Μειώσεις τιμών στα BMW R 1200 GS / Adventure / RT / R / RS

Όφελος έως 1.500 ευρώ μέχρι της 30 Σεπτεμβρίου
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/8/2018

Η BMW Motorrad Hellas ανακοίνωσε νέες μειωμένες τιμές σε όλα τα μοντέλα της δημοφιλούς σειράς R 1200 που περιλαμβάνει τα R 1200 GS, R 1200 GS Adventure, R 1200 RT, R 1200 R και R 1200 RS. Το τελικό όφελος ξεκινά από τα 1.000 ευρώ για το R 1200 GS Adventure και φτάνει έως και τα 1.500 ευρώ για τα R 1200 R και R 1200 RS. Για τα R 1200 GS και R 1200 RT το συνολικό όφελος είναι 1.200 ευρώ. Η συγκεκριμένη προσφορά συνδυάζεται με το χρηματοδοτικό πρόγραμμα Easy3 Ride, πράγμα που σημαίνει ότι αντίστοιχες μειώσεις υπάρχουν στις μηνιαίες δόσεις και στην προκαταβολή.

Όσοι σκέφτεστε να επωφεληθείτε από την συγκεκριμένη προσφορά που θα κρατήσεις έως τις 30 Σεπτεμβρίου, μπορείτε να διαβάσετε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα που διαλέξαμε για εσάς από τα τεστ των μοντέλων της σειράς R 1200 που έχουμε κάνει στο ΜΟΤΟ και πιστεύουμε ότι θα σας βοηθήσουν να βρείτε ποια απ’ όλες είναι η καταλληλη για εσάς:

R 1200 R: Τι είχαμε γράψει στο τεύχος 548 για την naked μοτοσυκλέτα της σειράς R:

“Η νέα R1200R γίνεται πιο σπορ από ποτέ, αλλά εξακολουθεί να είναι η πιο ταξιδιάρικη μοτοσυκλέτα ανάμεσα στις naked, αν και δεν μπορείς να την εντάξεις σε μία μόνο κατηγορία!”

“Μεγαλύτερη σέλα και διαστάσεις από τα συνηθισμένα των γυμνών, χώρος δηλαδή για δύο άτομα αλλά και για τα πράγματά τους στο πακέτο εξοπλισμού της μοτοσυκλέτας δοκιμής, και λειτουργία προσαρμοσμένη στην άνεση. Με εξαίρεση την προστασία από τον αέρα, που την χρειάζεσαι κυρίως στο εθνικό δίκτυο, το R1200Rμπορεί να σε ταξιδέψει για ώρες ακούραστα, όπως μας απέδειξε.”

“…το ASC, το κλασσικό traction control δηλαδή, αντικαθίσταται με το κατάλληλο πακέτο εξοπλισμού από το DTC (Dynamic Traction Control) που λαμβάνει υπόψη του την κλίση της μοτοσυκλέτας.”

 

R 1200 RS: Τι είχαμε γράψει στο τεύχος 551 για την Sport Touring μοτοσυκλέτα της σειράς R:

“Κάποιες φορές αξίζει να κοιτάς το δέντρο και όχι το δάσος. Συγκεκριμένα, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν έχεις οδηγήσει την γυμνή R1200R και μετά ανέβεις στην σέλα της RS, όπου θα διαπιστώσεις ότι η διαφορά τους δεν βρίσκεται μόνο στην προσθήκη του μισού φαίρινγκ. Βασικά η RS καταρρίπτει κάθε θεωρητικό κανόνα που διέπει τον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Έτσι, ενώ τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του πλαισίου έχουν γίνει ελαφρώς πιο αργά από την γυμνή αδερφή της, εντούτοις στην πράξη δείχνει στα χέρια σου πιο ανάλαφρη στις χαμηλές ταχύτητες μέσα στην πόλη. Το ίδιο παράδοξο συμβαίνει και με την εργονομία, όπου ενώ το τιμόνι έχει απομακρυνθεί από το σώμα σου, εν τούτοις νοιώθεις ότι κάθεσαι με περισσότερη φυσικότητα πάνω στη σέλα της όταν η μοτοσυκλέτα κινείται.”

“…η ροπή του μεγάλου δικύλινδρου επανήλθε στο προσκήνιο και μαζί της η μαγεία να ρολάρεις στις ευθείες με 120km/h και λιγότερες από 4.000 στροφές. Δύσκολα μπορώ να σας περιγράψω πόσο απολαυστική είναι αυτή η μοτοσυκλέτα όταν βγαίνει στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας των πόλεων.”

 

“Η κατανάλωση είναι ακριβώς ίδια με των GS και R, όμως ο πιο ήρεμος τρόπος που οδηγάς στην πραγματική ζωή το RS, ρίχνει την κατανάλωση βενζίνης στα επίπεδα της κατηγορίας των μεσαίου κυβισμού δικύλινδρων. Τα 5,4 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα μέση κατανάλωση είναι πολύ εύκολο να επιτευχθούν, κυρίως όμως είναι μια ευχάριστη διαδικασία. Πολλές φορές πέτυχα αυτονομία 298 χιλιομέτρων, με το tripmaster να λέει ότι έχω ακόμα βενζίνη για άλλα 45 χιλιόμετρα. Μιλάμε για μεικτές διαδρομές μεπολλά χιλιόμετρα στην πόλη και σε επαρχιακούς δρόμους και όχι μόνο στην εθνική με σταθερή ταχύτητα.”

 

“…εγώ όποτε είμαι με το GS, έχω πάντα στο νου μου όταν την παρκάρω και την ξεπαρκάρω ή όταν πάει να καβαλήσει συνεπιβάτης πίσω μου, διότι πατάω με τις μύτες και αν αρχίσει να γέρνει υπερβολικά δεν νομίζω ότι θα την σώσω την ξάπλα στην άσφαλτο. Με το RS τέτοια προβλήματα δεν υπήρχαν και η καθημερινή συμβίωση μαζί της ήταν απόλυτα αρμονική και χωρίς ίχνος άγχους.”

 

R 1200 RT: Τι είχαμε γράψει στο τεύχος 573 για την Touring μοτοσυκλέτα της σειράς R:

“Όλες οι διαφορές ξεκινούν από τα βασικά σχεδιαστικά χαρακτηριστικά του κινητήρα της. Οι δύο κύλινδροι που είναι δεξιά και αριστερά των κάρτερ, αποτελούν φυσική προέκταση του φαίρινγκ. Έτσι μόνο στο RT τα πόδια σου είναι πλήρως προστατευμένα από τον αέρα, το κρύο και τη βροχή.”

“Επί μία ώρα οδηγούσα χωρίς αδιάβροχα σε καταρρακτώδη και ήμουν εντελώς στενός!”

“Άλλο ένα πλεονέκτημα του boxer κινητήρα που διαφοροποιεί το RTαπό τους ανταγωνιστές του, είναι ο μικρός διαμήκης στρόφαλος. Η στροφορμή του είναι πολύ μικρότερη από των διπλάσιου μήκους εγκάρσιων στροφάλων των τετρακύλινδρων ή εξακύλινδρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το RT να μην αντιστέκεται στις απότομες αλλαγές πορείας και παρά τα 272 κιλά του, είναι απίστευτα ευέλικτο στους στενούς επαρχιακούς δρόμους.”

“Καταπίνει τα χιλιόμετρα δέκα-δέκα, αδιαφορώντας αν είναι γεμάτα με δύστροπες φουρκέτες των 30km/h ή ανοιχτές καμπές των 140-150km/h ή τεράστιες ευθείες των 180km/h. Κάνεις 600-700 χιλιόμετρα μέσα σε μία μέρα και κατεβαίνεις από τη σέλα του ατσαλάκωτος.”

R 1200 GS: Τι είχαμε γράψει στο τεύχος 570 για την On-off μοτοσυκλέτα της σειράς R:

“Τραβάει τα βλέμματα με την Rallye περιβολή, ενώ αφήνοντας σπαρτιάτικη την ουράδείχνει πιο χωμάτινο από ποτέ!”

 

“…η μοτοσυκλέτα της δοκιμής ήταν εξοπλισμένη με το quick shifter για το οποίο ισχύουν όσα είχαμε πει και στο νέο Adventure, ότι βοηθά δηλαδή στα ανεβάσματα αλλά όχι τόσο στα κατεβάσματα. Ο επανασχεδιασμός των αξόνων του κιβωτίου έγινε για να αντέξει την καταπόνηση του quick shifter, γιατί με την παρουσία του μεταφέρονται πιο άμεσα οι δυνάμεις και απαιτείται αυξημένη αντοχή.”

“Το ABS, ως συνήθως σε αυτό το μοντέλο, είναι απροβλημάτιστο ιδιαίτερα από την στιγμή που η ανάρτηση δεν αφήνει την μοτοσυκλέτα να αλλάξει έντονα γεωμετρία και ο πίσω τροχός παραμένει φορτισμένος. Οπότε, με την συνδυασμένη λειτουργία των φρένων και τον πίσω τροχό πάντα με πρόσφυση, το GS φρενάρει άψογα όσο οριακή κι αν είναι η κατάσταση.”

“Επιλέγοντας την Enduro κατάσταση λειτουργίας, τα ηλεκτρονικά προσαρμόζονται απευθείας για μεγαλύτερη ανοχή στην απώλεια πρόσφυσης και φυσικά υπάρχει πάντα η ευκολία της άμεσης απενεργοποίησης του traction control ακόμα και με το γκάζι ανοικτό.”

 

R 1200 GS Adventure: Τι είχαμε γράψει στο τεύχος 579 για την Mega On-Off μοτοσυκλέτα της σειράς R:

“Στον ανοικτό πόλεμο που διεξάγει ο ανταγωνισμός, το μεγάλο Adventure απαντά με ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα που στόχο έχει να το φέρει στην πρώτη γραμμή. Όταν το ζητούμενο είναι να εκπληρώσεις μία σειρά από κριτήρια πέρα της υψηλότερης ιπποδύναμης και τελικής, η νέα έκδοση έρχεται εφοδιασμένη να το πετύχει διάνα…”

“…φέτος το Adventure που είχε αποκτήσει ήδη την ανανεωμένη τελική μετάδοση, δέχεται τώρα και τις χαρτογραφήσεις “Pro” και τις δυναμικά ρυθμιζόμενες ημιενεργητικές αναρτήσεις. Το τεράστιο πακέτο προαιρετικού εξοπλισμού, είναι λοιπόν το κερασάκι στην τούρτα της BMW.”

“Οι ημιενεργητικές αναρτήσεις του πρόσθετου εξοπλισμού, που δυναμικά αποφασίζουν για την προφόρτιση και την συμπίεση, βρίσκονται αυτή την στιγμή στην καλύτερη εμφάνισή τους από την εποχή που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά.”

“…η κεντρική σου οπτική έχει πάντοτε ένα τμήμα από την νέα πανέμορφη οθόνη, την οποία θα αξιοποιήσεις καλύτερα με σύγχρονο smartphone και κράνος με ενδοεπικοινωνία”

“…Πανέμορφοι νέοι διακόπτες, πλούσιος –κι ακριβός- εξοπλισμός, οθόνη που σε μαγνητίζει από την έναρξή της με τα επιτηδευμένα γραφικά, είναι το καρύκευμα και η πρόταση σερβιρίσματος σε μία συνταγή που είναι ήδη γνωστή. Το Adventureανασυντάσσεται το ’18 και προσφέρεται ανανεωμένο…

 

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”