Lin Jarvis: "Ο Lorenzo ήρθε στη Yamaha ως αντικαταστάτης του Rossi"
Αποκαλύψεις για το παρασκήνιο της μεταγραφής
Από τον
Λάζαρο Μαυράκη
2/1/2020
Ο Jorge Lorenzo μεταπήδησε στην κορυφαία κατηγορία των MotoGP όντας δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των GP250, υπογράφοντας, ως εργοστασιακός αναβάτης της Yamaha και team mate του Valentino Rossi, το 2008. Από την πρώτη κιόλας στιγμή ήταν έντονα αντιληπτή η εχθρικότητα μεταξύ των δύο αναβατών, ειδικά όταν ο νεαρός –τότε- Ισπανός, πήρε την pole position στο ντεμπούτο του στην κατηγορία, ενώ στον τρίτο αγώνα πήρε την πρώτη του νίκη στα MotoGP.
Η Yamaha βρέθηκε με δύο "ντίβες" στο box της που ανταγωνιζόντουσαν μεταξύ τους για το ποιος θα αποτελέσει το "πρώτο όνομα" της ομάδας, με αποκορύφωμα τον περίφημο τοίχο που υψώθηκε μέσα στο γκαράζ της ανάμεσα στους δύο αναβάτες, με πρωτοβουλία του Rossi, προκειμένου να μην υπάρχει "διαρροή" δεδομένων. Αυτόματα δημιουργήθηκε η απορία σε όλο τον κόσμο σχετικά με το πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί η Yamaha μια τόσο δύσκολη κατάσταση, η οποία ωστόσο της έφερε τρεις παγκόσμιους τίτλους (το 2008 και το 2009 με τον Rossi, και το 2010 με τον Lorenzo, πριν φύγει ο Rossi για την ομάδα της Ducati), αλλά και ποιο ήταν το σκεπτικό πίσω από μια τέτοια απόφαση, που ήταν δεδομένο ότι θα έφερνε ένταση μέσα στα πιτς.
Μια συνέντευξη που έδωσε στο CNN το αφεντικό της Yamaha Racing, Lin Jarvis, ρίχνει φως στο μυστήριο και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό πώς έφτασαν τα πράγματα ως εκεί. Όπως, λοιπόν, δήλωσε χαρακτηριστικά, ο σχεδιασμός της Yamaha δεν ήταν ποτέ να συνυπάρξουν Rossi και Lorenzo στο ίδιο γκαράζ, αφού στην Yamaha περίμεναν πως ο Γιατρός θα πήγαινε στην Formula 1, κάνοντας μια μεγάλη στροφή στην καριέρα του.
Πράγματι, το 2006, ο Rossi είχε πραγματοποιήσει πολλές και επιτυχημένες δοκιμές με αυτοκίνητα F1, ενώ ήταν γνωστό πως η FIA ήταν "ζεστή" στην ιδέα να έχει στις τάξεις της έναν σούπερ σταρ του βεληνεκούς του Rossi.
Όμως, αυτή η κίνηση δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα οι Rossi και Lorenzo να επιδοθούν σε μια σκληρή κόντρα για το ποιος θα είναι ο επικρατέστερος μέσα στην ομάδα. Η κόντρα αυτή συνεχίστηκε και το 2013, όταν ο Rossi επέστρεψε στην Yamaha μετά τα δύο "πέτρινα χρόνια" στην Ducati, μέχρι που ακολούθησε την ίδια πορεία ο Lorenzo το 2017, όταν και μετακόμισε στους "κόκκινους".
"Η αντιπαλότητα είχε χτυπήσει κόκκινο, γιατί ο Rossi ήταν ο κυρίαρχος μέχρι εκείνη την στιγμή και ο Lorenzo ήταν ο νεοεισερχόμενος σφετεριστής", είπε ο Jarvis. "Είναι δύσκολη η διαχείριση όταν έχεις δύο κορυφαίους αναβάτες στην ομάδα, αλλά όταν το καταφέραμε, κατακτήσαμε τρεις φορές σερί και τους τρεις τίτλους στα MotoGP. "Όταν έχεις ανταγωνιστικούς αναβάτες ανεβαίνει το επίπεδο της ομάδας, σπρώχνει ο ένας τον άλλον και απλά ελπίζεις να μην αποδειχθούν αυτοκαταστροφικοί. Εμείς γελούσαμε, γιατί όταν προσλάβαμε τον Jorge ως rookie, πριν καν βρεθεί στα MotoGP, τον προσλάβαμε ως αντικαταστάτη του Rossi, διότι θεωρούσαμε ότι ο Valentino θα αποσυρθεί και θα πήγαινε στην Formula 1. Αυτό συνέβη το 2006, και τότε κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ο Lorenzo θα αποσυρόταν πριν τον Valentino! Η ζωή είναι περίεργη μερικές φορές…"
Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]
Η ανωτερότητα των ηλεκτρικών κινητήρων που ευαγγελίζεται η εταιρεία σηκώνει συζήτηση - Όπως και το ρεκόρ που ισχυρίζεται
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
10/12/2025
Η Stark Future πραγματοποίησε ανάβαση στο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, Los Ojos del Salado, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.721 μέτρων με τον Ελβετό αναβάτη Jiri Zak επάνω στην ηλεκτρική Varg EX και διατυμπανίζει ότι έσπασε το ρεκόρ για την υψηλότερη ανάβαση με μοτοσυκλέτα που ανήκει στη Yamaha και τον Pol Tarres. Τα δεδομένα την διαψεύδουν.
