25o 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi - Δύο ημέρες, πολύ χιλιόμετρο σε επαρχιακό δρόμο και μία οργάνωση η οποία θέλει χειροκρότημα

Πήγαμε - ήρθαμε και ευπειθώς αναφέρουμε

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

22/5/2024

Η Ελληνική Λέσχη Moto Guzzi διοργάνωσε στις 18 και 19 Μαΐου του 2024 για 25η φορά το 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής με αφετηρία την Αττική και προορισμό περιοχές της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας και όπως ήταν λογικό, το ΜΟΤΟ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν γινόταν να λείπει από τη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Η φετινή περιπέτεια ξεκινά λίγες ημέρες πριν πάρουμε εκκίνηση. Πληρωμή παραβόλου, αποστολή εγγράφων στην Ελληνική Λέσχη Moto Guzzi, τελευταίος έλεγχος μοτοσυκλετών και φύγαμε για το 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής. Με ακόμη άλλα 10 οδοιπορικά στις αποσκευές μας ξεκινήσαμε περίπου στις 7 και κάτι το πρωί του Σαββάτου από το γνωστό στέκι αναχώρησης μοτοσυκλετών στο Χαϊδάρι. Έξω από την καφετέρια “Σταθμός 14” είχε στηθεί η αφετηρία του 36ωρου Οδοιπορικού Αντοχής Moto Guzzi με εκατοντάδες μοτοσυκλέτες κάθε κατηγορίας και μάρκας να βρίσκονται παρκαρισμένες ώστε να ξεκινήσουν τη φετινή διοργάνωση. Περιμένοντας καρτερικά να ξεκινήσουμε ρίχνουμε κάποιες κλεφτές ματιές στο road book της διαδρομής της πρώτης ημέρας.

25o 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi – Δύο ημέρες, πολύ χιλιόμετρο σε επαρχιακό δρόμο και μία οργάνωση η οποία θέλει χειροκρότημα

Ναι, καλά διαβάσατε, έχουμε road book και σαν άλλοι αγωνιζόμενοι παίρνουμε εκκίνηση. Με κατεύθυνση προς Μάνδρα τα πρώτα χιλιόμετρα είναι γνώριμα οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας και απλά απολαμβάνουμε τη διαδρομή έχοντας παρέα μας ακόμη έναν μοτοσυκλετιστή, και έτσι με τις δύο μοτοσυκλέτες μας θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε 1.700 χιλιόμετρα επαρχιακού δικτύου. Η συννεφιά που επικρατεί βοηθά στο να μείνουμε δροσεροί ενώ συνεχίζουμε ακάθεκτοι γράφοντας χιλιόμετρα. Στάση για κάποιες υποχρεωτικές φωτογραφίες καθώς πρέπει να γίνει και αυτό ώστε να πάρουμε βαθμούς και συνεχίζουμε.

Road book τσεκ, αναβάτες και μοτοσυκλέτες στις επάλξεις και απολαμβάνουμε το επαρχιακό κομμάτι της διαδρομής προς τη Λίμνη Μόρνου. Σταματάμε για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες καθώς δεν γίνεται να μην χαρούμε αυτή τη θέα, ενώ λίγο αργότερα παίρνουμε το επόμενο road book από τους οργανωτές οι οποίοι μας παρείχαν γευστικά σάντουιτς και νερά! Φυσικά στο 36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi οι άνθρωποι της οργάνωσης είχαν προβλέψει να υπάρχει αυτοκίνητο “σκούπα” σε περίπτωση που χρειαστεί κάποιος βοήθεια ή προκύψει κάτι.

Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας το νέο road book και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Χρήσιμο εργαλείο η ενδοσυνεννόηση ιδιαίτερα όταν μοιράζεσαι την διαδρομή με τον γιο σου και θέλεις να μοιραστείς κάθε στιγμή, όχι μόνο τις στάσεις. Η διαδρομή μέχρι τώρα φανταστική, με το μόνο πρόβλημα να είναι πως επί της ουσίας βρίσκεσαι σε... "αγώνα", οπότε στάσεις για φωτογραφίες και καλαμπούρι δεν μπορούν να συνδυαστούν εδώ. Παρολαυτά ξέρεις πως την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε αυτά τα μέρη θα επανορθώσεις για τις φωτογραφίες που δεν πρόλαβες να βγάλεις. Παραμένουμε προσεκτικοί κατά την ώρα της οδήγησης καθώς ο επαρχιακός δρόμος κρύβει παγίδες, άσε που αν χάσεις κάποια τουλίπα στο road book θα χάσεις και πολύτιμο χρόνο.

