Π.Π. Ταχύτητας 2ος Αγώνας Σέρρες 8 Ιουνίου Αποτελέσματα

Απίστευτους χρόνους οι νέοι

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/6/2019

Με τον υδράργυρο στα θερμόμετρα να δείχνει πάνω από 25 βαθμούς, ήδη από νωρίς το πρωί του Σαββάτου, ο δεύτερος κατά σειρά αγώνας του Π.Π. Ταχύτητας στο αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών υποσχόταν να είναι… καυτός. Θυμίζουμε πως πρόκειται για διπλό αγώνα, οπότε οι αναβάτες όλων των κατηγοριών θα πρέπει να κρατήσουν δυνάμεις και για την Κυριακή. Κι αν αυτό είναι δύσκολο για όσους τρέχουν σε μία κατηγορία, φανταστείτε πόσο δυσκολεύουν τα πράγματα για όσους συμμετέχουν σε δύο κατηγορίες.

Μιλάμε φυσικά για τους Γιάννη Περιστερά, Χρήστο Παπανικολάου και Θωμά Σκούρτα, που συμμετέχουν στις κατηγορίες Νέων και Racing/ SS 300, όπου με τα γυρολόγιά τους κέρδιζες εύκολα πρωτάθλημα στα Supersport 600 πριν μερικά χρόνια!!!!!

Για άλλη μια φορά οι άδειες κερκίδες ήταν το μόνο αρνητικό, στην κατά τα άλλα άψογη διοργάνωση και φιλοξενία των Σερρέων. Ποτέ μας δεν καταλάβαμε γιατί η ευρύτερη τοπική κοινωνία δεν έδειξε ενδιαφέρον για τους αγώνες ταχύτητας, με αυτή την πανέμορφη πίστα στα πόδια τους, όταν έχει τόσο μεγάλη παράδοση και συμμετοχή στους χωμάτινους αγώνες κάθε μορφής. Εν πάση περιπτώσει, όσοι επέλεξαν να πιουν τον πρωινό καφέ τους στις καρέκλες των δύο καφετεριών της πίστας, βγήκαν κερδισμένοι από τις προσπάθειες των αναβατών σε όλες τις κατηγορίες.

ΝΕΟΙ

Η αγωνιστική δράση ξεκίνησε χωρίς προβλήματα ή καθυστερήσεις στις 10:30 με την κατηγορία των Νέων, όπου ο μικρότερος σε ηλικία και… σωματικό μέγεθος αναβάτης του ελληνικού πρωταθλήματος Γιάννης Περιστεράς, ξεκινούσε από την πρώτη θέση του grid, έχοντας κάνει με το Yamaha R3 της Tsokos Racing, έναν εξωφρενικό χρόνο την Παρασκευή στα χρονομετρημένα, για τα δεδομένα των μοτοσυκλετών αυτής της κατηγορίας. Αντίστοιχου επιπέδου εξωφρενικός ήταν και ο χρόνος του Παπανικολάου στη δεύτερη θέση με Kawasaki Ninja 400, κάτι που μας υποσχόταν να δούμε μια οριακή μάχη μεταξύ τους.

Μαζί τους στο grid οι δύο ΚΤΜ 390 RC της Skourtas Racing με τον Θωμά Σκούρτα και τον Γιώργο Μπαξίσογλου να έχουν σαφώς πιο αργές μοτοσυκλέτες και με γυρολόγιο που δεν απειλούσε τους δύο πρώτους. Πράγματι, από τον πρώτο γύρο μετά την εκκίνηση του αγώνα, ο Περιστεράς με τον Παπανικολάου έκαναν αμέσως διαφορά ασφαλείας από τους υπόλοιπους αναβάτες και συνέχιζαν να την μεγαλώνουν έως το τέλος του αγώνα. Όμως η μάχη που περιμέναμε να δούμε μεταξύ Περιστερά και Παπανικολάου, δεν συνέβη ποτέ.

Ο Περιστεράς οδήγησε σαν επαγγελματίας, με ένα αξιοθαύμαστα σταθερό γυρολόγιο, κάτι που δεν είναι αυτονόητο για αυτή την ηλικία και αυτές τις μοτοσυκλέτες, όπου το παραμικρό λάθος κοστίζει. Έτσι είδε πρώτος την καρό σημαία, έχοντας καθ΄όλη τη διάρκεια του αγώνα μια διαφορά ασφαλείας από τον Παπανικολάου. Κλειδί γι΄αυτό ήταν η δυνατότητα του Περιστερά να επιτύχει τον ταχύτερο δυνατό χρόνο από τον πρώτο γύρο, κάτι έπαιξε ρόλο και στις υπόλοιπες κατηγορίες.

