Husqvarna FC 450 Project Flat track by Wolf Motul Racing Team

Από τον

Μπάμπη Μέντη

5/10/2018

Το Flat Track είναι γέννημα-θρέμμα των Αμερικάνων και όπως όλα τα αθλήματα που έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ, έχει θέαμα, ταχύτητα και μπορείς να πας όποια στιγμή θέλεις για κατούρημα χωρίς να ανησυχείς ότι έχασες το καλύτερο κομμάτι του αγώνα, αφού η ένταση και το ενδιαφέρον είναι συνεχώς σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος. Επιστρέφεις από την τουαλέτα και στην πίστα συνεχίζουν οι αναβάτες να δίνουν μάχες σώμα με σώμα και οι μοτοσυκλέτες τους να πλαγιολισθαίνουν ατελείωτα. Επίσης, όπως όλα τα αμερικάνικα μηχανοκίνητα αθλήματα (dragster, nascar, supercross) μπορούν να γίνουν σε μικρούς χώρους, όπου ο θεατής έχει πλήρη εικόνα ολόκληρης της πίστας σε όποιο σημείο κι αν κάθεται. Στο Flat track δεν βαριέσαι ποτέ, είτε είσαι θεατής είτε είσαι αγωνιζόμενος.

Σε αντίθεση με τους Ευρωπαϊκού τύπου αγώνες που έχουν μεγάλη διάρκεια και ελπίζεις να δεις περισσότερους από δύο αθλητές να παλεύουν για την νίκη μέχρι το τέλος για να μην σε πάρει ο ύπνος, στο Flat Track οι αγώνες διαρκούς ελάχιστους γύρους. Αυτό σημαίνει ότι η μόνη στρατηγική που έχουν οι αναβάτες είναι το Τέρμα Γκάζι από την αρχή έως το τέλος. Επίσης η μικρή διάρκεια του αγώνα δεν επιτρέπει να γίνουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των αναβατών. Ο καλύτερος με τον χειρότερο θα τερματίσουν με διαφορά λίγων μέτρων.

Αφού είναι τόσο θεαματικό να το βλέπεις και πολύ φτηνότερο να το διοργανώσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα είδη αγώνων μοτοσυκλέτας, τότε γιατί το έχουμε αγνοήσει όλα αυτά τα χρόνια στην Ευρώπη; Ίσως είναι το γεγονός ότι το έχουμε συνδέσει με τις μεγάλες και βαριές αερόψυκτες V2 μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούν στην Αμερική και εμείς στην Ευρώπη δεν αγοράζαμε τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες. Το πιθανότερο όμως είναι ότι στους Ευρωπαίους αρέσει να κάνουν περίπλοκες αναλύσεις για μέρες πριν και μετά από τους αγώνες, να μιλάνε για τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα της κάθε μάρκας μοτοσυκλετών, τα χαρακτηριστικά και την στρατηγική του κάθε αναβάτη, τα λάστιχα, τον καιρό, τις ιδιαιτερότητες κάθε πίστας κ.τ.λ. Το Flat Track δεν αφήνει περιθώρια για αμπελοφιλοσοφίες. Κερδίζει όποιος κράτησε περισσότερη ώρα το γκάζι ανοιχτό και πέτυχε την υψηλότερη μέση ωριαία ταχύτητα χωρίς να πέσει! Τόσο απλό είναι και δεν χωράνε περισσότερες αναλύσεις.

Όμως τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι τα πράγματα αλλάζουν σιγά-σιγά και στην Ευρώπη. Βασική αιτία είναι σίγουρα το πολύ υψηλό κόστος που έχουν πλέον οι αγώνες. Υπάρχει ανάγκη για ένα είδος αγώνα μοτοσυκλετών που να έχει μικρές απαιτήσεις σε επίπεδο οργάνωσης, εύκολη κατασκευή πίστας κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα, χαμηλό κόστος συντήρησής της και φυσικά να γίνεται με μοτοσυκλέτες που δεν χρειάζονται μια περιουσία σε λάστιχα και ανταλλακτικά.

Στο flat track οι πτώσεις σπάνια προκαλούν υλικές ζημιές και επίσης σπάνια υπάρχουν σοβαροί τραυματισμοί των αναβατών. Κυρίως όμως, δεν χρειάζεται να διαθέσεις υπερβολικά χρηματικά ποσά σε εξειδικευμένο εξοπλισμό. Οποιαδήποτε δερμάτινη φόρμα street ή προστατευτικός θώρακας enduro/motocross κάνει την δουλειά. Το ίδιο ισχύει για τις μπότες και το κράνος. Στο ίδιο πνεύμα είναι και η προετοιμασία των μοτοσυκλετών. Όπως είπαμε πιο πάνω, στην Ευρώπη δεν αγοράζουμε με την σέσουλα αερόψυκτα V2, όμως υπάρχουν πάρα πολλά μεταχειρισμένα motocross και enduro σε προσιτές τιμές που σου αφήνουν το οικονομικό περιθώριο για να κάνεις τις απαραίτητες μετατροπές. Ακριβώς αυτό έκανε και η Wolf-Motul Racing Team σε συνεργασία με την αντιπροσωπεία της Husqvarna στην χώρα μας.

Ένα Husky FC 450 του 2017 αποτέλεσε την βάση για την δημιουργία της Flat Track μοτοσυκλέτας, με την οποία θα συμμετάσχει σε τρία event o Γιώργος Παπασταύρου.

Τα Motocross έχουν 19 ιντσών πίσω ζάντα, δηλαδή είναι έτοιμη για να μπουν τα ειδικά flat track ελαστικά. Για να είμαστε ακριβείς, το ιδανικό πλάτος είναι 3 ίντσες και όχι 2,15 που έχουν τα motocross, όμως γιατί να δώσεις χρήματα για αλλαγή στο στεφάνι όταν μπορείς να κάνεις την δουλειά σου με την ζάντα του motocross;

Εμπρός δεν μπορείς να γλιτώσεις το έξοδο αλλαγής του στεφανιού και των ακτίνων, αφού στο flat track θέλεις 19 ίντσες και όχι 21. Εδώ υπάρχουν τρεις επιλογές. Η μία είναι να κρατήσεις το κέντρο του εμπρός τροχού και να πλέξεις γύρο του άλλο ένα πίσω στεφάνι. Αν τώρα θέλεις να έχεις την μοτοσυκλέτα και για αγώνες Motocross και για αγώνας flat track, τότε αναγκαστικά θα κρατήσεις στην άκρη ολόκληρη την ζάντα των 21 ιντσών και θα αγοράσεις καινούριο εμπρός κέντρο και θα πλέξεις καινούριο πίσω στεφάνι. Αυτό έκαναν σε αυτή την Husqvarna, η οποία έχει τώρα πάνω της ελαστικά της Dunlop σε διαστάσεις 130/80-19 εμπρός (μπαίνει οριακά και θέλει λίγο να "φαγωθούν" τα πλαστικά προστατευτικά των καλαμιών του πιρουνιού) και 140/80-19 πίσω.

Στον κινητήρα, η μόνη αλλαγή αφορά την εξάτμιση, όπου τώρα έχει επιλεγεί ένα ολόσωμο σύστημα εξάτμισης της FMF (Megabomb λαιμούς και τελικό τιτανίου Factory 4.1 RCT). Σύμφωνα με την Husqvarna η εξάτμιση αυτή ομαλοποιεί την παροχή της δύναμης. Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να σας πούμε τις δικές εντυπώσεις για την απόδοση του κινητήρα, καθώς ήταν προγραμματισμένο να οδηγήσουμε την μοτοσυκλέτα αποκλειστικά για εσάς, όμως την σφοδρή καταιγίδα που έπληξε ολόκληρη την χώρα μετέτρεψε την πίστα σε βούρκο και αναγκαστικά ακυρώθηκε η δοκιμή της. Όμως βρεθήκαμε στην πίστα μαζί με τον Γιώργο Παπασταύρου την ημέρα που την καβάλησε για πρώτη φορά και ήδη έχουμε κανονίσει να την οδηγήσουμε σε λίγες ημέρες, οπότε κάντε λίγη υπομονή ακόμα.

