Kawasaki KZ2300 V12: Η μοτοσυκλέτα του Frankenstein [video]

Το Frankenbike!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/2/2019

Μπορεί το όνομα του Allen Millyard να μην σας λέει τίποτε μέχρι τώρα, όμως όταν τελειώσετε την ανάγνωση αυτού του άρθρου θα βλέπετε εφιάλτες μ' αυτόν! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Millyard είναι ένας πυρηνικός μηχανολόγος (ξεκινάμε καλά…), ένας ειδικός στους πυραύλους που ζει στην Αγγλία, και ο οποίος είχε μια ιδιαίτερη φαντασίωση: να φτιάξει τις πιο τρελές, τις πιο καταπληκτικές custom μοτοσυκλέτες. Αυτό το έργο ζωής τον στοίχειωσε από πολύ νωρίς και μέχρι στιγμή το καταφέρνει με το να… στριμώχνει όσο πιο πολλά έμβολα μπορεί μέσα σε κινητήρες μοτοσυκλετών, χρησιμοποιώντας μόνο τα μαθηματικά, μερικά εργαλεία και μερικά σκόρπια σχέδια στον εγκέφαλό του. Στην γκάμα περιλαμβάνονται τρικύλινδρα, δίχρονα παλιά Kawasaki και Yamaha, που τα κάνει να πηγαίνουν πολύ, ΠΟΛΥ γρήγορα.
Σίγουρα η φράση " όσο πιο πολλά έμβολα μπορεί μέσα σε κινητήρες μοτοσυκλετών" σας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, οπότε οφείλουμε να το εξηγήσουμε. Ο Allen μετατρέπει μονοκύλινδρα σε δικύλινδρα V, τρικύλινδρα σε πεντακύλινδρα ή σε V6 και τετρακύλινδρα εν σειρά σε V8! Φτιάχνει επίσης και πολλές εξωφρενικές κατασκευές, όπως δικύλινδρους κινητήρες 5.000cc και V10 κινητήρες που τους τοποθετεί σε custom πλαίσια, απλά για να δει πόσο γρήγορα μπορούν να πάνε. Είναι η κλασική περίπτωση τρελού επιστήμονα, ο οποίος όμως διαθέτει ουσιαστικό, επιστημονικό υπόβαθρο και μηχανολογικές γνώσεις.
Ένα από τα πιο εξωφρενικά του δημιουργήματα, είναι αυτό που οδήγησαν πρόσφατα οι Αμερικάνοι συνάδελφοι του Ride Apart, ένα ΚΖ 2300 V12. Ναι, σωστά διαβάσατε, τόσο το "V12" όσο και το "2300" που αναφέρεται στον κυβισμό του. Προφανώς το εξακύλινδρο εν σειρά της Kawasaki δεν ήταν αρκετό για τον Millyard, ο οποίος το περιποιήθηκε στο γκαράζ του και έφτασε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το επίπεδο της κατασκευής είναι αρκετό υψηλό κι αν το συγκρίνει κανείς δίπλα-δίπλα με ένα αυθεντικό Ζ1300, δύσκολα θα παρατηρούσε κάτι παράταιρο, τουλάχιστον μέχρι να συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος τι είναι αυτό που βλέπει.

Η μοτοσυκλέτα, όπως είπαμε πιο πριν, ξεκίνησε την καριέρα της ως ένα στάνταρ Ζ1300, το οποίο ο Allen το τεμάχισε, το γύρισε ανάποδα, το τρύπησε, το σφυρηλάτησε και το έφερε εκεί που ήθελε. Χρειάστηκε αρκετή δουλειά, μιας και οι κινητήρες δεν ήταν εσωτερικά συμμετρικοί και σίγουρα δεν είχαν σχεδιαστεί για έναν τέτοιο σκοπό… Όπως λέει ο Millyard, οι αρχικοί κύλινδροι έχουν μια μικρή κλίση πέντε μοιρών, αλλά ο ίδιος ήθελε να κάνει τον κινητήρα συμμετρικό οπότε τους έδωσε κλίση 35° για να δημιουργήσει περιεχόμενη γωνία 70 μοιρών στον V12 που προέκυψε. Η πίσω κεφαλή είναι κομμένη και ανεστραμμένη με αντίθετη φορά, αλλά αυτό ήταν ένας εφιάλτης για τον Allen διότι οι εκκεντροφόροι του 1300 και τα γρανάζια δεν βρίσκονται στο κέντρο του κινητήρα, όπως ήταν στο Ζ1000 (το άλλο μισό του V12...). Οι εκκεντροφόροι έχουν ένα μικρό offset, οπότε έπρεπε να φτιάξει από την αρχή τις διόδους του ψυκτικού και του λαδιού, όπως έκανε με τον τεντωτήρα της καδένας αλλά και την ίδια την καδένα. Μάλιστα, για την τελευταία φτιάχτηκε από τη συγκόλληση δύο βαρέως τύπου καδενών Hyvo, με συνολικό μήκος πάνω από 1,80μ!

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα, ήταν το να βρει πώς θα έκανε να δουλέψουν μαζί όλα τα έμβολα και οι στρόφαλοι. Τελικά κατέληξε σε μια ιδέα, παίρνοντας έμπνευση από τους περιστροφικούς κινητήρες των αεροσκαφών. Κάθε έμβολο στο μπροστινό μπλοκ είναι συνδεδεμένο σε μια κύρια μπιέλα, ενώ τα έμβολα του πίσω μπλοκ είναι συνδεδεμένα σε μικρότερες, δευτερεύουσες μπιέλες, που συνδέονται με την σειρά τους στις κύριες οι οποίες πιάνουν πάνω σε έναν στρόφαλο. Αυτό είναι και το μοναδικό σχέδιο που έβαλε σε χαρτί ο Millyard από ολόκληρη την μοτοσυκλέτα, καθώς οι μπιέλες ήταν το πιο δύσκολο εξάρτημα στον κινητήρα. Τα πάντα είναι πολύ στριμωγμένα και δεν υπάρχει πολύς χώρος για κουζινέτα, οπότε έπρεπε να επιλέξει το πιο ανθεκτικό υλικό που μπορούσε. Έτσι, προμηθεύτηκε χρωμομολυβδαινιούχους σωλήνες διαμέτρου πέντε ιντσών και στην συνέχεια τους επεξεργάστηκε μηχανουργικά σε CNC προκειμένου να αποκτήσουν πάχος 20mm, κάτι που σημαίνει ότι το 90% του υλικού πήγε υπέρ πίστεως…
Άλλες πατέντες συμπεριλαμβάνουν ένα custom πλαίσιο που δημιουργήθηκε έχοντας ως βάση το πλαίσιο του Voyager 1300, τις εξαπίστονες δαγκάνες της Pretech για μπροστά, τον ψεκασμό του Voyager με αλλαγές που επιτρέπουν την ρύθμισή του εν κινήσει, το βελτιωμένο κύκλωμα του λαδιού, διαφορετικές αναρτήσεις κι ένα σωρό λεπτομέρειες οι οποίες κάνουν πιο εύκολη την συμβίωση με το τέρας. Το συνολικό βάρος ανέρχεται στα 350 κιλά (!) και η απόδοσή του στους 250 ίππους, κάτι που κάνει τα ελαστικά να αλλάζουν πιο γρήγορα κι από εσώρουχα.
Αυτή τη στιγμή, η μοτοσυκλέτα βρίσκεται στο μουσείο Barber, ενώ στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να πάρετε μια γεύση από το πώς ακούγεται το Κτήνος:

https://bit.ly/MOTO_673

Νέα Μοντέλα

Επικαιρότητα

TMAX: 25 Χρόνια από όταν η Yamaha αμφισβήτησε τους κανόνες

Όταν η Yamaha παρουσίασε το πρώτο TMAX, δεν έφερε απλώς ένα νέο scooter, αλλά δημιούργησε μια νέα κατηγορία

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

17/12/2025

Μετρώντας δυόμιση δεκαετίες συνεχούς πορείας του TMΑΧ δίπλα μας, είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς πόσο “παράξενο” έμοιαζε το πρώτο TMAX στις αρχές της χιλιετίας.

Τα scooter τότε ήταν καθαρά εργαλεία μετακίνησης. Οικονομικά, αυτόματα, με μικρούς τροχούς και χωρίς ιδιαίτερο κύρος μεταξύ των μοτοσυκλετιστών. Για πολλούς, αν δεν υπήρχε συμπλέκτης, δεν ήταν μοτοσυκλέτα. Η Yamaha αποφάσισε να αμφισβητήσει αυτή τη λογική και το πρώτο TMAX ήταν η απάντηση της.

Η ιδέα ήταν απλή αλλά τολμηρή, να συνδυάσει τις ευκολία ενός scooter με την αίσθηση και τις δυνατότητες μιας μοτοσυκλέτας, κάτι που δεν είχε επιτευχθεί μέχρι τότε. Υπήρχαν σκούτερ με υψηλότερες επιδόσεις από τα υπόλοιπα ναι, δεν ήταν τελείως ξένη η ιδέα ενός σπορ σκούτερ. Εκείνο όμως που δεν υπήρχε, ήταν κάτι που να αμφισβητεί τα όρια των δύο διαφορετικών κόσμων, μόλις το οδηγούσες.

Το πρώτο TMAX της Yamaha δεν ακολούθησε τους κλασικούς κανόνες των scooter. Πήρε τις αποστάσεις του από το Majesty και αντί για underbone πλαίσιο, χρησιμοποίησε ατσάλινο πλαίσιο με τον κινητήρα να αποτελεί ενεργό μέρος.

Απομακρύνοντας τον κινητήρα από το ψαλίδι που είναι η συνήθης τοποθέτηση για scooter, τα κέρδη ήταν πολλαπλά, μείωση των μη-αναρτώμενων μαζών, συγκέντρωση προς το κέντρο του δικύκλου και πιο ισορροπημένη κατανομή βάρους μεταξύ των δύο τροχών με τον δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα 500 κυβικών, να τοποθετείται οριζόντια, χαμηλώνοντας έτσι και το κέντρο βάρους, με την επίσης οριζόντια τοποθετημένη πίσω ανάρτηση να συνεισφέρει περαιτέρω σε αυτό, λύνοντας παράλληλα και χωροταξικά ζητήματα.

Το μεγάλο μεταξόνιο και οι τροχοί 14 ιντσών του έδιναν όγκο και μια σιλουέτα που δεν θύμιζαν scooter της εποχής, ενώ ακόμα και επιλογή μετάδοσης ξεφευγε από την πεπατημένη με εμβαπτισμένη αλυσίδα να αναλαμβάνει την κίνηση έναντι τραπεζοειδούς ιμάντα.

Και η ιστορία έδειξε πως ήταν όντως πολύ μακριά από τα scooter της εποχής του, τόσο στην αρχιτεκτονική λογική της Yamaha, όσο και σε συμπεριφορά. Το TMAX ξεχώρισε και ακολουθήσε την μακρά πορεία του, δημιουργώντας μια κατηγορία χάρη σε αυτό το χαρακτηριστικό του.

To πιρούνι με δύο τιμονόπλακες προσέφερε, όπως το πίσω αμορτισέρ, αρκετή διαδρομή στα 120 χλστ με τα δύο τους να κρατάνε το μεγάλο scooter 140 χλστ από το έδαφος, δίνοντας θάρρος στις αναβάσεις και καταβάσεις πεζοδρομίων και συμπεριφορά διαφορετική από οτιδήποτε άλλο αυτόματο.

Ακαμψία, σταθερότητα σε υψηλές ταχύτητες, θετικό εντός των στροφών και με συνολική αίσθηση που ενέπνεε εμπιστοσύνη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλο scooter έως τότε. Η θέση οδήγησης ήταν άνετη, αλλά το πλαίσιο και τα φρένα ερχόντουσαν από το κόσμο της μοτοσυκλέτας για να θολώσουν τους διαχωρισμούς. Για πολλούς αναβάτες, ήταν το πρώτο scooter που δεν έμοιαζε με συμβιβασμό στην αίσθηση και αυτό ήταν ένα διόλου αμελητέο επίτευγμα.

Σήμερα η λέξη “crossover” χρησιμοποιείται παντού. Όμως πριν από 25 χρόνια, το TMAX έκανε ακριβώς αυτό χωρίς να το διαφημίζει. Δεν προσπάθησε να ανταγωνιστεί ούτε sport μοτοσυκλέτες ούτε τουριστικά μοντέλα, γεφύρωσε αποστάσεις, με την Yamaha να καλύπτει πρώτη ένα κενό στην αγορά. Με εννέα έως τώρα γενιές και σημαντικές πωλήσεις στην ευρωπαϊκή αγορά, το ΤΜΑΧ αποτελεί από την παρουσίαση του κεντρικό πυλώνα στην γκάμα scooter της Yamaha, δίνοντας πρώτο την λύση σε αναβάτες που επιθυμούν την άνεση και πρακτικότητα, χωρίς να είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κράτημα, φρένα και αίσθηση.

Μπορούσες να το οδηγήσεις καθημερινά μέσα στην κίνηση, ξεχνώντας τις ταχύτητες, να βάλεις το κράνος κάτω από τη σέλα και το Σαββατοκύριακο, να απολαύσεις έναν επαρχιακό δρόμο ή ακόμα και να ταξιδέψεις μαζί του ακροβατώντας μεταξύ χαρακτήρων σε μια ισορροπία που παραμένει δύσκολη ακόμη και σήμερα.

25 χρόνια μετά έχει πλέον κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι, με τις ακόλουθες γενιές και αρκετές ειδικές εκδόσεις να εισάγουν περισσότερα κυβικά, ισχύ, ιμάντα, ηλεκτρονικά και ευκολίες, με τον σχεδιασμό να ακολουθεί επιθετικότερες γραμμές.

Όλα αυτά έδωσαν στη διαδρομή ώθηση για την γέννηση δύο ακόμα ακόμα μοντέλων που συμπλήρωσαν την οικογένεια ΜΑΧ, το ΝΜΑΧ και το ΧΜΑΧ. Όμως η σημασία του πρώτου TMAX είναι καθοριστική, γιατί σε κάποιο βαθμό άλλαξε το κοινό των scooter.

Αναβάτες που δεν τα πλησίαζαν, άρχισαν να τα βλέπουν αλλιώς. Κάποιοι άφησαν τις μοτοσυκλέτες τους. Άλλοι πρόσθεσαν ένα στο γκαράζ, καταλήγοντας να το χρησιμοποιούν περισσότερο απ’ ό,τι περίμεναν.

Σε κάθε περίπτωση το TMAX παραμένει σημείο αναφοράς και η Yamaha γιορτάζει την εικοσιπενταετή διαδρομή του με μια συλλεκτική ειδική έκδοση, TMAX 2026 Special Edition 25th Anniversary που παρουσιάστηκε φέτος στην EICMA και θα προσφέρεται μόνο για ένα έτος, έκδοση εμπνευσμένη από την πρώτη ειδική του μοντέλου, το Black MAX του 2001. Από το 2001 μέχρι σήμερα, περισσότερα από 340.000 TMAX έχουν πουληθεί μόνο στην ευρωπαϊκή αγορά. Ένα νούμερο που λέει πολλά για ένα μοντέλο που ποτέ δεν ήταν φθηνό, ούτε “εύκολο” να καταταχθεί σε μια κατηγορία.

Στη βάση του, το TMAX 25th Anniversary Edition είναι η 9η γενιά του μοντέλου με όλο το σύγχρονο τεχνολογικό πακέτο που φέρει, σύστημα Smart Keyless, τροχούς 15 ιντσών, δύο δισκόφρενα εμπρός, χυτό πλαίσιο αλουμινίου, ανεστραμμένο πιρούνι και προηγμένα ηλεκτρονικά βοηθήματα.

Η οθόνη TFT 7 ιντσών προσφέρει πλήρη συνδεσιμότητα, ενώ ο δικύλινδρος κινητήρας των 560 πλέων κυβικών, με προδιαγραφες Euro 5+, διαθέτει προγράμματα Sport και Touring, διατηρώντας τον εξαρχής διπλό χαρακτήρα του TMAX.

Η έκδοση θα διατίθεται σε Dark Gray metallic και Light Gray metallic, αναφορά στην αισθητική του Black MAX. Η σέλα έχει σκούρο κόκκινο κάλυμμα με διπλές κόκκινες ραφές, ενώ τα τρισδιάστατα κόκκινα χρωμιωμένα σήματα και τα λογότυπα “25th Anniversary” τονίζουν τον επετειακό χαρακτήρα.

Το ανοδιωμένο προστατευτικό κινητήρα, οι μαύρες χυτές ζάντες και οι διακριτικές κόκκινες λεπτομέρειες ολοκληρώνουν ένα σύνολο που ξεχωρίζει, με τους αναβάτες της επετειακής έκδοσης να έχουν δωρεάν πρόσβαση σε πλοήγηση της Garmin μέσω της εφαρμογής Garmin Motorize, διαθέσιμη για συσκευές Apple και Android. ενισχύοντας τον καθημερινό χαρακτήρα του μοντέλου.

Η Special Edition 25th Anniversary έρχεται ως υπενθύμιση ότι το TMAX δεν ήταν ποτέ απλώς ένα μεγάλο scooter. Ήταν και παραμένει μια ξεχωριστή πρόταση, με ρίζες στο παρελθόν και ξεκάθαρη θέση στο παρόν με την διάθεση του αναμένεται εντός του πρώτου τριμήνου του 2026.

@motomag.gr Yamaha TMAX 2026 - Special Edition 25th Anniversary - Απευθείας από την EICMA @thanos_for_bikes #EICMA #EICMA2025 #MOTOmaggr #motomag #MOTOMAG #moto #motorcycle ♬ πρωτότυπος ήχος - MOTO Magazine