Husqvarna: Η ιστορία της στους αγώνες δρόμου

Το κομμάτι που θέλει να αναδείξει ο CEO της ΚΤΜ Stefan Pierer
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

20/12/2019

Η Husqvarna σαν όνομα είναι ένα απ’ τα πιο παλαιότερα στην Ιστορία της μοτοσυκλέτας. Για την ακρίβεια ιδρύθηκε το 1689 κατόπιν εντολής του Βασιλιά της Σουηδίας, ξεκινώντας την παραγωγή όπλων. Με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και στη δημιουργία άλλων προϊόντων, όπως ραπτομηχανές και χειροκίνητες μηχανές του κιμά. Χρειάστηκε να περάσουν 214 χρόνια απ’ την ίδρυσή της μέχρι να κατασκευάσει το πρώτο της μοτοποδήλατο το 1903, έχοντας μπει λίγο νωρίτερα στον κόσμο των ποδηλάτων, το 1896.

Η Husqvarna ανήκει στις εταιρείες που πρώτα ασχολήθηκαν με την παραγωγή άλλων προϊόντων και έπειτα επεκτάθηκαν στις μοτοσυκλέτες και γι’ αυτό η πορεία της ταυτίζεται περισσότερο με της Ducati που αρχικά δημιουργούσε ασυρμάτους, πριν περάσει στην παραγωγή μοτοσυκλετών. Σήμερα, η σουηδική εταιρεία βρίσκεται υπό αυστριακό “καθεστώς” αποτελώντας μια απ’ τις θυγατρικές της ΚΤΜ.

Με τη βοήθεια της ΚΤΜ έχει μπει ακόμη πιο δυναμικά στην παγκόσμια αγορά, παρουσιάζοντας πολλά νέα μοντέλα τα οποία έχουν βασιστεί στη σειρά των Duke, με μια ολότελα, όμως, διαφορετική σχεδιαστική ταυτότητα που επιμελήθηκε η Kiska Design. Πρόσφατα, όπως είχατε διαβάσει στην άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του CEO της ΚΤΜ Stefan Pierer στο τεύχος 600 του ΜΟΤΟ (μπορείτε να βρείτε ένα τμήμα της εδώ), ο  Pierer ανέφερε το όραμά του για τη Husqvarna. Στόχος του είναι να επαναπροσδιορίσει το image της Husqvarna και να την κάνει μια εταιρεία που ειδικεύεται στις μοτοσυκλέτες δρόμου. Ο κ.Pierer μάλιστα υποστήριξε την απόφασή του βασιζόμενος στην αγωνιστική ιστορία της Husqvarna στο Road Racing και στα MotoGP. Γι’ αυτό εξάλλου, η αναδιαμόρφωση του image της Husqvarna συνοδεύεται και από την επιστροφή της στη Moto3.

Η πρώτη ανάγνωση αυτής της είδησης, δεν ήταν ιδιαίτερη καλοδεχούμενη απ’ τους “φίλους” της εταιρείας, καθώς είναι περισσότερο γνωστή για τη δράση της στους χωμάτινους αγώνες, αφού η πρώτη της συμμετοχή στο Six Days of Enduro ήταν λίγο μετά τη λήξη του Β’ΠΠ. Έκτοτε, η αλήθεια είναι πως επικεντρώθηκε περισσότερο στους χωμάτινους αγώνες και πρωταθλήματα. Τα 60ies και τα 70ies ήταν οι χρυσές εποχές για την Husqvarna, καθώς τότε κατάφερε να συγκεντρώσει 14 τίτλους στο Motocross, 24 στο Enduro και 11 νίκες στο Baja 1000.