Πέρα από τους τροχούς, η μεγαλύτερη και σημαντικότερη αλλαγή βρίσκεται στις αναρτήσεις. Εδώ δεν μπορείς να αποφύγεις την αγορά ενός κιτ μετατροπής, που θα μειώσει τις διαδρομές των αναρτήσεων έως και 5 πόντους εμπρός πίσω. Στην συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα έχουμε το εξειδικευμένο κιτ μετατροπής του Ιταλικου οίκου Andreani Group για flat-track που αντιπροσωπεύει στη χώρα μας η Wolf-Motul Racing team και το κόστος είναι στα 650€, περιλαμβάνοντας χαμήλωμα-setting-ελατήρια-πλήρης τοποθέτηση.

Η Motul είναι ο βασικός χορηγός και υποστηρικτής της Husqvarna στο ελληνικό πρωτάθλημα motocross και η εμπλοκή της σε αυτό το project ήταν ενεργή από την αρχή. Όλα τα λιπαντικά της μοτοσυκλέτας από το λάδι του κινητήρα (MOTUL 10-50 300v2) μέχρι τις αναρτήσεις είναι της Motul.

Χαμηλωμένη και με το τιμόνι της Pro Taper (μοντέλο EVO) που έχει ειδικό σχεδιασμό για να δημιουργηθεί μια σωστά εργονομικά θέση οδήγησης για Flat Track, η Husqvarna FC 450 ήταν έτοιμη να μπει στην πίστα. Αν κάτι της έλειπε, αυτό ήταν η αλλαγή της αισθητικής, όμως χάρη στην DXL Graphics που ανέλαβε τον σχεδιασμό και την κατασκευή ενός σετ αυτοκόλλητων, η FC 450 δείχνει πλέον σαν να είναι μοτοσυκλέτα εργοστασιακής ομάδας! Πραγματικά φοβερή δουλειά σε ποιότητα υλικών και εκτύπωσης από την DXL Graphics.

Οι προσωπικοί χορηγοί του Παπασταύρου είναι:

Shoei vfxwR / Siri crossfire ii srs / 100% μάσκες / Troy Lee Designs / Oakley / Protaper / Dxl graphics

https://bit.ly/MOTO_654

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

17/5/2024

Ο Βρετανός θρύλος του BSB, Shane “Shakey” Byrne, μετά το ατύχημα που τον ανάγκασε να αποσυρθεί από τους αγώνες, προχώρησε σε μήνυση της διοργανώτριας αρχής των BSB διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 1 εκατομμυρίου λιρών, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο ο λόγος του σοβαρού τραυματισμού του ήταν ότι δεν είχαν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Ο Byrne, 47 ετών σήμερα, είχε πριν από 6 χρόνια, το 2018, ένα πολύ άσχημο ατύχημα στην πίστα του Snetterton. Η πτώση του ήρθε κατά την διάρκεια των δοκιμαστικών, με αποτέλεσμα ο έξι φορές Πρωταθλητής των Βρετανικών SBK -έχοντας συμμετάσχει και σε MotoGP & WorldSBK στην καριέρα του- να υποστεί πολλαπλά τραύματα στην σπονδυλική του στήλη, αφού χτύπησε πάνω στα προστατευτικά ελαστικά που υπάρχουν στα εξωτερικά όρια της πίστας. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης ήταν τέτοια, που ο Byrne αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αγωνιστική δράση, για να εργαστεί ως σχολιαστής σε αθλητικές εκπομπές στην τηλεόραση και στο youtube, ενώ παράλληλα έγινε και μάνατζερ του Bradley Ray.

BSB – Ο Shane Byrne διεκδικεί 1 εκατομμύριο λίρες από την διοργάνωση

Τώρα, αρκετά χρόνια μετά το ατύχημά του, ο Βρετανός αποφάσισε να προχωρήσει σε αγωγή εναντίον της Motorsport Vision Racing, ιδιοκτήτρια της πίστας και υπεύθυνης για τη διεξαγωγή αγώνων εκεί, και απέναντι στο Motorcycle Circuit Racing Board of Control, τη διοργανώτρια αρχή του Βρετανικού Πρωταθλήματος SBK (BSB). Στην αναφορά του υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να έχουν ληφθεί καλύτερα μέτρα προστασία στο γρήγορο κομμάτι, εκεί δηλαδή που έλαβε χώρα και το ατύχημά του.

