Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

19/8/2015

Στο νότο της Αυστραλίας

Στην πόλη Perth παρέμεινα τρεις ολόκληρες μέρες. Εκτός από μια σύντομη γνωριμία με την πρωτεύουσα της πολιτείας Western Australia, ήθελα να αποτινάξω μακριά την κούραση των χιλιομέτρων της δυτικής ακτογραμμής και να ετοιμαστώ για το επόμενο σκέλος του "Australian tour 2015", την οριζόντια διάσχιση της Αυστραλίας – από την Perth που ήμουν, είχα να οδηγήσω 3.000 χιλιόμετρα ως την Adelaide.
Παράλληλα, ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην μαύρη ΚΤΜ, διαπίστωσα πως δεν χρειαζόταν κάποια "φροντίδα" μετά από 11.150 χλμ. ταξιδιού. Έτσι, με ξεκούραστο κορμί, ανεβασμένη ψυχολογία και ετοιμοπόλεμη μοτοσυκλέτα, ξεκίνησα να ενώσω οδικά την δυτική με την ανατολική Αυστραλία, οδηγώντας πάνω στην διαδρομή που είχε ακολουθήσει πρώτος το 1841 ο τολμηρός Άγγλος εξερευνητής Edward John Eyre. Όπως καταλαβαίνετε, στον συγκεκριμένο οδικό άξονα δόθηκε τιμητικά το όνομα του πρωτοπόρου εξερευνητή (Eyre Hwy).

Πέντε υπήρξαν τα δυνατά περιστατικά που κατέγραψα στο "ημερολόγιο καταστρώματος" του Eyre Hwy. Το απρόσμενο κύμα ψύχους που έφτασε στα νότια παράλια της Αυστραλίας από την Ανταρκτική –για μια ολόκληρη μέρα οδηγούσα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Η διάσχιση της μεγαλύτερης ασφαλτοστρωμένης ευθείας της αυστραλιανής ηπείρου: είχε μήκος 146,6 χιλιόμετρα και βρισκόταν στη διαδρομή Balladonia – Caiguna. Η κωμόπολη Kimba, που ήταν ακριβώς στα μέσα της οριζόντιας διάσχισης της Αυστραλίας – δεν παρέλειψα να φωτογραφηθώ μπροστά στην σχετική ενημερωτική πινακίδα. Τα πανύψηλα βράχια Bunda Cliffs, που γκρεμίζονταν απότομα από ύψος 90 μέτρα μέσα στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού. Και φυσικά, η διάσχιση της άνυδρης περιοχής Nullarbor Plan – η λέξη "nulla arbor" σημαίνει στα λατινικά "κανένα δέντρο" και δικαιολογημένα δόθηκε στην περιοχή, αφού δέντρο δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα…

Με την άφιξή μου στην πόλη Port Augusta (300 χλμ. βόρεια της Adelaide), η τρομερή αυστραλιανή έρημος αποτελούσε πια παρελθόν. Ναι, τα δύσκολα χιλιόμετρα στο μεγάλο νησί του Νότου είχαν περάσει. Από εδώ και πέρα, όλα θα ήταν αρκετά πιο εύκολα και ξεκούραστα…

Ο μεγάλος του ωκεανού δρόμος

Προσεγγίζοντας την Adelaide, την πρωτεύουσα της πολιτείας South Australia, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της περιπλάνησής μου στην καρδιά της Αυστραλίας είχαν τελειώσει. Τρία μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Adelaide, Μελβούρνη, Καμπέρα) ήταν οι επόμενοι -και καθοριστικότεροι- σταθμοί στο "Australian tour 2015", που μετρούσε πλέον τα τελευταία του χιλιόμετρα.

Η Adelaide, που ιδρύθηκε το 1836 με σκοπό να αποτελέσει το διοικητικό κέντρο όλης της νότιας Αυστραλίας, χαρακτηριζόταν από ένα αρκετά σύγχρονο αστικό προφίλ, ενώ η φίλη Ελένη Βάσσου έμελλε να μου χαρίσει τις καλύτερες αναμνήσεις από την πόλη της.
Ταξιδεύοντας από την Adelaide στην Μελβούρνη, την σκυτάλη του ταξιδιού πήρε κατόπιν ο παραθαλάσσιος οδικός άξονας "Great Ocean Road" (G.O.R.). Μετά την εμπειρία της αυστραλιανής ερήμου, σειρά είχε ο Νότιος Ωκεανός να καλωσορίσει τον δίτροχο ταξιδιώτη του κόκκινου νησιού. Απολύτως σίγουρη για την ομορφιά και τη γοητεία της, η μεγάλη θάλασσα του νότου βάλθηκε εδώ να με αποπλανήσει με δαντελωτές ακτογραμμές, κλειστούς απάνεμους κόλπους, βατές και άγριες παραλίες, βραχώδεις σχηματισμούς (Loch Ard Gorge, London Bridge, Twelve Apostles) και έναν καταπράσινο μανδύα που κυλούσε μέχρι τα κύματα.

Με σήμα κατατεθέν τους φημισμένους βραχώδεις σχηματισμούς Twelve Apostles, ο G.O.R. αντιπροσώπευε έναν περίτεχνο πίνακα ζωγραφικής με έντονες πινελιές πρασίνου, αρμονικά συνδυασμένες με το απέραντο γαλάζιο του ωκεανού. Δικαίως χαρακτηρίζεται ως η θεαματικότερη παραθαλάσσια διαδρομή της Αυστραλίας.
Στην Μελβούρνη, τα πάντα "μύριζαν" Ελλάδα. Και όχι άδικα, αφού στην δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Αυστραλίας βρίσκεται η μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα της χώρας, με περισσότερους από 350.000 ομογενείς, σε σύνολο περίπου 700.000 Ελλήνων που υπάρχουν σ’ όλη την Αυστραλία.

Θερμή όσο και αξέχαστη υπήρξε η υποδοχή που έτυχα από τον Παναρκαδικό Σύλλογο της Μελβούρνης "Κολοκοτρώνης", αλλά και απ’ όλη γενικά την τοπική ομογενειακή κοινότητα. Ζεστές αγκαλιές, λουκούλλεια τραπεζώματα στην ελληνική συνοικία Oakleigh, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα, δημοσιεύματα σε εφημερίδες και συνάντηση με την Ελληνίδα Πρόξενο της Μελβούρνης ήταν τα γεγονότα που γέμισαν τις τέσσερεις μέρες που παρέμεινα στην "Marvelous Melboune", μια πόλη που δικαίως καυχιέται για την υψηλή ποιότητα ζωής που προσφέρει στους 4.500.000 κατοίκους της…

Συνέχεια στην Νέα Ζηλανδία

Κτισμένη 580 χιλιόμετρα μακριά από την Μελβούρνη –και μόλις 280 χλμ. νοτιοδυτικά του Σύδνεϋ– η Καμπέρα, η πρωτεύουσα της Αυστραλίας, ήταν το τελευταίο αστικό κέντρο που έμελλε να επισκεφθώ πριν ολοκληρώσω το "Australian tour 2015". Αποχαιρετώντας την Μελβούρνη, το κοντέρ της ΚΤΜ 1050 είχε καταγράψει περισσότερα από 17.200 χιλιόμετρα, ενώ το ημερολόγιο του ταξιδιού πλησίαζε στην 40η σελίδα του.

Ο ευθυτενής οδικός άξονας Hume Hwy που ανέλαβε να με μεταφέρει στην διοικητική καρδιά της χώρας, κυριολεκτικά με κοίμισε. Σωτήριες στάθηκαν ευτυχώς οι φιλότιμες προσπάθειες της τοπικής φύσης, που με τα απεριόριστα χρώματα της παλέτας της, κατάφερε να ομορφύνει λίγο το σκηνικό της διαδρομής και να μετριάσει -εν μέρει- την ανία της οδήγησης.

Όπως στα άλλα αστικά κέντρα της Αυστραλίας, έτσι και στην Καμπέρα, ο τοπικός ομογενειακός πληθυσμός με αγκάλιασε με θέρμη και φρόντισε να μου χαρίσει όμορφες αναμνήσεις από παρουσία μου στην πόλη. Με ξεναγό τον αντιπρόεδρο της τοπικής ελληνικής κοινότητας κ. Πωλ Λεβεντή, έμαθα και γνώρισα ενδιαφέροντα πράγματα και καταστάσεις από την πολύχρονη παρουσία των Ελλήνων της αυστραλιανής πρωτεύουσας.

Ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου και η λέσχη "HELLENIC CLUB", εκτός από ύψιστα σημεία αναφοράς της τοπικής ελληνικής κοινότητας, αποτελούν παράλληλα κι έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο μεταξύ των 8.000 Ελλήνων της Καμπέρα.
Και φυσικά, η μαύρη ΚΤΜ δεν παρέλειψε να με οδηγήσει στο Παλαιό Κοινοβούλιο, στο μνημείο "Australian Memorial War", στη Νέα Βουλή και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στα πιο φημισμένα αξιοθέατα της αυστραλιανής μητρόπολης…

Μπορεί η τελευταία μέρα του ταξιδιού να μην είχε πολλά χιλιόμετρα, μου επιφύλασσε όμως δυνατά συναισθήματα, όμορφες εικόνες και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Με την επιστροφή μου στο Σύδνεϋ, έπεφταν οι τίτλοι της ταξιδιωτικής ταινίας δρόμου "Australian tour 2015", αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η παρουσία μου στην ήπειρο της Ωκεανίας είχε τελειώσει.
Το αεροπορικό εισιτήριο Σύδνεϋ-Auckland που κρατούσα στα χέρια, σε λίγες μέρες θα με μετέφερε στους δρόμους της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί, στην σέλα μιας απαστράπτουσας Harley Davidson, θα ξεκινήσω το "New Zealand Tour". Και το ταξίδι στους μακρινούς αντίποδες της γης συνεχίζεται…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

MotoGP: Nadia Padovani - H οπτική της γυναίκας στο τιμόνι της BK8 Gresini Racing

H Nadia Padovani συνεχίζει να έρχεται αντιμέτωπη με σεξιστικές συμπεριφορές, παρά τις σημαντικές επιτυχίες της Gresini υπό την διοίκηση της

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

11/12/2025

Η Nadia Padovani μιλά ανοιχτά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει από τότε που ανέλαβε την Gresini Racing το 2021.

Αναλαμβάνοντας τα ηνία της Gresini Racing μετά τον τραγικό θάνατο του συζύγου της και πρώην αναβάτη Fausto Gresini, από COVID-19 στις αρχές του 2021, η Nadia Padovani βρέθηκε ξαφνικά να κουβαλά το διπλό βάρος της προσωπικής απώλειας και την ευθύνη να κρατήσει ζωντανή μια από τις ιστορικότερες ομάδες στα paddock των MotoGP.

Καθώς ο σύζυγος Fausto της είχε ζητήσει να πουλήσει τα πάντα αν του συνέβαινε ποτέ κάτι, εκείνη παρά τις επιθυμίες του, μόλις μια μέρα πριν από την κηδεία του Fausto, αποφάσισε να συνεχίσει και να ανασυγκροτήσει την ομάδα των MotoGP, με τη στήριξη των γιων της.

Παρά το δυστυχές πλαίσιο ανάληψης της ηγεσίας, κατάφερε να μεταμορφώσει τη Gresini σε μια από τις πλέον ανταγωνιστικές ομάδες της σύγχρονης εποχής, έχοντας από το 2022 κατακτήσει νίκες με όλους τους αναβάτες που παρέταξε, ενώ ανέβηκε στο top-3 του πρωταθλήματος με τους Enea Bastianini, Marc Marquez και Alex Marquez.

