Brad Binder, KTM και Red Bull γράφουν το ρεκόρ της πίστας Kyalami – VIDEO

Και μαζί ένα road-trip στην μεγαλύτερη πόλη της Νοτίου Αφρικής
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/8/2022

Η Red Bull έχει μία βαθιά συνεργασία με την KTM, ξεκινώντας από το γεγονός πως τα κεντρικά τους γραφεία απέχουν μόλις 50 χιλιόμετρα, ενώ έχει ήδη χτίσει την συνεργασία με τον Binder μέσα από προηγούμενο ντοκιμαντέρ, (Brad Binder: Becoming 33) σε ένα τρίπτυχο που απλά έψαχνε την αφορμή για ένα νέο promo-video.

Η αφορμή αυτή εμφανίστηκε με την ανάγκη της πίστας Kyalami να επανέλθει στην επικαιρότητα και η πίστα αυτή από μόνη της θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα αρθρογραφίας καθώς υπάρχει από το 1961, κι άρα θα έπρεπε να μετρά σειρά από ρεκόρ, αντί αυτό να είναι ακέφαλο και να μην υπάρχει σημείο αναφοράς, καλώντας τον Binder να το φτιάξει ένα.

Η λέξη Kyalami προέρχεται από την φράση που χρησιμοποιούν οι Ζουλού για να πουν «αυτό είναι το σπίτι μου» οπότε όπως καταλαβαίνετε η τοποθεσία της είναι στην Νότια Αφρική.

Στους οπαδούς της F1 θα είναι πιο γνωστή καθώς φιλοξενούσε αγώνα την Formula One από τις περιόδους 1967-1985 και ξανά το 1992-1993. Από το 1961 που κατασκευάστηκε μέχρι και το 1988 είχε περίπου την ίδια μορφή, με διάφορες όμως παρεμβάσεις που ακύρωναν τα προηγούμενα ρεκόρ, ενώ από εκεί και πέρα πρόκειται για μία τελείως διαφορετική πίστα. Η σημερινή της μορή είναι πιο κοντά στην μορφή που είχε τις περιόδους 1992-1993 και 2009-2015 καθώς στο ενδιάμεσο 1994-2008 δοκιμάστηκε ένα διαφορετικό εσάκι που και πάλι έθετε τα ρεκόρ εκτός και το 2009 αποφάσισαν να επιστρέψουν στην μορφή που είχε η πίστα, κατά την δεύτερη περίοδο της F1.

Τέτοιες αλλαγές έχουν λίγο-πολύ οι περισσότερες πίστες όταν μιλάμε για μία μεγάλη περίοδο εξήντα και πλέον ετών, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Χτισμένη στα περίχωρα του Johannesburg την εποχή του απαρτχάιντ, σημαίνει πως η πίστα είδε και τον περιβάλλοντα χώρο της να αλλάζει αλλά και να συρρικνώνεται με τα όρια της πόλης να μεγαλώνουν. Κι αυτό είναι αναπόφευκτο σε πίστες που έχουν γίνει λίγο μετά τον πόλεμο και στην απαρχή του motorsport όπως το έμαθε η ανθρωπότητα αμέσως μετά. Το ίδιο συνέβη και στην Imola, που μαζί με την Kyalami  ανήκουν στο κλειστό club των λίγων που τις γυρίζεις ανάποδα από την φορά του ρολογιού, χωρίς να κάνουμε κάποια άλλη σύνδεση με μία από τις ιστορικότερες πίστες του κόσμου.

Η Kyalami αγοράστηκε από τον αντιπρόσωπο της Porsche το 2014 για σχεδόν 12 εκατομμύρια Ευρώ και επενδύθηκαν άλλα έξι σε προσαρμογή της διαδρομής της ώστε να αποκτήσει την έκκριση της FIA. Με την προηγούμενη μορφή της, εκείνη της περιόδου 1994-2008 είχε φιλοξενήσει και αγώνες σε WSBK, οπότε τόσο η επιστροφή στην προηγούμενη διάταξη στροφών, όσο και οι τελευταίες αλλαγές για να προσαρμοστεί στους νέους κανονισμούς της FIA ακύρωναν όλα τα ρεκόρ.

Προσπάθησε η πίστα σε αυτό το διάστημα να αποκτήσει για πρώτη φορά μετά από χρόνια κάποια διεθνή διοργάνωση και κατάφερε το 2019 να κλείσει αγώνες του πρωταθλήματος αντοχής της FIA για την περίοδο 2020-2021. Μαντέψτε πόσο καλά πήγε και αυτή η προσπάθεια…

Ευτυχώς για εκείνους βέβαια, υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα να επιστρέψει η F1 το 2023. Στο μεταξύ όμως δεν υπάρχει κάποιο σημείο αναφοράς για τους χρόνους των μοτοσυκλετών από το 2015. Κι ενώ γίνονται εθνικοί αγώνες, track day κτλ η πίστα αυτή δεν μπορεί να ανακοινώνει χρόνους stock ή semistock μοτοσυκλετών, όταν στο παρελθόν είχε φιλοξενήσει και WSBK. Χρειαζόταν κάτι πολύ πιο γρήγορο, πολύ πιο μακρινό για να συγκριθεί και μία MotoGP μοτοσυκλέτα θα ήταν ιδανική περίπτωση.

Να υπήρχε και κάποιος πρόθυμος να αναλάβει όλο αυτό το εγχείρημα τώρα, μόνο και μόνο για να πάρει την προβολή που θέλει… Αλλά για μία στιγμή αυτό ταιριάζει κουτί με τις ανάγκες του τρίπτυχου στην αρχή του άρθρου.

Πράγματι, ταιριάζει σαν γάντι και σε τέτοιο βαθμό που θα πρέπει τώρα να βρεθεί και ένας λόγος να κοινοποιηθεί προς τα έξω αυτή η σύμπραξη μεταξύ Red Bull, KTM και Porsche Νοτίου Αφρικής. Αυτός ο λόγος είναι που χρειάζεται το σενάριο του video στην αρχή για το “epic road trip” το οποίο είναι τόσο απλοϊκά δοσμένο που θυμίζει έντονα "οικογενειακές ιστορίες", αξίζει όμως τα λεπτά της θέασης από την στιγμή που έχει φοβερή σκηνοθεσία και εκπληκτικά πλάνα.

Σε κάθε περίπτωση το σενάριο προσπάθησε να αποδώσει τους δεσμούς του Binder με το μέρος αυτό από την στιγμή που το πατρικό του είναι μόλις μία ώρα μακριά από εκεί, αλλά θα μπορούσε να έχει δόσεις αλήθειας για να γίνει αυτό ακόμη πιο σωστά.

Από τεχνικής πλευράς τώρα, η πίστα θα έχει ένα σημείο αναφοράς σε χρόνους, όπως ακριβώς το ήθελε, αλλά δεν είναι ένα ρεκόρ σε αγώνα για να υπάρχει η έννοια της κατάρριψής του, όταν -ευχόμαστε να- δοθεί αυτή η ευκαιρία να φιλοξενήσει διεθνή αγώνα η πανέμορφη κατά τα άλλα πίστα με τις υψομετρικές διαφορές να συνθέτουν ένα ενδιαφέρον οδηγικά ανάγλυφο.

Το καλό με το σενάριο είναι πως επέτρεψε στον Binder να οδηγήσει την KTM RC16 του 2019 στους δρόμους, πριν δοκιμάσει να κάνει το ρεκόρ στην πίστα των 4,529 μέτρων.

Τελικά ο Binder έθεσε τον χρόνο της πίστας στο 1:42,260 αναφέροντας πως είναι κάτι τελείως καινούριο να στρίβεις την πρώτη στροφή μίας πίστας με έκτη στο κιβώτιο…

 

Ετικέτες

Pan America Beyond the Map, Μέρος 4ο - Ψάχνοντας τη Nessie στη Loch Ness [Γκάλερι]

Πέρασμα από τη Σκωτία στην Ιρλανδία για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη
Κωνσταντίνος Μητσάκης Pan America 1250 SP Σκωτία
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/9/2025

Στη συνέχεια του ταξιδιού του με τη Harley-Davidson Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ανακαλύπτει περισσότερες ομορφιές των Highlands και περνά και στην Ιρλανδία.

