EICMA 2024 - Μοναδική έκθεση των 36 σημαντικότερων μοτοσυκλετών στην ιστορία 110 ετών του θεσμού!

Από το Piaggio Ciao 50 στο Moto-Guzzi V8, και από το Honda NR 750 στο Suzuki DR-Big
110 χρόνια EICMA
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

4/11/2024

Στην EICMA 2024, την 81η έκδοση της πιο εμβληματικής διοργάνωσης παρουσίασης νέων μοντέλων μοτοσυκλέτας στον κόσμο, οι επισκέπτες μπορούν να δουν σε ξεχωριστό χώρο, στην Porta Sud της Rho Fiera Milano, μια μοναδική έκθεση των 36 σημαντικότερων μοτοσυκλετών της ιστορίας του ιταλικού σαλονιού μοτοσυκλέτας, υπό τον τίτλο ”EICMA: 110 χρόνια δίτροχου design”.

Τριάντα έξι μοτοσυκλέτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους για την πρωτοτυπία και τη σημαντικότητά τους, με το design, τις αναλογίες και τα υλικά τους βρίσκονται στη φετινή EICMA.

Ένα ταξίδι στον χρόνο με διάρκεια μεγαλύτερη από έναν αιώνα, μέσα από καμπύλες, επιφάνειες, γραμμές, τεχνολογία και δημιουργίες μεγάλων σχεδιαστών, που προκαλούν έντονα συναισθήματα, δημιουργούν ιστορία και διαμορφώνουν το μέλλον της μοτοσυκλέτας.

Ένα ταξίδι που ξεκίνησε στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας το 1914, στο Kursaal Diana, στην Porta Venezia, όταν στην πρώτη EICMA, τότε έκθεση ποδηλάτων και μοτοσυκλετών (αργότερα χωρίστηκε στα δύο), υπήρχαν λιγότερα από σαράντα περίπτερα και εκπροσωπούνταν έξι έθνη.

Για να κάνετε μια σύγκριση, σήμερα στην EICMA υπάρχουν πάνω από 800 περίπτερα με εκθέτες από 45 διαφορετικές χώρες.

Frera

Στην είσοδο της έκθεσης του 1914, οι δύο πρώτες θέσεις καταλαμβάνονταν τότε από τους δύο Ιταλούς κατασκευαστές Frera και Stucchi, με τη σημερινή έκθεση “EICMA: 110 χρόνια δίτροχου design” στην EICMA 2024 να ξεκινά επίσης από εκεί: στην πραγματικότητα, μια Frera 2 ¼ Hp Lusso του 1914 είναι η πρώτη μοτοσικλέτα που συναντούν οι επισκέπτες και η οποία προηγείται μιας εκθεσιακής διαδρομής 36 μοτοσικλετών που χωρίζονται στις τρεις ενότητες των σχημάτων, των αναλογιών και των υλικών.

EICMA 2024

Κατά τη διάρκεια της πρωινής δημοσιογραφικής προεπισκόπησης, ο πρόεδρος της EICMA Pietro Meda τόνισε ότι “αυτή η έκθεση αποτελεί φόρο τιμής στην αναζήτηση της ομορφιάς, η οποία δεν αφηγείται μόνο την ιστορία της EICMA και της βιομηχανίας των δύο τροχών, αλλά μας μεταφέρει και σε εκείνη της χώρας, της κοινωνίας και της κινητικότητας. Πρόκειται για ένα ταξίδι που έχει τις ρίζες του στην ιταλική τεχνογνωσία και εμπλουτίζεται από τη διεθνή συμβολή πολλών άλλων κατασκευαστών”.

Elf

Για τον διευθύνοντα σύμβουλο Paolo Magri, η συγκεκριμένη έκθεση “δεν έχει τη φιλοδοξία να παρουσιάσει μια κατάταξη των πιο όμορφων μοτοσικλετών ή απλώς να παρατάξει τις μοτοσυκλέτες με χρονολογική σειρά, αλλά είναι μια πολιτιστική πρόταση, η οποία διαδίδει τη γνώση και συνοδεύει τους επισκέπτες στο συναρπαστικό δημιουργικό και σχεδιαστικό ταξίδι που κάνουν οι σχεδιαστές: από το λευκό φύλλο χαρτί μέχρι την τελική υλοποίηση”.

Mars

Μπαίνοντας στην καρδιά της έκθεσης, στον χώρο που είναι αφιερωμένος στα σχήματα, ξεχωρίζουν αμέσως η Mars A20, που εκτέθηκε στην EICMA το 1920, ένας πραγματικός θρίαμβος του ορθολογισμού, και η πιο πρόσφατη Kawasaki GPZ900R του 1984, διάσημη για την εμφάνισή της στην ταινία Top Gun.

Dr-Big

Αξίζει επίσης να σημειωθεί η ύπαρξη στην έκθεση της πρώτης μεγάλης On-Off / Adventure μοτοσυκλέτας με το χαρακτηριστικό “ράμφος”, της Suzuki DR 800 Big. Δίπλα της οι επισκέπτες θα δουν το εμβληματικό Ducati Monster, την Aprilia Motó 6.5 σχεδιασμένη από τον Philippe Starck το 1995, την MV Agusta F4 Ago και το πρωτότυπο της Husqvarna Vitpilen 401 Aero που εκτέθηκε το 2016.

Υπάρχουν επίσης σημαντικά αφιερώματα στις Triumph, Fantic, Yamaha, Aermacchi και Innocenti.

Moto Guzzi V8

Περνώντας στην ενότητα που είναι αφιερωμένη στις αναλογίες, την προσοχή τραβά αμέσως η θρυλική V8 Moto Guzzi 500 του 1957, του μηχανικού Giulio Cesare Carcano, ενώ δίπλα της ποζάρει το Ciao 50 της Piaggio που έκανε καριέρα και στη χώρα μας δίπλα στο διθέσιο Si. Στην περιοχή των αναλογιών θα βρούμε στη συνέχεια άλλα εμβληματικά αριστουργήματα των KTM, Benelli, Suzuki, Rumi, Bianchi, Honda, Ducati και Gilera.

Honda NR750

Τέλος, η ενότητα που είναι αφιερωμένη στα υλικά, όπου φτάνει στο αποκορύφωμα των διαδικασιών κατασκευής και μηχανικής, με αφιερώματα στον Corradino D'Ascanio για τη χρήση λαμαρίνας στην Piaggio Vespa, στο αντισυμβατικό αγωνιστικό project της ELF X από το 1978, και στην κομψότητα της Laverda RGS 1000, αλλά και σε άλλες αποκλειστικές βασίλισσες της τεχνικής και της ομορφιάς, όπως η σπάνια Honda NR 750 από το 1991, μοτοσυκλέτα την οποία το ΜΟΤΟ είχε αγοράσει και δοκιμάσει αναλυτικά προσκαλώντας στις δοκιμές δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο, η Bimota Tesi 1D SR και η Ducati Superleggera V4.

EICMA 2024

Η έκθεση κατέστη δυνατή επίσης χάρη στη σημαντική υποστήριξη του ICE, του Οργανισμού για την προώθηση στο εξωτερικό και τη διεθνοποίηση των ιταλικών εταιρειών, ενώ ο σχεδιασμός και η επιμέλεια της έκθεσης γίνονται από την EICMA, την V12 Design, την Gianmarco Blini Design και τον δημοσιογράφο Marco Riccardi. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο περιοδικό Motociclismo και, πάνω απ' όλα, στους ιδιώτες συλλέκτες, κατασκευαστές, μουσεία και φορείς που διέθεσαν τις μοτοσυκλέτες.

Ετικέτες

Suzuka 8 Hours: Ο Johann Zarco μιλά για απίστευτα δύσκολες συνθήκες αγώνα

Η Honda HRC και ο Johann Zarco ήταν και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου
Zarco
Από τον

Παύλο Καρατζά

5/8/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Johann Zarco και Takumi Takahashi ανέβηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου της Suzuka 8 Hours, κατακτώντας παράλληλα την 4η συνεχόμενη νίκη της Honda HRC στον εμβληματικό αγώνα.

Η Honda επέλεξε να συμμετέχει με μόλις δύο αναβάτες την φετινή χρονιά, τους Johann Zarco και Takumi Takahashi. Η συγκεκριμένη επιλογή μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς το δίδυμο χρειάστηκε να οδηγήσει για σχεδόν τέσσερις ώρες ο καθένας σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες που είχαν διαθέσιμους τρεις αναβάτες.

Η ομάδα της Honda κατάφερε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά 34 δευτερολέπτων από την εργοστασιακή ομάδα Yamaha Racing Team.

Ο Johann Zarco δήλωσε: “Οι 8 ώρες Suzuka είναι ένας αγώνας που απολαμβάνω πολύ και το να βρίσκομαι στην καλύτερη μοτοσυκλέτα, μια μοτοσυκλέτα που είναι ευχάριστη να οδηγείς, είναι απολύτως σπουδαίο. Ταυτόχρονα, σήμερα ήταν τόσο, μα τόσο δύσκολο, σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Κατάφερα να διατηρήσω τον έλεγχο στην πίστα, όπως περίμενα, αλλά η ξεκούραση μεταξύ των sessions ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι πίστευα. Στη συνέχεια, την τελευταία ώρα, βγήκε ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και πρόσθεσε μερικούς επιπλέον γύρους στην τελευταία περίοδο που ήταν στην πίστα ο Takumi, γεγονός που μου έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ. Όταν ήρθε η στιγμή να οδηγήσω, βγήκε άλλο ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και με βοήθησε να επανέλθω σιγά σιγά στο ρυθμό μου, οπότε τελικά όλα πήγαν πολύ καλά.”

Στην συνέχεια είπε πως ο Takumi ήταν πολύ δυνατός, ανεξάρτητα από την ζέστη. Το πλάνο ήταν καλό και τα επτά pit stops έκαναν την διαφορά. Είπε επίσης πως πέρυσι ο Takahashi πήρε την καρό σημαία, όμως φέτος ήταν προσχεδιασμένο να τελειώσει τον αγώνα ο ίδιος, το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Η μοτοσυκλέτα έγινε πιο διαχειρίσιμη μόλις έπεσε η θερμοκρασία και η διαφορά των τριάντα δευτερολέπτων έδωσε στην ομάδα τους μία ασφάλεια. Μάλιστα δήλωσε πως η πίστα σε μερικά σημεία ήταν αρκετά σκοτεινή και δεν μπορούσε να κατέβει το 2:09, έτσι απόλαυσε την οδήγηση έως τον τερματισμό.