Εν συντομία: Υπάρχει ένα κωνικό ηφαίστειο που προσφέρεται για αναβάσεις οχημάτων εξαιτίας της ομαλότητάς του και τις εύκολης προσέγγισης με αυτοκίνητο μέχρι περίπου τα 5.000 μέτρα. Εδώ και μία εικοσαετία, 9 στους 10 που θέλουν να σπάσουν το συγκεκριμένο ρεκόρ, επιλέγουν το συγκεκριμένο βουνό και σε ότι αφορά τις μοτοσυκλέτες κολλάνε σε ένα σημείο της σάρας που βυθίζει την μοτοσυκλέτα και έτσι κανείς δεν έχει σπάσει το όριο των 7.000 μέτρων, ενώ είναι αρκετά εύκολο (συγκριτικά και μόνο η λέξη "εύκολο") να φτάσουν στα 6.500 μέτρα.
Ο Tarres επιχείρησε με Tenere και έκανε ρεκόρ δικύλινδρων αλλά επιχείρησε και με YZ450 και έφτασε ψηλότερα από όλους. Εκείνο το ρεκόρ ΔΕΝ έχει σπάσει ακόμη. Η Yamaha το έχει επικοινωνήσει και διάφοροι οργανισμοί καταγραφής ρεκόρ περιμένουν ακόμη να το πιστοποιήσουν. Διασημότερος όλων είναι τα Guinessφυσικά που δεν τα βρήκαν με την Yamaha στην δήλωση του ρεκόρ και δεν έχουν συμπεριλάβει στην λίστα τους την προσπάθεια του Tarres. Η Stark Varg ποντάρει ότι θα μπει στην λίστα αυτή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το YZ450 της Yamaha δεν έχει φτάσει ψηλότερα. Αν η Stark Varg έκανε λόγο για ρεκόρ ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, δεν θα ήταν πρόβλημα. Δηλώνοντας πως έχει πάει ψηλότερα από όλους και μάλιστα πως αυτό συνέβη γιατί δεν έχει τα "προβλήματα των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε μεγάλα υψόμετρα" είναι ένα σημαντικό ατόπημα.
Ακόμη και αν οι Ισπανοί δεν θέλουν να υπολογίσουν το ρεκόρ του YZ450, υπάρχει άλλο ρεκόρ μόλις 40 μέτρων που αναγνωρίζεται και από τα Guinessμε μόλις διψήφια διαφορά, οπότε ο τονισμός της προσπάθειας ως κάτι που μόνο μία ηλεκτρική μπορεί να κάνει είναι διπλά άτοπος.
Πιο αναλυτικά:
Το μόνο σίγουρο πως ανεβαίνοντας αναπνέει ένας κινητήρας δυσκολότερα. Έχουμε φτάσει εντός Ελλάδας τα 2.810 με τέσσερις μοτοσυκλέτες, ΤΕΥΧΟΣ #625 Δεκέμβριος 2021, και τα 1.301 κυβικά δεν είχαν κανένα θέμα, τα μικρότερα είχαν χάσει λίγη από την δύναμη τους.
Στο Νεπάλ οδηγώντας στα 5.200 μέτρα το πρόβλημα των 400 κυβικών ήταν ακριβώς το ίδιο με πριν, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε οδηγήσει πάνω από τα 6.000 μέτρα εδώ στο MOTO, αλλά το μόνο σίγουρο, μιλώντας και με τον Tarres, είναι πως κάθε 100 μέτρα είναι και σημαντική η διαφορά ιδιαίτερα αν μιλάμε για ταχεία άνοδο, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση που απαιτεί δηλαδή μπόλικο γκάζι.
