Επιτέλους ξύπνησαν οι εταιρείες και θα προωθήσουν τον μοτοσυκλετισμό!

Ας ελπίσουμε πως θα προλάβουν την καταστροφή
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/8/2019

Πιθανότατα είναι πολύ αργά πλέον, αλλά όπως λένε “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία” οπότε και εμείς ελπίζουμε και ευχόμαστε να έχει αποτέλεσμα η πρωτοβουλία που ανέλαβε η Ένωση Κατασκευαστών Μοτοσυκλετών των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα αποφάσιζαν να βάλουν όλοι μαζί χρήματα και να πληρώσουν μια διαφημιστική-προωθητική εταιρεία (την Centauric Group) με σκοπό να σχεδιάσει και να υλοποιήσει δράσεις που θα κάνουν τις νέες γενιές να ενδιαφερθούν για τον μοτοσυκλετισμό. Η συγκεκριμένη εταιρεία δεν βάζει απλώς διαφημίσεις στην τηλεόραση, τα έντυπα και ηλεκτρονικά media και δεν διοργανώνει απλώς εκδήλωσης, αλλά σχεδιάζει και προσφέρει ολοκληρωμένες υπηρεσίες προώθησης. Όπως είπαν κορυφαία μέλη της Ένωσης Κατασκευαστών των ΗΠΑ, στόχος τους δεν είναι μια πρόσκαιρη διαφημιστική προβολή που θα έχει άμεσα εμπορικά αποτελέσματα. Εκείνο που θέλουν να πετύχουν, είναι να περάσει στους νέους (κυρίως…) το βασικό μήνυμα πως μια μοτοσυκλέτα έχει θέση στη ζωή τους και δεν είναι απλώς ένα χόμπι που κάνουν κάποιοι στις πλούσιες χώρες της δύσης, ούτε είναι απλώς ένας “παράξενος” τρόπος μετακίνησης των φτωχών λαών της ανατολής και της Ασίας. Διότι έτσι ακριβώς βλέπουν οι νέοι τον μοτοσυκλετισμό στις μέρες μας. Για τις προηγούμενες γενιές, η μοτοσυκλέτα (και το αυτοκίνητο…) ήταν πρώτα απ’ όλα το βασικό εργαλείο και σύμβολο ενηλικίωσης του κάθε ανθρώπου. Χωρίς μοτοσυκλέτα ή αυτοκίνητο δεν μπορούσες να κάνεις ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΤΙΠΟΤΑ από τα πράγματα που κάνουν οι ενήλικες. Ήσουν “φυλακισμένος” στη γειτονιά σου ή στο χωριό σου και έρμαιο των γονιών σου. Χωρίς μηχανή ή χωρίς αυτοκίνητο, ένας 18χρονος έως το 1980 ή ακόμα και το 1990 είχε σοβαρό πρόβλημα να απεγκλωβιστεί από τον προεφηβικό τρόπο ζωής.    

Σήμερα τα πιτσιρίκια περνάνε πολύ καλύτερα μέσα στο σπίτι των γονιών τους (που αισθάνονται και είναι βασιλιάδες…)  απ’ ότι έξω από αυτά. Με τα κινητά, τα tablet και τα video game επικοινωνούν και ταξιδεύουν σε ολόκληρο το σύμπαν πατώντας ένα κουμπί. Όχι μόνο αυτό, αλλά το κάνουν τσάμπα, χωρίς κανέναν σωματικό κόπο.

Ναι είναι ψεύτικα και digital και κανένα virtual reality παιχνίδι και κανένα chat δεν θα σου δώσει τα συναισθήματα της πραγματική περιπέτειας και της πραγματικής επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά όπως είδαμε και στην ταινία Matrix, ο ψηφιακός κόσμος έχει σχεδιαστεί για να περνάμε τέλεια, ενώ ο πραγματικός κόσμος απαιτεί διαρκή και πολύ προσπάθεια για να περνάς καλά.

Η προσπάθεια που κάνει τώρα η Ένωση Κατασκευαστών στις ΗΠΑ για να επανεντάξει τη μοτοσυκλέτα μέσα στη ζωή των νέων ανθρώπων έπρεπε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν και συγκεκριμένα στα τέλη των 80ies, όταν το λόμπι των ασφαλιστικών εταιρειών κατάφερε να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα πως τα δίκυκλα είναι τα πιο επικίνδυνα μέσα μετακίνησης. Ένα μήνυμα που εδραιώθηκε στο μυαλό των γονιών των σημερινών νέων.   Πραγματικά ελπίζουμε να μην αποδειχτεί αυτή η προσπάθεια ως… απέλπιδα!

Επίσης ελπίζουμε να ξυπνήσουν και οι Ενώσεις κατασκευαστών και εμπόρων μοτοσυκλετών στην Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα (δίπλωμα για 125cc στα 18; Στην ίδια ηλικία που μπορεί να οδηγάει Fiat Punto Nitro-Turbo με 400 άλογα;), όπου η Ε.Ε. ήδη έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για μια νέα επίθεση κατά των μοτοσυκλετών (διαβάστε το σχετικό μας άρθρο ΕΔΩ). Οι δράσεις υπέρ της προώθησης και προστασίας  του μοτοσυκλετισμού είναι απολύτως μηδενικές, όπως απολύτως μηδενικές είναι οι παρεμβάσεις σε οποιοδήποτε σοβαρό θέμα αφορά τον μοτοσυκλετισμό στην Ελλάδα.

  

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin