Honda "Ηead Up Display" σε ζελατίνες

Με λειτουργία αφής!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

8/10/2019

Μία από τις νέες μόδες που βιώνουμε στην μοτοσυκλετιστική βιομηχανία, είναι η τάση για μεγαλύτερες, πολύχρωμες και τεχνολογικά προηγμένες, οθόνες TFT. Βέβαια, αυτό το trend που ξεκίνησε από τα αυτοκίνητα, αντιμετωπίζει ένα σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα στις μοτοσυκλέτες, που δεν είναι άλλος από τον περιορισμένο χώρο. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορείς να τοποθετήσεις μια οθόνη που θα περισσεύει από το φαίρινγκ…

Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, θα δούμε ότι πριν από μια δεκαετία, οι ενδείξεις της ταχύτητας, του στροφομέτρου, της στάθμης καυσίμου και της θερμοκρασίας, αρκούσαν για να χαρακτηρίσουν τα όργανα μιας μοτοσυκλέτας ως "πλήρη και με πληθώρα πληροφοριών". Λίγο αργότερα, η ένδειξη της επιλεγμένης σχέσης ήταν η "εξτρά" παροχή και σε καμία περίπτωση ο κανόνας. Τώρα όμως, τα όργανα –ή καλύτερα οι οθόνες- των μοτοσυκλετών έχουν αρχίσει να επηρεάζονται από το σύνδρομο των κινητών τηλεφώνων. Γίνονται δηλαδή όλο και μεγαλύτερες, συγκεντρώνοντας ενδείξεις για οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, ενώ μέσω αυτών μπορείς να χειρίζεσαι το κινητό σου, τις κλήσεις, την μουσική, ακόμη και την on board βιντεοκάμερα! (βλέπε Triumph). Πλέον, έχεις στην διάθεσή σου καταγεγραμμένα γυρολόγια, τις διαδρομές που έχει σημειώσει το GPS, μπορείς να ρυθμίσεις όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα τις μοτοσυκλέτας σου και η λίστα γίνεται όλο και πιο μακριά με τις διαθέσιμες λειτουργίες που προσφέρουν οι ψηφιακές οθόνες. Το πρόβλημα είναι λοιπόν, ότι σε λίγο δεν θα φτάνει η επιφάνειά τους για όλο αυτόν τον διαρκώς αυξανόμενο όγκο πληροφοριών. Η δυνατότητες αυξάνονται, αλλά ο χώρος μεταξύ των καβαλέτων του τιμονιού και του φαίρινγκ είναι πεπερασμένος…

Η απάντηση της Honda στο συγκεκριμένο πρόβλημα, έρχεται μέσω πατεντών που κατέθεσε η Big-H για εκμετάλλευση της μεγάλης επιφάνειας των ζελατίνων, μέσω της τεχνολογίας Head Up Display (HUD). Φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο για την μέθοδο που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στα αεροπλάνα (εδώ και αρκετές δεκαετίες), ενώ υπάρχουν και πολλά αυτοκίνητα στα οποία ήδη εφαρμόζεται. Η καινοτομία λοιπόν της Honda, έγκειται στο ότι θέλει να πάει ένα βήμα πιο μπροστά την συγκεκριμένη τεχνολογία, προσθέτοντας την λειτουργία αφής.

Πώς γίνεται αυτό; Οι μηχανολόγοι της Honda –όπως μαρτυρούν τα σχέδια από τις πατέντες- σκέφτηκαν να προσθέσουν μια επίστρωση από οθόνη αφής στο σημείο της ζελατίνας που θα προβάλλονται οι πληροφορίες, με τον αναβάτη να έχει την δυνατότητα να εναλλάσσει τις ενδείξεις, να μικραίνει ή να σβήνει τις προειδοποιήσεις, ακουμπώντας με το γάντι του την ζελατίνα. Το σκεπτικό είναι πως οι οθόνες αφής σε μοτοσυκλέτα είναι κάτι όχι τόσο αποτελεσματικό, δεδομένου ότι ο αναβάτης φοράει γάντια και η μοτοσυκλέτα κινείται συνεχώς σε διαφορετικούς άξονες με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ακρίβεια στο… άγγιγμα. Γι' αυτό η Honda μετατρέποντας την ζελατίνα σε μια τεράστια οθόνη με μεγάλα εικονίδια, λύνει σημαντικό μέρος του συγκεκριμένου προβλήματος.

Οι πατέντες που κατέθεσε η Honda απεικονίζουν ένα Africa Twin, το οποίο διαθέτει το ιδανικό μέγεθος και κλίση ζελατίνας γι' αυτή τη δουλειά, ενώ σε μοτοσυκλέτες που η ζελατίνα είναι μικρή ή δεν υπάρχει καθόλου, η πρόταση της Honda είναι να τοποθετηθεί ένα πάνελ για HUD πάνω στο ρεζερβουάρ (τότε βέβαια δεν θα είναι HUD, αλλά μια οθόνη αφής) που θα ελαχιστοποιεί την ανάγκη για την ύπαρξη μεγάλης οθόνης στα όργανα.

Προς το παρόν, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν αυτή η ιδέα θα μπει κάποτε στην παραγωγή, αλλά ως concept έχει όλα τα φόντα να παρουσιαστεί στον εξοπλισμό των μοτοσυκλετών στο εγγύς μέλλον.

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”