Η πρώτη γυναίκα νικήτρια στο Iron Butt Rally

Η Wendy Crockett μας βάζει τα γυαλιά
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

5/7/2019

Το Iron Butt Rally, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένας αγώνας αντοχής που φέρνει τους αναβάτες στα όριά τους. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1984, όταν μια παρέα 10 αρκετά θαρραλέων και χιλιομετροφάγων αναβατών αποφάσισαν να διανύσουν17.600 χιλιόμετρα, διασχίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε 11 μέρες. Αν φαντάζεστε πως το rally περιλαμβάνει αχανείς ευθείες και χαλαρό cruising πάνω σε μια Harley κάνετε μεγάλο λάθος. Είναι κάτι παραπάνω από αυτό, καθώς ο νικητής δεν είναι αυτός που θα καλύψει πρώτος τα 17.600 χιλιόμετρα, αλλά αυτός που θα το κάνει μέσα στο χρονικό όριο, περνώντας από συγκεκριμένα σημεία και μαζεύοντας πειστήρια ότι πέρασε από εκεί. Για την ακρίβεια οι διοργανωτές έχουν θέσει διάφορα checkpoints στο χάρτη, που το καθένα προσφέρει διαφορετικούς βαθμούς με βάση το πόσο δύσκολη είναι η πρόσβασή τους. Συνεπώς, πέρα απ’ τη κούραση του να καλύπτει ο αναβάτης τουλάχιστον 1.760 χιλιόμετρα καθημερινά, πρέπει να υπολογίζει και τα σημεία απ’ τα οποία θα περάσει ώστε να συλλέξει τους περισσότερους βαθμούς.

Στο παρελθόν έχουν λάβει μέρος αρκετές γυναίκες στο rally, αλλά καμία δεν είχε καταφέρει μέχρι τώρα  να στεφθεί νικήτρια. Φέτος όμως, η Wendy Crockett το κατάφερε! Σύντροφός της για αυτό τον αγώνα ήταν το Yamaha FJR 1300 που έχει απ’ το 2005 και έχει γράψει πάνω στη σέλα του πάνω από  320.000 χιλιόμετρα. Έτσι, είχε στο δυναμικό της όλη την απαραίτητη προϋπηρεσία για να λάβει μέρος σε αυτό το Rally, όμως δεν ήταν η πρώτη φορά.

Η Crockett έλαβε μέρος για πρώτη φορά στο Rally το 2014 και έκτοτε συνέχισε να παίρνει μέρος κάθε χρόνο μέχρι να πετύχει το στόχο της. Παράλληλα, φρόντισε να τονίσει πως για να νικήσει κανείς στο rally, σημασία έχει το τσαγανό και το πείσμα και όχι τόσο τι μοτοσυκλέτα χρησιμοποιείς... Εξάλλου, το πείσμα των γυναικών είναι γνωστό τους γνώρισμα και όταν μια γυναίκα βάλει κάτι στο μυαλό της, το πιθανότερο είναι να το καταφέρει αργά ή γρήγορα… Τώρα ξέρετε τι να απαντήσετε την επόμενη φορά που θα πει η σύντροφός σας ότι πόνεσαν... τα μαλακά της μόρια απ’ τα μεγάλα ταξίδια, απλά θέλει προσοχή μην την εξαγριώσετε και βάλει στόχο να πουλήσετε την αγαπημένη σας…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”