Aprilia RS660: Οι πρώτες δοκιμές στην Imola [video]

Πλησιάζει στην παραγωγή

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

6/5/2019

Το Aprilia RS 660 το είδαμε υπό τη μορφή concept στην περσινή EICMA, όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά. Το μεσαίου κυβισμού supersport ανήκει σε μια υποκατηγορία που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει σημαντικό έδαφος από την πίτα της αγοράς παγκοσμίως. Παρ’ όλα αυτά όμως, η παρουσία του RS 660 ήταν μια απ’ τις σημαντικότερες στην EICMA όχι μόνο για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας αλλά και την ίδια την Aprilia, καθώς η γκάμα των μοντέλων της είναι περιορισμένη συγκριτικά με τον ανταγωνισμό και δη τον ευρωπαϊκό. Απ’ το Νοέμβριο που παρουσιάστηκε το concept, σας είχαμε μεταφέρει πως θα περάσει σίγουρα στην παραγωγή, ενώ ο κινητήρας του θα χρησιμοποιηθεί και σε άλλα μελλοντικά μοντέλα εμπλουτίζοντας την γκάμα της Aprilia με περισσότερες επιλογές. Κάτι πραγματικά αναγκαίο για την ιταλική εταιρεία του ομίλου Piaggio, αν αναλογιστούμε πως αυτή τη στιγμή διαθέτει μόνο 15 μοντέλα στον κατάλογό της και κανένα δεν ανήκει στη μεσαία κατηγορία κυβικών, που έχει ιδιαίτερη απήχηση στην αγορά τα τελευταία χρόνια.

Η αναλυτική δοκιμή του RSV4 1100 Factory της Aprilia υπάρχει στο τεύχος που κυκλοφορεί μαζί με δώρο το σπρέι αλυσίδας της Ipone, ενώ μπορείτε να δείτε και το video εδώ

Ο κινητήρας του προέρχεται απ’ αυτόν του RSV4 και του Tuono 1100 έχοντας χάσει όμως τους δύο πίσω κυλίνδρους, ενώ η διαδρομή των εμβόλων του έχει αυξηθεί ώστε ο κυβισμός να ανέβει στα 660cc. Το πλαίσιο είναι αλουμινίου δύο δοκών και ακολουθεί αντίστοιχα τον σχεδιασμό του μεγαλύτερου superbike της Aprilia.

Μπορείτε να δείτε το video απ' τη δοκιμή του RS 660 στην Imola εδώ

Στο παραπάνω βίντεο βλέπουμε πως η μοτοσυκλέτα βρέθηκε στην Imola για να κάνει τις πρώτες δοκιμές του σε πίστα, καθώς από πέρσι κιόλας είχε ξεκινήσει να δοκιμάζεται στους δημόσιους δρόμους. Εκτός απ’ τη δυνατότητα να το ακούσουμε για πρώτη φορά –ασχέτως της κακής ποιότητας του ήχου- μπορούμε να διακρίνουμε πως τα πλαστικά του φαίρινγκ, της καρίνας και της ουράς είναι διαφορετικά, όπως και το χρώμα της επίστρωσης στο πιρούνι, αλά μιας και βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών, είναι λογικό να μην διαθέτει τα εξαρτήματα της τελικής παραγωγής.

Ο ερχομός του RS660 το 2020 -όπως άλλωστε είχαν δηλώσει και στο παρελθόν οι άνθρωποι της Aprilia- μετά τις δοκιμές στην Imola βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά, ενώ θα αποτελέσει και το αντίπαλο δέος για την Norton και την εξωτική Superlight, καθώς οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν αρκετά κοινά μεταξύ τους.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.