OPEN

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις και γνώμες σχετικά με τους λόγους ύπαρξης της κατηγορίας OPEN, καθώς κάποιοι θέλουν να την κρατήσουν σε καθαρά “ερασιτεχνικό” επίπεδο και κάποιοι άλλοι θέλουν να γίνει προθάλαμος για τις κατηγορίες των Supersport και Superbike. Όσα έγιναν στον αγώνα του Σαββάτου στις Σέρρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα και για τις δύο διαφορετικές απόψεις. Από την μια μεριά είχαμε τον νεαρό Στέφανο Δέσκα να κάνει ταχύτερο χρόνο στο 1:23.2 και να παίρνει μια άνετη νίκη από τους Εμμανουήλ Σεΐτη (2^ος) και Κώστα Ιγνατίδη (3^ος ) που έκαναν χρόνους στο 1:24, δείχνοντας πως είναι πανέτοιμοι να μπουν στα supersport 600 και από την άλλη είχαμε μεγαλύτερους σε ηλικία αναβάτες να γυρίζουν το 1:26 με 1:30.

SS300/Racing

Αυτή η “διπλή” κατηγορία είναι ένα πραγματικό mix-grill, τόσο σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες των μοτοσυκλετών, όσο και σε ό,τι αφορά την ηλικία και την εμπειρία των αναβατών. Κάτι που κάνει εξαιρετικά δύσκολη την παρακολούθηση των δρώμενων μετά την πτώση της καρό σημαίας. Κυρίως όμως κάνει δύσκολη την διαδικασία των συμπερασμάτων. Στην pole position είχαμε τον Λέανδρο Ντούσκα με την δίχρονη αγωνιστική Yamaha των 250 κυβικών. Δίπλα του στην εκκίνηση ήταν τα δύο απίθανα πιτσιρίκια, Περιστεράς και Παπανικολάου με μονοκύλινδρες τετράχρονες μοτοσυκλέτες της Moto3, που ακόμα δεν είχαν προλάβει να ξεϊδρώσουν από τον αγώνα των ΝΕΩΝ.

Τα φώτα έσβησαν και παρά την κακή εκκίνηση που έκανε ο Περιστεράς (πρώτη φορά οδηγούσε σε αγώνα αυτή τη μοτοσυκλέτα) κατάφερε να βρεθεί μπροστά απ΄όλους φτάνοντας στην Κ5. Ακολούθησαν τέσσερεις γύροι με τον Περιστερά να περνάει πρώτος από τη γραμμή του, έχοντας πολύ κοντά πίσω του τον Ντούσκα και λίγο πιο πίσω τον Παπανικολάου. Η διαφορά των σχεδόν 50 ίππων που χώριζαν τις δύο μοτοσυκλέτες όμως δεν άργησε να φανεί στο τέλος της ευθείας και ο Ντούσκας βρέθηκε μπροστά. Η προσπάθεια του Περιστερά να ροκανίσει στις στροφές τον χρόνο που έχανε στη μεγάλη ευθεία, προκάλεσε μερικά λάθη στις αλλαγές ταχυτήτων, δείγμα του ελάχιστου χρόνου που είχε την Παρασκευή για να εξοικειωθεί με αυτή τη μοτοσυκλέτα.

Καθώς σε αυτή την κατηγορία το παραμικρό λάθος κοστίζει ακριβά σε χρόνο, η αντεπίθεση του Περιστερά στον ταχύτατο και αλάνθαστο Ντούσκα ήταν ανέφικτη. Έτσι στο πέσιμο της καρό σημαίας πρώτος πέρασε τη γραμμή του τερματισμού ο Ντούσκας, με δεύτερο τον Περιστερά και τρίτο τον Παπανικολάου. Στην ενσωματωμένη αγωνιστικά, αλλά ξεχωριστή βαθμολογικά κατηγορία των SS300, o Θωμάς Σκούρτας επικράτησε του δεύτερου Γιώργου Γερακιανάκης, με τρίτο πίσω τους τον Γιώργο Μπεξισόγλου.

Supersport

Αυτός ήταν ο καλύτερος και θεαματικότερος αγώνας της ημέρας. Όχι φυσικά χάρη στον Δημήτρη Καρακώστα που από εκκίνηση (!!!!) έκανε 1:24.7 και μέχρι να συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος είχε κάνει διαφορά πάνω από ένα δευτερόλεπτό από τους όλους.

Το θέαμα το πρόσφερε ο Σταύρος Τριντής με τον Mihal Florov που τίναξαν του καρδιακούς παλμούς των θεατών στα ύψη. Ο νεαρός Βούλγαρος αναβάτης είχε απίστευτη ταχύτητα εισόδου στις στροφές με την Yamaha R6 του, όμως ο Τριντής είναι πρωταθλητής, τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Βέβαια η μάχη “εμπειρία εναντίον του πάθους” άργησε να ξεκινήσει, καθώς ο Αλέξης Παπαγεωργίου είχε κάνει μια καταπληκτική εκκίνηση και κρατούσε την δεύτερη θέση στους πρώτους γύρους.

Όμως η διαρκείς επιθέσεις του Florov (4^ος εκείνη τη στιγμή) στον Τριντή, έδωσε το σύνθημα για να περάσουν και οι δύο στην ίδια στροφή τον Παπαγεωργίου και ξεκινήσει μια διαρκείς εναλλαγή θέσεων. Το γεγονός πως οι περισσότερες προσπεράσεις μεταξύ Florov και Τριντή έγιναν μέσα στις στροφές, έδωσε το κάτι παραπάνω σε επίπεδο θεάματος και αγωνίας. Με το Δημήτρη Καρακώστα να έχει βάλει cruise control στο 1:21 και τον Παπαγεωργίου να χάνει έδαφος στην τέταρτη θέση, ο Florov και ο Τριντής είχαν πάνω τους όλα τα μάτια μέχρι τον τελευταίο γύρο.

Τελικά ο Τριντής, με την σταθερότητα και την ψυχραιμία που τον χαρακτηρίζει, φρόντισε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση στον τελευταίο γύρο και να πάρει άξια τη δεύτερη θέση, αφήνοντας τρίτο τον επιθετικό Florov.

Superbike

Στα Superbike το θέμα της ημέρας ήταν ο αποκλεισμός του Φώτη Τσαλίκη μετά τον αγώνα του Σαββάτου καθώς είχε κάνει προπόνηση στην πίστα των Σερρών εντός του δεκαήμερου απαγόρευσης. Όμως με αίτηση του ιδίου και τη σύμφωνη γνώμη των υπόλοιπων αναβατών θα συμμετέχει κανονικά στον αγώνα της Κυριακής(!!!;;). Κι ο λόγος που κυριάρχησε αυτό το θέμα, ήταν φυσικά η απουσία κάποιου άλλου αγωνιστικού δράματος εντός πίστας κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η προσπάθεια του Σάκη Συνιώρη από την δεύτερη θέση της εκκίνησης να χαλάσει τα σχέδια του Σωτήρη Μπεγνή που ξεκινούσε από την pole position δεν ολοκληρώθηκε.

Ο Συνιώρης πέρασε μπροστά από τον πρώτο γύρο και οδήγησε τον αγώνα στους πρώτους γύρους με τον Μπεγνή ακριβώς πίσω του. Έχοντας σαφώς καλύτερο ρυθμό από τους υπόλοιπους, το δίδυμο απομακρύνθηκε. Το ίδιο έκανε και ο Μιχάλης Κουτσουμπός που είχε χάσει προσωρινά την τρίτη θέση από την οποία εκκίνησε, όμως έως τη μέση του αγώνα πήρε πίσω τη θέση του και μάλιστα αυτονομήθηκε, τερματίζοντας ανενόχλητος τρίτος. Εκεί κάπου στην μέση του αγώνα, ο Μπεγνής πέρασε εμπρός και πιέζοντας όσο μπορούσε έκανε μια μικρή διαφορά ασφαλείας από τον Συνιώρη. Όμως φαίνεται πως η ζέστη άρχισε να γίνεται μέρος του παιχνιδιού για τα ελαστικά και ένα γλίστρημα του Μπεγνή στην έξοδο από το S, έφερε ξανά κοντά του τον Συνιώρη.

