Ducati e rossa monoposto Concept

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

4/9/2019

Στο πρόσφατο παρελθόν γράφαμε για την συνεργασία της Ducati με την κινέζικη Vmoto. Η Ducati αντί να εξελίξει μόνη της αρχικά ένα ηλεκτρικό σκούτερ και μετέπειτα μια μοτοσυκλέτα, δανειζόμενη τεχνογνωσία απ’ τον ιδιοκτήτη της, την Audi, αποφάσισε να επιλέξει μια λιγότερο κοστοβόρα λύση για το πρώτο της βήμα στα ηλεκτρικά οχήματα μέσω της συνεργασίας της με την Vmoto. Σχετικά με το επόμενο στάδιο, την παραγωγή δηλαδή μια ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας δεν έχουν παρουσιαστεί ακόμη επίσημα σχέδια απ’ το εργοστάσιο στο Borgo Panigale. Ωστόσο, ο Romain Gauvin, που εργάζεται ως προϊστάμενος στο τμήμα σχεδιασμού της Citroen, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα δικό του concept μιας ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας που θα μπορούσε να ήταν της Ducati. Ο ίδιος μάλιστα τη "βάφτισε" Ducati e rossa monoposto.

Στόχος του Gauvin, ήταν να σχεδιάσει μια ηλεκτρική μοτοσυκλέτα που να είναι ποθητή και αποδεκτή από όσο το δυνατόν περισσότερους αναβάτες παγκοσμίως. Ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Γι' αυτό το λόγο άντλησε την έμπνευσή του για το σχεδιασμό της από τις μοτοσυκλέτες της Ducati αλλά και από παλαιότερα αυτοκίνητα της Formula1 με τις ευμεγέθεις καμπύλες. Επίσης, θέλοντας να συνδυάσει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας με εξωτικά υλικά, ο ηλεκτρικός κινητήρας αγκαλιάζεται από ένα carbon πλαίσιο που συνεργάζεται με ένα μονόμπρατσο ψαλίδι του ίδιου υλικού. Το πιρούνι απ’ την άλλη δεν είναι κατασκευασμένο από ίνες ανθρακονήματος, όμως τα καπάκια που το καλύπτουν είναι και δίνουν μια πιο ενιαία αίσθηση στο σύνολο. Η επιλογή των υλικών αλλά και των χρωμάτων –κυρίως του red fluid- ήταν εσκεμμένη, διότι ο σχεδιαστής πιστεύει πως αυτά τα στοιχεία εντυπωσιάζουν και προκαλούν αυθόρμητα τον ενθουσιασμό των αναβατών.

Το σύνολο που προέκυψε χαρακτηρίζεται από πληθωρικές καμπύλες, καθώς ο Gauvin δεν προσπάθησε να τις κρύψει –κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα άσχημο αποτέλεσμα- αλλά να τις αναδείξει. Τα φώτα εννοείται πως είναι τεχνολογίας LED, με τον μπροστά προβολέα να θυμίζει εισαγωγή αέρα από μοτοσυκλέτες MotoGP και ο σχεδιασμός είναι άκρως μινιμαλιστικός, αφήνοντας μόνο τα απαραίτητα να εξέχουν απ’ τη μοτοσυκλέτα. Η θέση οδήγησης δείχνει αρκετά σπορ, αλλά δεν είναι τόσο απόλυτη. Αυτό οφείλεται στα clip-ons που δένουν στο πιρούνι πάνω από την πάνω πλάκα του και όχι από κάτω όπως συνηθίζεται στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες. Τα μαρσπιέ απ’ την άλλη έχουν εμφυτευμένη στο DNA τους πιο έντονα την αγωνιστική φιλοσοφία, καθώς είναι τοποθετημένα αρκετά πίσω και ψηλά, επιτρέποντας μεγαλύτερο όριο κλίσης μέχρι να έρθουν σε επαφή με την άσφαλτο.

Ο Romain Gauvin, σχεδίασε μια μοτοσυκλέτα που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε το ρόλο της πρωτότυπης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της Ducati, όταν η εταιρεία αποφασίσει να προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα. Γεμάτη καμπύλες, με μονόμπρατσο ψαλίδι, που αφήνει σε κοινή θέα τη πίσω ζάντα να τη χαζεύεις με τις ώρες και ένα κατακόκκινο χρώμα, στοιχεία που κάνουν το concept του Gauvin να "φωνάζει" Ducati… αν και θυμίζει αρκετά τη C-01 της Lotus. Ελπίζουμε πως όταν έρθει η ώρα της Ducati να δημιουργήσει μια ηλεκτρική μοτοσυκλέτα να μην ακολουθήσει τη "φτηνή" μέθοδο, όπως έκανε με το σκούτερ της αλλά να παρουσιάσει κάτι παρόμοιο όπως το concept του Gauvin.

https://bit.ly/MOTO_670

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.