Το ημερολόγιο μιας "πριγκίπισσας" με ένα KTM 250 Duke

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/3/2021

To KTM 250 Duke είναι μια μοτοσυκλέτα που απευθύνεται σε όσους δεν ακολουθούν τα trend και τις μόδες, αλλά ψάχνουν μια απολαυστική, σύγχρονη, και –κυρίως- προσιτή οικονομικά μοτοσυκλέτα, που θα μπορούν να την οδηγούν καθημερινά και παντού, με οικονομικό πλαφόν λίγο πάνω από τις 4.000 ευρώ. Είναι ένα naked που απευθύνεται σε νέους (αλλά και σε αυτούς που αισθάνονται νέοι) αναβάτες. Και μέσα σε αυτό το ευρύ φάσμα υποψήφιων ιδιοκτητών του 250 Duke, όχι απλώς συμπεριλαμβάνεται και το γυναικείο κοινό, αλλά καταλαμβάνει κι ένα σημαντικό δυναμικό ποσοστό. Ας μην ξεχνάμε πως οι γυναίκες που οδηγούν μοτοσυκλέτες, είναι από τις πιο ταχεία αυξανόμενες ομάδες αναβατών, αλλά και μία λύση στο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κοινό της μοτοσυκλέτας, το οποίο γερνάει και αναζητά την "εισροή" νέου αίματος. Όπως άλλωστε έχουμε γράψει και στο παρελθόν, οι γυναίκες αναβάτριες αντιμετωπίζουν πολύ πιο σοβαρά το ρόλο τους πάνω στην μοτοσυκλέτα απ' ό,τι οι άντρες, ενώ καταρρίπτουν επιδεικτικά το στερεότυπο που τις ήθελε να προτιμούν τα σκούτερ και την ευκολία της αυτόματης μετάδοσης.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο –και επειδή, δυστυχώς, δεν έχουμε εμπλουτίσει ακόμη την Συντακτική μας Ομάδα με μια γυναίκα συνάδελφο- θελήσαμε να έχουμε την "άλλη άποψη" για το 250 Duke από μια αυθεντική, σκληροπυρηνική (με την καλή έννοια του όρου) αναβάτρια. Η Αδαμαντία είναι κάτοχος ενός Royal Enfield Continental GT 650 και δεινή χιλιομετροφάγος παντός καιρού (όπως θα διαβάσετε παρακάτω, ήρθε να παραλάβει την μοτοσυκλέτα από το ΜΟΤΟ εν αναμονή της χιονοθύελλας)! Χρησιμοποιεί αποκλειστικά την μοτοσυκλέτα, τόσο για τις καθημερινές της μετακινήσεις όσο και για τις βόλτες και τα ταξίδια που κάνει σε τακτική βάση, και αποτελεί ίσως το τυπικό δείγμα σωματότυπου και εμπειρίας μια αναβάτριας, για να διαπιστώσουμε το αντίκτυπο του βενιαμίν (στην ελληνική αγορά) των naked της ΚΤΜ, στο γυναικείο κοινό. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που θέλουμε να δώσουμε μια διαφορετική προσέγγιση στο αναγνωστικό μας κοινό, όπως είχαμε κάνει με το Honda CRF250L, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε σε κάθε ευκαιρία!

Mία… διαφορετική αυτοβιογραφία

Το περιοδικό ΜΟΤΟ μου έδωσε την ευκαιρία να οδηγήσω το νέο KTM 250 Duke για τρείς ημέρες. Ενώ αρχικά όλοι θεωρήσαμε πως θα είναι μια πολύ εύκολη και ευχάριστη εμπειρία, οι τρείς πιο κρύες μέρες του φετινού χειμώνα που ακολούθησαν την Μήδεια μετέτρεψαν την δοκιμή σε πρόκληση. Δεν μπορώ να αρνηθώ πως μου άρεσε. Challenge accepted λοιπόν.