Ας δούμε τι μας λέει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης στην τέταρτη κατά σειρά ανταπόκρισή του:

"Μπορεί με την άφιξή μας στη βόρεια εσχατιά της Σκωτίας (John o’ Groats) να αγγίξαμε την γεωγραφική κορύφωση του “Pan America Beyond the Map”, η Σκωτία ωστόσο διέθετε πολλά ακόμα τουριστικά “θέλγητρα”.

Έτσι, μετά από μια αυστηρή επιλογή αξιοθέατων, η οποία βασίστηκε στον υπολειπόμενο χρόνο μας (έχοντας καταγράψει 3.200 χλμ., βρισκόμασταν ημερολογιακά περίπου στη μέση του ταξιδιού), αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια και να στρατοπεδεύσουμε πλησίον της λίμνης Loch Ness (στην κωμόπολη Drumnadrochit), απ’ όπου και θα εκδράμαμε στα πέριξ.
 
Μέσα στις δυο επόμενες ημέρες, η κοντινή ατμοσφαιρική πόλη Inverness, το παραλίμνιο μεσαιωνικό κάστρο Urquhart Castle και οι καταπράσινες δυτικές όχθες της Loch Ness μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας, προσφέροντάς μας έναν μεγάλο αριθμό εντυπωσιακών εικόνων και αναμνήσεων από τα κεντρικά Highlands. Ούτε κι εμείς πάντως καταφέραμε να εντοπίσουμε στα ασάλευτα νερά της λίμνης Loch Ness το θρυλικό τέρας της, την περιβόητη Nessie! 

Κάπου εδώ, ο Γιώργος πρότεινε να περικόψουμε κάποιες μέρες από το υπόλοιπο πρόγραμμα της Σκωτίας και να πάμε στην Ιρλανδία – η πρότασή του με βρήκε σύμφωνο. Αλλαγή ρότας λοιπόν και πορεία κατευθείαν για το λιμάνι Cairnryan (375 χλμ. νοτιοδυτικά της Drumnadrochit), απ’ όπου θα περνούσαμε ακτοπλοϊκώς στην Βόρεια Ιρλανδία. Σημείο αναφοράς της τελευταίας σκωτσέζικης διαδρομής αποτέλεσε η διάσχιση της πανέμορφης προστατευόμενης περιοχής Glencoe, ενώ καθοδόν για το λιμάνι Cairnryan η γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP δεν έκανε τελικά στάση στη πόλη Γλασκόβη, αλλά την παράκαμψε περιφερειακά…
 
Μετά από ένα δίωρο ακτοπλοϊκό ταξίδι (κόστος περίπου 100 ευρώ) αποβιβαστήκαμε στο νησί της Ιρλανδίας και συγκεκριμένα στην πόλη Belfast, την πρωτεύουσα της βρετανικής Βόρειας Ιρλανδίας. Για τουλάχιστον 3 δεκαετίες, το Belfast (εξαιτίας της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Βόρεια Ιρλανδία) μονοπωλούσε στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, λόγω των επεισοδίων βίας και θανάτου μεταξύ Καθολικών Ιρλανδών και Άγγλων Προτεσταντών, τα οποία κόστισαν την ζωή σε χιλιάδες πολίτες. 

Έχοντας μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος και του σημερινού καθεστώτος του Belfast, επισκεφθήκαμε το συμβολικό “Τείχος της Ειρήνης” (Peace Wall), φωτογραφηθήκαμε στο κέντρο της πόλης μπροστά στον πύργο-ρολόι Albert Memorial Clock, απαθανατίσαμε πάμπολλα πολύχρωμα γκράφιτι στην περιοχή του Καθεδρικού ναού και σβήσαμε την δίψα μας σε μια από τις δεκάδες παραδοσιακές pubs του Belfast, απολαμβάνοντας μια δροσερή μπύρα Guiness!"