Moby Dick Brough Superior

Η ακριβότερη μοτοσυκλέτα του κόσμου;
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/5/2017

Το παρατσούκλι Moby Dick (το όνομα της φάλαινας από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Melville Herman που έστελνε στο βυθό του ωκεανού όποιον θηρευτή την κυνηγούσε) της το έδωσε ο Dennis May, δοκιμαστής του αμερικάνικου περιοδικού Cycle World όταν την έκανε τεστ το 1931 και από τότε συνοδεύει την πιο σπάνια Brough Superior που κατασκεύασε η θρυλική βρετανική εταιρεία.

Συμφωνούμε ότι όλες οι Brough Superior είναι σπάνιες και δύσκολα βρίσκεις μία που να είναι ολόιδια με κάποια άλλη, όμως ο Moby Dick έχει ένα κινητήρα της JAP που την έκανε την γρηγορότερη Brough Superior που είχε πουληθεί σε ιδιώτη και δεν ήταν αγωνιστική. Ο κινητήρας είχε το κιτ μεγαλύτερης χωρητικότητας κυλίνδρων στα 1140cc, που έδινε επιπλέον 13 ίππους και στο πρώτο τεστ του 1931 πέτυχε τελική ταχύτητα 109 μιλίων (174km/h).

Ο Charles Hobbs δεν ήταν ικανοποιημένος και αργότερα έστειλε τη μοτοσυκλέτα στον Ted Baragwanath, όπου απέκτησε  δύο καρμπιρατέρ της Amal, εκκεντροφόρους για μεγαλύτερο βύθισμα βαλβίδων και ελαφρύτερες βαλβίδες. Συνολικά απέδιδε 65 ίππους, δηλαδή 23 περισσότερους από τις υπόλοιπες SS 100 και στο δεύτερο τεστ τον Οκτώβριο του 1932, πέτυχε τελική ταχύτητα 114 μίλια, που είναι 182km/h στη δική μας γλώσσα.

Το 1936 ο Moby Dick πουλήθηκε τους αδερφούς Bilbé (Ken και Ralph) οι οποίοι συμμετείχαν σε αγώνες solo και sidecar κερδίζοντας πολλούς από αυτούς. Το sidecar που είχε η μοτοσυκλέτα πουλήθηκε για να δώσουν πίσω τα χρήματα που είχαν δανειστεί για την αγορά της και το 1937 την πήγαν στην εταιρεία BMCRC, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τη δύναμη του κινητήρα, πετυχαίνοντας τελική ταχύτητα 124 μίλια (198km/h). 

Μέχρι σήμερα η μοτοσυκλέτα παραμένει στην κατοχή της οικογένειας των Bilbé όπου την χρησιμοποιούσαν τακτικά για καθημερινή μετακίνηση. Απόδειξη είναι το γεγονός ότι από τις 32 κλήσεις για υπερβολική ταχύτητα που είχε σε όλη του τη ζωή ο Ralph, οι 23 ήταν με τον Moby Dick.

Δέχτηκε μια ανακατασκευή το 1997 και το 2011 πουλήθηκε έναντι 243.000 ευρώ. Σήμερα ξαναβγαίνει στο σφυρί, αλλά η τιμή εκκίνησης είναι τα 500.000 ευρώ, με τις προσδοκίες των οίκου δημοπράτησης να είναι κοντά στα 700.000 ευρώ. Καλή επένδυση να δώσεις 243.000 και μετά από έξι χρόνια να πάρεις πάνω από 500.000. Στην ίδια δημοπρασία μια “συμβατική” 100 SS πωλείται έναντι 150.000 ευρώ.  

Σε νέα τσέπη τα διόδια της Εγνατίας Οδού εντός του 2025 ενώ υπάρχουν σημαντικές παραλείψεις

Τούνελ χωρίς πιστοποίηση για διευρωπαϊκό δίκτυο - Χωρίς Σ.Ε.Α.
Egnatia
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/9/2025

Η ολοκλήρωση της παραχώρησης της Εγνατίας Οδού αναμένεται μέσα στο 2025, με τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Χρίστο Δήμα να διαβεβαιώνει ότι θα προχωρήσουν οι απαραίτητες βελτιώσεις για τους οδηγούς

Απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή Ροδόπης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΚΙΝ.ΑΛ., Ιλχάν Αχμέτ, ο Χρίστος Δήμας υπογράμμισε στη Βουλή τον κομβικό ρόλο που παίζει η Εγνατία Οδός για την ανάπτυξη και τις μετακινήσεις στη Βόρεια Ελλάδα. Όπως ανέφερε, η παραχώρηση θα ολοκληρωθεί εντός του έτους ώστε να δρομολογηθούν έργα αναβάθμισης σε σήραγγες, γέφυρες και υποδομές, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των οδηγών.

