Λαϊκός αναβρασμός στην Γαλλία - Διαδηλώσεις κατά των “πράσινων” μέτρων - Δυναμικά η ομοσπονδία μοτοσυκλέτας

Υπερψηφίστηκε κατάργηση των Ζωνών Χαμηλών Εκπομπών στο γαλλικό κοινοβούλιο
Λαϊκός αναβρασμός στην Γαλλία - Διαδηλώσεις κατά των “πράσινων” μέτρων
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/6/2025

Οι Ζώνες Χαμηλών Εκπομπών (LEZ) αποτελούν αυτή τη στιγμή επίκαιρο και φλέγον ζήτημα στη Γαλλία, προφασιζόμενες την προστασία του περιβάλλοντος εντείνουν ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες στα γαλλικά αστικά κέντρα οδηγώντας το κοινοβούλιο σε υπερψήφιση της κατάργησής τους, αν και η απόφαση αυτή αναμένει ακόμα την έγκριση του Συνταγματικού Συμβουλίου.

Η ευρωπαϊκή οδηγία 2008/50 θέσπισε τις Ζώνες Χαμηλών Εκπομπών με στόχο τη μείωση της ρύπανσης σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές, αλλά η γαλλική κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, απαγορεύοντας την κυκλοφορία οχημάτων προ του 2000 στα κέντρα των πόλεων. Oι νομοθέτες προκάλεσαν την οργή των κατοίκων των προαστίων, των ανθρώπων που είχαν ήδη εξαναγκαστεί να μετακομίσουν εκτός πόλης λόγω του αυξημένου κόστους στέγασης και τώρα πλέον τους απαγορεύεται να χρησιμοποιούν και τα οχήματά τους εκεί.

Όταν οι Ζώνες Χαμηλών Εκπομπών (LEZ ή στα γαλλικά: ZFE – Zone à Faibles Emissions) ανακοινώθηκαν στη Γαλλία, η γαλλική ομοσπονδία μοτοσικλετιστών FFMC (Fédération Française des Motards en Colère) – μέλος της FEMA – κατήγγειλε αμέσως τις διακρίσεις που θα επέβαλαν σε όσους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν καινούργιο όχημα.

Οι γαλλικές ZFE σταδιακά απαγόρευσαν τη χρήση παλαιότερων οχημάτων στις μεγάλες πόλεις. Η FFMC είχε προειδοποιήσει ήδη από το 2012 τις τοπικές αρχές για τις δυσκολίες προσαρμογής και εφαρμογής των νέων αυτών μέτρων και ξεκίνησε εκστρατεία κατά της εφαρμογής τους.

France Low Emission Zones

Η FFMC σημειώνει ότι οι Ζώνες Χαμηλών Εκπομπών κατακρίνωνται από το 78% των Γάλλων πολιτών. Επίσης, υποστηρίζει ότι οι γαλλικές ZFE είναι οι πιο αυστηρές σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά καθώς στοχεύουν και τα δίκυκλα. Από τότε, οι σπόροι της αγανάκτησης καρποφόρησαν και οι σημερινές εκτεταμένες διαμαρτυρίες θυμίζουν την κινητοποίηση των “Κίτρινων Γιλέκων”.

Οι πολιτικοί ανησυχούν ολοένα και περισσότερο από αυτές τις αυξανόμενες εντάσεις στον πληθυσμό, καθώς το ακροδεξιό κόμμα Rassemblement National κερδίζει έδαφος, έχοντας οικοδομήσει την εκστρατεία του γύρω από την αντίθεση σε “μία ακόμα επιβολή από τις Βρυξέλλες”.

Ένας ετερόκλητος συνδιασμός βουλευτών από τα κόμματα LFI (αριστερά), LR (κεντροδεξιά) και RN (άκρα δεξιά) έθεσαν τέλος στις Ζώνες Χαμηλών Εκπομπών με ψήφο στο κοινοβούλιο την προηγούμενη εβδομάδα. Ωστόσο, η ψήφος αυτή χρειάζεται ακόμα επικύρωση από το Συνταγματικό Συμβούλιο, ενώ η κατάργηση των γαλλικών ZFE θα μπορούσε να προκαλέσει επιπλέον προστριβές με την Ε.Ε.

Ο επικεφαλής του Γαλλικού Πράσινου Κόμματος, Μαρί Τοντελιέ, δήλωσε “Η προστασία του περιβάλλοντος χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη είναι απλώς κηπουρική για πλούσιους.”

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες