Ducati: Η διαδικασία εξέλιξης από τα σκίτσα στην παραγωγή

Ο Alessandro Valia δοκιμαστής της Ducati αποκαλύπτει το ρόλο του
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/10/2020

Βλέπουμε στις κατασκοπικές φωτογραφίες τους δοκιμαστές να οδηγούν τα πρωτότυπα των νέων μοντέλων, όμως σπάνια γνωρίζουμε με ακρίβεια τα στάδια εξέλιξης που ακολουθεί η κάθε εταιρεία μέχρι τι στιγμή που μια νέα μοτοσυκλέτα φτάσει στο τελικό στάδιο παραγωγής. Φως σε αυτή τη διαδικασία ρίχνει ο δοκιμαστής της Ducati για τα μοντέλα δρόμου, κύριος Alessandro Valia στην πρόσφατη συνέντευξή του στο RobbReport. “Όλα ξεκινούν με την συζήτηση της ιδέας. Αφού καταλήξουμε στα χαρακτηριστικά που θέλουμε να έχει το νέο μοντέλο, ακολουθούν τα σχέδια. Σε αυτό το στάδιο σχεδιασμού αποφασίζουμε την εμφάνιση, την εργονομία και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά. Μετά ακολουθεί η κατασκευή των πρωτότυπων χρησιμοποιώντας εξαρτήματα από ήδη υπάρχοντα μοντέλα, π.χ. σέλα από Monster και τιμόνι από Multistrada και αρχίζουμε να δουλεύουμε τις λεπτομέρειες της εργονομίας της θέσης οδήγησης, τη θέση του κινητήρα στο πλαίσιο και όλα τα χαρακτηριστικά της γεωμετρίας του πλαισίου. Αυτά καθορίζουν τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Μετά τις πρώτες δοκιμές που κάνω, ακολουθούν τεστ και από άλλους δοκιμαστές με διαφορετικό οδηγικό επίπεδο, γούστα και σωματότυπο. Σε αυτό το στάδιο βλέπουμε αν η δική μου αρχική άποψη ήταν σωστή και τι είδους αλλαγές πρέπει να γίνουν. Δεν είναι εύκολο να τους ικανοποιήσεις όλα τα γούστα, αλλά προσπαθούμε να έχουμε όσο πιο άνετες θέσεις οδήγησης γίνεται για όλους. Πάρε για παράδειγμα την Panigale V4, που νομίζω ότι είναι από τις πιο άνετες superbike γιατί δεν βάλαμε τα μαρσπιέ υπερβολικά κοντά στη σέλα. Πλέον έχουμε και τη ρύθμιση των ηλεκτρονικών. Στο Multistrada για παράδειγμα έχουμε ημί-ενεργητικές αναρτήσεις που αλλάζουν γρήγορα τις αποσβέσεις τους, ενώ στην Panigale έχουμε τις νέες “event-base” αναρτήσεις που λειτουργούν με βάση την επιτάχυνση, το φρενάρισμα, την κλίση. Είναι δηλαδή διαφορετικής φιλοσοφίας. Με την τεχνολογία των IMU έχουμε τεράστιο εύρος πληροφοριών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Η εμφάνιση των IMU άλλαξε εντελώς το σκηνικό”.

Η Ducati χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις του Nardo στη νότια Ιταλία, όπου γίνονται τα τελευταία στάδια της εξέλιξης. Πέρα από την hi-speed κυκλική διαδρομή, υπάρχουν εγκαταστάσεις όπου γίνονται δοκιμές αντοχής των μηχανικών μερών σε συνθήκες υψηλής καταπόνησης, όπως η λειτουργία της μοτοσυκλέτας για πολλές ώρες σε  θάλαμο με θερμοκρασίες κάτω του μηδέν και άνω των 50⁰C.    

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 10ο - Το ταξίδι των 20.000 χλμ. έφτασε στο τέλος του [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 Μόντρεαλ μέσω... Νέας Υόρκης!
SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

30/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 ολοκληρώθηκε, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να διανύουν συνολικά 20.000 χιλιόμετρα.

Η επιστροφή για τον Μητσάκη και το ADXTG 400 ξεκίνησε από τα βορειοδυτικά της Βόρειας Αμερικής και το Deadhorse / Prudhoe Bay της Αλάσκας, με κατεύθυνση προς την ανατολική άκρη της ηπείρου. Στο φινάλε, η διαδρομή επιφύλασσε μια απρόσμενη αλλά συμβολική παράκαμψη στη Νέα Υόρκη, πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί στο Μόντρεαλ.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την τελευταία του ανταπόκριση:

"Προσεγγίζοντας το ηλιόλουστο Τορόντο, το κοντέρ του SYM ADXTG 400 είχε καταγράψει 18.250 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα. Η βόλτα γνωριμίας με το  κοσμοπολίτικο κέντρο του Καναδά μού αποκάλυψε μια πόλη με υψηλά στάνταρ διαβίωσης και μοντέρνο αστικό τοπίο, η οποία δικαίως κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο χάρτη των πόλεων του κόσμου. Παράλληλα, στο προάστιο Hamilton βρέθηκα στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το τρίτο που λειτουργεί στον Καναδά), ενώ δεν παρέλειψα να επισκεφθώ τους κοντινούς καταρράχτες του Νιαγάρα και να θαυμάσω ένα ανυπέρβλητο θαύμα της φύσης…

Και μετά το Τορόντο, τι κάνω; Η λογική “έδειχνε” το φινάλε του ταξιδιού στο Μόντρεαλ (540 χλμ.), αλλά το συναίσθημα με “έσπρωχνε” αλλού! Πού; Μα φυσικά στην παγκόσμια Νέα Υόρκη (690 χλμ.)! Εκεί ποθούσα να γράψω τον επίλογο του βορειοαμερικανικού ταξιδιού μου: από τα δάση των κωνοφόρων της Αλάσκας, ήθελα διακαώς να περπατήσω στα “δάση” των ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης! Και τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη, πάτησα μίζα και ξεκίνησα με προορισμό την high-tech αμερικανική μεγαλούπολη. Εκεί θα “έκοβα” το photo-finish του SYM ARCTIC ROUTE 2025… 

Ώρες αργότερα, “Welcome to New York”! Οδηγώντας με δέος το SYM ADXTG 400 στους δρόμους της άκρως προκλητικής και τολμηρής αμερικανικής mega city, έπιασα τον εαυτό μου να συμπεριφέρεται σαν ένα χωριατόπουλο που μόλις έχει πρωτοέρθει στη μεγάλη πόλη. Έχοντας το κεφάλι διαρκώς στραμμένο ψηλά, εύγλωττη ήταν η απορία μου για το πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν, όχι μόνο οι ουρανοξύστες αυτής της πόλης αλλά και τα όρια της ανθρώπινης δύναμης. Εδώ, η πραγματικότητα ξεπερνούσε κατά πολύ τη φαντασία…

Η εκκεντρική Νέα Υόρκη είναι αναμφίβολα μια παγκόσμια μητρόπολη που κρατά τα σκήπτρα της οικουμένης και ασκεί στους επισκέπτες της μια παράξενη όσο και ανεξήγητη γοητεία -αυτό το ένιωσα κι εγώ! Σίγουρα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη πόλη στον κόσμο και το αστικό της σκηνικό συνθέτει την ταυτότητα μιας άκρως συναρπαστικής μεγαλούπολης: Broadway, 5th Avenue, Wall Street, Times Square, Central Park, Empire State, Bronx, Manhattan, Columbus Circle, Rockefeller Center… Κι εγώ, ο δίτροχος ταξιδευτής του SYM ARCTIC ROUTE 2025, ρολάροντας συνεπαρμένος στους πολύβουους δρόμους του “Big Apple”, σιγοτραγουδούσα μέσα από το κράνος το διάσημο τραγούδι του Frank Sinatra: NEW YORK, NEW YORK..."