Η.Π.Α. - Πρόταση νόμου για να θεωρείσαι αυτόματα δωρητής οργάνων όταν σκοτωθείς χωρίς να φοράς κράνος

Από τον Γερουσιαστή Martin Looney στο Connecticut, με στόχο “τη βελτίωση της δημόσιας υγείας”
Πρόταση νόμου στο Connecticut
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

1/2/2023

Έχει καθιερωθεί -και στην Ελλάδα-, να αστειευόμαστε όταν βλέπουμε αναβάτες χωρίς κράνος, αποκαλώντας τους “δωρητές οργάνων”, και να που ένας νομοθέτης αποφάσισε να πατήσει πάνω σε αυτό το “μαύρο” αστείο, προτείνοντας το για νόμο!

Η καταπληκτική είδηση μας έρχεται από από τον Γερουσιαστή Martin Looney στο Connecticut των Η.Π.Α., με την πρόταση νόμου S.B. No. 96, σύμφωνα με την οποία οποιοσδήποτε αναβάτης μοτοσυκλέτας που δεν φορά κράνος και σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα θα θεωρείται αυτόματα δωρητής οργάνων.

Κι όμως, δεν είναι hoax, καθώς μπορεί ο Γερουσιαστής να έχει “ύποπτο” επώνυμο (Looney που μεταφράζεται και ως τρελός -βλ. Looney Tunes, ενώ η AMA αποκαλεί ειρωνικά τον νόμο “Looney bill” ήτοι “τρελό νόμο”), μπορεί η πρόταση νόμου να ακούγεται εξωφρενική, όμως και ο Martin Looney είναι πραγματική οντότητα, όπως και η πρόταση νόμου έχει όντως κατατεθεί στο νομοθετικό σώμα της πολιτείας του Connecticut. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι αν η κίνηση του Looney έχει πραγματικά στόχο την ψήφιση ενός τέτοιου νόμου, ή αν θέλει να δημιουργήσει δυνατές εντυπώσεις και να ξεκινήσει διάλογο ενάντια στον νόμο που ισχύει αυτή τη στιγμή στο Connecticut, που επιτρέπει τη μη χρήση κράνους από ενήλικες αναβάτες μοτοσυκλέτας.

Connecticut bill

Η πρόταση νόμου S.B. No. 96 του Martin Looney αναφέρει τα εξής: “Ένας νόμος που ξεκαθαρίζει / αποδεικνύει μια αμφισβητήσιμη υπόθεση ότι άτομα που σκοτώνονται σε δυστύχημα μοτοσυκλέτας ενώ οδηγούσαν χωρίς να φορούν κράνος, επιθυμούν να δωρίσουν τα όργανα τους.” Ως “Δήλωση σκοπού” (Statement of Purpose) της νομοθετικής αυτής πρότασης δηλώνεται “η βελτίωση της δημόσιας υγείας”!

Τα πρώτα συναισθήματα που νιώσαμε διαβάζοντας τα παραπάνω ήταν έκπληξη και θυμός, όμως η είδηση αποτελεί παράλληλα τροφή για σκέψη, πάνω σε αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν “Bodily Autonomy” ή “Bodily Integrity” και στα ελληνικά μεταφράζεται ως Σωματική Αυτονομία. Δεν είναι κάτι νέο, και αφορά σε ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή στην κυριότητα του σώματος σου. Ισχύει αυτή η κυριότητα και η αυτονομία του σώματος και μετά θάνατον; Και θα μπορούσε το κράτος για το καλό του κοινωνικού συνόλου (βλ. “τη βελτίωση της δημόσιας υγείας”) να επιβάλλει ένα μέτρο όπως τον νόμο που προτείνει ο Γερουσιαστής Looney; Την ίδια στιγμή, το μέτρο αυτό δεν αποτελεί κατάφωρη διάκριση για τους μοτοσυκλετιστές, όταν δεν εφαρμόζεται για όλο το κοινωνικό σύνολο; Και θα πρέπει να “πληρώσουν” οι -έστω ανεύθυνοι- αναβάτες μοτοσυκλέτας τη νύφη για την φθίνουσα πορεία της δωρεάς οργάνων;

Martin Looney

Θυμόμαστε ανάλογες προτάσεις νόμου στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα να μην καλύπτονται από το δημόσιο σύστημα υγείας οι καπνιστές, που εν γνώσει τους κάνουν κακό στην υγεία τους, προτάσεις που συνήθως απορρίπτονταν πριν γίνουν νόμοι. Το ίδιο και στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν πιστεύουμε πως υπάρχει πιθανότητα να περάσει ένας τέτοιος νόμος, όμως η Αμερικάνικη Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών (AMA) δεν το αφήνει στην τύχη, και ξεκίνησε ήδη καμπάνια ενάντια στον νόμο.

Στο οργισμένο ανακοινωθέν της ΑΜΑ διαβάζουμε μεταξύ άλλων πως “η δωρεά οργάνων αποτελεί έναν ευγενή σκοπό που σώζει ζωές, αλλά η απόφαση του να γίνεις δωρητής αφορά αποκλειστικά το άτομο και όχι τον νομοθέτη. Ο προτεινόμενος αυτός νόμος όχι μόνο είναι προσβλητικός για τους αναβάτες μοτοσυκλέτας, αλλά παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία εκείνων που η πίστη τους απαγορεύει τη δωρεά οργάνων μετά θάνατον, και είναι ξεκάθαρα μια παραβίαση του συντάγματος όσον αφορά στη Σωματική Αυτονομία για κάθε Αμερικανό.”

Η ΑΜΑ συνεχίζει αναφέροντας πως αν στόχος είναι η “βελτίωση της δημόσιας υγείας” τότε η νομοθεσία πρέπει να έχει ως προτεραιότητα την πρόληψη των τροχαίων δυστυχημάτων, με τον προτεινόμενο νόμο να βάζει την ασφάλεια των αναβατών σε δεύτερο πλάνο, θεωρώντας τους αναβάτες ως “τίποτα παραπάνω από μια συλλογή οργάνων που θα θερίσουν μετά το θάνατο τους.”

AMA against Connecticut bill

Όταν η AMA επικοινώνησε με το γραφείο του Γερουσιαστή Looney, το προσωπικό του απάντησε πως ο νόμος στόχο έχει να αυξήσει τη φθίνουσα πορεία δωρεάς οργάνων στο Connecticut και ταυτόχρονα να αποτρέψει τους αναβάτες να οδηγούν χωρίς κράνος. Επιπλέον, το γραφείο του κ. Looney δήλωσε πως “αν οι αναβάτες μοτοσυκλέτας επιλέγουν να θέσουν τους εαυτούς τους σε τέτοιο κίνδυνο, οδηγώντας χωρίς κράνος, τότε θεωρούμε πως οι αναβάτες αυτοί δεν ενδιαφέρονται για το πού θα καταλήξουν τα όργανα τους.”

Από την άλλη, η ομοσπονδιακή τράπεζα οργάνων (New England Donor Bank) και η μητρική της, New England Donor Services, οι υπεύθυνοι δηλαδή για τη δωρεά οργάνων στο Connecticut αντιτίθενται με τον προτεινόμενο νόμο, και με κάθε αντίστοιχο νόμο που παρακάμπτει το άτομο για τη δωρεά οργάνων μετά τον θάνατο του.

Διαβάστε περισσότερα στην καμπάνια ενάντια στον νόμο που έχει ξεκινήσει η ΑΜΑ ΕΔΩ, και αναμείνατε στο τερματικό σας, για τις εξελίξεις που αναμένονται ενδιαφέρουσες.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”