Οι άνθρωποι της Moto Guzzi κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν σκεφτεί να διοργανώσουν και κάποια παιχνίδια τα οποία αν τα ολοκληρώσεις συγκεντρώνεις βαθμούς. Εμείς προτιμήσαμε να εκμεταλλευτούμε τον λίγο αυτό χρόνο διαφορετικά μιας και δεν κυνηγάμε κάποια θέση στην κατάταξη. Στάση τέλος όμως και φύγαμε ξανά για οδήγηση σε επαρχιακό οδικό δίκτυο. Σιγά-σιγά το φως του ήλιου ξεκίνησε να μας εγκαταλείπει και ξαφνικά... έχουμε θέμα. Μία λάμπα φωτός xenon καμένη και το έργο μας για πλοήγηση γίνεται πιο δύσκολο στους επαρχιακούς δρόμους της Βόρειας Ελλάδας. Μελετώντας το road book και με την ώρα να έχει πάει 20:30 αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε το τελευταίο σκέλος της ημέρας και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο το οποίο είχε κλείσει η διοργάνωση στα Ιωάννινα.

Με προσοχή λοιπόν ξεκινάμε για το Epirus Palace, καθώς το σκοτάδι έχει πέσει για τα καλά. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα φτάνουμε στην είσοδο του ξενοδοχείου και παρκάρουμε τις δύο μοτοσυκλέτες μας, πηγαίνοντας στα δωμάτια μας για ξεκούραση καθώς και το αυριανό πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετά χιλιόμετρα επαρχιακού δικτύου.

Ξημέρωσε Κυριακή και εμείς, όπως και όλοι οι συμμετέχοντες, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη δεύτερη ημέρα του 36ωρου Οδοιπορικού Αντοχής Moto Guzzi. Το ρολόι δείχνει επτά και κάτι όταν καβαλάμε τις μοτοσυκλέτες μας. Παρέα με εμάς ξεκινούν αρκετοί ακόμη συμμετέχοντες με κάθε λογής μοτοσυκλέτα. Από μικρά και μεγάλα On – Off μέχρι scooter είχε ο μπαξές.

Ο δρόμος προς το πέρασμα του Μπάρου γνωστός, ωστόσο πάντα κρύβει εκπλήξεις καθώς οι κατολισθήσεις έχουν φέρει πέτρες σε διάφορα σημεία ενώ και η άσφαλτος σε ακόμη περισσότερα, δεν είναι και η καλύτερη. Αν περιμένετε κάποια μέση ωριαία ταχύτητα σε τριψήφιο νούμερο τότε τα οδοιπορικά αντοχής δεν είναι για εσάς. Οι ατελείωτες φουρκέτες και οι συνεχείς στροφές στο επαρχιακό δίκτυο ρίχνουν τη μέση ωριαία στα περίπου 60 χλμ./ώρα οπότε και οι ώρες που βρίσκεσαι πάνω σε μία μοτοσυκλέτα είναι αρκετές.

Αφήνουμε πίσω μας όλα αυτά και συνεχίζουμε προς Βουλγαρέλι, σε κάποιο σημείο σε ένα χωριό από αυτά που αναρωτιέσαι αν υπάρχει κανείς βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Διχάλα δεξιά – αριστερά και μπροστά μας μία κατηφόρα καρφί. Μεταξύ μας λέμε φωναχτά αποκλείεται να πηγαίνει ο δρόμος προς τα εκεί… και ξαφνικά βρίσκεται ένας παππούς από μηχανής θεός και μας φωνάζει από μία βεράντα “Όλο κάτω πάτε, αλλά ελάτε πρώτα να σας κεράσω ελληνικό καφέ”. Τον ευχαριστούμε ευγενικά για την προσφορά και ακόμη περισσότερο που μας γλύτωσε από μία χρονοβόρα καθυστέρηση.