Η νομική ομάδα του Byrne υποστηρίζει ότι μπροστά από τα λάστιχα, που χρησιμοποιούνται ως ανάχωμα πριν από τα τσιμεντένια στηθαία, θα έπρεπε να έχουν τοποθετηθεί αεροφράχτες (“air fences”) -όπως βλέπουμε στην άνω φωτογραφία. Μιλάμε στην ουσία για ένα τμήμα σκληρού υφάσματος, το οποίο γεμίζει με αέρα, απορροφώντας μεγάλο μέρος των δυνάμεων που αναπτύσσονται κατά την κρούση. Η σωτήρια λειτουργία των “φουσκωτών φραχτών” έχει αποδειχθεί πολλές φορές στους υψηλότερου επιπέδου αγώνες, όπως τα MotoGP, παρέχοντας κορυφαία επίπεδα ασφάλειας σε σύγκριση με τα παραδοσιακά λάστιχα και τις αχυρόμπαλες, ιδιαίτερα σε σημεία όπου αναπτύσσονται υψηλές ταχύτητες, καθώς οι φράχτες αυτοί λειτουργούν σαν μαξιλάρι. Η απουσία αυτών, σύμφωνα με τον Byrne και την νομική του ομάδα, ήταν που συντέλεσε στον τόσο σοβαρό τραυματισμό του Βρετανού. Όπως ισχυρίζονται, οι διοργανωτές απέτυχαν να εξασφαλίσουν την μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τους αγωνιζόμενους, ιδιαίτερα στα επικίνδυνα τμήματα της πίστας.

Από τη μεριά τους οι εναγόμενοι, Motorsport Vision Racing και Motorcycle Circuit Racing Board of Control, δηλώνουν ότι το ατύχημα του Byrne δεν μπορούσε να προβλεφθεί, ενώ οι τραυματισμοί του οφείλονται κυρίως στην ίδια την πτώση και όχι τα προστατευτικά. Σύμφωνα με τους ίδιους, είχαν ακολουθήσει όλα τα μέτρα που απαιτεί το πρωτόκολλο, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν ότι θα μπορούσε να συμβεί ένα ατύχημα όπως αυτό του Byrne -αν και σε τέτοιου είδους αγώνες πρέπει πάντα να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο σενάριο, ώστε να το αποφύγεις. Η υπερασπιστική τους γραμμή κλείνει με την διαβεβαίωση ότι ακόμα και αν υπήρχαν σε εκείνο το σημείο στρώματα αέρα, δεν θα έπαιζαν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, εξαιτίας της φύσης της σύγκρουσης.

Τώρα, ο δικαστής Bruce Blair είναι αυτός που θα αποφασίσει αν ο Byrne θα δικαιωθεί και αν θα πάρει τα χρήματα -ή μέρος αυτών- που ζητά. Η απόφασή του, ωστόσο, κρύβει και μία ακόμα συνθήκη, καθώς θα δημιουργήσει ιστορικό, ως προς το πώς αξιολογούνται και εφαρμόζονται τα μέτρα προστασίας σε αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού. Η δικαστική αυτή διαμάχη έρχεται να τονίσει τη συνεχιζόμενη κουβέντα στη Βρετανία, που έχει να κάνει με τις ευθύνες των διοργανωτών για την προστασία των αναβατών, αλλά και για το αν τα υπάρχοντα μέτρα ασφαλείας είναι επαρκή.

Η υπόθεση του Byrne έχει τραβήξει τα βλέμματα της μοτοσυκλετιστικής, και όχι μόνο, κοινότητας, πάνω της, αναδεικνύοντας τα ρίσκα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αναβάτες και πόσο σημαντική είναι η διαρκής εξέλιξη, όσον αφορά την ασφάλεια. Οι θαυμαστές του, αλλά και άλλοι αναβάτες έχουν δείξει την υποστήριξή τους στον Byrne, τονίζοντας την ανάγκη που υπάρχει για αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας, προκειμένου να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους ατυχήματα. Το Βρετανικό Πρωτάθλημα SBK αποτελεί ένα από τα πιο προβεβλημένα Πρωταθλήματα στον κόσμο, όμως ταυτόχρονα είναι και ένα από τα πιο επικίνδυνα, μετρώντας σχεδόν κάθε χρόνο τουλάχιστον έναν άσχημο τραυματισμό αναβάτη ή ακόμη και θάνατο.