Εκτινασσόμενο κάθισμα ασφαλείας για scooter από την Italdesign Giugiaro

Εμπνευσμένο από τον… James Bond!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/5/2021

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις για την παθητική ασφάλεια των δίτροχων, καθώς το σώμα του αναβάτη δεν μένει σταθερό πάνω όχημα. Η BMW με το C1 προσπάθησε να δημιουργήσει ένα κέλυφος γύρω από τον αναβάτη και να τον κρατήσει σταθερά μέσα σε αυτό με τις κλασσικές ζώνες ασφαλείας, όμως στην πράξη είχε πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην ενεργητική ασφάλεια, λόγω του υπερβολικού βάρους και μάλιστα σε εντελώς πολύ ψηλά.

Η Honda από την μεριά της προσπάθησε να προσαρμόσει του αερόσακους στα δίκυκλα και υπάρχει έκδοση της Goldwing με αερόσακο, όμως και πάλι η αποτελεσματικότητά του είναι αποδεκτή μόνο στις μετωπικές συγκρούσεις. Τώρα, έρχεται μια πιο εξειδικευμένη λύση από τον ιταλικό σχεδιαστικό οίκο Italdesign Giugiaro, όπου ένα hi-tech εκτινασσόμενο κάθισμα υπόσχεται προστασία του αναβάτη σε πολλαπλά σενάρια σύγκρουσης.

 Όπως βλέπουμε, ο αναβάτης είναι δεμένος με ζώνες ασφαλείας στο  “παιδικό καθισματάκι”, το οποίο με τη σειρά του στηρίζεται σε μια ειδικά βάση πάνω στη σέλα του δίκυκλου. Στη βάση αυτή βρίσκονται όλα τα μυστικά της πατέντας των Ιταλών, καθώς επιτρέπει στον αναβάτη να πλαγιάσει το πάνω μέρος τους σώματός του ελεύθερα στις στροφές, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις και σενάρια σύγκρουσης (π.χ. με υψηλή ταχύτητα ή σε περίπτωση πτώσεις χωρίς να έχει προηγηθεί σύγκρουση), έχει τη δυνατότητα να αποσυνδέεται από τη βάση του ώστε το σώμα του αναβάτη να δεχτεί μικρότερες δυνάμεις επιβράδυνσης.

Ο ρόλος του καθίσματος είναι να γίνει ασπίδα προστασίας για τη σπονδυλική στήλη, την λεκάνη και τον αυχένα του αναβάτη, δηλαδή για τραυματισμούς που προκαλούν πολύ σοβαρά προβλήματα. Το πότε θα μείνει το κάθισμα πάνω στη σέλα και το πότε θα αποσυνδεθεί, το καθορίζει μια ειδική ηλεκτρονική μονάδα στη βάση του καθίσματος που έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με την ECU του δίκυκλου και να λαμβάνει δεδομένα για την ταχύτητα, τα φρένα και τα υπόλοιπα σύγχρονα συστήματα ενεργητικής ασφάλειας (TC, blind spot assist κ.τ.λ.) Η Italdesign προορίζει την πατέντα της κυρίως για τα scooter και για αστική χρήση, όπου οι πιθανότητες σύγκρουσης με αυτοκίνητα και επαφής του σώματος του αναβάτη με σκληρά σταθερά εμπόδια είναι πολύ μεγάλη. 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: