Honda - Κάμερες με αισθητήρες Smartphone για ραντάρ μοτοσυκλέτας

Σε CRF1100 Africa Twin
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

13/10/2022

Αν και μέχρι στιγμής η Honda δεν έχει παρουσιάσει δικό της ραντάρ μοτοσυκλέτας, στο πρόσφατο παρελθόν έχει καταθέσει πατέντες για ραντάρ μοτοσυκλέτας, για σύστημα προειδοποίησης του αναβάτη όταν βρίσκεται σε τυφλό σημείο προπορευόμενου οχήματος, αλλά και για lane assist και για αυτόματο πιλότο που θα παίρνουν τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας σε κατάσταση ανάγκης. Τώρα βλέπουμε την κατάθεση της πιο λεπτομερούς μέχρι στιγμής πατέντας της για ραντάρ.

Μέχρι στιγμής στην παραγωγή έχουμε δει σύστημα Adaptive Cruise Control που απαιτεί την ύπαρξη ραντάρ μοτοσυκλέτας μόνο μέσω της Bosch, σε μοντέλα των BMW, Ducati και KTM.

Η τελευταία πατέντα της Honda δείχνει μια Africa Twin με κάμερες μπροστά, κάτω από τον προβολέα της μοτοσυκλέτας, όχι όμως στην μορφή μιας τυπικής βιντεοκάμερας, αλλά με τεχνολογία κάμερας Smartphone, με αισθητήρες CCD ή CMOS που μετατρέπουν το φως σε ηλεκτρονικά σήματα. Στην πατέντα φαίνεται να προστατεύονται από πετραδάκια και σκουπίδια πίσω από ένα γυαλί, ενώ καλύπτονται και από το πλάι ώστε να μην επηρεάζονται από πηγές φωτός.

Η κάμερα αποτελείται από δυο διαφορετικούς οπτικούς αισθητήρες, ενώ δεν είναι τοποθετημένη άκαμπτα στη μοτοσυκλέτα, αλλά αναρτάται με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνει τους κραδασμούς. Το σύστημα θυμίζει αρκετά τα συστήματα καμερών / αισθητήρων που βρίσκουμε στον χώρο του αυτοκινήτου.

Κάμερες τελικά, ραντάρ ή Lidar; Η βέλτιστη λύση για τα συστήματα υποβοήθησης αναβάτη όπως το ACC αφορά σε ένα συνδυασμό κάποιων από των προαναφερθέντων συστημάτων, καθώς οι τρεις τρόποι ανίχνευσης των παρακείμενων οχημάτων και εμποδίων έχουν πλεονεκτήματα, και μειονεκτήματα. Το ραντάρ μπορεί να "βλέπει" ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών καθώς δεν βασίζεται σε οπτικά σήματα, όμως για αυτό τον λόγο δεν μπορεί να ανιχνεύσει οπτικές προειδοποιήσεις όπως τα φλας ή τα φώτα των φρένων. Αντίθετα οι κάμερες μπορούν να βλέπουν τον κόσμο γύρω από τη μοτοσυκλέτα -όταν όμως ο καιρός το επιτρέπει. Το Lidar συνδυάζει τα πλεονεκτήματα καμερών και ραντάρ με τη βοήθεια laser, όμως το σύστημα εξελίσσεται τώρα, είναι ακόμα ογκώδες και απαιτεί αρκετό χώρο για την εγκατάσταση του. Τέλος, και οι τρεις λύσεις χρειάζεται να συνεργάζονται με μια υπολογιστική μονάδα που θα διαλέγει τα χρήσιμα ερεθίσματα και θα αντιδρά σε αυτά

Επειδή τώρα η Honda δρα συνήθως ολιστικά, αναμένουμε στο μέλλον να δούμε τα συστήματα που εξελίσσει να συνδυάζονται σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο υποβοήθησης αναβάτη, που με ραντάρ, κάμερες και ίσως και Lidar, θα παρέχει μεγάλο όγκο πληροφορίας σχετικά με την ασφάλεια, ευκολίες ACC αλλά και θα επεμβαίνει στον χειρισμό της μοτοσυκλέτας όποτε κρίνει πως πρέπει να το πράξει.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”