Ο αγώνας άρχισε πάλι να αποκτά ενδιαφέρον, με τον Συνιώρη να ροκανίσει την απόσταση μεταξύ της Κ5 και της Κ10 και τον Μπεγνή να απλώνει καλύτερα τη δύναμη της Yamaha R1 από την έξοδο της τελευταίας στροφής έως τα φρένα της Κ1. Όμως η πτώση του επιπέδου πρόσφυσης των ελαστικών λόγω της ζέστης στους τελευταίους γύρους, εξαφάνισε το μικρό πλεονέκτημα του Συνιώρη στις στροφές, οπότε ο Μπεγνής άρχισε να απομακρύνεται ξανά. Αυτό βέβαια δεν μειώνει σε τίποτα τη σοφή διαχείριση του αγώνα από τον Μπεγνή, ο οποίος μάλιστα ήταν ο ταχύτερος όλων κάνοντας 1:19.8, όταν ο ταχύτερος γύρος του Συνιώρη ήταν 1:20.4 και του Κουτσουμπού ήταν 1:21.6.

Τέταρτος τερμάτισε ο Λευτέρης Πίππος, που συνεχίζει να βασανίζεται με τη μοτοσυκλέτα του, μετά την πτώση που είχε στον πρώτο βαλκανικό αγώνα εδώ στις Σέρρες.

Ακολυθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό στο Photogallery

https://bit.ly/MOTO_673

Ελληνική Ταχύτητα

Καταγγελία αναβάτη Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην Γεν. Γραμ. Αθλητισμού αναφορικά με αγωνιστικό ατύχημα

Ο Βασίλης Στάμου καταγγέλλει τις συνθήκες του ατυχήματός του

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

3/1/2022

Στον 3^ο και 4^ο αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην σεζόν που μόλις πέρασε, ο αναβάτης της κατηγορίας Racing Βασίλης Στάμου είχε ένα τρομακτικό highside από το οποίο έμεινε τραυματισμένος στο έδαφος της πίστας χωρίς να μπορεί να σηκωθεί άμεσα.

Το στιγμιότυπο του ατυχήματος είναι αυτό που είχαμε αναρτήσει μετά τον αγώνα από υλικό που μας έστειλε ο ίδιος ο αθλητής:

Από εκείνη την στιγμή και μετά ξεκινά η περιπέτεια του αγωνιζόμενου καθώς μεταφέρθηκε με σκούτερ εκτός αγωνιστικού χώρου ενώ, όπως εκ των υστέρων επιβεβαιώθηκε, υπέφερε εκείνη την στιγμή από διάτρηση πνευμόνων και σπασμένα πλευρά. Το ασθενοφόρο που υπήρχε στον χώρο και που έσπευσε στο σημείο όσο ήταν στο έδαφος, δεν τον παρέλαβε και ο αγώνας δεν διακόπηκε. Η πίστα στα Μέγαρα δεν διαθέτει περιμετρική πρόσβαση σε όλα τα σημεία της οπότε κάθε μετακίνηση του ασθενοφόρου και του αναβάτη, γινόταν όσο ο αγώνας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη διασχίζοντας κάθετα την πίστα ενώ και η αρχική εξέταση του αναβάτη πριν την μεταφορά του εκτός πίστας έγινε με τον αγώνα σε εξέλιξη, ενώ το σημείο εκεί δεν προσέφερε κάλυψη από ενδεχόμενη νέα πτώση.

Παραθέτουμε την καταγγελία του Βασίλη Στάμου με το πλήρες ιστορικό όσων έγιναν, όπως τα καταγράφει και στην διάθεσή μας είναι όλα τα συνοδευτικά έγγραφα που συνοδεύουν την καταγγελία του στην Γεν. Γραμ. Αθλητισμού και μεταξύ άλλων αποδεικνύουν πως χρειάστηκε να νοσηλευτεί, συνέπεια του τραυματισμού του:

Είμαι αθλητής με αριθμό δελτίου αθλητή ********* του αθλητικού σωματείου με την επωνυμία «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ - ΑΘΛΗΤΙΚΟ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ» (Α.Μ.ΛΕ.Χ.Α.Σ.), το οποίο έχει την ειδική αθλητική αναγνώριση για τα αγωνίσματα του αθλήματος της μοτοσυκλέτας με κωδικό ΓΓΑ ΦΥ56 και είναι μέλος της «Αθλητικής Μοτοσυκλετιστικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.)».

Στις 02.10.2021 συμμετείχα στον 3^ο/4^ο Αγώνα Ταχύτητας Μοτοσυκλετών που πραγματοποιήθηκε στην πίστα των Μεγάρων, τον οποίο διοργάνωνε η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. (η Προκήρυξη – Ειδικός Κανονισμός Αγώνα επισυνάπτεται ως σχετικό 1), στην

κατηγορία racing250, η εκκίνηση για την οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 12.00 το μεσημέρι.

Στον πρώτο γύρο του αγώνα και συγκεκριμένα στην στροφή Κ6 της πίστας είχα μια σφοδρή πτώση χάνοντας τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας μου και βρέθηκα στην αμμοπαγίδα που υπάρχει για αυτόν τον σκοπό, η οποία δυστυχώς διακόπτεται από δρόμο (άσφαλτο) που ενώνει την πίστα καρτ με την πίστα του αγώνα, έτσι ώστε η πτώση μου να ολοκληρωθεί στο ασφάλτινο κομμάτι του δρόμου αυτού και όχι στην αμμοπαγίδα (που υποτίθεται υπάρχει εκεί για αυτόν το σκοπό).

Μετά την πτώση έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα αναίσθητος λόγω του σοκ και το πρώτο πράγμα που θυμάμαι όταν επανήλθα είναι ότι βρίσκομαι ακριβώς στην άκρη της πίστας, σε πολύ επικίνδυνο σημείο, καθώς λόγω της στροφής οι αγωνιζόμενοι που περνούν δεν έχουν ορατότητα για το τι συμβαίνει μέχρι να φτάσουν σε πολύ κοντινή απόσταση, και καταλαβαίνω (ακούω) ότι ο αγώνας συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ενώ βλέπω από πάνω μου δύο κριτές (φορούν γιλέκα και κρατούν σημαίες) οι οποίοι έντρομοι φωνάζουν στον ασύρματο ότι είμαι τραυματισμένος και καλούν το ασθενοφόρο της πίστας. Λίγα λεπτά αργότερα, και ενώ ο αγώνας είναι ακόμη σε εξέλιξη, ένα ασθενοφόρο της εταιρείας ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ φτάνει στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι εγώ, διασχίζοντας προφανώς κάθετα την πίστα, καθώς εγώ ευρισκόμενος στο έδαφος το είδα να έρχεται από απέναντι, και χωρίς ο αγώνας να έχει διακοπεί.

Ο γιατρός που ήρθε με το ασθενοφόρο μου έκανε διάφορες ερωτήσεις (πώς με λένε) και πώς αισθάνομαι. Εγώ του απάντησα ότι νιώθω μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή (το οποίο ήταν εμφανές) και πόνο στο στήθος. Με ρώτησε εάν μπορώ να σηκωθώ, του απάντησα ότι δεν ξέρω αν μπορώ και αν πρέπει λόγω του πόνου στο στήθος και τότε μου είπε: «Είσαι καλά, είναι το σοκ από την πτώση, προσπάθησε να σηκωθείς». Εγώ τότε, αφού κατέβαλα προσπάθεια να σηκωθώ, αντιλαμβάνομαι ότι η αναπνοή μου γίνεται κοφτή και γρήγορη, σε βαθμό που να έχω δυσκολία ακόμα και να μιλήσω. Σημειώνω ότι έως εκείνη τη στιγμή έχουν περάσει ήδη 5-6 λεπτά από την πτώση, με τον αγώνα σε εξέλιξη και χωρίς καμία προστασία για την περίπτωση που πέσει πάνω μας άλλος αγωνιζόμενος!

Με τη βοήθεια του γιατρού και κάποιου άλλου που εν συνεχεία έμαθα ότι είναι ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα και έχει έρθει με μία βέσπα στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι, καταφέρνω τελικά να σηκωθώ όρθιος, αφού ο γιατρός έχει προσπαθήσει να μου βγάλει το κράνος χωρίς να αφαιρέσει τα μαξιλαράκια της ασφάλειας, ασκώντας έτσι ιδιαίτερο φορτίο στον αυχένα μου, το οποίο τελικά καταφέρνει να βγάλει, αφού μάλλον του δείξει κάποιος τον τρόπο, και τις μπότες, και χωρίς να μου τοποθετήσουν προστατευτικό κολάρο στον αυχένα (το οποίο, σημειωτέον, μπορεί να τοποθετηθεί χωρίς να αφαιρεθεί το κράνος). Αφού σηκώνομαι και μπορώ μόλις και μετά βίας να σταθώ στα πόδια μου, αν και δεν ζαλίζομαι, εξακολουθώ να νιώθω ακόμα πιο έντονη δυσκολία στην αναπνοή και στην ομιλία και λέω στο γιατρό ότι πονάω αφόρητα. Εκείνος μου επαναλαμβάνει να μην φοβάμαι και είναι μόνο από το βρόντο της πτώσης και ότι πρέπει να με πάνε στην τέντα της ομάδας μου να καθίσω και να ηρεμήσω λίγη ώρα και θα ερχόταν να με δει ξανά. Ενώ, λοιπόν, έχω σηκωθεί όρθιος και έχουν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, με ρωτάνε (γιατρός και βοηθός αλυτάρχη μαζί) εάν μπορώ να ανέβω στη βέσπα για να με πάει ο βοηθός αλυτάρχη στην τέντα της ομάδας μου! Εγώ τους είπα «δεν ξέρω αν μπορώ να ανέβω, με το ζόρι στέκομαι» και η απάντησή τους ήταν «μην φοβάσαι, μια χαρά είσαι».

Με τον τρόπο αυτό, και παρά τις αντιρρήσεις και την κατάστασή μου, και παρά το ότι το ασθενοφόρο που είχε έρθει βρισκόταν ήδη έτοιμο στο σημείο της πτώσης μου και με την προτροπή του ίδιου του γιατρού και του βοηθού αλυτάρχη, έφυγα από το σημείο για να μεταβώ στην τέντα της ομάδας μου (σε απόσταση περίπου 600 μέτρων αν διασχίσει κανείς διαγώνια την πίστα), καθισμένος στη βέσπα πίσω από τον βοηθό αλυτάρχη που την οδηγούσε, χωρίς να φοράει κράνος κανείς από εμάς, διασχίζοντας την πίστα κάθετα σε δύο σημεία (και ενώ ο αγώνας ήταν σε πλήρη εξέλιξη) και έχοντας, όπως έμαθα μετά από καθυστέρηση ωρών, πάνω από 10 σπασμένα πλευρά, με αιχμηρά κομμάτια να ακουμπάνε στους πνεύμονές μου, και με δύο τρύπες στον ένα από αυτούς, κατάσταση η οποία, πάνω στη βέσπα και στο χώμα/λακκούβες/σαμαράκια της διαδρομής είναι θαύμα που δεν επέφεραν το μοιραίο!!

Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Όταν ο βοηθός αλυτάρχης με τη βέσπα θα με αφήσει στην τέντα της ομάδας, παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες μου, αλλά και την απορία όλων των παρευρισκόμενων, γιατί δεν με πηγαίνουν στο νοσοκομείο για εξετάσεις ενώ εγώ δεν έδειχνα και δεν ένιωθα καθόλου καλά, εκείνος επιμένει για το αντίθετο. Όχι μόνο αυτό, αλλά κανείς από τους διοργανωτές (αλυτάρχης αγώνα, γιατρός, εκπρόσωπος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.) δεν εμφανίστηκε για να δει πώς είμαι και ποια είναι η κατάστασή μου.

Στα λίγα λεπτά που ακολούθησαν και για καλή μου τύχη (γιατί μόνο αυτό ήταν που με έσωσε από αυτή την κατάσταση) ήρθε να με δει ο Χάρης Βραζόπουλος, ο οποίος δεν είχε κάποια ιδιότητα εκείνη την ημέρα αλλά βρισκόταν στην πίστα ως θεατής των αγώνων, ο οποίος ανησύχησε βλέποντας την πτώση και τον τρόπο που έπεσα και μόνο, και μου είπε όταν με είδε και με άκουσε να μιλάω αυτά που όλοι οι αθλητές του χώρου γνωρίζουμε λίγο πολύ – και που ο γιατρός και ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα αγνόησαν – ότι δηλαδή βραχνή φωνή και πολύ κοφτές ανάσες δεν είναι καλά σημάδια και πρέπει οπωσδήποτε άμεσα να πάω προληπτικά σε νοσοκομείο για εξετάσεις. Εγώ συμφώνησα μαζί του και τότε εκείνος έφυγε μαζί με μέλος της ομάδας μου (το Γιάννη Μιχάλη) να πάει στην γραμματεία να ζητήσουν το αυτονόητο – δηλαδή το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ (που σημειώνω ήταν διαθέσιμο την ώρα εκείνη και είχε έρθει μέχρι το σημείο της πτώσης) να με μεταφέρει στο νοσοκομείο. Η απάντηση που τους δόθηκε ήταν ότι επειδή ένα δεύτερο ασθενοφόρο που βρισκόταν στο χώρο της πίστας είχε μεταφέρει προηγουμένως άλλο αθλητή τραυματία από προηγούμενη πτώση σε άλλο αγώνα νωρίτερα εκείνη την ημέρα, και δεν είχε ακόμη επιστρέψει, εάν το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ έφευγε και αυτό με εμένα, τότε θα έπρεπε να διακοπούν οι αγώνες, γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο στην πίστα! Οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε να επιστρέψει το πρώτο ασθενοφόρο από το άλλο περιστατικό πρώτα, ώστε μετά να μπορέσω να μεταφερθώ εγώ, για να μην αναγκαστούν να διακόψουν τους αγώνες! Ο Χάρης Βραζοπουλος και ο Γιάννης Μιχάλης τότε επέμεναν ότι είναι επείγουσα η μεταφορά μου στο νοσοκομείο λόγω της κατάστασής μου και ότι πρέπει οπωσδήποτε να μου γίνουν άμεσα προληπτικές εξετάσεις, όπως οφείλουν να γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Η απάντηση της διοργανώτριας ομοσπονδίας ήταν να απειλήσουν να φέρουν την αστυνομία για να πετάξει έξω από την πίστα τον Χάρη Βραζόπουλο και να έρθει στην τέντα της ομάδας μου η κυρία Μαρία Τσεσμελή (πρόεδρος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. και επικεφαλής της διοργάνωσης του συγκεκριμένου αγώνα) και να με απειλήσει ότι η ομοσπονδία θα με τιμωρήσει επειδή μέλη της ομάδας μου ενοχλούσαν συνέχεια την γραμματεία!!

Εκείνη τη στιγμή ήρθε και ο Γενικός Γραμματέας της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κύριος Αντρέας Λεφέβρ, και ο κύριος Σταύρος Τριντής, από την Επιτροπή Ταχύτητας, που είδε τον αστράγαλό μου και, επειδή η κατάσταση με την αναπνοή μου χειροτέρευε, ζήτησα από την ομάδα μου να με πάει κάποιος με το Ι.Χ. μου σε κοντινό νοσοκομείο. Τότε ο κύριος Λεφέβρ ήταν κάθετος και έλεγε ότι μόνο με ασθενοφόρο μπορώ να φύγω, οπότε έπρεπε να περιμένω όσο χρειαστεί (για να με μεταφέρει το διαθέσιμο (!)

ασθενοφόρο ούτε λόγος βέβαια). Μάλιστα, τότε η κυρία Τσεσμελή δεν έχασε την ευκαιρία αλλά αστειεύτηκε λέγοντας με εμφανή ειρωνεία: «Κύριε Στάμου, αν βιάζεστε τόσο πολύ να σας πάω εγώ με το δικό μου αυτοκίνητο!!!!». Το σχόλιο αυτό δεν μπορώ να το εκλάβω παρά ως ειρωνικό, όταν την ίδια στιγμή, αν δεν έπαιζε με την υγεία μου, δεν θα έπαιρνε ιατρικές αποφάσεις για εμένα εκείνη μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της ομοσπονδίας (επικαλούμενοι τον κίνδυνο να διακοπεί – για λίγη ώρα

ο αγώνας) και μάλιστα μπροστά στη γυναίκα μου και τα 2 παιδιά μου που ήρθαν στο χώρο και ενώ εγώ είχα πολλαπλά σπασίματα και – όπως ανακάλυψαν οι γιατροί αργότερα – δύο τρύπες στον πνεύμονα, αλλά θα βρισκόμουν στο ασθενοφόρο στο δρόμο για το νοσοκομείο.

Τελικά, σχεδόν δύο ώρες (!) μετά το συμβάν, και ενώ ο γιατρός του αγώνα δεν με εξέτασε εκ νέου ούτε ασχολήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο με την περίπτωσή μου μετά τη μεταφορά μου, ήρθε ένα ασθενοφόρο του Δήμου Μεγάρων (και όχι το ασθενοφόρο που είχε μεταφέρει τον πρώτο τραυματία από τον προηγούμενο αγώνα στην πίστα, αλλά ούτε και το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ), το οποίο δεν γνωρίζω ποιος κάλεσε, έχοντας μόνο οδηγό και χωρίς νοσηλευτή, και με πήρε μόνο μου (επιβαίνοντας δηλαδή σε αυτό εγώ και ο οδηγός) για να με μεταφέρει στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα διενέργειας διαγνωστικών εξετάσεων για την περίπτωσή μου (π.χ. ακτινογραφίες). Ο γιατρός του Κέντρου Υγείας απόρησε και ο ίδιος για ποιο λόγο με μετέφεραν εκεί, μου έβαλε κολάρο ως ενδείκνυται να γίνει άμεσα – και όχι με καθυστέρηση δύο ωρών – σε τέτοιες περιπτώσεις και κάλεσε την ίδια στιγμή το ΕΚΑΒ προκειμένου να με μεταφέρει ασθενοφόρο στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά.

Εκεί, μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, ενημερώνομαι από τους γιατρούς ότι έχω σπασμένα 10 πλευρά και δύο τρύπες στον πνεύμονα με μεγάλη αναπνευστική δυσλειτουργία και μεταφέρομαι επειγόντως τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας στο Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά Μεταξά όπου και νοσηλεύτηκα μέχρι τις 08.10.2021. Μετά το εξιτήριο μου συστήθηκε ξεκούραση και ιατρική παρακολούθηση, καθώς και φαρμακευτική αγωγή με ισχυρή αντιβίωση.

Χάρτης της πίστας με σημειωμένα τα επίμαχα σημεία της πτώσης και της μεταφοράς μου, καθώς και σχετικό φωτογραφικό υλικό επισυνάπτεται ως σχετικό 2.

Επίσης, όπως διαπίστωσα τις επόμενες ημέρες, η αμμοπαγίδα (εάν υπήρχε αυτή ποτέ) δεν έχει συντηρηθεί για χρόνια και αντί για μαλακή άμμο, η οποία προσφέρει

προστασία στους αναβάτες σε περίπτωση πτώσης, έχει ξερό χώμα στο οποίο έχουν φυτρώσει ακόμα και χόρτα.

Οι γνωματεύσεις του Ιατρικού Κέντρου Μεγάρων και του Νοσοκομείου Μεταξά που εκδόθηκαν μετά την ολοκλήρωση της νοσηλείας μου σε αυτά επισυνάπτονται ως σχετικά 3, 4.

Σημειώνω, τέλος, ότι σε όλο αυτό το διάστημα και μέχρι και σήμερα δεν επικοινώνησε κανείς απολύτως από τους υπεύθυνους της διοργάνωσης ή της ομοσπονδίας μαζί μου για να πληροφορηθούν για την κατάστασή μου ή, έστω, από ανθρώπινο ενδιαφέρον. Η μόνη επικοινωνία ήταν το βράδυ της ίδιας ημέρας (02.10.2021) από τον Γενικό Γραμματέα της Ομοσπονδίας, κύριο Λεφέβρ, ο οποίος μου ζήτησε την μοτοσυκλέτα μου για να τρέξει εκείνος στον αγώνα την επόμενη ημέρα (!), ενώ στις 07.10.2021, με δική μου πρωτοβουλία, επικοινώνησα με την Πρόεδρο της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κυρία Τσεσμελή, προκειμένου να μου δώσει αντίγραφο του ασφαλιστικού συμβολαίου για να δω αν υπάρχει κάποια παροχή την οποία δικαιούμαι, δεδομένου του ότι αντιλήφθηκα πλέον ότι η ανάρρωσή μου θα απαιτήσει χρόνο, εξετάσεις, φάρμακα και εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, η οποία δεν γνώριζε καν ότι νοσηλευόμουν – μία εβδομάδα μετά το περιστατικό – και φυσικά δεν απάντησε ποτέ στο αίτημά μου.

Σε σχέση με τα παραπάνω περιστατικά, είναι σε γνώση μου ότι συντάχθηκε και κατατέθηκε στην Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. η από 02.10.2021 καταγγελία των συναθλητών μου Βελή Ειπόγλου, Αντώνη Λάσαρη και Δήμητρας Λαδά, η οποία κατ’ ουσία επιβεβαιώνει την αλήθεια των παραπάνω, επισημαίνει σειρά παραλείψεων από τους διοργανωτές του αγώνα και αποδεικνύει την εν δυνάμει επικινδυνότητα αυτών για εμένα και για το σύνολο των συμμετεχόντων στον αγώνα (επισυνάπτεται στην παρούσα ως σχετικό 5).

Προσκομίζω τέλος και πληθώρα δημοσιευμάτων από τον ηλεκτρονικό τύπο στα οποία αναφέρεται το παραπάνω περιστατικό (σχετικό 6).