Ducati: Η διαδικασία εξέλιξης από τα σκίτσα στην παραγωγή

Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/10/2020

Βλέπουμε στις κατασκοπικές φωτογραφίες τους δοκιμαστές να οδηγούν τα πρωτότυπα των νέων μοντέλων, όμως σπάνια γνωρίζουμε με ακρίβεια τα στάδια εξέλιξης που ακολουθεί η κάθε εταιρεία μέχρι τι στιγμή που μια νέα μοτοσυκλέτα φτάσει στο τελικό στάδιο παραγωγής. Φως σε αυτή τη διαδικασία ρίχνει ο δοκιμαστής της Ducati για τα μοντέλα δρόμου, κύριος Alessandro Valia στην πρόσφατη συνέντευξή του στο RobbReport. “Όλα ξεκινούν με την συζήτηση της ιδέας. Αφού καταλήξουμε στα χαρακτηριστικά που θέλουμε να έχει το νέο μοντέλο, ακολουθούν τα σχέδια. Σε αυτό το στάδιο σχεδιασμού αποφασίζουμε την εμφάνιση, την εργονομία και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά. Μετά ακολουθεί η κατασκευή των πρωτότυπων χρησιμοποιώντας εξαρτήματα από ήδη υπάρχοντα μοντέλα, π.χ. σέλα από Monster και τιμόνι από Multistrada και αρχίζουμε να δουλεύουμε τις λεπτομέρειες της εργονομίας της θέσης οδήγησης, τη θέση του κινητήρα στο πλαίσιο και όλα τα χαρακτηριστικά της γεωμετρίας του πλαισίου. Αυτά καθορίζουν τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Μετά τις πρώτες δοκιμές που κάνω, ακολουθούν τεστ και από άλλους δοκιμαστές με διαφορετικό οδηγικό επίπεδο, γούστα και σωματότυπο. Σε αυτό το στάδιο βλέπουμε αν η δική μου αρχική άποψη ήταν σωστή και τι είδους αλλαγές πρέπει να γίνουν. Δεν είναι εύκολο να τους ικανοποιήσεις όλα τα γούστα, αλλά προσπαθούμε να έχουμε όσο πιο άνετες θέσεις οδήγησης γίνεται για όλους. Πάρε για παράδειγμα την Panigale V4, που νομίζω ότι είναι από τις πιο άνετες superbike γιατί δεν βάλαμε τα μαρσπιέ υπερβολικά κοντά στη σέλα. Πλέον έχουμε και τη ρύθμιση των ηλεκτρονικών. Στο Multistrada για παράδειγμα έχουμε ημί-ενεργητικές αναρτήσεις που αλλάζουν γρήγορα τις αποσβέσεις τους, ενώ στην Panigale έχουμε τις νέες “event-base” αναρτήσεις που λειτουργούν με βάση την επιτάχυνση, το φρενάρισμα, την κλίση. Είναι δηλαδή διαφορετικής φιλοσοφίας. Με την τεχνολογία των IMU έχουμε τεράστιο εύρος πληροφοριών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Η εμφάνιση των IMU άλλαξε εντελώς το σκηνικό”.

Η Ducati χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις του Nardo στη νότια Ιταλία, όπου γίνονται τα τελευταία στάδια της εξέλιξης. Πέρα από την hi-speed κυκλική διαδρομή, υπάρχουν εγκαταστάσεις όπου γίνονται δοκιμές αντοχής των μηχανικών μερών σε συνθήκες υψηλής καταπόνησης, όπως η λειτουργία της μοτοσυκλέτας για πολλές ώρες σε θάλαμο με θερμοκρασίες κάτω του μηδέν και άνω των 50⁰C.

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

23/10/2025

Οι αυστηρότερες εκπομπές ρύπων στην Ιαπωνία ¨σκότωσαν¨ το θρυλικό στρογγυλοφάναρο 50άρι παπί της Honda, το οποίο, όπως σας είχαμε ενημερώσει από πέρσι, επέστρεψε στην εγχώρια με κινητήρα 110 κ.εκ. προσθέτοντας το συνθετικό "Lite" στο όνομά του.

Οι προδιαγραφές ρύπων άλλαξαν στην Ιαπωνία και αυτό δεν έδωσε περιθώριο στη Honda που επέλεξε να βάλει τέλος στην παραγωγή των 50ριών της για την εγχώρια αγορά -θα γίνει τον ερχόμενο Νοέμβριο- όχι όμως και να αποχωρίσει από την συγκεκριμένη κατηγορία διπλώματος.

Βλέπετε στην Ιαπωνία η σχετική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στους κατασκευαστές να έχουν στην κατηγορία των μοτοποδηλάτων έως 50 κ.εκ. και μοντέλα με μεγαλύτερης χωρητικότητας κινητήρες, έως και 125 κ.εκ., αρκεί η ισχύς τους να περιορίζεται στα επίπεδα ενός 50ριού ή όπως το θέτει ο νομοθέτης έως τα 4,0 kW, ήτοι έως τους 5,36 ίππους.

Έτσι η Honda προσάρμοσε το θρυλικό Super Cub 110 σε αυτά που επιτάσσουν οι προδιαγραφές της νεοσύστατης κλάσης "New Standard Moped" που υπάγεται στα μοτοποδήλατα (Class 1 στην Ιαπωνία) και αντικατέστησε το 50άρι Super Cub με το Super Cub 110 Lite, το οποίο μπορεί να οδηγηθεί επίσης με δίπλωμα μοτοποδηλάτου. Για αυτό σας είχαμε μιλήσει αρχικά στα τέλη του 2024, ενώ σας δείξαμε και το "νέο" Super Cub υπό τη μορφή concept στις αρχές του περασμένου Μαρτίου.

Το Super Cub 110 Lite, που μπορεί να μεταφέρει μόνο τον αναβάτη του βάσει νομοθεσίας, περιορίζει την ισχύ του κάτω από τη μέγιστη επιτρεπόμενη τιμή, με την απόδοση του αερόψυκτου μοτέρ των 109 κ.εκ. να βρίσκεται στους 4,7 ίππους (3,5 kW) στις 6.000 σ.α.λ. και το 0,7 kg.m ροπής στις 3.750 σ.α.λ. Αυτή είναι και η μόνη ουσιαστική διαφορά έναντι της ισχυρότερης έκδοσης που οδηγείται με το αμέσως επόμενο δίπλωμα. Η κατανάλωση του παράλληλα είναι εξαιρετικά χαμηλή κατά το πρότυπο WMTC3 και βρίσκεται στο 1,48 λτ./100 χλμ.

Βέβαια η επιτρεπόμενη τελική ταχύτητα για τα μοτοποδήλατα στην Ιαπωνία είναι τα μόλις 30 χλμ./ώρα, πολύ χαμηλότερα δηλαδή από ότι στην Ευρώπη οπότε και το συγκεκριμένο νούμερο για την κατανάλωσή του δεν θα απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Η Honda δημιούργησε μια ολόκληρη σειρά Lite μοντέλων στην οποία περιλαμβάνεται επίσης το επαγγελματικό Super Cub 110 Pro Lite, με την τεράστια σχάρα στο πίσω μέρος και το μεγάλο καλάθι εμπρός, τις ενισχυμένες αναρτήσεις, το μεγαλύτερο εμπρός δισκόφρενο και τους μικρότερους τροχούς.

Περιλαμβάνεται επίσης το σκληροτράχηλο Cross Cub 110 Lite, από το οποίο απουσιάζει η ποδιά και η σχάρα στο πίσω μέρος είναι λίγο μικρότερη από του Pro, αλλά και το σκούτερ Dio 110 Lite, που έρχεται στην Ευρώπη ως Vision.

Η τιμή του Super Cub 110 Lite στην Ιαπωνία έχει οριστεί στα 1.934 ευρώ, με το Pro να κοστίζει 2.184 ευρώ και το Cross Cub 110 Lite 2.274 ευρώ με το μέσο ετήσιο εισόδημα στην Ιαπωνία να είναι λίγο πάνω από 35.000 ευρώ.