Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

19/8/2015

Στο νότο της Αυστραλίας

Στην πόλη Perth παρέμεινα τρεις ολόκληρες μέρες. Εκτός από μια σύντομη γνωριμία με την πρωτεύουσα της πολιτείας Western Australia, ήθελα να αποτινάξω μακριά την κούραση των χιλιομέτρων της δυτικής ακτογραμμής και να ετοιμαστώ για το επόμενο σκέλος του "Australian tour 2015", την οριζόντια διάσχιση της Αυστραλίας – από την Perth που ήμουν, είχα να οδηγήσω 3.000 χιλιόμετρα ως την Adelaide.
Παράλληλα, ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην μαύρη ΚΤΜ, διαπίστωσα πως δεν χρειαζόταν κάποια "φροντίδα" μετά από 11.150 χλμ. ταξιδιού. Έτσι, με ξεκούραστο κορμί, ανεβασμένη ψυχολογία και ετοιμοπόλεμη μοτοσυκλέτα, ξεκίνησα να ενώσω οδικά την δυτική με την ανατολική Αυστραλία, οδηγώντας πάνω στην διαδρομή που είχε ακολουθήσει πρώτος το 1841 ο τολμηρός Άγγλος εξερευνητής Edward John Eyre. Όπως καταλαβαίνετε, στον συγκεκριμένο οδικό άξονα δόθηκε τιμητικά το όνομα του πρωτοπόρου εξερευνητή (Eyre Hwy).

Πέντε υπήρξαν τα δυνατά περιστατικά που κατέγραψα στο "ημερολόγιο καταστρώματος" του Eyre Hwy. Το απρόσμενο κύμα ψύχους που έφτασε στα νότια παράλια της Αυστραλίας από την Ανταρκτική –για μια ολόκληρη μέρα οδηγούσα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Η διάσχιση της μεγαλύτερης ασφαλτοστρωμένης ευθείας της αυστραλιανής ηπείρου: είχε μήκος 146,6 χιλιόμετρα και βρισκόταν στη διαδρομή Balladonia – Caiguna. Η κωμόπολη Kimba, που ήταν ακριβώς στα μέσα της οριζόντιας διάσχισης της Αυστραλίας – δεν παρέλειψα να φωτογραφηθώ μπροστά στην σχετική ενημερωτική πινακίδα. Τα πανύψηλα βράχια Bunda Cliffs, που γκρεμίζονταν απότομα από ύψος 90 μέτρα μέσα στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού. Και φυσικά, η διάσχιση της άνυδρης περιοχής Nullarbor Plan – η λέξη "nulla arbor" σημαίνει στα λατινικά "κανένα δέντρο" και δικαιολογημένα δόθηκε στην περιοχή, αφού δέντρο δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα…

Με την άφιξή μου στην πόλη Port Augusta (300 χλμ. βόρεια της Adelaide), η τρομερή αυστραλιανή έρημος αποτελούσε πια παρελθόν. Ναι, τα δύσκολα χιλιόμετρα στο μεγάλο νησί του Νότου είχαν περάσει. Από εδώ και πέρα, όλα θα ήταν αρκετά πιο εύκολα και ξεκούραστα…

Ο μεγάλος του ωκεανού δρόμος

Προσεγγίζοντας την Adelaide, την πρωτεύουσα της πολιτείας South Australia, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της περιπλάνησής μου στην καρδιά της Αυστραλίας είχαν τελειώσει. Τρία μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Adelaide, Μελβούρνη, Καμπέρα) ήταν οι επόμενοι -και καθοριστικότεροι- σταθμοί στο "Australian tour 2015", που μετρούσε πλέον τα τελευταία του χιλιόμετρα.

Η Adelaide, που ιδρύθηκε το 1836 με σκοπό να αποτελέσει το διοικητικό κέντρο όλης της νότιας Αυστραλίας, χαρακτηριζόταν από ένα αρκετά σύγχρονο αστικό προφίλ, ενώ η φίλη Ελένη Βάσσου έμελλε να μου χαρίσει τις καλύτερες αναμνήσεις από την πόλη της.
Ταξιδεύοντας από την Adelaide στην Μελβούρνη, την σκυτάλη του ταξιδιού πήρε κατόπιν ο παραθαλάσσιος οδικός άξονας "Great Ocean Road" (G.O.R.). Μετά την εμπειρία της αυστραλιανής ερήμου, σειρά είχε ο Νότιος Ωκεανός να καλωσορίσει τον δίτροχο ταξιδιώτη του κόκκινου νησιού. Απολύτως σίγουρη για την ομορφιά και τη γοητεία της, η μεγάλη θάλασσα του νότου βάλθηκε εδώ να με αποπλανήσει με δαντελωτές ακτογραμμές, κλειστούς απάνεμους κόλπους, βατές και άγριες παραλίες, βραχώδεις σχηματισμούς (Loch Ard Gorge, London Bridge, Twelve Apostles) και έναν καταπράσινο μανδύα που κυλούσε μέχρι τα κύματα.

Με σήμα κατατεθέν τους φημισμένους βραχώδεις σχηματισμούς Twelve Apostles, ο G.O.R. αντιπροσώπευε έναν περίτεχνο πίνακα ζωγραφικής με έντονες πινελιές πρασίνου, αρμονικά συνδυασμένες με το απέραντο γαλάζιο του ωκεανού. Δικαίως χαρακτηρίζεται ως η θεαματικότερη παραθαλάσσια διαδρομή της Αυστραλίας.
Στην Μελβούρνη, τα πάντα "μύριζαν" Ελλάδα. Και όχι άδικα, αφού στην δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Αυστραλίας βρίσκεται η μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα της χώρας, με περισσότερους από 350.000 ομογενείς, σε σύνολο περίπου 700.000 Ελλήνων που υπάρχουν σ’ όλη την Αυστραλία.

Θερμή όσο και αξέχαστη υπήρξε η υποδοχή που έτυχα από τον Παναρκαδικό Σύλλογο της Μελβούρνης "Κολοκοτρώνης", αλλά και απ’ όλη γενικά την τοπική ομογενειακή κοινότητα. Ζεστές αγκαλιές, λουκούλλεια τραπεζώματα στην ελληνική συνοικία Oakleigh, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα, δημοσιεύματα σε εφημερίδες και συνάντηση με την Ελληνίδα Πρόξενο της Μελβούρνης ήταν τα γεγονότα που γέμισαν τις τέσσερεις μέρες που παρέμεινα στην "Marvelous Melboune", μια πόλη που δικαίως καυχιέται για την υψηλή ποιότητα ζωής που προσφέρει στους 4.500.000 κατοίκους της…

Συνέχεια στην Νέα Ζηλανδία

Κτισμένη 580 χιλιόμετρα μακριά από την Μελβούρνη –και μόλις 280 χλμ. νοτιοδυτικά του Σύδνεϋ– η Καμπέρα, η πρωτεύουσα της Αυστραλίας, ήταν το τελευταίο αστικό κέντρο που έμελλε να επισκεφθώ πριν ολοκληρώσω το "Australian tour 2015". Αποχαιρετώντας την Μελβούρνη, το κοντέρ της ΚΤΜ 1050 είχε καταγράψει περισσότερα από 17.200 χιλιόμετρα, ενώ το ημερολόγιο του ταξιδιού πλησίαζε στην 40η σελίδα του.

Ο ευθυτενής οδικός άξονας Hume Hwy που ανέλαβε να με μεταφέρει στην διοικητική καρδιά της χώρας, κυριολεκτικά με κοίμισε. Σωτήριες στάθηκαν ευτυχώς οι φιλότιμες προσπάθειες της τοπικής φύσης, που με τα απεριόριστα χρώματα της παλέτας της, κατάφερε να ομορφύνει λίγο το σκηνικό της διαδρομής και να μετριάσει -εν μέρει- την ανία της οδήγησης.

Όπως στα άλλα αστικά κέντρα της Αυστραλίας, έτσι και στην Καμπέρα, ο τοπικός ομογενειακός πληθυσμός με αγκάλιασε με θέρμη και φρόντισε να μου χαρίσει όμορφες αναμνήσεις από παρουσία μου στην πόλη. Με ξεναγό τον αντιπρόεδρο της τοπικής ελληνικής κοινότητας κ. Πωλ Λεβεντή, έμαθα και γνώρισα ενδιαφέροντα πράγματα και καταστάσεις από την πολύχρονη παρουσία των Ελλήνων της αυστραλιανής πρωτεύουσας.

Ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου και η λέσχη "HELLENIC CLUB", εκτός από ύψιστα σημεία αναφοράς της τοπικής ελληνικής κοινότητας, αποτελούν παράλληλα κι έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο μεταξύ των 8.000 Ελλήνων της Καμπέρα.
Και φυσικά, η μαύρη ΚΤΜ δεν παρέλειψε να με οδηγήσει στο Παλαιό Κοινοβούλιο, στο μνημείο "Australian Memorial War", στη Νέα Βουλή και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στα πιο φημισμένα αξιοθέατα της αυστραλιανής μητρόπολης…

Μπορεί η τελευταία μέρα του ταξιδιού να μην είχε πολλά χιλιόμετρα, μου επιφύλασσε όμως δυνατά συναισθήματα, όμορφες εικόνες και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Με την επιστροφή μου στο Σύδνεϋ, έπεφταν οι τίτλοι της ταξιδιωτικής ταινίας δρόμου "Australian tour 2015", αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η παρουσία μου στην ήπειρο της Ωκεανίας είχε τελειώσει.
Το αεροπορικό εισιτήριο Σύδνεϋ-Auckland που κρατούσα στα χέρια, σε λίγες μέρες θα με μετέφερε στους δρόμους της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί, στην σέλα μιας απαστράπτουσας Harley Davidson, θα ξεκινήσω το "New Zealand Tour". Και το ταξίδι στους μακρινούς αντίποδες της γης συνεχίζεται…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/7/2025

Χάρη στην ολλανδική Powerbrick Performance, τα Harley-Davidson Pan America και Pan America ST μπορούν, χωρίς μόνιμες παρεμβάσεις, να μετατραπούν από αdventure μοτοσυκλέτες σε κομψά streetfighter.

Όταν η Harley-Davidson Pan America παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, ήταν σαφές ότι ήταν μια διαφορετική προσέγγιση της αγοράς των adventure μοτοσυκλετών. Αυτό που δεν ήταν ίσως τόσο αναμενόμενο, ήταν πως η Pan America θα εξελισσόταν σε σημείο αναφοράς και για τον κόσμο των custom μοτοσυκλετών.

Η ολλανδική Powerbrick Performance ήταν από τους πρώτους που διέκριναν μια διαφορετική δυναμική για την αμερικάνικη μοτοσυκλέτα. Μετέτρεψαν μια Pan America σε streetfighter, με κοφτερό, επιθετικό σχεδιασμό με την πρώτη μοτοσυκλέτα να αποτελεί τη βάση για το μετέπειτα κιτ που δημιουργήθηκε.

Η ανάπτυξη της σειράς bolt on εξαρτημάτων, έγινε κάτω από το όνομα CNCPT Moto. Μετά από μήνες εξέλιξης, τα εξαρτήματα αυτά είναι πλέον έτοιμα για το κοινό – και για να τα παρουσιάσουν, η ομάδα της Powerbrick δημιούργησε δύο εντυπωσιακές εκδόσεις του Pan America, οι οποίες κλέβουν την παράσταση.

Η βάση για αυτά τα builds ήταν δύο ολοκαίνουργιες μοτοσυκλέτες, μια Harley-Davidson Pan America 1250 Special (σε μαύρο) και μία Pan America 1250 ST (σε ασημί). Το ST, που κυκλοφόρησε φέτος, είναι πιο εστιασμένο στην άσφαλτο, με βασική διαφορά τη μικρότερη 17άρα μπροστινή ζάντα. Ωστόσο, στην τελική τους μορφή, οι δύο μοτοσυκλέτες είναι σχεδόν πανομοιότυπες, με εξαίρεση το χρώμα και ελάχιστες λεπτομέρειες.

Και τα δύο Pan America έχουν αντικαταστήσει τις εργοστασιακές ζάντες με ελαφριές ανθρακονημάτινες ζάντες της Rotobox, με ελαστικά Pirelli Diablo Rosso II. Η ασημί έκδοση διαθέτει custom πίσω ανάρτηση από την TFX, ενώ η μαύρη διατηρεί την εργοστασιακή, με το ρυθμιζόμενο ύψος.

Το μπροστινό μέρος έχει μεταμορφωθεί ριζικά χάρη στο kit της CNCPT Moto. Το παρμπρίζ και το πλαστικό περίβλημα του ταμπλό αφαιρέθηκαν, αφήνοντας μόνο το χαμηλότερο ρύγχος της μοτοσυκλέτας. Μια ανοξείδωτη βάση στηρίζει την TFT οθόνη στη θέση της, τοποθετημένη πλέον πιο χαμηλά για καλύτερη εργονομία.

Το kit περιλαμβάνει πλήρες σετ από ανοξείδωτες βίδες και αποστάτες τιμονιού CNCPT, που φιλοξενούν ένα υπερυψωμένο τιμόνι μεταβλητής διατομής από την LSL, εξοπλισμένο με τα εργοστασιακά χειριστήρια της Harley-Davidson. Το Pan America Special έχει αποχωριστεί τις μπάρες προστασίας του ψυγείου, διατηρώντας όμως τα πλευρικά καλύμματα με τα LED φλας. Η ST, που κανονικά διαθέτει λιγότερη προστασία στο ψυγείο, απέκτησε αντίστοιχα καλύμματα, διαμορφώνοντας έτσι ένα κοινό σχεδιαστικό προφίλ για τα δύο μοντέλα.

Το ρεζερβουάρ παραμένει εργοστασιακό, αλλά χωρίς την πλαστική επένδυση στο κέντρο, η οποία κρύβει τις κολλήσεις του μετάλλου. Η Powerbrick έτριψε και εξομάλυνε τις επιφάνειες πριν από τη βαφή, δίνοντας καθαρό αποτέλεσμα. Προστέθηκε και νέα CNCPT τάπα ρεζερβουάρ, προσαρμοσμένη ώστε να δέχεται το αυθεντικό κλειδί της μοτοσυκλέτας.

Η μεγαλύτερη αλλαγή όμως αφορά την ουρά. Η CNCPT σχεδίασε ένα εξαιρετικά μινιμαλιστικό tail kit, κατασκευασμένο από αεροπορικού τύπου αλουμίνιο. Είναι άμεσα συμβατό χωρίς παραποιήσεις και, σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα Σαββατοκύριακο – χωρίς καν να απαιτείται ανύψωση της μοτοσυκλέτας. Το κιτ περιλαμβάνει βάση πινακίδας με φως, ενσωματωμένα LED φλας, συμβατά με τις εργοστασιακές φίσες της Harley, ενσωματωμένο δίσκο για απόκρυψη των ηλεκτρονικών, ανοξείδωτες βίδες, καθώς και σετ σωληνάκια από την Venhill Racing για την μετατόπιση και απόκρυψη της αντλίας του συστήματος ABS.

Το εργοστασιακό πίσω φανάρι της Harley παραμένει, προσδίδοντας μια εργοστασιακή πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα. Η CNCPT προσφέρει την ουρά είτε με σέλα που έχει επένδυση από δέρμα και Alcantara είτε χωρίς, ενώ υπάρχει και ποικιλία επιλογών για την εξάτμιση. Τα δύο μοντέλα φορούν διπλές εξατμίσεις, με χειροποίητες ανοξείδωτες σωληνώσεις από την Nius Moto.

Στις υπόλοιπες αναβαθμίσεις περιλαμβάνονται σωληνάκια φρένων Venhill Racing, κολάρα σιλικόνης από τη βρετανική Samco για το σύστημα ψύξης, καθώς και φίλτρα DNA.

Με κατάλληλη ρύθμιση στο δυναμόμετρο, κάθε Pan America αποδίδει πάνω από 165 ίππους, ενώ έχει “αδυνατίσει” κατά περίπου 45 κιλά σε σχέση με τη βασική έκδοση!

Η εξέλιξη των kit διήρκεσε πάνω από ένα έτος. Με αναστραμμένες χρωματικές παλέτες, πορτοκαλί λεπτομέρειες και πολυτελή επένδυση από δέρμα και Alcantara, αυτές οι δύο Harley-Davidson Pan America Vexa και Nova αποδεικνύουν πως το adventure μοντέλο της Harley μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική βάση για εκφραστική και ποιοτική custom μετατροπή.