Το 2025 η ομάδα πανηγύρισε τέσσερις νίκες χάρη στους Alex Marquez και Fermin Aldeguer, με τον πρώτο να τερματίζει δεύτερος στη συνολική βαθμολογία οδηγώντας Ducati μοτοσυκλέτα προηγούμενου έτους.

H BK8 Gresini Racing κατόρθωσε υπό την ηγεσία της Padovani το 2025 να κερδίσει του τίτλ

ους τόσο για τον καλύτερο ανεξάρτητο αναβάτη (Alex Marquez) όσο και για την καλύτερη συνολικά ανεξάρτητη ομάδα, εξασφαλίζοντας για το 2026, στον Alex Marquez εργοστασιακή μοτοσυκλέτα του ίδιου έτους, για πρώτη φορά ως αναβάτης της Gresini.

Παρά τις επιτυχίες, η ίδια λέει πως ο σεξισμός δεν σταμάτησε ποτέ. Όπως αποκάλυψε σε συνέντευξη της, η αρνητική αυτή αντιμετώπιση ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της.

Όταν ρωτήθηκε αν κάποιοι χορηγοί αποχώρησαν μετά τον θάνατο του Fausto και τη δική της ανάληψη της ομάδας, απάντησε:
“Πολλοί όχι, γιατί είχαν μεγάλη αγάπη για τον Gresini. Αλλά κάποιοι το έκαναν. Ένας μεγάλος χορηγός, μια εταιρεία από την Άπω Ανατολή που επρόκειτο να έρθει το 2022, όταν έμαθαν ότι ο Fausto δεν ήταν πια μαζί μας, δεν ήθελαν πλέον να συμμετέχουν.
Δεν τους άρεσε η ιδέα να υπάρχει μια γυναίκα επικεφαλής της ομάδας. Ήταν μεγάλο πλήγμα”.

Nadia Padovani Η Padovani θυμάται την πίεση εκείνων των πρώτων ημερών:
“Όταν αποσύρθηκαν, είχα μόλις δώσει το ΟΚ στη Ducati για τις μοτοσυκλέτες. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Υπήρχαν τόσα πολλά προβλήματα το 2021, μικρά πράγματα που όλα μαζί γίνονταν ασφυκτικά. Αλλά τα καταφέραμε”.

Παρά τις επιτυχίες και την αναγνώριση που έχει πλέον κερδίσει μέσα στο paddock, παραδέχεται ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν στιγμές μέσα στο ίδιο της το γκαράζ όπου άνδρες απευθύνονται σε άλλους άνδρες, “υποθέτοντας ότι μια γυναίκα δεν ξέρει πώς να χειριστεί ορισμένα θέματα”.

“Συμβαίνει λιγότερο από πριν, αλλά συνεχίζει να συμβαίνει”, λέει.
“Στην αρχή με πλήγωνε, αλλά τώρα ούτε που το προσέχω. Ξέρω τι έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, διορθώνοντας πράγματα, καταστάσεις, συγκρούσεις που υπήρχαν για καιρό και δεν είχαν ποτέ λυθεί, ούτε από τον σύζυγό μου”.

Περιγράφει επίσης ότι χρειάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις:
“Ακόμη και να αφήσω στο σπίτι ανθρώπους που δεν αποδέχονταν τον ρόλο μου.
Ή εκείνους που έλεγαν "Έτσι το κάναμε πάντα…", μια στάση που δεν μου ταίριαζε ποτέ. Δεν το ανέχτηκα. Οι άνδρες τείνουν να κάνουν τα πράγματα πιο περίπλοκα απ’ όσο είναι”.

Και κλείνει με την δήλωση, συνεχίζοντας να φλερτάρει και η ίδια με τον σεξισμό, “Εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο έξυπνες. Το να συνδυάζουμε δουλειά, παιδιά και στη δική μου περίπτωση γονείς, μας έχει μάθει να λύνουμε προβλήματα γρήγορα”.