Γενικά μου αρέσει να χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως μέσο αναβάτη, παρόλο που πολλοί επιμένουν να χρησιμοποιούν λέξεις όπως μικροκαμωμένη, γεγονός που μπορεί να δώσει -λανθασμένα- την εντύπωση πως κάποιες μοτοσυκλέτες με δυσκολεύουν στην οδήγηση. Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα όμως δεν χρειάστηκε ούτε κόπο ούτε τρόπο, καθώς από την πρώτη κιόλας στιγμή μου έδωσε την αίσθηση ότι την οδηγούσα καιρό. Η θέση οδήγησης είναι όρθια και άνετη, η θέση των μαρσπιέ είναι σε τέτοιο σημείο ώστε να τα γόνατα να σχηματίζουν σχεδόν ορθή γωνία και να μην επιβαρύνεται η άρθρωση. Σε αυτό βοηθάει και το τιμόνι που έρχεται πολύ εύκολα στα μέτρα σου, χαλαρώνοντας απλά δύο βίδες άλεν.

Εξωτερικά μοιάζει πολύ με το KTM Super Duke της προηγούμενης γενιάς, σε μια μικρότερη και πιο ευκίνητη έκδοση και η παρουσία του στο δρόμο δεν περνάει απαρατήρητη. Όλες του οι λάμπες είναι LED, πράγμα που σημαίνει δυνατό φως, ανθεκτικό στο χρόνο, τους κραδασμούς και την υγρασία, καθώς και μικρή κατανάλωση μπαταρίας. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η οθόνη του. Έχει πάρα πολλές ενδείξεις και πληροφορίες σχετικά με τη μοτοσυκλέτα και τη λειτουργία της, που κατά την άποψη μου, την κάνει πολύ φιλική σε αναβάτες με ελάχιστη ή καθόλου εμπειρία. Είναι δε ένα χαρακτηριστικό που δεν συναντάς ακόμα και σε μεγαλύτερες και ακριβότερες μοτοσυκλέτες. Μια λεπτομέρεια που μου δημιούργησε ανασφάλεια είναι η μικρή κλίση του πλαϊνού σταντ. Αισθάνθηκα πως σε άνισο έδαφος ή σε δυνατό αέρα, λόγω και του χαμηλού βάρους του, υπάρχει κίνδυνος πτώσης.

Οδηγικά είχα μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Παρόλο που ανήκει στην κατηγορία των γυμνών ο σχεδιασμός που έχει ακολουθήσει ο κατασκευαστής ελαχιστοποιεί τα προβλήματα που συνήθως δημιουργούνται σε τέτοιες μοτοσυκλέτες από δυνατούς ανέμους. Το ηλεκτρονικό γκάζι σου δίνει πολύ καλή αίσθηση απόκρισης και κάνει διασκεδαστική την οδήγηση ακόμα και μέσα στην κίνηση της Αθήνας σε ώρες αιχμής. Ο κινητήρας ανταποκρίνεται άμεσα σε κάθε άνοιγμα του και δίνει πολύ ωραία ροπή ακόμα και σε χαμηλές στροφές. Ο μονόδρομος συμπλέκτης του προσφέρει ομαλό κατέβασμα ταχύτητας χωρίς να χάνεις την αίσθηση του πίσω τροχού. Έχει σύστημα φρεναρίσματος ABS και στους δυο τροχούς το οποίο δοκίμασα στις ακραίες καιρικές συνθήκες των ημερών και μου έδωσε πολύ μεγάλη αίσθηση ασφάλειας. Η μπροστινή ανάρτηση μου μετέφερε εξαιρετική πληροφόρηση στην είσοδο και κατά τη διάρκεια της στροφής, έτσι ώστε να έχω την απαραίτητη αυτοπεποίθηση να πλαγιάσω χωρίς φόβο.

Αντικειμενικά, είναι μια μοτοσυκλέτα η οποία αποτελεί καταπληκτική επιλογή για τις ανάγκες της πόλης ενώ παράλληλα είναι διασκεδαστική και ευχάριστη. Προσφέρει ασφάλεια και άνεση στον αναβάτη και είναι κατάλληλη για νέους οδηγούς. Θα τη χαρακτήριζα μοτοσυκλέτα με επιβλητικό σχεδιασμό και μια πινελιά ατελείωτης χάρης. Προσωπικά με έκανε να αμφισβητώ προηγούμενες επιλογές μου…

Αρθρογράφος φαινόμενο,

Αλεξάκη Αδαμαντία

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

23/7/2025

Στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, δημιουργείται ένα μοναδικό custom retro scooter – με έναν αερόψυκτο V4 diesel κινητήρα, που ήδη βρίσκεται σε λειτουργία!

Το εντυπωσιακό project ονομάζεται Dieselpunk και αποτελεί το πρώτο μεγάλο εγχείρημα της ρωσικής ομάδας Saint Peter’s Builds, η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο του customizing.

Το Dieselpunk υιοθετεί ένα μακρύ πλαίσιο με αισθητική που θυμίζει από το πλάι το παιδί μιας Lambretta και ενός τρακτέρ, με επιρροές και από κλασικά αυτοκίνητα, ενώ όλες οι επιφάνειες θα να είναι κατασκευασμένες από μέταλλο.

Η καρδιά του scooter είναι ένας V4 αερόψυκτος diesel κινητήρας που προέρχεται από το σοβιετικής εποχής ZAZ 968, ένα μικρό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε μεταξύ 1970 και 1994. Η επιλογή αυτού του κινητήρα είναι τουλάχιστον ασυνήθιστη με την τοποθέτηση να γίνεται μπροστά από το τιμόνι και το μοτέρ να βρίσκεται μεταξύ αυτού και του καλυμμένου εμπρός τροχού, ενώ οι κεφαλές του είναι εκτεθειμένες σε κοινή θέα, ενισχύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της κατασκευής. Βέβαια ασυνήθιστο είναι όλο το project με τους Ρώσους να θέλουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις με αυτή την ακραία κατασκευή.

Ο συγκεκριμένος κινητήρας είναι κατασκευασμένος εν μέρει από αλουμίνιο και έχει απόδοση περίπου 50 ίππων από 1.200 κυβικά εκατοστά με τους Ρώσους να θέλουν να προσφέρουν επιδόσεις παρόμοιες με των σύγχρονων mega scooters με μία ρετρό αισθητικής δημιουργία. Αλλά αυτή είναι η αντίθεση που προσπαθούν να επιτύχουν με το στιλ του Dieselpunk.

Αντί για το 4τάχυτο κιβώτιο του αυτοκινήτου, το scooter θα χρησιμοποιεί CVT αυτόματη μετάδοση, προερχόμενη από snowmobile παρόμοιας ισχύος. Η τελική μετάδοση θα γίνεται μέσω άξονα και αλυσίδας, με ανακατεύθυνση 90 μοιρών προς τον μικρό πίσω τροχό.

Η εξάτμιση είναι χειροποίητη, τύπου downpipe, και η πρώτη δοκιμή του κινητήρα έχει ήδη πραγματοποιηθεί με επιτυχία.

Στο πρώτο making-of video που κυκλοφόρησε η ομάδα Saint Peter’s Builds, παρακολουθούμε τα αρχικά στάδια κατασκευής: την επεξεργασία του V4 κινητήρα και του συστήματος εξάτμισης. Προς το παρόν, δεν έχουν δοθεί περαιτέρω τεχνικές λεπτομέρειες ή χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του scooter που διεκδικεί τον άτυπο τίτλο το πιο ιδιαίτερου custom μοντέλου για το 2025 – ένα ρετρό τέρας με V4 diesel κινητήρα, εμπνευσμένο από τα σοβιετικά ZAZ και την αχαλίνωτη φαντασία των Ρώσων δημιουργών του. Θα καταφέρουν άραγε να το ολοκληρώσουν; Και ποιος θα είναι εκείνος που θα το οδηγήσει;