Αφήνοντας πίσω μας την κατηφόρα η οποία παραλίγο να μας στοιχίσει σε χρόνο, παίρνουμε το επόμενο road book το οποίο περιλαμβάνει μία διαδρομή περίπου 135 χιλιομέτρων. Έχοντας δει όλα αυτά τα μέρη χθες και σήμερα, το συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής δεν χρειαζόταν κανονικά ενώ λίγο αργότερα ένα κομμάτι χωμάτινης διαδρομής η οποία είχε πολλές πέτρες βάζει δύσκολα σε όλους τους συμμετέχοντες καθώς οι πιθανότητες να πάθουμε λάστιχο αυξάνονται. Στις επόμενες διοργανώσεις θα πρέπει οι άνθρωποι της οργάνωσης να αποφύγουν τέτοια κομμάτια καθώς δεν προσφέρουν τίποτα.

Επόμενο road book στα χέρια μας και αποφασίζουμε πως στο Καρπενήσι θα ξεκινήσει η δική μας επιστροφή προς Αθήνα. Η διαδρομή μαγευτική ο καιρός ότι πρέπει χωρίς πολλή ζέστη, και εμείς προσπαθούμε να περάσουμε όσο το δυνατόν πιο όμορφα στον επαρχιακό δρόμο προτού μπούμε στο εθνικό δίκτυο Λαμίας – Αθηνών.

Με το που πάτησαν οι μοτοσυκλέτες μας τα πρώτα χιλιόμετρα της Εθνικής Οδού, ξεκινάμε και εμείς να αναπολούμε τα χιλιόμετρα του επαρχιακού δικτύου που διανύσαμε τις δύο αυτές ημέρες. Παρολαυτά πρέπει να φτάσουμε σχετικά νωρίς πίσω οπότε ας κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και διανύουμε τα τελευταία χιλιόμετρα.

Οκ ο δρόμος Λαμίας – Αθηνών βαρετός και μονότονος, ωστόσο εμείς έχουμε όλες τις όμορφες στιγμές που περάσαμε αυτές τις δύο ημέρες ως συνοδοιπόρο. Χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε μία ανάσα από την Αθήνα και την επιστροφή στην καθημερινότητα. Γεμάτοι όμορφες εικόνες και με νέες φιλίες καθώς θέλοντας και μη, τέτοιου είδους εκδηλώσεις εμάς τους μοτοσυκλετιστές μας φέρνουν πιο κοντά, ανεξαρτήτως μάρκας. Οπότε η ερώτηση έχει εύκολη απάντηση. Πάμε του χρόνου; Εννοείται…

Ετικέτες

36ωρο Οδοιπορικό Αντοχής Moto Guzzi

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

Παγκόσμια εξάπλωση Öhlins: Νέο λογότυπο και άνοιγμα σε καινούριες αγορές με πλάτες Brembo!

Μοντέλο τύπου ByBre στις κορυφαίες αναρτήσεις!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/12/2025

Η νέα εποχή της Öhlins μπήκε σε σταδιοδρομία τον περασμένο Ιανουάριο, όταν και εξαγοράστηκε από το γκρουπ της Brembo.

Για την Brembo είναι μία λογική κίνηση, έπειτα από μία σειρά εξαγορών στον τομέα που ήδη δραστηριοποιούνταν και την δημιουργία θυγατρικών για να καλύψει και την φθηνότερη γκάμα χωρίς να χαλάσει την εικόνα της, όπως έκανε με την ByBre, επενδύει στον αμέσως πιο γειτονικό τομέα.

Εξηγούμε εδώ και πολλά χρόνια πως το φρενάρισμα εξαρτάται από τρεις βασικούς πυλώνες και έπειτα από διάφορα μικρότερα τμήματα που όλα μαζί αποτελούν την τοιχοποιία του. Στην κορυφή είναι το σύστημα των φρένων, όμως ακολουθούν οι αναρτήσεις και τα ελαστικά. Με εξαίρεση τα τελευταία, η Brembo έχει βάλει στόχο να γίνει η λύση της μίας στάσης για τους κατασκευαστές, επενδύοντας έτσι στον τομέα των αναρτήσεων ξεκινώντας από την κορυφή.

