Indian: Ταξιδεύει στη Ρωσία για να τρέξει στο πάγο!

Nitro, φωτιές και γκάζια στο Baikal Mile Ice Speed Festival!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

19/2/2020

Η πρώτη φορά που αντικρύσαμε από κοντά την μοτοσυκλέτα της Indian, την Appaloosa v2.0, ήταν όταν είχαμε πάει μαζί με την DNA Filters και τη DCR-018 στο Sultans of Sprint, που πραγματοποιείται στην οβάλ πίστα της Imola. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί παγκοσμίου φήμης custom builders με την DNA Filters να είναι επίσημη προσκεκλημένη ώστε να συμμετέχει με την DCR-018. Στο Sultans of Sprint μπορούσες να δεις πάρα πολλές custom μοτοσυκλέτες, από ερασιτεχνικές κατασκευές, φτιαγμένες μέσα σε ένα γκαράζ με μπόλικο μεράκι μέχρι και Factory Custom κατασκευές, μοτοσυκλέτες δηλαδή που έχουν τροποποιηθεί απ’ την ίδια την εταιρεία που τις παράγει.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει και η Appaloosa v2.0, που δεν θυμίζει σε τίποτα την Bobber Scout στην οποία βασίστηκε. Η Indian είχε προετοιμάσει μια άκρως “πολεμική” μοτοσυκλέτα για το Sultans of Sprint. Υπεύθυνος για τη δημιουργία της Appaloosa (σ.σ. το όνομα της μοτοσυκλέτας προέρχεται από μια αμερικάνικη ράτσα αλόγων) ήταν ο Brice Hennebert, ο οποίος την ξανατροποποίησε, όταν η εταιρεία αποφάσισε να πάρει μέρος στο Baikal Mile Ice Speed Festival.

Πρόκειται για ένα φεστιβάλ ταχύτητας που πραγματοποιείται στα βάθη της Ρωσίας, στη λίμνη Baikal από τις 25 Φεβρουαρίου έως τη 1 Μαρτίου με τις θερμοκρασίες να κυμαίνονται απ’ τους -20 βαθμούς Κελσίου τη μέρα μέχρι και τους -40 τη νύχτα! Πέρα απ’ το μακρύ ταξίδι που πρέπει να κάνει η Indian για να βρεθεί σε μία από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, χρειάζεται να είναι και “ετοιμοπόλεμη” για να φέρει εις πέρας την αποστολή της. Η Indian θα προσπαθήσει να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας τόσο στην αγώνα Dragster των 200 μέτρων, όσο και του ενός μιλίου!

Το σύστημα ψεκασμού NOS που είχε τοποθετηθεί στην Appaloosa για να λάβει μέρος στο Sultans of Sprint αντικαταστάθηκε με το νέο σύστημα της Nitrous Express ώστε να βελτιωθεί η αξιοπιστία του και οι επιδόσεις που προσφέρει. Για να μπορεί η μοτοσυκλέτα να διαχειριστεί την αυξημένη ιπποδύναμη του κινητήρα, πέρα απ’ το ενισχυμένο ψαλίδι με τα δύο αμορτισέρ της Ohlins, εξοπλίστηκε και με τα SportSmart Mk3 ελαστικά της Dunlop, στα οποία προστέθηκαν αμέτρητα καρφιά ώστε να βρίσκει πρόσφυση στον πάγο. Χρειάστηκαν τέσσερις ολόκληρες μέρες δουλειάς μέχρι να τοποθετηθούν όλα τα καρφιά σωστά, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να φύγουν απ’ τα ελαστικά την ώρα του αγώνα.

Τα φαίρινγκ έχουν δεχτεί και αυτά αλλαγές, με τον τεράστιο αυλό εισαγωγής μπροστά και τους δύο  μικρότερους που υπάρχουν εκατέρωθεν, να μικραίνουν περισσότερο σε διαστάσεις για την καλύτερη λειτουργία του κινητήρα σε αυτές τις θερμοκρασίες. Επίσης, πέρα απ’ το πιρούνι της Ohlins έχει τοποθετηθεί και stabilizer της ίδιας εταιρείας για τη βελτίωση της σταθερότητάς της στις υψηλές ταχύτητες.

Αυτή τη φορά ο “ινδιάνος” που επέλεξε η αρχαιότερη (εν λειτουργία) αμερικάνικη εταιρεία μοτοσυκλετών για να οδηγήσει το “άτι” της πάνω στον πάγο, δεν είναι ο Randy Mamola, που είχαμε συναντήσει στο Sultans of Sprint αλλά ο Sebastien Lorentz –ο διοργανωτής του Sultans of Sprint! “Τι να πω; Είμαι κατενθουσιασμένος που θα αγωνιστώ για πρώτη στο πάγο και είναι μεγάλη μου τιμή που θα οδηγήσω την Appaloosa. Ανυπομονώ να δω τι μπορούμε να καταφέρουμε με αυτό το τέρας σε τόσο αντίξοες συνθήκες,” είπε ο Lorentz.

Αν η Indian καταφέρει να ολοκληρώσει το στόχο της, δεν θα μετρά μόνο δύο ρεκόρ ταχύτητας στον πάγο, αλλά θα μπορεί να περηφανεύεται και για την αξιοπιστία των μοτοσυκλετών της σε τόσο αντίξοες συνθήκες.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”