Gas Gas από την Rieju αφού δεν θα τα έχει η KTM!

Σχέδια σε τιμή ευκαιρίας…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/3/2020

Η Rieju υπέγραψε συμφωνία με την Torrot Electric Europe αγοράζοντας τα βιομηχανικά σχέδια και την πνευματική τους ιδιοκτησία για τα δίχρονα Enduro, που έφτιαχνε ως τώρα η Gas Gas. Η Torrot Electric Europe είχε αποκτήσει την Gas Gas όταν εκείνη χρεωκόπησε, αναλαμβάνοντας και ένα μέρος των χρεών. Από την ώρα που η KTM εξαγόρασε την Gas Gas και μαζί και τα ηλεκτρικά της Torrot, οι μοτοσυκλέτες της Gas Gas και όλη η εξέλιξη της σειράς Endurocross έμειναν στον αέρα. Η KTM έκρινε πως δεν είχε να πάρει κάτι τεχνολογικά την Gas Gas και θα ήταν οικονομικά ασύμφορο να συνεχίσει να δουλεύει σε κάτι τελείως διαφορετικό.

Και το να πεταχτούν στα αζήτητα τα Endurocross βέβαια, ήταν επίσης αμαρτία και έτσι εδώ και μήνες η Torrot εκδήλωσε την επιθυμία της να δώσει τα σχέδια. Δεν έβαλε βέβαια αγγελία, αλλά το επικοινώνησε σε όλους όσους θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται και εξ αρχής ήταν η Rieju που δήλωσε το θερμότερο ενδιαφέρον. Η συμφωνία ήταν έτοιμη εδώ και μήνες έχοντας λύσει όλα τα διαδικαστικά θέματα και απλά περίμεναν την ολοκλήρωσή τους. Πλέον είναι και επίσημα ανακοινωμένο, πως η Rieju αναλαμβάνει τα EC 250 και 300 2T, όπως και το Ranger 300 και θα συνεχίσει την παραγωγή στο εργοστάσιό της στην Καταλονία. Πρόκειται για μία εγκατάσταση στην πόλη Figueres κοντά στα σύνορα με την Γαλλία, βοριοανατολικά στον χάρτη της Ισπανίας.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Rieju θα πουλά μοτοσυκλέτες Gas Gas με δικά της χρώματα και ονόματα. Το 2010 όταν η κρίση χτύπησε τα Ισπανικά εργοστάσια, είχαν ανταλλάξει μοντέλα. Η Rieju πουλούσε το EC250F με κινητήρα Yamaha και κατασκευή στην Gas Gas, και αντίστροφα τους έδινε το Tango 125 που η Gas Gas πουλούσε σαν Pampera 125… Η Rieju πουλούσε και το 450 που κατασκεύαζε η Sherco, και μάλλον θα κρατήσει το όνομα Marathon που είχε για εκείνο το Sherco για να το βγάλει σαν Ranger 300. Αν και είναι βέβαιο πως όλα τα υπόλοιπα ονόματα της Endurocross σειράς θα παραμείνουν.

εικόνα από τα παλιά, ένα Gas Gas με χρώματα Rieju...

Η διαφορά με την κατάσταση του 2010 είναι τεράστια. Κι αυτό γιατί τώρα η Rieju παίρνει στα χέρια της τα σχέδια και όλη την τεχνολογία και πρέπει να κατασκευάζει τις μοτοσυκλέτες, αντί απλά να τις ντύνει με τα δικά της χρώματα. Αυτό θα βοηθήσει και στην εξέλιξη των δικών τους, χειρότερων από κινέζικων, μοτοσυκλετών που πωλούσαν τόσο καιρό. Κάθε χρόνο τους βλέπουμε στην Eicma και κάθε χρόνο είναι οι ίδιοι με τις ίδιες μοτοσυκλέτες και την ίδια ποιότητα. Η εξέλιξη αυτή θα τους πάει μπροστά και ταυτόχρονα θα βοηθήσει να κρατηθεί μία σειρά enduro που δεν ήταν καθόλου κακή…

Βλέπετε μία τέτοια αγορά συμπεριλαμβάνει όλο το λεγόμενο “tooling”. Όταν κάποιος φτιάνει μία γραμμή παραγωγής, φτιάχνει και τα εργαλεία για την παραγωγή κάθε εξαρτήματος, καλούπια, ειδικές βάσεις για υπάρχοντα ρομποτικά και συνήθως απαιτούν τον ίδιο χρόνο που χρειάζεται για να φτιάξεις το ίδιο το μοντέλο. Αν και αυτή είναι μία απλοποιημένο πρόταση για να δώσει το μέγεθος της σημασίας του “tooling” καθώς κανένας κατασκευαστής δεν ξεχωρίζει τις διαδικασίες. Σχεδιάζοντας ένα νέο μοντέλο, ταυτόχρονα σχεδιάζεις και την γραμμή παραγωγής του, όχι πριν ή μετά…

Έτσι λοιπόν η Rieju γίνεται πλέον ιδιοκτήτης της γραμμής παραγωγής και την μεταφέρει στο εργοστάσιό της αυτούσια, πράγμα που σημαίνει πως οι ιδιοκτήτες των enduro της Gas Gas που είχαν μοτοσυκλέτες έως και το 2019, θα μπορούν πλέον να βρίσκουν ανταλλακτικά!

Το εργοστάσιο της Gas Gas και η γραμμή παραγωγής που υποτίθεται πως θα μείνει εκεί για πάντα, πράγματι συνεχίζει να εργάζεται στα νέα μοντέλα που θα δούμε το 2021 και στα trial. Ήδη όμως έχει γίνει μία πρώτη κουβέντα με την Sherco για εξ αγορά του εργοστασίου, που σημαίνει πως μόλις η KTM που έχει το 60% της Gas Gas, αποδεσμευτεί από τους υπάρχοντες χρονικούς περιορισμούς, θα μεταφέρει την γραμμή παραγωγής των trial στην Αυστρία και θα πουλήσει το εργοστάσιο στην Sherco…Δυναμώνοντας τον ανταγωνιστή της, ναι, μόνο και μόνο γιατί πιστεύει πως η απόσταση που τους χωρίζει είναι ήδη τεράστια.

O Jordi Riera, γενικός διευθυντής της Rieju είπε το αυτονόητο, πως η συμφωνία αυτή επιτρέπει την άμεση παρουσία της μάρκας στην αγορά των Enduro και με αριθμούς που μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να πιάσουν από μόνοι τους. Ποντάρουν και στους υπάρχοντες ιδιοκτήτες φυσικά και για αυτό και υποσχέθηκαν να κρατήσουν ανοικτή την γραμμή παραγωγής για ανταλλακτικά. Από την πλευρά μας πιστεύουμε πως η κίνηση αυτή θα φέρει την Rieju μερικά βήματα μπροστά από πλευράς ποιότητας κατασκευής…

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…