“Έφυγε” o Claudio Castiglioni

Από το

Μαύρο Σκύλο

5/9/2011

O Claudio Castiglioni, πρόεδρος της MV Agusta Spa, ένας άνθρωπος που έχει επηρεάσει όσο κανένας άλλος την ιστορία της μοτοσυκλέτας και ειδικά στην Ιταλία τις τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες, πέθανε την Τετάρτη 17 Αυγούστου σε νοσοκομείο του Varese, όπου είχε γεννηθεί και ήταν και η έδρα της εταιρείας του. Ήταν 64 ετών και ο θάνατός του, όπως ανακοίνωσε η εταιρεία, οφείλεται σε μακροχρόνια ασθένεια. Είναι γνωστό ότι έπασχε από καρκίνο και ίσως αυτό να είναι και η αιτία που ήδη από πέρσι είχε παραδώσει τη διεύθυνση της εταιρείας στο γιο του Giovanni. Η αιτία του θανάτου του όμως δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα από το παρελθόν του, ένα παρελθόν γεμάτο από το πάθος του για τις μοτοσυκλέτες.
Ο Claudio εμφανίστηκε στο προσκήνιο το 1977 με τη συμμετοχή της Cagiva στο ιταλικό πρωτάθλημα ταχύτητας με αναβάτες τον Bonera και τον Marco Lucchinelli. Η Cagiva ήταν οικογενειακή επιχείρηση που κατασκεύαζε μεταλλικά εξαρτήματα. Τον επόμενο χρόνιο μαζί με τον αδερφό του Gianfranco εξαγόρασαν το εργοστάσιο της AMF Harley Davidson στη Schiranna του Varese που παρήγαγε μοτοσυκλέτες με το λογότυπο της Cagiva και δίχρονους κινητήρες. Από το 1983 άρχισε να χρησιμοποιεί κινητήρες της Ducati, οδηγώντας τις Elefant σε νίκες στο Paris Dakar. Το 1985 εξαγόρασε από το ιταλικό δημόσιο την Ducati, την ίδια χρονιά εξαγόρασε την Moto Morini, ενώ το 1987 ήρθε η σειρά της Husqvarna. Εκείνη την εποχή είχε αναδείξει την Cagiva ως τον πέμπτο σε μέγεθος κατασκευαστή μοτοσυκλετών. Θέλοντας να κατασκευάζει συναρπαστικές μοτοσυκλέτες, τόσο αισθητικά όσο και οδηγικά, συμμετείχε ενεργά στην δημιουργία του υγρόψυκτου κινητήρα της Ducati που σηματοδότησε από το 1988 με τις 851/888 την κυριαρχία της εταιρείας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα superbikes. Το 1991 ήρθε η σειρά για την απόκτηση της MV Agusta, η οποία είχε πάψει να παράγει μοτοσυκλέτες. Το 1993 ήταν η χρονιά που η Ducati παρουσίασε το Monster, την εμπνευσμένη σχεδίαση του Miguel Angel Galluzzi που καθορίζει ακόμη τις naked μοτοσυκλέτες σχεδιαστικά. Το 1994 ήρθε και συντάραξε τα νερά η συναρπαστική Ducati 916 που σχεδίασε ο φίλος του Claudio, Massimo Tamburini μαζί με τον Sergio Robbiano. Το 1996 αναγκάστηκε να πουλήσει την Ducati και την Moto Morini στο επενδυτικό fund Texas Pacific Group, λόγω προβλημάτων που είχε η Cagiva στο τμήμα με τις δραστηριότητές της εκτός  μοτοσυκλετών. O ικανός Claudio έριξε το βάρος του στην MV Agusta και κατάφερε το 1997 να παρουσιάσει την F4, άλλη μια συναρπαστική μοτοσυκλέτα σχεδιασμένη επίσης από τον Massimo Tamburini.
Παρά τις δυσκολίες που κατά καιρούς έχει αντιμετωπίσει πάντοτε έβρισκε τον τρόπο να ξαναγυρνάει στην κατασκευή μοτοσυκλετών καταφέρνοντας μάλιστα να ξαναγοράσει την MV Agusta για 1 ευρώ το 2010, την οποία είχε πουλήσει στην Harley Davidson. Ο πάντοτε ατσαλάκωτος Presidente ήταν παρόν στα περίπτερα των εταιρειών του στις μεγάλες εκθέσεις, στις οδηγικές παρουσιάσεις των μοντέλων που έφτιαχναν οι εταιρείες του και φυσικά οδηγούσε μοτοσυκλέτες. Μάλλον ήταν ο τελευταίος πρόεδρος που μιλούσε με τον οποιονδήποτε, αρκεί να μοιραζόντουσαν το ίδιο πάθος για τις μοτοσυκλέτες. Ευχόμαστε να έχει μεταφέρει το πάθος του για την ομορφιά και τις μοτοσυκλέτες στους ανθρώπους που θα συνεχίσουν να τις φτιάχνουν και να είναι πάντοτε συναρπαστικές όπως του άρεσαν.
Ride in peace Claudio.

Pan America Beyond the Map, Μέρος 7ο - Μονακό, Ιταλία και επιστροφή στα πάτρια εδάφη

Πέρασε και από San Marino στη σέλα της Harley-Davidson Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης
Pan America Beyond the Map 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

26/9/2025

Με συνεπιβάτη τον γιο του στην Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης πέρασε από το Μονακό και έπειτα στην Ιταλία για να κλείσει αυτό το ταξίδι των 7.500 χλμ. 
                             
Ας δούμε τι μας λέει ο Μητσάκης σε αυτήν την 7η και τελευταία ανταπόκρισή του:   

"Από τις απόκρημνες κορυφές των Άλπεων, η ακούραστη HD Pan America 1250 SP μάς οδήγησε κατόπιν στις δαντελωτές ακτές της Μεσογείου, και συγκεκριμένα στο Μονακό. Ο Γιώργος ζήτησε επιτακτικά να κάνουμε μια στάση στο κοσμοπολίτικο πριγκιπάτο, καθώς ήθελε να “προσθέσει” λίγο χλιδή και πολυτέλεια στις ταξιδιωτικές του αναμνήσεις! Έτσι, το “Pan America Beyond the Map” στρατοπέδευσε για μια μέρα στο Μονακό, όπου –μεταξύ άλλων– οδηγήσαμε την μοτοσικλέτα στη διαδρομή της Formula 1 και επισκεφθήκαμε το εμβληματικό καζίνο της πόλης!

Μετά την Γαλλία, ήρθε η σειρά της Ιταλίας να μάς διαθέσει τους αυτοκινητοδρόμους της – έναντι υψηλού αντιτίμου. Μόλις 340 χλμ. νοτιοανατολικά του Μονακό, πατέρας και γιος προσπαθήσαμε να ισιώσουμε τον κεκλιμένο πύργο της Πίζας, χωρίς όμως να τα καταφέρουμε! Έτσι, αρκεστήκαμε στις αναμνηστικές φωτογραφίες του διάσημου μνημείου και αναχωρήσαμε κατόπιν (μέσω επαρχιακών οδών) για το λιλιπούτειο κρατίδιο του San Marino, όπου και κάναμε την τελευταία διανυκτέρευσή μας πριν αποχαιρετήσουμε ακτοπλοϊκώς την Ιταλία.

«Μπηγμένο» στα σωθικά της Ιταλίας, το κράτος του San Marino περηφανεύεται για τους 17 αιώνες ελευθερίας που απολαμβάνει. Στη μεσαιωνική καστροπολιτεία του San Marino (απλώνεται στην κορυφή του λόφου Titano), μεγαλόπρεπα παλάτια και αρχοντικά, γεροδεμένα κάστρα, μουσειακοί χώροι και θρησκευτικά μνημεία άνοιξαν τις πόρτες τους και μάς διηγήθηκαν την μακραίωνη ιστορία του κρατιδίου. Ο νεαρός συνεπιβάτης μου έμεινε άκρως ενθουσιασμένος από την γνωριμία του με τη «Γαληνότατη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου». 

Έχοντας επισκεφθεί 7 χώρες (Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Μονακό, Σαν Μαρίνο), το υδάτινο ταξίδι Ancona – Patra έριξε την αυλαία στο “Pan America Beyond the Map”. Το κοντέρ της γκρι HD Pan America 1250 SP είχε καταγεγραμμένα 7.500 χλμ. όταν την παραδίδαμε στον εμπορικό διευθυντή της Harley-Davidson Athens κ. Κων/νο Καλαντζόπουλο, ο οποίος μάς την είχε παραχωρήσει. Με όχημα περιπέτειας την εναλλακτική πρόταση της Harley-Davidson στην απαιτητική κατηγορία των mega on-off, πατέρας και γιος οδοιπορήσαμε μαζί για 3 βδομάδες στη σέλα αυτής της μοτοσυκλέτας, δημιουργώντας κοινές εμπειρίες ζωής τις οποίες μοιραστήκαμε για πάντα! 
   Δυο μέρες μετά, ο Γιώργος κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό για να υπηρετήσει την μητέρα–πατρίδα. Καλή θητεία Γιώργο…"