Επέστρεψε η ελληνική συμμετοχή της εταιρίας North Star, από τον απαιτητικό αγώνα Erzbergrodeo. Ο σκληρότερος αγώνας enduro έμελε να γίνει φέτος ακόμα πιο δύσκολος, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών και έφτασε μάλιστα ένα βήμα πριν την ματαίωση. Η εκκίνηση τελικά δόθηκε μέσα σε μια τεράστια λίμνη λάσπης όπου βυθίζονταν οι τροχοί των μοτοσυκλετών, μετατρέποντας την πορεία για την ανάβαση σε ένα άθλο. Στην βάση του λατομείου, από όπου σταθερά τα τελευταία 19 χρόνια δίνεται η εκκίνηση για το κυρίως μέρος του αγώνα, νερά συσσωρευμένα από την ασταμάτητη βροχή των τελευταίων ημερών είχαν δημιουργήσει μία τεράστια λίμνη καφέ λάσπης.
Ο Ανδρέας Παραγιός με τον αριθμό 138 (λόγω αντίστοιχης πρόκρισης από τον Πρόλογο), έφτασε λίγο μετά την μέση της πρώτης αδύνατης ανηφόρας, μέχρι που η μοτοσυκλέτα ενός συναθλητή του, του ανέκοψε την πορεία. Κι από κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα. Σε ένα βούρκο κυλιόμενης λάσπης, μέσα στην οποία η μπότα χωνόταν μέχρι τον αστράγαλο και το κάτω μέρος των ελαστικών εξαφανιζόταν, ο Ανδρέας κατάφερε τελικά να ανέβει την πρώτη ανηφόρα μετά από μερικές προσπάθειες και μία καλή πτώση, για να διαπιστώσει τελικά πως η πτώση αυτή είχε προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη μηχανική βλάβη.
Η βάση της προστατευτικής χούφτας στο Gas Gas του Ανδρέα, είχε πληγώσει το σωληνάκι του συμπλέκτη, κι έτσι η όποια πίεση από τη μανέτα χανόταν. Χωρίς αίσθηση και λειτουργία στον συμπλέκτη, ο Ανδρέας συνέχισε πέρα από τα όριά του, καταφέρνοντας στο τέλος του χρόνου των τεσσάρων ωρών, να φτάσει μέχρι το έβδομο checkpoint του αγώνα, με το όνομα “The Machine”. Χωρίς να μπορεί να οδηγήσει στο ρυθμό που ήθελε, ο αναβάτης της North Star ολοκλήρωσε την προσπάθειά του στο πιο απαιτητικό αγώνα του παγκόσμιου extreme enduro και ξεκίνησε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής. Θερμά συγχαρητήρια στην ομάδα για την προσπάθειά της και για την συμμετοχή σε μια τέτοια διοργάνωση!
Yamaha: Κατοχύρωσε πατέντα για αερόσακο σε μοτοσυκλέτα
Νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δίνουν λύσεις σε ένα παλιό πρόβλημα
Από το
motomag
30/4/2025
Πατέντες δείχνουν πως η Yamaha εργάζεται πάνω στην εξέλιξη των αερόσακων θέλοντας να τους ενσωματώσει σε μοτοσυκλέτες της με στόχο να βελτιωθεί η πιθανότητα επιβίωσης του αναβάτη σε τροχαίο ατύχημα.
Στην αυτοκινητοβιομηχανία οι αερόσακοι έχουν αποδείξει την αξία τους στη σωτηρία οδηγού και επιβατών και έχουν καθιερωθεί ως το κυριότερο δευτερεύον σύστημα παθητικής ασφαλείας που υποστηρίζει στο μέγιστο το βασικό, τη ζώνη ασφαλείας- χωρίς αυτή ο αερόσακος μπορεί να γίνει ακόμη και απειλητικός για τη ζωή του οδηγού και των υπόλοιπων επιβαινόντων.
Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Οδικών Μεταφορών των ΗΠΑ (NHTSA), περισσότερες από 50.000 ζωές σώθηκαν από τους αερόσακους μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ 1987 και 2017. Παγκοσμίως, εκτιμάται ότι αποτρέπουν περίπου 70.000 θανάτους κάθε χρόνο, ένα νούμερο που είναι λογικά πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, ενώ τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται εδώ και καιρό υποχρεωτικά με αυτή την τεχνολογία, οι αερόσακοι έχουν μια εξειδικευμένη ύπαρξη στην ενσωμάτωσή τους στις μοτοσυκλέτες- με εξαίρεση το Honda Gold Wing που διατίθεται με αερόσακο. Τους συναντάμε συνήθως ως μέρος του τεχνικού ρουχισμού του αναβάτη.
Τώρα και η Yamaha μπαίνει στο παιχνίδι με μια νέα ιδέα γύρω από την εφαρμογή του αερόσακου στα δίκυκλα σε συνδυασμό με αισθητήρες. Οι μοτοσυκλέτες διαφέρουν θεμελιωδώς από τα αυτοκίνητα σε πολλές πτυχές που σχετίζονται με την ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα, ένας αερόσακος μοτοσυκλέτας πρέπει να αντιδρά πολύ πιο γρήγορα και να ενεργοποιείται με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον αντίστοιχο αερόσακο αυτοκινήτου. Επιπλέον, οι κινήσεις μιας μοτοσυκλέτας σε περίπτωση ατυχήματος είναι πιο πολύπλοκες - εκτός από την καθαρή επιβράδυνση, παίζουν ρόλο και οι κινήσεις κλίσης και περιστροφής. Συνεπώς, το σύστημα αισθητήρων πρέπει να επεξεργάζεται σημαντικά περισσότερες πληροφορίες προκειμένου να διασφαλίζεται η ενεργοποίηση χωρίς σφάλματα. Αυτά τα τεχνικά εμπόδια ευθύνονται εν μέρει για το γεγονός ότι η Gold Wing της Honda παραμένει μέχρι στιγμής η μόνη μοτοσυκλέτα παραγωγής με αερόσακο.
Η Yamaha κατέθεσε μια πατέντα που αφορά ειδικά τη βελτίωση της τεχνολογίας αισθητήρων για τους αερόσακους στις μοτοσυκλέτες. Η τεχνολογία περιλαμβάνει τη χρήση δύο αισθητήρων επιτάχυνσης - συγκρίσιμων με τις μονάδες αδρανειακής μέτρησης (IMU) αλλά το κυριότερο είναι ότι ο ένας από τους αισθητήρες τοποθετείται μπροστά από το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας και ο άλλος πίσω από αυτό. Αυτό επιτρέπει στο σύστημα να ανιχνεύει με ακρίβεια την κίνηση σε τρεις διαστάσεις - οριζόντιες, πλευρικές και κατακόρυφες.
Η διάταξη αυτή επιτρέπει στη μονάδα ελέγχου να ανιχνεύει μια πιθανή σύγκρουση και την κατεύθυνσή της ιδιαίτερα γρήγορα και αξιόπιστα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ενεργοποίηση του αερόσακου σε κλάσματα του δευτερολέπτου - πριν ο ίδιος ο αναβάτης προσκρούσει σε εμπόδιο.
Η Yamaha R1 στο επίκεντρο
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η Yamaha χρησιμοποιεί ως μοντέλο αναφοράς στα σχέδια ευρεσιτεχνίας μια supersport μοτοσυκλέτα, τη YZF-R1 όπου η πρόκληση είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Η σπορ θέση οδήγησης, με κλίση προς τα εμπρός, σημαίνει ότι το κεφάλι του αναβάτη βρίσκεται πολύ κοντά στο μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας.
Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου από τη Yamaha ως παράδειγμα θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι ο ιαπωνικός κατασκευαστής είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα σενάρια ενσωμάτωσης αερόσακων - και να μην επικεντρωθεί μόνο σε μοτοσυκλέτες τουρισμού ή πόλης. Ωστόσο οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν για να κατοχυρώσουν τις πατέντες τους και δίκυκλα στα σχέδια που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την τελική εφαρμογή.
Tricity με αερόσακο;
Εκτός από το R1, η πατέντα δείχνει επίσης το τρίτροχο σκούτερ Tricity της Yamaha με σύστημα αερόσακου. Όπως έχετε διαβάσει και εδώ η Autoliv παρουσίασε επίσης ένα πρωτότυπο αερόσακου σε ένα Piaggio MP3, άμεσο ανταγωνιστή του Tricity, σε εμπορικές εκθέσεις το 2023. Φαίνεται ότι οι κατασκευαστές προσδοκούν ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες από τα αστικά οχήματα που είναι προσανατολισμένα στην ασφάλεια.
Συμπερασματικά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Yamaha δείχνει ότι η ανάπτυξη των αερόσακων για μοτοσυκλέτες συνεχίζει στον δρόμο της εξέλιξης - με έμφαση στην έξυπνη τεχνολογία αισθητήρων και την αλγοριθμική ακρίβεια. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: αν ο αερόσακος σε δύο τροχούς πρόκειται να έχει πραγματικότητα στο μέλλον, αυτό ακριβώς το είδος προσέγγισης -η εξέλιξη των αισθητήρων- είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν τα τεχνικά εμπόδια. Οι κάμερες (ή ραντάρ), σε συνδυασμό ίσως με λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.