Η μοτοσυκλέτα με την οποία συμμετείχε ο Kent Andersson στα MotoGP το 1966

 

Ωστόσο, οι ρίζες της αγωνιστικής της ιστορίας, είναι “χωμένες” στην άσφαλτο, αφού η πρώτη νίκη που γεύτηκε ήταν σε έναν αγώνα Road Racing του 1933. Το 1966 στα MotoGP, τη χρονιά που ο Mike Hailwood στέφθηκε πρωταθλητής στις κατηγορίες των GP250, GP350 και ήρθε δεύτερος στα GP500, το όνομα της Husqvarna εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα, με τον Σουηδό Kent Andresson να παίρνει μέρος στα GP250 και να τερματίζει 20ος, έχοντας συγκεντρώσει μόλις 4 βαθμούς. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να ξαναεμφανιστεί η Husqvarna στα MotoGP, όμως όταν το 1972 επέστρεψε στη κορυφαία κατηγορία του πρωταθλήματος, το όνομά της βρέθηκε στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας των αναβατών, χάρη στις προσπάθειες του Σουηδού Bo Granath (μπορείτε να βρείτε αναλυτικότερα την ιστορία του Σουηδού αναβάτη εδώ), συγκεντρώνοντας 47 βαθμούς, ενώ ο πρωταθλητής εκείνης της χρονιάς ήταν ο Giacomo Agostini με MV Agusta –φυσικά- έχοντας 107 βαθμούς. Την επόμενη σεζόν ο ίδιος αναβάτης συμμετείχε και πάλι στα GP500, όμως βρέθηκε στη 17η θέση της βαθμολογίας με 12 βαθμούς, με τον Phil Read με MV Agusta να είναι ο πρωταθλητής.

Ο Bo Granath σε μια πρόσφατη φωτογραφία του, μαζί με την GP500 της Husqvarna

 

Το 2014 η Husqvarna συμμετείχε στη Moto3 με τον Danny Kent να έρχεται όγδοος στη βαθμολογία του πρωταθλήματος, έχοντας ανεβεί δυο φορές στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Την επόμενη χρονιά, ο Danny Kent πήγε στη Honda και στέφθηκε πρωταθλητής της Moto3, ενώ η Husqvarna είδε τον Lorenzo Dalla Porta να τερματίζει 25ος στη βαθμολογία του πρωταθλήματος. Τώρα, με την επιστροφή της στη Moto3, θα έχει για αναβάτες της τους Romano Fenati και Alonso Lopez πάνω στην FR250GP και ο CEO της KTM στοχεύει στα επόμενα χρόνια να κάνει τη Husqvarna τον τρίτο μεγαλύτερο όνομα ανάμεσα στους Ευρωπαίους κατασκευαστές.

Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]

Με Pan America 1250 SP, ο Μητσάκης φτάνει στο γαλλικό λιμάνι - Για να περάσει στην Αγγλία
Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

8/9/2025

Έχοντας αποβιβαστεί στην Ιταλία, η διαδρομή Ancona–Como (490 χλμ.) ήταν η πρώτη οδική αποστολή για τους ταξιδευτές του “Pan America Beyond the Map” με απώτερο στόχο το Calais και φυσικά τη Σκωτία.

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη τα συγκεκριμένα ιταλικά χιλιόμετρα αντιπροσώπευαν παράλληλα την απαραίτητη διαδικασία προσαρμογής και γνωριμίας του με την γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP, η οποία ρολάριζε με υποδειγματική άνεση και σταθερότητα στην ιταλική autostrada. 

Καθοδόν όμως είχε και μια άτυχη φάση, αφού υποχρεώθηκε να αποχωριστεί το δεξί πλαϊνό σαμάρι, το οποίο, ακουμπώντας πάνω στη –ψηλά τοποθετημένη– εξάτμιση, άρχισε κάποια στιγμή να καίγεται και έτσι αναγκάστηκε να το αφαιρέσει τελείως και να συνεχίσει το του μόνο με το αριστερό. Ας δούμε τι έχει να μας πει:

"Η λίμνη Como αποτέλεσε τον μοναδικό προορισμό μας επί ιταλικού εδάφους. Η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας μάς κοίμισε στις νότιες όχθες της και μάς άφησε άφωνους με τις συγκλονιστικές εικόνες της. Ο παραλίμνιος στριφογυριστός δρόμος πρόσφερε θέα προς τη γαλάζια λίμνη, τις απέναντι όχθες με τους κάθετους καταπράσινους λόφους, ενώ οι μικρές κωμοπόλεις, κρυμμένες μέσα στην πυκνή βλάστηση, έδειχναν να “σέβονται” απόλυτα τη φύση που τις φιλοξενούσε. Μιλάμε για μια από τις ωραιότερες παραλίμνιες διαδρομές της Ευρώπης.

Και μετά την Ιταλία, η Harley Davidson Pan America 1250 SP προσέγγισε την κοντινή Ελβετία, η οποία μάς καλωσόρισε με την αγορά της απαραίτητης βινιέτας (κόστος 50 Ευρώ). Από τα πάμπολλα ορεινά περάσματα της χώρας είχαμε επιλέξει να σκαρφαλώσουμε στο Furka Pass (2.436 μ), ενώ η κοσμοπολίτικη Ζυρίχη ήταν το αστικό κέντρο που θα μας φιλοξενούσε επί ελβετικού εδάφους. 

Ακολουθώντας τα κινηματογραφικά χνάρια του διάσημου Βρετανού πράκτορα James Bond, βιώσαμε ενθουσιασμένοι μια πανέμορφη αλπική διαδρομή που κορυφώθηκε μετά από αμέτρητες κλειστές στροφές στα 2.436 μ. Εκεί ανταμώσαμε τον εκλεκτό φίλο και σύντροχο Στέλιο Ρασσιά – είχε φυσικά προηγηθεί… ηλεκτρονικό ραντεβού! Αφού βγάλαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες μπροστά στο φημισμένο ξενοδοχείο HOTEL BELVEDERE, ταξιδέψαμε μαζί με τον Στέλιο στην Ζυρίχη, όπου τύχαμε της ζεστής φιλοξενίας και ξενάγησής του.   

Αποχαιρετώντας την Ελβετία, το “Pan America Beyond the Map” συνέχισε κατόπιν την πορεία του στη Γαλλία. Απώτατος προορισμός το λιμάνι Calais (770 χλμ. της Ζυρίχης), τ’ οποίο προσεγγίσαμε αυθημερόν. Αρκετά ξεκούραστα τα χιλιόμετρα της διαδρομής (έγιναν όλα σχεδόν σε αυτοκινητόδρομο), ιδανικές οι καιρικές συνθήκες (ηλιοφάνεια με 25 C), ανεβασμένο το κέφι και η διάθεσή μας! Πλέον, η απόβασή μας στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν προ των πυλών…

Με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρός, μια ελικοειδή διαδρομή με κλειστές στροφές και πάμπολλες φουρκέτες αποτέλεσε τον “ξεναγό” μας προς την κορυφή του Furka Pass (2.436 μ). Οδηγώντας πάνω στα χνάρια του ατρόμητου πράκτορα James Bond, προσεγγίσαμε το διάσημο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere, εκεί όπου μάς περίμενε ο αγαπητός φίλος Στέλιος Ρασσιάς.

Περίπου 1.500 χλμ. χώριζαν το λιμάνι Ancona από το λιμάνι Calais της Γαλλίας. Αυτή την απόσταση είχαμε να διανύσουμε στην ηπειρωτική Ευρώπη, πριν η Harley Davidson Pan America 1250 SP επιβιβαστεί ξανά σε πλοίο και βάλει κατόπιν ρόδα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Bye bye Ancona και αμέσως πορεία για την λίμνη Como (490 χλμ. βόρεια). Ρολάροντας στην ιταλική autostrada με προορισμό την τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας, η Harley Davidson Pan America 1250 SP ξεδίπλωσε αμέσως τις ταξιδιωτικές αρετές της. Έχοντας την προστασία ενός αποτελεσματικού ανεμοθώρακα (ρυθμίζεται σε 4 θέσεις), ταξιδεύαμε άνετα και ξεκούραστα με ταχύτητες 130-140 χλμ., ενώ η υποδειγματική σταθερότητα και η αίσθηση ασφάλεια που πρόσφερε η γκρι μοτοσυκλέτα (με δύο αναβάτες και αποσκευές), ήταν αναμενόμενο να μας ενθουσιάσει.
  
Αυτό όμως που δεν μας ενθουσίασε διόλου ήταν το γεγονός πως το δεξί πλαϊνό σαμάρι άρχισε να ακουμπά πάνω στη –ψηλά τοποθετημένη– εξάτμιση και παραλίγο να πάρει φωτιά! Για να σώσουμε την κατάσταση (αλλά και το περιεχόμενο του σαμαριού) αναγκαστήκαμε να αφαιρέσουμε και να πετάξουμε το δεξί σαμάρι, συνεχίζοντας το ταξίδι μόνο με το αριστερό.      

Σε αλλοτινές εποχές, στις όχθες της λίμνης Como, πολλοί διάσημοι συνθέτες και συγγραφείς εμπνέονταν τα έργα τους, τα ερωτευμένα ζευγάρια αντάλλασσαν όρκους αιώνιας αγάπης και οι αριστοκράτες στέγαζαν τον έρωτά τους σε πολυτελείς βίλες. Εμείς οι κοινοί θνητοί, αντίθετα, αρκεστήκαμε σε μια σύντομη δίτροχη περιήγηση στον ειδυλλιακό κόσμο της ιταλικής λίμνης! Γραφικά λιμανάκια, πλακόστρωτα σοκάκια, ατμοσφαιρικά cafes και υπέροχα κτίσματα εποχής εξέπεμπαν μια ακαταμάχητη γοητεία και μοιραία ξύπνησαν τη ρομαντική μας διάθεση.

Στο χάρτη της γειτονικής Ελβετίας, οι ταξιδευτές του “Pan America Beyond the Map” είχαμε βάλει δυο “πινέζες”: μια στο αλπικό πέρασμα Furka Pass και μια στη πόλη της Ζυρίχης. Με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρός, μια ελικοειδή διαδρομή με κλειστές στροφές και πάμπολλες φουρκέτες αποτέλεσε τον “ξεναγό” μας προς την κορυφή του Furka Pass (2.436 μ.). Οδηγώντας πάνω στα χνάρια του ατρόμητου πράκτορα James Bond, προσεγγίσαμε το διάσημο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere, εκεί όπου μάς περίμενε ο αγαπητός φίλος Στέλιος Ρασσιάς. 

Συνεπής στο ραντεβού μας, ο Λάκωνας Στέλιος ήρθε από την Ζυρίχη να μας προϋπαντήσει με την μοτοσυκλέτα του (BMW GS 1200) στο Furka Pass και να ταξιδέψουμε κατόπιν μαζί ως την πόλη του. Ο Στέλιος υπήρξε ο οικοδεσπότης και ο ξεναγός μας στην κοσμοπολίτικη Ζυρίχη, η οποία αντιπροσωπεύει το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο της Ελβετίας κι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου.

Κι αφού κάναμε ψηφιακές αναμνήσεις τα σημαντικότερα αξιοθέατα της «Χρηματιστηριακής Μέκκας», η Harley Davidson Pan America 1250 SP αποχαιρέτησε την Ζυρίχη, διέσχισε τα γαλλικά σύνορα και προσέγγισε αυθημερόν το λιμάνι Calais (770 χλμ. βόρεια της Ζυρίχης). Και το επόμενο πρωινό, επιχειρούσαμε την πολυπόθητη απόβαση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σκωτία ερχόμαστε…"