Στον περισσότερο κόσμο η είδηση της μεταπώλησης της Öhlins πέρασε στα ψιλά και αυτό συνέβη κυρίως για δύο λόγους. Δεν την εξαγόρασε ανταγωνιστής ή κινέζος ή κάποιο επενδυτικό σχήμα χωρίς ταυτότητα, αλλά ο κορυφαίος στα φρένα που εμπνέει πολύ περισσότερο εμπιστοσύνη. Κι έπειτα γιατί δεν ξεκίνησαν να κάνουν ριζικές αλλαγές αμέσως, αλλά αντιθέτως στήριξαν τα σχέδια που είχαν ήδη αναπτύξει.

Στην EICMA ήταν, που αρκετοί περισσότεροι πλέον, ξεκίνησαν να αντιλαμβάνονται πως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, μέσα από την νέα εταιρική εικόνα και την αλλαγή στο λογότυπο.

Συζητώντας με τα στελέχη της Brembo για την αγορά και τους νέους κατασκευαστές που για πρώτη φορά εδώ και μία πενταετία, έχουν ξεκινήσει να κατασκευάζουν μοτοσυκλέτες σε κατηγορίες μοτοσυκλετών που μέχρι τώρα υπήρχαν μόνο σε Ευρώπη και Β.Αμερική, καταλήξαμε να συζητάμε για τον ανταγωνισμό που έφτιαξε εργοστάσια στην Κίνα και μπήκε στην τεράστια αυτή αγορά με κοινοπραξίες κινέζικων εταιρειών.

Τότε τους ανέφερα το παράδειγμα της ByBre και την προοπτική της «~~ByOh~~» που ανοίγεται μπροστά τους:

«Σίγουρα θα βρείτε ένα καλύτερο όνομα από αυτό, όμως μου φαίνεται αδύνατο, να μην προχωρήσει η Öhlins στο επόμενο στάδιο, ιδιαίτερα με την δική σας καθοδήγηση. Και προχωρώντας σε νέες αγορές και σε φθηνότερα επίπεδα της γκάμας, θα συναντήσει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με εσάς, θα είναι αδύνατο να συνδυάσει το όνομά της με κάτι υποδεέστερο, όχι ποιοτικά, αλλά από πλευράς δυνατοτήτων για μοτοσυκλέτες που δεν χρειάζονται κάτι τόσο εξιδεικευμένο, έτσι και αλλιώς».

Η απάντησή τους ήταν ξεκάθαρη: «Πράγματι, το έχεις τοποθετήσει σωστά. Πέρα από το όνομα που δεν έχει αποσαφηνιστεί φυσικά». Τονίζοντας: «Το αφήνουμε να εννοηθεί για όποιον κοιτάξει λίγο πιο προσεκτικά και στα εταιρικά μηνύματα γράφοντας για επέκταση από το Racing DNA, στο να εμπνέουμε περισσότερους».

Στο μεταξύ η Marzocchi έχει ήδη κινηθεί γρήγορα ανοίγοντας παράρτημα στην Κίνα με την υποστήριξη της QJMOTOR, του μεγαλύτερου κινέζου κατασκευαστή στα πάνω από 250 κυβικά. Μέσα από την κοινοπραξία τους δεν εξυπηρετούν μόνο την χαώδη γκάμα της QJMOTOR αλλά και άλλους κινέζους κατασκευαστές, ορισμένοι από αυτούς, όπως η CFMOTO, με μεγαλύτερο αντίκτυπο στο κοινό της Κίνας σε ορισμένες κατηγορίες. Όσο τα μοντέλα εξελίσσονται και το επίπεδο ανεβαίνει, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάγκη για αναρτήσεις της Öhlins σε αυτή την τεράστια αγορά.

Κι αν αυτό έχει αρχίσει να γίνεται ήδη, τότε σημαίνει πως υπάρχει ήδη η ανάγκη κάλυψης και της υπόλοιπης γκάμας με πιο προσιτές λύσεις, όπως είναι η J.Juan που αποτελεί επίσης θυγατρική της Brembo σε μία εξαγορά που είχε διαβλέψει το τι έγινε πριν από όλους, κάνοντας τελικά την κίνηση το 2021.

Με την ByBre είχαν ήδη ξεκινήσει στην αγορά της Ινδίας, της πρώτης σε αριθμούς μονάδων αγορά μοτοσυκλέτας του κόσμου, φτιάχνοντας νέο -κάθετο- εργοστάσιο από το μηδέν, από το επίπεδο της χύτευσης. Με την J.Juan κινήθηκαν διαφορετικά, πραγματοποιώντας εξαγορά και με στόχο την OEM εγκατάσταση.

Στο μεταξύ με την εξαγορά της J.Juan εξασφάλισε και μέρος του κόστους παραγωγής, καθώς η J.Juan είχε εξελιχθεί σε παντοκράτορα στα σωληνάκια υψηλής.

Το άλλο που συνεπάγονται όλα αυτά, είναι πως η Brembo έχει ήδη πρόσβαση στην προμήθεια των γραμμών παραγωγής μίας μεγάλης σειράς κατασκευαστών, που εκτός από τους παραδοσιακούς Ευρωπαίους και Ιάπωνες, εκτείνεται σε Ινδία, Κίνα και μία σειρά από πρόσθετες τεράστιες σε νούμερα αγορές.

Θα συναντήσουν έτσι μικρότερο πρόβλημα στο να εισάγουν νέες θυγατρικές της Öhlins σε φθηνότερες μοτοσυκλέτες. Πλησιάζει η εποχή λοιπόν που δεν θα έχουμε μόνο KYB και Marzocchi στις μικρο-μεσαίες κινέζικες αλλά και ένα νέο όνομα που θα ανήκει όμως στην Öhlins!

Για το 2026, η Öhlins παρουσίασε τώρα το FGR 260, την συνέχεια δηλαδή του FGR 250 με νέο σύστημα απόσβεσης χαμηλότερων τριβών και όλη την τεχνογνωσία του WSBK στα καλάμια, ενώ οι τάπες είναι απευθείας εμπνευσμένες από τα MotoGP που σημαίνει πως έχουμε ένα κλικ κάθε μισή στροφή.

Το FKR 200 είναι ένα νέο cartitridge kit φυσιγγίων για πιρούνια τεχνολογίας TTX για την κατηγορία των Supersport. Έχει πιο γραμμικές αποσβέσεις και μαγνητικό οδηγό ελατηρίων για ταχύτερες διαδικασίες στο box.

Στις OFF-Road μοτοσυκλέτες η Öhlins μας φέρνει το TTX Flow DV, ένα νέο αμορτισέρ με χαμηλότερη τριβή και ακόμη πιο λεπτομερή ρύθμιση.

Είχαμε ήδη δει το SmartEC 3, το σύστημα ημι-ενεργητικών αναρτήσεων που μπαίνει σε Superbike και προχωρά τα πράγματα πολύ πιο μπροστά καθώς το επόμενο βήμα είναι να μεταφέρει τεχνογνωσία στις μοτοσυκλέτες δρόμου, πράγμα που θα καταστήσει παρελθόν, ορισμένα από τα μειονεκτήματα που έχουμε απομείνει, συγκριτικά με τα πολλά που υπήρχαν από το 2010 όταν είδαμε στην παραγωγή την πρώτη προσπάθεια. Αν θυμάστε τότε, λέγαμε για την αντίσταση στο γυροσκοπικό που πλέον έχει εκλείψει.

Συνοπτικά λοιπόν η Öhlins αλλάζει εταιρική ταυτότητα αλλά αυτό συμβαίνει διατηρώντας ατόφιο το αγωνιστικό κομμάτι στο οποίο έχει το προβάδισμα εδώ και πολλά χρόνια. Χωρίς να αντλεί πόρους από αυτό για να επεκταθεί σε νέα πεδία στην γκάμα της, αλλά με εισροή επένδυσης και κυρίως, με το άνοιγμα στα εφόδια της Brembo, όπως οι συμφωνίες που ήδη έχει στις OEM εγκαταστάσεις, πρόκειται να αλλάξουν τον χάρτη των αναρτήσεων στο προσεχές διάστημα και εσείς, θα το έχετε μάθει πρώτοι.