Ο Jiri Zak θα ποντάρει στο ότι Guiness δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει την προσπάθεια της Yamaha - Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει γίνει
Τα ψηλά βουνά είναι απαιτητικά με τα μέλη των αποστολών να χρειάζονται εβδομάδες σταδιακής προσαρμογής για να εγκλιματιστούν στην οροσειρά των Άνδεων. Ακόμη και με την απίστευτη φυσική κατάσταση των κορυφαίων αθλητών τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το μεγάλα υψόμετρα μπορούν να λυγίσουν τους περισσότερους ανθρώπους με την “ασθένεια του υψομέτρου” να είναι μόνιμος σύντροφος για τις ομάδες που επιχειρούν σε αυτά. Χιονοπτώσεις, κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι, χαμηλές θερμοκρασίες, απότομές κόψεις, παγωμένα τμήματα και σάρες περιπλέκουν την αναζήτηση και τελική επιλογή βέλτιστης διαδρομής. Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Murray στα 4.522 μέτρα, οι δυσκολίες των εγχειρημάτων αυτών είναι δυσκολότερες από όσο οι περισσότεροι φανταζόμαστε.
Το πνεύμα της δημοσίευσης δεν είναι να μειωθεί καμία από τις απόπειρες που καταβάλλουν κατασκευαστές και εταιρείες, επιτυχημένες ή όχι, αλλά μια διευκρίνηση στο τι έχει έως τώρα επιτευχθεί, το οποίο είναι και αντίθετο με τους ισχυρισμούς της Stark Varg για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
Το απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου διατηρεί ο Pol Tarres από το 2024 όταν στο πλαίσιο της αποστολής της Yamaha, ανέβηκε έως τα 6.756μέτρα με ένα cross country YZ450FX, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 6.546 μέτρων που είχε κάνει ο Jiri Zak με ένα ΚΤΜ 450 τo 2020.
Στην ίδια αποστολή ο Ισπανός αναβάτης επέκτεινε το ήδη δικό του ρεκόρ ανάβασης σε υψόμετρο για πολυκύλινδρημοτοσυκλέτα από τα 6.157,5 μετρά (YamahaTenere 700 - 2022), στα 6.677μέτρα, ξανά με ένα YamahaTenere700.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ένα ρεκόρ δεν καταγράφεται μονάχα από τα GuinessRecordsκαθώς η συγκεκριμένη εταιρεία και οι διαδικασίες της δεν είναι ο μοναδικός "θεματοφύλακας" ρεκόρ στον κόσμο.
Σύμφωνα με αυτήν πάντως, το υψηλότερο υψόμετρο που επιτεύχθηκε ποτέ με μοτοσικλέτα είναι τα 6.639 μέτρα και καταγράφηκε από τους Francisco Rencoret, Max Rencoret και Tomás Rencoret, στις 25 Νοεμβρίου 2025, με την ομάδα (πατέρας και δύο γιοι) να σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες τους έως τα 6.639,976 μέτρα, πάλι στο Ojos del Salado, το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μοτοσυκλέτες.
Η προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του εγχειρήματος από το τμήμα marketingτης StarkFuture είναι τουλάχιστον προβληματική, παρουσιάζοντας την ανωτερότητα των ηλεκτροκινητήρων έναντι των συμβατικών, εσωτερικής καύσης, λόγω της μη εξάρτησης τους από την περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού αέρα σε οξυγόνο που χρειάζεται ο θερμικός κινητήρας για να λειτουργήσει σωστά κατά την καύση του μίγματος. Τι κάνει δηλαδή νιάου νιάου στα κεραμίδια.
Την ίδια στιγμή η Starl Varg φυσικά και “ξεχνάει” να αναφερθεί στα ζητήματα αυτονομίας και ανεφοδιασμού της μοτοσυκλέτας της, το ντύσιμο των μπαταριών με αλουμινοκουβέρτες (φαίνεται στις φωτογραφίες) για την διατήρηση της θερμότητας που απαιτείται ώστε λειτουργούν οι μπαταρίες και κυρίως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου, αλλά για την καλύτερη επίδοση ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έως τώρα. Χώρια που για να φτάσει εκεί η ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα χρειάστηκαν άλλα οχήματα με θερμικούς κινητήρες για να τη μεταφέρουν εκεί πάνω, αλλά και για να την φέρουν ξανά κάτω... Άρα για ποια ακριβώς "νίκη" των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών μοτοσυκλετών υπερηφανεύεται;
Ακόμα και άγοντας όμως την ανάβαση του Tarresμε το YZ450FX -το ρεκόρ περιμένει επικαιροποίηση- είναι όντως τόσο μεγάλη επιτυχία για ένα αγωνιστικό enduro, ακόμα και εάν αυτό είναι ηλεκτρικό, το να ξεπεράσει ένα μεσαίο on-off για μόλις 44 μέτρα;