MV Agusta: Μεταφέρει και το σχεδιαστικό τμήμα στο Varese

Τέλος εποχής για το studio του Massimo Tamburini - Κλείνει το Centro Ricerche Castiglioni
MV Agusta μεταφορά κέντρου σχεδιασμού
Από το

motomag

19/5/2025

Η MV Agusta μετακινεί το τμήμα σχεδιασμού στις εγκαταστάσεις του Varese, στην έδρα της εταιρείας όπου βρίσκεται και το τμήμα παραγωγής, αποχωρώντας από τον ιστορικό χώρο του Centro Ricerche Castiglioni στο San Marino.

Το Centro Ricerche Castiglioni (CRC) υπήρξε η έδρα για τη δημιουργία πολλών μοτοσυκλέτών της ιταλικής εταιρείας. Ωστόσο, το στούντιο θα κλείσει στο πλαίσιο της μετακίνησης, και πλέον όλη η σχεδίαση και ανάπτυξη θα πραγματοποιείται απευθείας στην έδρα της εταιρείας στη Varese. 

Υπό τον θρύλο Massimo Tamburini, μερικά από τα πλέον διάσημα μοντέλα της MV Agusta που σχεδιάστηκαν στο Centro Ricerche Castiglioni (πρώην Cagiva Research Center) περιλαμβάνουν η θρυλική F4, την Brutale και την Superveloce, ενώ από εκεί προέκυψε και ο άλλος δίτροχος θρύλος, η Ducati 916, πριν φυσικά από την F4.

Η νέα αυτή κίνηση της MV Agusta όπως είχαμε αναφέρει από πέρσι είχε δρομολογηθεί από τον όμιλο Pierrer καθώς σχετικές έρευνες είχαν επισημάνει ότι για την πλήρη ένταξή και την επίτευξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου παραγωγικότητας στη ομάδα σχεδιασμού απαιτείται μια πορεία περίπου 3 ετών, με τους περισσότερους Ιταλούς designers να βασανίζονται από την νοσταλγία και να επιλέγουν την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη μετά από μία 5ετία. Η ροή αυτή κρίθηκε ασύμφορη και έτσι η λύση που δόθηκε ήταν η κατασκευή σχεδιαστικού τμήματος στην έδρα της εταιρείας στο Varese. 

Το πλάνο αυτό δεν διαταράχθηκε από την πώληση της MV Agusta από την KTM, λόγω των οικονομικών δυσκολίων που αντιμετωπίζει η τελευταία. Η KTM AG είχε αποκτήσει το 50,1% των μετοχών της MV Agusta την άνοιξη του περασμένου έτους, ωστόσο πλέον η ιταλική εταιρεία βρίσκεται ξανά υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας Sardarov που πλέον κατέχει το πλειοψηφικό μερίδιο.

Η μετεγκατάσταση του σχεδιαστικού στούντιο δεν θα επηρεάσει τη λειτουργία της γραμμής παραγωγής, ούτε θα προκαλέσει περικοπές προσωπικού, όπως είχε φημολογηθεί, σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας.

“Οι δραστηριότητες της MV Agusta παραμένουν πλήρως ανεξάρτητες, με το Varese να συνεχίζει υπερήφανα να αποτελεί το κεντρικό σημείο για όλες τις βασικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης προϊόντων, της παραγωγής, των πωλήσεων, του μάρκετινγκ και των after-sales υπηρεσιών”, αναφέρεται στην ανακοίνωση.

“Η ανάπτυξη της επόμενης γενιάς μοτοσυκλετών προχωρά σύμφωνα με το πλάνο, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ανανεωμένη, καινοτόμο, γκάμα που όπως πάντα ορίζεται από το μότο της εταιρείας, Motorcycle Art.”

Αυτό που θα αποκαλυφθεί στο μέλλον είναι αν θα αναθερμανθούν και σε τεχνολογικό επίπεδο οι στρατηγικές συνεργασίες που είχαν συναφθεί υπό το πηδάλιο του Timur Sardarov με τους κινέζικους κολοσσούς QJMOTOR και Loncin ή εάν θα παραμείνουν απλώς εμπορικές με την QJMOTOR να συνεχίσει να διανέμει μέσω του εκτεταμένου δικτύου της στην Ασία τις ιταλικές μοτοσυκλέτες.

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: