεί στο τεύχος Απριλίου του ΜΟΤΟ, με την εγγύηση ότι δεν θα πρόκειται για... πρωταπριλιάτικο ψέμα.