Η Michelin κατασκεύαζει το πρώτο δικό της εργοστάσιο ανακύκλωσης υλικών

Θα είναι το πλέον εξελιγμένο στον τομέα του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/2/2021

Με τους καλύτερους του κόσμου στον τομέα της ανακύκλωσης, τους Σουηδούς της εταιρείας Enviro, συνεργάζεται η Michelin κατασκευάζοντας ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο ανακύκλωσης ελαστικών στην Χιλή. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που αν αποδειχτεί στην πράξη τόσο αποδοτικό όσο είναι στα χαρτιά, τότε θα μιλάμε για νέο επίπεδο στην ανακύκλωση των ελαστικών.

Διότι η ανακύκλωση των ελαστικών δεν είναι κάτι καινούριο και γίνεται με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Από την επαναχρησιμοποίηση των ελαστικών, μέχρι την χρήση τους στον εμπλουτισμό της ασφάλτου σε ορισμένες χώρες. Το εργοστάσιο που έχει σχεδιάσει η Enviro και θα πληρώσει με τριάντα εκατομμύρια δολάρια η Michelin διαφέρει γιατί ανακτά το 100% των υλικών του ελαστικού, χρησιμοποιώντας τα ως πρώτες ύλες σε νέα ελαστικά. Πιο συγκεκριμένα το 10% θα γίνεται ενέργεια για την τροφοδοσία του εργοστασίου αλλά το 90% που περισσεύει θα καταλήγει ολόκληρο στην γραμμή παραγωγής. Κι αυτό θα είναι εφικτό καθώς η επιτυχία του νέου εργοστασίου έρχεται με την διάσπαση της γόμας για την εξαγωγή της αιθάλης, του τεχνητού άνθρακα που αποτελεί βασικό συστατικό για πολλά ελαστικά αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών.

Υπολογίζεται πως στην Χιλή και στην Λ. Αμερική γενικότερα, το 60% των ελαστικών που πωλούνται περιέχουν τα βασικά συστατικά που μπορεί να επεξεργαστεί το νέο εργοστάσιο. Το ατσάλινο νήμα του σκελετού, παράγωγα πετρελαίου με την διαδικασία της πυρόλυσης και αρκετά ακόμη προϊόντα θα εξάγονται από τα χρησιμοποιημένα ελαστικά.

Το πρόβλημα βέβαια, το μεγάλο αγκάθι της ανακύκλωσης υλικών και ο λόγος που μέχρι τώρα δεν υπάρχει διαδικασία που να είναι πράγματι κερδοφόρα και να μην απαιτεί την συνεχή χρηματοδότηση, είναι η μεταφορά της πρώτης ύλης στο εργοστάσιο. Κι αυτό γιατί ο προμηθευτής είναι τα βουλκανιζατέρ, τα συνεργεία αλλά και ιδιώτες όλης της χώρας. Μαζική μεταφορά δεν μπορεί να γίνει, πρέπει να υπάρχει πρώτα συλλογή. Το εργοστάσιο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2023 και θα έχει δυναμική 30.000 μετρικών τόνων, μέχρι τότε το πλάνο είναι να υπάρχει ένας εθνικός συντονισμός για την συλλογή των παλαιών ελαστικών. Τα ανακυκλωμένα υλικά δεν θα καταλήγουν μόνο στην γραμμή παραγωγής νέων ελαστικών, στην πράξη αυτός ο τομέας θα απορροφήσει τις λιγότερες ποσότητες.

Το νέο εργοστάσιο ανακύκλωσης θα τροφοδοτεί γενικά μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας, όπως για παράδειγμα τον τομέα των μονωτικών υλικών για οικοδομές, ιμάντες μεταφοράς κτλ ενώ αποτελεί τμήμα μίας μεγαλύτερης δέσμευσης του γκρουπ Michelin για επενδύσεις στην περιοχή. Κι αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης, καθώς η ανακύκλωση σπάνια είναι βιώσιμη επιχειρηματικά παρά μόνο αν γίνεται με τον σωστό τρόπο. Η Σουηδία είναι ίσως η μόνη που μπορεί να ισχυριστεί πως έχει τον τρόπο να κάνει τα παραπάνω και το γεγονός πως η Michelin επενδύει στην εξέλιξη της υπάρχουσας τεχνολογίας και δεν φτιάχνει ένα εργοστάσιο απλά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, είναι τα δείγματα πως βλέπουμε ένα παράδειγμα προς την σωστή κατεύθυνση. Η ανακύκλωση, κυρίως του πλαστικού που ο κόσμος είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένος, είχε πρόσφατα ένα μεγάλο πισωγύρισμα με την στροφή που έκανε η Κίνα και έδειξε πως χρειάζεται να αλλάξει ολότελα το μοντέλο διαχείρισης για να είναι μία βιώσιμη λύση. Το νέο εργοστάσιο της Michelin στοχεύει από την πρώτη στιγμή προς αυτή την κατεύθυνση.

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…