Kymco Made In Italy: Ευρωπαϊκής κατασκευής το ηλεκτρικό Revonex

Ένα βήμα μπροστά
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/12/2020

Η Kymco, δια στόματος του προέδρου της Allen Ko, αποκάλυψε πως η νέα ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της θα κατασκευάζεται επί ευρωπαίου εδάφους και μάλιστα στην γειτονική μας Ιταλία! Αυτό θα είναι το πρώτο “Made in Italy” προϊόν της Kymco και δείχνει πως η εταιρεία από την Taiwan έχει βάλει στα σοβαρά την πλώρη του καραβιού της για να γίνει μεγάλος παίκτης σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί όμως η Kymco αποφάσισε να δημιουργήσει γραμμές παραγωγής για την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα RevoNex στην Ευρώπη όταν οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές μεταφέρουν τις δικές τους γραμμές παραγωγής στην Ασία ή υπογράφουν συμβόλαια συνεργασίας με εργοστάσια-φασόν της Κίνας; Πολύ απλά, διότι εδώ δεν μιλάμε για δίκυκλα με κινητήρες εσωτερικής καύσης, αλλά για ηλεκτρική μοτοσυκλέτα. Και οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες έχουν πολύ βαριές μπαταρίες.

Το πρόβλημα με τις μπαταρίες, δεν είναι μόνο ένα. Οι μπαταρίες είναι επικίνδυνες χημικές ενώσεις και σε αντίθεση με ό,τι παπαγαλίζουν οι κυβερνήσεις και τα λόμπι των ψευτο-οικολόγων, η κατασκευή, η μεταφορά και η αποθήκευσή τους ακολουθεί πρωτόκολλα αντίστοιχα των επικίνδυνων χημικών απόβλητων. Μαζί με το υπερβολικό βάρος τους, η μεταφορά οχημάτων με μπαταρίες από την Ταϊβάν στην Ευρώπη θα έχει υπερβολικό κόστος. Επιπλέον, η Kymco πιστεύει πως οι περισσότερες πωλήσεις του RevoNex θα είναι στην ευρωπαϊκή αγορά και όχι στις αγορές της Ασίας, όπου εκεί κυριαρχούν τα scooter και έχει αναπτύξει το δικό της πρωτοποριακό δίκτυο μπαταριών iONEX.

Όμως δεν είναι μόνο το κόστος μεταφοράς που θέλει να αποφύγει η Kymco κατασκευάζοντας στην Ιταλία την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της. Ένα άλλο πρόβλημα που θα βρουν μπροστά τους οι κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων, θα είναι η νέα νομοθεσία της Ε.Ε. σχετικά με τις προδιαγραφές και τα υλικά κατασκευής των μπαταριών. Οι υπηρεσίες της Ε.Ε. γνωρίζουν πολύ καλά πόσο εύκολο είναι να μετατραπεί σε λίγα χρόνια ολόκληρη η Ευρώπη σε χωματερή χημικών απόβλητων από τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, διότι το κόστος της ανακύκλωσής τους είναι υπεροβολικό και εύκολα θα βρεθούν “μονάδες ανακύκλωσης” που απλώς θα στοιβάζουν σε οικόπεδα τις παλιές μπαταρίες μολύνοντας το υπέδαφος και το νερό. Το είδαν να συμβαίνει με τις αντίστοιχες μονάδες ανακύκλωσης παλαιών αυτοκινήτων που στην πραγματικότητα έχουν γίνει μάντρες μεταχειρισμένων ανταλλακτικών και… τεμαχισμού κλεμμένων.

Ένας άλλος λόγος που θέλει η Ε.Ε. να βάλει τις δικές της προδιαγραφές στις μπαταρίες, είναι για να ωθήσει τις εταιρείες οχημάτων να επενδύσουν σε γραμμές παραγωγής εντός ευρωπαϊκού εδάφους και να χρησιμοποιούν ευρωπαϊκές πρώτες ύλες και ανθρώπινο δυναμικό. Σε κάθε περίπτωση, η Kymco θα τα αποφύγει όλα αυτά με την παραγωγής του RevoNex στην Ιταλία. Μένει να δούμε αν αυτό θα γίνει σε εντελώς δικό της εργοστάσιο ή αν θα συνεργαστεί με κάποια άλλη εταιρεία όπως η ιταλική Energica που φτιάχνει και της αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της MotoE.    

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: