Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

29/6/2015

Στην Αυστραλία έχω ταξιδέψει με μοτοσυκλέτα δυο φορές, το 1995 και το 2004. Περισσότερο θυμάμαι όμως την πρώτη φορά, όταν θέλησα να υλοποιήσω ένα απίστευτο όνειρο ζωής: να επιστρέψω στη γενέτειρά μου, στο μακρινό νησί του Νότου, οδικώς! Το τόλμησα και τελικά τα κατάφερα. Αφού διέσχισα όλη την Ασία (από την Αθήνα στην Σιγκαπούρη), στη συνέχεια αποβιβάστηκα στο Darwin της Βόρειας Αυστραλίας, για να καταλήξω πανηγυρικά μετά από 40 ημέρες ταξιδιού στο Σίδνεϋ.
Αυτήν την φορά όμως (όπως και το 2004), η μοτοσυκλέτα στάλθηκε ατμοπλοϊκώς από την Ελλάδα, προκειμένου να ταξιδέψει τα όνειρα και τις ανησυχίες μου. Πάνω λοιπόν στην σέλα μιας ΚΤΜ 1050 Adventure, είχα σχεδιάσει -με αφετηρία και τερματισμό το κοσμοπολίτικο Σύδνεϋ- να περιπλανηθώ σε έξι πολιτείες και να σταματήσω το κοντέρ στα 18.000 χιλιόμετρα. Δεν είναι και άσχημα για δυο μήνες στους δρόμους της Αυστραλίας…


Έχοντας αρκετούς συγγενείς στο Σίδνεϋ, η φιλοξενία που μου πρόσφεραν ήταν ευπρόσδεκτη, όπως και η βοήθειά τους στον εκτελωνισμό της μοτοσυκλέτας. Αφού τελείωσα λοιπόν με την τελωνειακή γραφειοκρατία και η μαύρη Adventure πάτησε τις ρόδες της στο αυστραλέζικο έδαφος, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την εκκίνηση του “Australian Tour 2015”.
Εκτός όμως από τα μοναδικά αξιοθέατά του, το φουτουριστικό Σίδνεϋ, το σημαντικότερο αστικό, οικονομικό και πνευματικό κέντρο της χώρας, με συγκλόνισε και με τους Έλληνες του. Τιμώντας την παρουσία μου στην πόλη τους, οι ομογενείς του Παναρκαδικού Συλλόγου Νέας Νότιας Ουαλίας (Panarcadian Association of N.S.W) οργάνωσαν μια συγκινητική τελετή αναχώρησης μπροστά από τα γραφεία του συλλόγου. Αυτό ήταν κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα…


Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησα για την τρίτη μοτοσυκλετιστική περιήγησή μου στην Αυστραλία. Πρώτος σταθμός η μικρή κωμόπολη Katoomba (95 χλμ. δυτικά του Σίδνεϋ), όπου απαθανάτισα τις "Τρεις Αδελφές" (Three Sisters), έναν βραχώδη μνημείο των ορέων Blue Mountains. Η δεύτερη διανυκτέρευσή μου on the road έγινε στην πόλη Broken Hill (1.130 χλμ. δυτικά του Σίδνεϋ). Ήμουν πλέον στις παρυφές της αυστραλιανής ενδοχώρας Outback. Η έρημος της Αυστραλίας με περιμένει…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

 

Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640 χλμ./ώρα! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!

Το ρεκόρ σε δύο ρόδες είναι 605,697 χλμ./ώρα
Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640χ.α.ω! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/7/2025

Το ρεκόρ ταχύτητας της FIM θα προκαλέσει στις 23 Αυγούστου ο 57χρονος Chris Rivas με στόχο να αγγίξει τα 400 μίλια. Είναι το όριο που θεωρητικά θα του επιτρέψει να δει το ρεκόρ του να ζει για πολλά χρόνια, ένα στρογγυλό νούμερο για τους Αμερικανούς, εξωφρενικό για οχήματα σε δύο ρόδες.

Οι Streamliner μοτοσυκλέτες, κανονικοί πύραυλοι εδάφους – εδάφους, έχουν δεκαετίες εξέλιξης στο ίδιο σημείο, την ατελείωτη έκταση της ερήμου Bonneville όπου το προηγούμενο ρεκόρ που γράφτηκε το 2010, σταμάτησε στα 376,156 μίλια ανά ώρα. Αυτό μεταφράζεται σε 605,697 χ.α.ω από την Suzuki Hayabusa 2600 του Rocky Robinson.

Με την σειρά του ο Robinson είχε καταρρίψει το ρεκόρ του 2009 που είχε φτάσει τότε στα 367.382 μίλια ανά ώρα ή αλλιώς στα 591.244 χ.α.ω με μία BUB Seven Streamliner.

Οι ίδιοι θέλουν τώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω καθώς τα ρεκόρ αυτά υποστηρίζονται από τους μηχανικούς και τις εταιρείες βελτιώσεων οπότε ακόμη και η προσπάθεια, μεταφράζεται σε προβολή και εντάσσεται στον στόχο.

Ο Chris Rivas είναι πρώην αγωνιζόμενος Dragster και προπονητής της κόρης του Cayla που αποδεικνύει με μία σειρά από ρεκόρ πως είχε την σωστή καθοδήγηση.

Θα προσπαθήσει να φτάσει στα 400 μίλια με μία BUB Seven Streamliner που κινείται από έναν V-4, 2.997 κυβικών με δύο τούρμπο.

Ο Rivas είναι γνωστός στις ΗΠΑ καθώς κατέχει διάφορα εθνικά ρεκόρ με πιο χαρακτηριστικό της ταχύτερης H-D στα 39,68 χ.α.ω ενώ η σχέση του με την Harley-Davidson κρατά από το μακρινό 1992.

Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις Streamliner φυσικά που απαιτούν έναν τελείως διαφορετικό χειρισμό και σχεδιάζονται πάνω στον αναβάτη.

Ο Rivas με το ζόρι θα χωρά στην σέλα – χώρο οδήγησης, όπου αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς ξαπλώνει πίσω με τα πόδια εμπρός. Μία ζώνη επτά σημείων τον κρατά στο κλουβί και μία πυρίμαχη στολή εξασφαλίζει λίγο χρόνο έως την παρέμβαση των διασωστών σε περίπτωση που πάει κάτι λάθος.

Ωστόσο ο Cris Rivas επιμένει πως αυτή η μορφή αγώνων και σε αυτό το επίπεδο, είναι η ασφαλέστερη που μπορεί κανείς να δοκιμάσει.

Εκείνο βέβαια που δεν λέει, είναι πως για να φτάσει να στηρίζεται επάνω του μία προσπάθεια εκατομμυρίων, έχει περάσει από πολλούς πιο επικίνδυνους αγώνες.