Carbon ψαλίδι από την BMW

Για μαζική παραγωγή!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/4/2018

Η BMW Motorrad βραβεύτηκε πρόσφατα από το JEC Group για την κατασκευή ενός carbon ψαλιδιού μοτοσυκλέτας, με χαμηλό κόστος και κατά συνέπεια με προοπτικές για μαζική παραγωγή. Το JEC Group είναι ένας οργανισμός που ιδρύθηκε το 1996 και αποτελεί την ελίτ σε ό,τι αφορά την εξέλιξη, την κατασκευή και την κατεργασία συνθετικών υλικών. Το βραβείο JEC Innovation απονέμεται μετά από την απόφαση μιας επιτροπής που αποτελείται από ειδικούς πάνω στο θέμα απ' όλο τον κόσμο, σε τριάντα εταιρείες που διαγωνίζονται σε δέκα κατηγορίες.
Η BMW είναι μια εταιρεία που ήδη χρησιμοποιεί το ανθρακόνημα σε κατασκευές, τόσο στον τομέα των αυτοκινήτων (με το carbon σασί του i3)όσο και των μοτοσυκλετών, σε συγκεκριμένα εξαρτήματα και πάντα σε περιορισμένη παραγωγή. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το HP4 Race, το οποίο διαθέτει carbon πλαίσιο και τροχούς και παρουσιάστηκε στην EICMA το 2016 ως μια μοτοσυκλέτα περιορισμένης έκδοσης. Την ίδια περίοδο παρουσιάστηκε και η Ducati 1299 Superleggera, η οποία μάλιστα διέθετε και ανθρακονημάτινο ψαλίδι, σε αντίθεση με το αλουμινένιο του superbike της BMW.


Το ψαλίδι που κατασκεύασαν τώρα οι Γερμανοί, δημιουργήθηκε πάνω στην φιλοσοφία του χαμηλού κόστους και της μαζικής παραγωγής, ανοίγοντας τον δρόμο για μοτοσυκλέτες που θα εμπεριέχουν υψηλή τεχνολογία και ταυτόχρονα θα είναι προσιτές οικονομικά. "Εστιάσαμε σε εξαρτήματα του πλαισίου που βρίσκονται διαρκώς υπό φορτίο, καθώς οι απαιτήσεις εκεί είναι πολύ υψηλές", δήλωσε ο Dr. Joackim Starke, ο οποίος είναι υπεύθυνος σχεδιασμού ελαφρών συνθετικών εξαρτημάτων στην BMW. "Το ψαλίδι μιας μοτοσυκλέτας που είναι ορατό πάντα –σε αντίθεση με τα μέρη του πλαισίου ενός αυτοκινήτου- ήταν ιδανικό για το project μας, καθώς είναι άμεσα ορατή και η επίδραση των δυνάμεων που ασκούνται πάνω του. Η τεχνική που εξελίξαμε χρησιμοποιεί ανθρακονήματα υψηλής αντοχής εκεί που ασκούνται μεγάλες δυνάμεις, ενώ στα σημεία που οι δυνάμεις είναι μικρότερες χρησιμοποιούμε χυτά μέρη από καλούπια ενισχυμένα με ανακυκλωμένα ανθρακονήματα. Είναι μια διαδικασία χαμηλού κόστους που διαθέτει την ευελιξία για ενίσχυση των ανθρακονημάτων ανάλογα με τις διαφορετικές απαιτήσεις της κάθε περίπτωσης, δίχως να χρειάζεται κάτι ξεχωριστό στην διαδικασία παραγωγής."
Σ' αυτό το project (το οποίο ονομάζεται MAI hiras+handle) η BMW δεν ήταν εντελώς μόνη της, καθώς συμμετείχαν εφτά εταιρείες από το χώρο της βιομηχανίας, ενώ χρηματοδοτήθηκε και από το γερμανικό Υπουργείο Έρευνας και Εκπαίδευσης. Ενδεικτικό της σημασίας του project είναι ότι ο κόστος του ψαλιδιού που παρουσίασε η BMW και το οποίο αφορά το πρώτο στάδιο κατασκευής χωρίς επιπλέον ενισχύσεις, κοστολογείται στα 25 ευρώ ανά μονάδα και μπορεί να εξελιχθεί σε τρία επιπλέον στάδια με το κόστος να φτάνει τα 80 ευρώ ανά μονάδα, με περισσότερες ενισχύσεις που κολλιούνται με θερμοπλαστική μέθοδο.
Για την ιστορία, οι αντίπαλοι του ψαλιδιού της BMW ήταν μια σανίδα του surf με carbon πτερύγια και ένα συνθετικό μπαστούνι του hockey από carbon και πολυαιθυλενιμίνη. Είναι πασιφανές, πως με αυτή την τεχνολογία η BMW δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες και ίσως πολύ σύντομα να δούμε μια αναβαθμισμένη έκδοση παραγωγής για το δρόμο του HP4 Race.
 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin