Για όσους γνωρίζουν ήδη το R nineT Scrambler, το Urban G/S δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά το επόμενο βήμα. Θα περίμενε κανείς πως η BMW δεν θα περιοριζόταν μόνο στην εμφάνιση, αλλά θα έδινε και λίγο διαφορετικό χαρακτήρα σε μια μοτοσυκλέτα που έχει τα ιστορικά αρχικά G/S. Αντί όμως για λίγο πιο χωματερές αναρτήσεις, το Urban G/S έχει ψηλό φτερό και μασκάκι που θυμίζει αυτά των πρώτων R80G/S του 1980, κοκκινοπορτοκαλί σέλα και αυτοκόλλητα στο λευκό ρεζερβουάρ του.
Μηχανολογικά δεν διαφοροποιείται σε τίποτα από το Scrambler, με τις ίδιες διαδρομές αναρτήσεων στα 125/140mm εμπρός – πίσω, τους ίδιους 110 ίππους, τις ίδιες χυτές ζάντες, ίδια όλα. Με τις έξτρα ακτινωτές ζάντες και τα TKC80 της Continental, φαίνεται πολύ καλύτερο, ειδικά αν του προσθέσει κανείς το μονόσελο και το σκαράκι από την σειρά των αξεσουάρ. Ο δρόμος που διάλεξε η BMW ήταν αυτός του ελάχιστου κόστους εξέλιξης και κατασκευής, μάλλον χάνοντας μια ευκαιρία να φτιάξει μια πραγματικά χρήσιμη μοτοσυκλέτα που θα γοήτευε τους ταξιδευτές.
Με ένα μεγαλύτερο ρεζερβουάρ σαν του R80G/S Paris Dakar, και αντίστοιχες διαδρομές αναρτήσεων, θα αποτελούσε μια πιο απλή εναλλακτική πρόταση τουρισμού παντός εδάφους, αντί να απευθύνεται μόνο σε αυτούς που τους αρκεί να θυμίζει κάτι η εμφάνιση. Ήδη, η Ducati με την παρουσίαση του Scrambler Desert Sled έδειξε πως μπορείς να έχεις και φιλική μοτοσυκλέτα και εμφάνιση και δυνατότητες: Είναι μελετημένο και φτιαγμένο για χρήση στο χώμα, με πιο ενισχυμένο πλαίσιο και 200mm διαδρομές αναρτήσεων. Και η Ducati δεν είχε στην γκάμα της έναν θρύλο όπως το R80G/S.
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
16/12/2025
Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.
Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.
Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.
Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.
Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, τηςΑρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.
Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.
