Kawasaki Z: 40 χρόνια

Από το

Μαύρο Σκύλο

2/5/2012

H Kawasaki άρχισε να μας υπενθυμίζει ότι σύντομα θα συμπληρωθούν 40 χρόνια από την πρώτη της μοτοσυκλέτα με τον κωδικό "Z". H πρώτη ήταν η Z900 που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1972 στην IFMA, την διεθνή έκθεση μοτοσυκλετών που γινόταν στην Κολωνία. Εκείνο, το πρώτο Z1 του 1972, είναι κοινό μυστικό ότι αρχικά είχε σχεδιαστεί με την χωρητικότητά του στα 750 κυβικά. Όμως πρόλαβε η Honda που έδειξε το 1969 την τετρακύλινδρη CB750, κάνοντας τον κόσμο να παραμιλάει και την ιστορία της μοτοσυκλέτας να μπαίνει σε νέο κεφάλαιο. Η Kawasaki κέρδισε τις εντυπώσεις το 1972 με την Ζ900, τα 903 κυβικά της και την τεχνολογική υπεροχή των δυο εκκεντροφόρων. Με απόδοση 82 ίππων η Z1 ήταν τότε η ισχυρότερη μοτοσυκλέτα που μπορούσε να αγοράσει κάποιος. Η τελική των 210 χιλιομέτρων έβαλε νέα δεδομένα στον “πόλεμο” των επιδόσεων, που η εταιρεία συνεχίζει ακόμη με την καινούργια ZZR1400.
Η Kawasaki χρησιμοποίησε το γράμμα Ζ για δεκαετίες, έχοντας μοτοσυκλέτες με τετράχρονους κινητήρες, με δυο κυλίνδρους και με τέσσερις κυλίνδρους, από 250, 400, 650, 750, 900 και 1000 κυβικά, και φυσικά την ναυαρχίδα των Ζ, την Ζ1300, με τον υγρόψυκτο, εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα του. Το γράμμα Ζ επανήλθε στην γκάμα της το 2003 με την παρουσίαση του Z1000. Οι χαρακτηριστικές τέσσερις εξατμίσεις του, η διάταξη που είχε και το πρώτο Ζ1, συνέδεαν το 1972 με το 2003.
Για το 2012 η Kawasaki υποσχέθηκε μια σειρά από δραστηριότητες που σχεδιάζει στα πλαίσια του εορτασμού της επετείου, ανάμεσά τους και μια σειρά μοντέλων Z που θα εκτεθεί στην Intermot φέτος τον Οκτώβριο.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”