Η επιστροφή της SWM, μέσω Varese και πρώην Husqvarna!

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

4/11/2014

Μετά την αγορά της Husqvarna από την KTM, μείναμε με την απορία: Τι θα γίνει το εργοστάσιο στο Varese, που η BMW ως προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε εκσυγχρονίσει; Οι πληροφορίες μας έλεγαν πως όταν οι ΚΤΜάδες μπήκαν στο εργοστάσιο, τους κρέμασαν τα σαγόνια μέχρι το πάτωμα, αφού ήταν ό,τι πιο σύγχρονο και τελειότερο είχαν δει ποτέ. Mετά, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σταματήσουν κάθε εργασία εκεί, χωρίς να ανακοινώσουν τι πρόκειται να το κάνουν. Προφανώς, έψαχναν για αγοραστή, και τώρα φαίνεται πως τον βρήκαν, έστω και εν μέρει. Εδώ όμως χρειάζεται ένα flach back στην SWM, την χωματερή ιταλική εταιρία που μπαίνει στην ιστορία μας με την επανεμφάνισή της.

Έσσε Ντόπεβιού Έμμε σημαίνει Speedy Working Motors, ένα μάλλον περίεργο όνομα. Στην Ελλάδα τα λέγαμε και Ζβούμ! Ιδρύθηκε στο Μιλάνο το 1971 από τους Piero Sironi και Fausto Vergani, και στην αρχή έβγαζε εντουράκια με κινητήρες Sachs. Αργότερα, πέρασε και στα trial, χρησιμοποιώντας δίχρονους κινητήρες Rotax με περιστροφικές βαλβίδες σε όλα της τα μοντέλα. Όσοι ήταν αρκετά τυχεροί να έχουν ένα Ζβουμ, διηγούνται πως τα μοτέρ ήταν ροπάτα και δυνατά και τα πλαίσια εξαιρετικά. Κρίμα που το 1984, βγάζοντας τα τελευταία της trial, η εταιρία ξεψύχησε. To όνομα της εταιρίας βρισκόταν στην κατοχή του Frederico Fregnan, του βενετσιάνου επιχειρηματία που είχε και την Fantic Motor.

Το κλείσιμο του εργοστασίου της Husqvarna στο Varese δημιούργησε ένα κενό, μια μαύρη τρύπα, κι ως γνωστόν οι μαύρες τρύπες προσελκύουν με την βαρύτητά τους ό,τι βρεθεί κοντά τους. Ένας άνθρωπος που ήταν "κοντά", ο μηχανολόγος Ampelio Macchi, που είχε εργαστεί στην Cagiva, την Morini, την Husqvarna και την Αprilia, είδε την ευκαιρία.

"Συναντήθηκα με τον πρόεδρο της Shineray, τον Daxing Gong, κατά την διάρκεια επαγγελματικού ταξιδιού στην Κίνα. Κι εκείνος έχει πάθος με τις off road μοτοσυκλέτες, ενώ οι νέοι ιδιοκτήτες της Husqvarna δεν είχαν ενδιαφέρον για τα μοντέλα που κατασκευάζονταν στο Varese, ούτε είχαν χρήση για το εργοστάσιο. Τους έκανα λοιπόν μια πρόταση για την αγορά των δικαιωμάτων της προηγούμενης γενιάς κινητήρων, 250, 310, 450, 510 και 630, και σ’ αυτούς προστέθηκε ένας νέος 250 που η Husqvarna είχε έτοιμο αλλά ο Pierer ποτέ δεν είχε δει, συν ένα πρωτότυπο 125 με κινητήρα Yamaha-Minarelli. Tους έκανα επίσης μια πρόταση για να νοικιάσουμε ένα μέρος του εργοστασίου, ώστε να μπορούμε να προσλάβουμε τους ανθρώπους που δούλευαν στο εργοστάσιο και έχουν όλη την τεχνογνωσία.

Τα κεφάλαια για αυτή την επιχείρηση προέρχονται όλα από την Κίνα, από την Shineray, που έχει και την πλειοψηφία των μετοχών. Ήταν μεγάλη πρόκληση και αρκετά δύσκολο να καταφέρουμε να φέρουμε αυτά τα χρήματα στην Ιταλία!

Το όνομα της SWM ήταν μια λογική επιλογή: Ήταν μια χωματερή εταιρία, πολύ επιτυχημένη και με καλή φήμη, ενώ δεν είχε στο ενεργητικό της αποτυχημένες προσπάθειες αναβίωσης. Και αποφασίσαμε να γίνεται η κατασκευή και η εξέλιξη των μοτοσυκλετών στην Ιταλία αντί για την Κίνα, καθώς στην Ιταλία υπάρχει όλη η τεχνογνωσία και μπορεί να διασφαλιστεί η ποιότητα. Στόχος είναι η εξαγωγή τεχνογνωσίας στην Κίνα, έτσι ώστε να επωφεληθεί πολλαπλά η Shineray, αλλιώς δεν υπήρχε λόγος να ξοδέψουν τα χρήματά τους.
Δεν έχουμε σκοπό να φτιάξουμε καθαρόαιμα για να κερδίζουν πρωταθλήματα, αλλά μοτοσυκλέτες αξιόπιστες και ευχάριστες για τους χομπίστες, αν και δεν θα είχαν πρόβλημα να συμμετάσχουν και σε αγώνες, ειδικά με τον νέο μας κινητήρα των 250 κυβικών... Τα 300 και 500 θα έχουν ελαφρά μειωμένη απόδοση σε σχέση με τα παλιότερα αντίστοιχα Husqvarna, και λάστιχα πιο on-off, όχι εντελώς αγωνιστικά. Μιλάμε για μόνο 2-3 ίππους λιγότερους, από ελαφρά χαμηλότερη συμπίεση, που θα αυξήσει σημαντικά την αξιοπιστία. Ά, θα έχουν και εξαιρετική τιμή, κάπου ανάμεσα από 5.500 και 6.000 ευρώ!
Στην γκάμα μας θα υπάρχουν και ρετρό μοτοσυκλέτες, με αερόψυκτο κινητήρα 400 και 440 κυβικών, σχεδιασμένες από τον Raffaele Zaccagnini, όπως και οι υπόλοιπες."

Τα μοντέλα της SWM

     SWM Grand Milano 440 Special
     SWM Grand Milano 440
     SWM Gran Turismo 440
     SWM RS 300 R
     SWM RS 500 R
     SWM SM 450 R
     SWM Silver Vase 440
     SWM Superdual 650

Tα αερόψυκτα 440 χρησιμοποιούν έναν κινητήρα που μοιάζει αντίγραφο του XR400R της Honda, ενώ τα 300, 450 και 500 τους κινητήρες των Husqvarna 310, 450 και 510 πριν το 2010, ενώ το 650 είναι το γνωστό μας TE630. Όπως φαίνεται χρησιμοποιούν και τα πλαίσιά τους, κάτι που μόνο καλό είναι.

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.