Erzbergrodeo 2013 – Ένα μάθημα, πέρα από τα όρια

Από το

Μαύρο Σκύλο

4/6/2013

Επέστρεψε η ελληνική συμμετοχή της εταιρίας North Star, από τον απαιτητικό αγώνα Erzbergrodeo. Ο σκληρότερος αγώνας enduro έμελε να γίνει φέτος ακόμα πιο δύσκολος, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών και έφτασε μάλιστα ένα βήμα πριν την ματαίωση. Η εκκίνηση τελικά δόθηκε μέσα σε μια τεράστια λίμνη λάσπης όπου βυθίζονταν οι τροχοί των μοτοσυκλετών, μετατρέποντας την πορεία για την ανάβαση σε ένα άθλο. Στην βάση του λατομείου, από όπου σταθερά τα τελευταία 19 χρόνια δίνεται η εκκίνηση για το κυρίως μέρος του αγώνα, νερά συσσωρευμένα από την ασταμάτητη βροχή των τελευταίων ημερών είχαν δημιουργήσει μία τεράστια λίμνη καφέ λάσπης.

Ο Ανδρέας Παραγιός με τον αριθμό 138 (λόγω αντίστοιχης πρόκρισης από τον Πρόλογο), έφτασε λίγο μετά την μέση της πρώτης αδύνατης ανηφόρας, μέχρι που η μοτοσυκλέτα ενός συναθλητή του, του ανέκοψε την πορεία. Κι από κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα. Σε ένα βούρκο κυλιόμενης λάσπης, μέσα στην οποία η μπότα χωνόταν μέχρι τον αστράγαλο και το κάτω μέρος των ελαστικών εξαφανιζόταν, ο Ανδρέας κατάφερε τελικά να ανέβει την πρώτη ανηφόρα μετά από μερικές προσπάθειες και μία καλή πτώση, για να διαπιστώσει τελικά πως η πτώση αυτή είχε προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη μηχανική βλάβη.

Η βάση της προστατευτικής χούφτας στο Gas Gas του Ανδρέα, είχε πληγώσει το σωληνάκι του συμπλέκτη, κι έτσι η όποια πίεση από τη μανέτα χανόταν. Χωρίς αίσθηση και λειτουργία στον συμπλέκτη, ο Ανδρέας συνέχισε πέρα από τα όριά του, καταφέρνοντας στο τέλος του χρόνου των τεσσάρων ωρών, να φτάσει μέχρι το έβδομο checkpoint του αγώνα, με το όνομα “The Machine”. Χωρίς να μπορεί να οδηγήσει στο ρυθμό που ήθελε, ο αναβάτης της North Star ολοκλήρωσε την προσπάθειά του στο πιο απαιτητικό αγώνα του παγκόσμιου extreme enduro και ξεκίνησε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής. Θερμά συγχαρητήρια στην ομάδα για την προσπάθειά της και για την συμμετοχή σε μια τέτοια διοργάνωση!

MotoGP-Maverick Vinales: Το μετάνιωσε που δεν πήγε στην Ducati

Δηλώσεις για το παρελθόν έκανε ο Ισπανός αναβάτης - Θα μπορούσε να έχει κερδίσει 3-4 τίτλους με το Borgo Panigale
vinales
Από τον

Παύλο Καρατζά

7/7/2025

Ο Maverick Vinales έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία το 2015 με την Suzuki Ecstar, το 2017 μεταπήδησε στην Yamaha μέχρι τα μέσα του 2021, ενώ ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Aprilia που έμεινε μέχρι πέρυσι, πριν πάει στην ομάδα της Red Bull KTM Tech3.

Όπως αποκάλυψε όμως ο Vinales, παραλίγο να ενταχθεί στην ομάδα της Ducati, καθώς ο Ιταλός κατασκευαστής ήθελε να αντικαταστήσει τον Jorge Lorenzo που μετακόμισε στην Honda και θέλησε να τον τοποθετήσει δίπλα στον Andrea Dovizioso για τις σεζόν 2019 και 2020.

Ο ίδιος επτά χρόνια αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε που αρνήθηκε την πρόταση της επίσημης ομάδας της Ducati. Συνέχισε λέγοντας πως ήθελε να πάει στην Ducati, αλλά οι άνθρωποι της τότε ομάδας του τον έπεισαν να μείνει στην Yamaha, το οποίο τελικά αποδείχθηκε μέγα λάθος.

Λίγο καιρό αργότερα, η σχέση του με την Yamaha έφτασε σε αδιέξοδο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σπάσει το συμβόλαιό του στα μέσα της σεζόν του 2021, για να μετακομίσει στην Aprilia, όπου και έμεινε μέχρι πέρυσι. Αυτό βέβαια του έδωσε την ευκαιρία για ένα ρεκόρ, αφού σημείωσε νίκες με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές.

Όταν ρωτήθηκε για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά πήγαινε στην Ducati, ο ίδιος δήλωσε “Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι στη ζωή όλα τα πράγματα που συμβαίνουν έχουν κάποιο λόγο. Ίσως αν πήγαινα στην Ducati, να χτυπούσα τον εαυτό μου με ένα κρεμμύδι, να τραυματιζόμουν και να μην αγωνιζόμουν ξανά. Δεν ξέρουμε. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η μοίρα με έφερε εδώ, στην ΚΤΜ, και έκανα μια εξέλιξη που μου αρέσει. Αισθάνομαι περήφανος για τον εαυτό μου και νιώθω πολύ περήφανος που εκπροσωπώ την οικογένειά μου αυτή τη στιγμή”.

Ο Vinales συνέχισε λέγοντας “Πόσους τίτλους θα είχα; Με τη απόδοση που έχω τώρα και με μια Ducati, τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αισθάνεσαι και το να είσαι ευτυχισμένος είναι πολύ σημαντικό. Είναι αυτό που όλοι γνωρίζουν και νιώθω γαλήνη. Τις προάλλες, στο Mugello, είπα στον εαυτό μου, αν δεν είναι η ώρα τώρα, θα περιμένω να έρθει κάτι καλύτερο. Και τώρα θέλω πραγματικά να κερδίσω.”