"Η Εγνατία Οδός αποτελεί έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο, μέρος του Διευρωπαϊκού Δικτύου, με δείκτες οδικής ασφάλειας ανάλογους των υπόλοιπων ελληνικών αυτοκινητοδρόμων", σημείωσε ο Υπουργός, ενώ πρόσθεσε ότι ήδη απαιτούνται νέες συντηρήσεις, υπολείπεται όμως και η κατασκευή Σταθμών Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών (ΣΕΑ) μέσα στις καθορισμένες προθεσμίες.

Παράλληλα, αναφέρθηκε σε έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Θράκη και τη Μακεδονία, όπως η αποκατάσταση του τμήματος Κομοτηνή – Τελωνείο Κήπων, η παράκαμψη Καβάλας και οι εργασίες μεταξύ κόμβου Λαγκαδά και Νυμφόπετρας.

Ο κ. Δήμας υπενθύμισε επίσης ότι ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας προβλέπει αυστηρότερες ποινές για παραβάσεις που συνδέονται με σοβαρά τροχαία, τονίζοντας ότι η θεσμική αυτή αλλαγή αποτελεί ασπίδα για την οδική ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή.

Εκείνο που κανείς βουλευτής δεν ρώτησε και αυτό που αποφεύγουν από την πλευρά της Πολιτείας να σχολιάσουν είναι το ζήτημα των τροχαίων ατυχημάτων στους σταθμούς διοδίων της Εγνατίας.

Από απευθείας δήλωση στο MOTO εργαζομένων στους σταθμούς διοδίων της Εγνατίας, ξεκαθάρισαν πως οι πομποδέκτες των υπόλοιπων εταιρειών δεν συνεργάζονται σωστά με τις διόδους αυτόματης χρέωσης που έχει η Εγνατία με αποτέλεσμα πολλοί να εγκλωβίζονται και να πρέπει να κάνουν όπισθεν. Ταυτόχρονα με το γεγονός πως τουλάχιστον στο ανατολικό τμήμα της Εγνατίας αρκετοί σταθμοί είναι τοποθετημένοι σε σημείο χωρίς ορατότητα που κάποιος ξένος που δεν γνωρίζει τον δρόμο και δεν έχει δει και την πινακίδα ή την είδε και δεν την κατάλαβε, με αποτέλεσμα να καταλήξει να φρενάρει την τελευταία στιγμή. Και όταν πετύχει κάποιον που προσπαθεί να κάνει και όπισθεν τότε έχουμε το σκηνικό για σίγουρο ατύχημα.

Η Εγνατία μετρά ήδη πολλά ατυχήματα στους σταθμούς των διοδίων. Θα έπρεπε να είναι από τους πρώτους δρόμους της χώρας που καταργούνται οι μετωπικοί σταθμοί και εφαρμόζεται σύστημα αντίστοιχο της Σερβίας, της Ιταλίας και τόσων άλλων χωρών που έχουν αποφασίσει να λειτουργήσουν με το σύστημα των Παραχωρήσεων, όπως επέλεξε και η Ελλάδα.

Εκείνο που τόνισε ο Υπουργός είναι οι Σταθμοί Εξυπηρέτησης που ειδικά για τις μοτοσυκλέτες είναι κομβικής σημασίας καθώς δεν μπορείς να ανεφοδιαστείς από την Θεσσαλονίκη μέχρι και την Αλεξανδρούπολη, αν δεν βγεις από τα πλευρικά διόδια και μία μοτοσυκλέτα θα χρειαστεί να το κάνει αυτό πολλές φορές εξαιτίας της απόστασης. Υπάρχει η πρόβλεψη αυτή την στιγμή να μην πληρώσεις τα επόμενα διόδια εξηγώντας πως βγήκες για να γεμίσεις, αλλά είναι μία ολόκληρη διαδικασία, χώρια που ο ταξιδιώτης δεν την γνωρίζει.

Τουλάχιστον σε αυτό το πρόβλημα αναφέρθηκαν, αλλά πρόκειται ήδη για μία καθυστέρηση πολλών ετών για την οποία δεν δόθηκε και καταληκτική ημερομηνία, μόνο ότι το έχουν καταγράψει ως πρόβλημα και θα κάνουν κάτι για αυτό. Στο μεταξύ η ΓΕΚ/ΤΕΡΝΑ που θα αναλάβει την Εγνατία Οδό και θα πρέπει να υλοποίησει τα παραπάνω, θα καταβάλει μικρότερη αποζημείωση με την δικαιολογία ότι απομένουν εργασίες που πρέπει να γίνουν. Για άλλη μία φορά στην Ελλάδα ουσιαστικά καλύπτουμε το κόστος των εργασιών και έπειτα πληρώνουμε έναν τρίτο για να τα χρησιμοποιήσουμε σε κόστος που καλύπτει εκ νέου την κατασκευή τους αντί μόνο της διαχείρισης!