Ιταλία: Επιδότηση αγοράς δικύκλων ζητά η ANCMA

Ξεκίνησε συζήτηση για τα αυτονόητα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/5/2020

Με μια επίσημη επιστολή του, ο Σύνδεσμος Κατασκευαστών Δικύκλων και Ποδηλάτων της Ιταλίας (ANCMA) ζήτησε από την ιταλική κυβέρνηση να επιδοτήσει την αγορά δικύκλων μέσω του προγράμματος για την προστασία του περιβάλλοντος. Ουσιαστικά δηλαδή ζήτησε να επιχορηγούνται όλα τα δίκυκλα από το ταμείο των 255 εκατομμυρίων ευρώ που έχει δεσμεύσει η Ιταλία για την επιδότηση οχημάτων φιλικά προς το περιβάλλον. Προς το παρόν μόνο τα ηλεκτρικά δίκυκλα (μοτοσυκλέτες και ηλεκτρικά ποδήλατα) επιχορηγούνται έως και 1.500 ευρώ από το ιταλικό κράτος.

Ο πρόεδρος της ANCMA, κύριος Paolo Magri, αναφέρει στην επιστολή του πως αυτή η επιχορήγηση θα πρέπει να επεκταθεί σε κάθε μορφής δίκυκλο, ακόμα και σε εκείνα με συμβατικό κινητήρα εσωτερικής καύσης. Τα επιχειρήματά του είναι φυσικά τα αυτονόητα. Δηλαδή πως οποιοδήποτε δίκυκλο, ρυπαίνει πολύ λιγότερο από κάθε αυτοκίνητο για κάθε χιλιόμετρο που κάνει σε πραγματικές συνθήκες και επιπλέον δεν δημιουργεί μποτιλιάρισμα, ούτε επιφορτίζει τα μεγάλα αστικά κέντρα με το πρόβλημα της στάθμευσης. Επιπλέον, λόγω των όσων έγιναν με τον COVID-19, τα δίκυκλα είναι ο ασφαλέστερος τρόπος μετακίνησης σε συνθήκες πανδημίας. Αυτό το τελευταίο ήταν άλλωστε και το βασικό επιχείρημα της FEMA (που στηρίζει και η ΑΜΟΤΟΕ στην χώρα μας), το οποίο όμως θα πρέπει να συνδεθεί και με την αλλαγή των όσων ισχύουν για την απόκτηση διπλωμάτων στη χώρα μας. Προφανώς τα οικονομικά συμφέροντα του κλάδου του αυτοκινήτου είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα της βιομηχανίας δικύκλων και φαντάζει δύσκολο να δούμε τους πολιτικούς να ασπάζονται την… πραγματικότητα. Επίσης η Γερμανία, θέλει λυσσαλέα την επιβολή χρήσης ηλεκτρικών οχημάτων στην Ευρώπη όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η Μέρκελ, τη στιγμή που πέθαινε κόσμος στα νοσοκομεία και χιλιάδες εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους, έκανε δήλωση-σύσταση πως δεν πρέπει οι κρατικοί προϋπολογισμοί να χαλαρώσουν τους “περιβαντολλογικούς” στόχους τους, δηλαδή να βάλουν χέρι στα λεφτά των επιδοτήσεων για την ηλεκτροκίνηση, αλλά και να χαλαρώσουν τα πρόστιμα για τις εκπομπές CO2 στις βιομηχανίες. 

Η Γερμανία καίγεται τόσο πολύ για την ηλεκτροκίνηση διότι έχει ήδη πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος για να καλύψει τις νέες ανάγκες κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος που θα δημιουργηθούν, ενώ είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που κατασκευάζει στροβίλους για τις τουρμπίνες των πυρηνικών εργοστασίων. Ταυτόχρονα έχει μεγάλες ανάγκες για ενέργεια λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητάς της, με αποτέλεσμα να είναι πολύ εξαρτημένη από το φυσικό αέριο της Ρωσίας και το πετρέλαιο του ΟΠΕΚ (τις τιμές του οποίου καθορίζουν ουσιαστικά οι ΗΠΑ…). Με άλλα λόγια, όσο πιο γρήγορα και απότομα περάσουμε από τα συμβατικά οχήματα στην ηλεκτροκίνηση, τόσο πιο ισχυρή θα γίνει η βιομηχανία και η οικονομία της Γερμανίας, καθώς από αυτούς θα αναγκαστούν να αγοράσουν τεχνολογία οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Οπότε ναι μεν τα επιχειρήματα για επιδότηση των συμβατικών δικύκλων από χρήματα για το περιβάλλον είναι απόλυτα λογικά, εν τούτοις προσκρούουν σε πολύ πιο ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που ήδη έχουν δρομολογηθεί. 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin