New Zealand Tour 2015

24/8/2015

Κορυφαίος οικολογικός τουρισμός

Μπορεί η εξερεύνηση της Αυστραλίας να είχε πλέον ολοκληρωθεί, αποτελώντας μια ακόμα σελίδα στο πολυσέλιδο ταξιδιωτικό μου ημερολόγιο, ωστόσο η παρουσία μου στην ήπειρο που λέγεται Ωκεανία έμελλε να συνεχιστεί για ακόμα 12 ημέρες. Σε άλλο όμως νησί και με άλλη, εντελώς διαφορετική μοτοσυκλέτα.
Έτσι, από την Αυστραλία πέταξα για την Νέα Ζηλανδία, όπου βρέθηκα στην σέλα μιας στιβαρής Harley Davidson “Ultra Glide Limited Edition”, την οποία μου παραχώρησε η αντιπροσωπεία της Νέας Ζηλανδίας (κατόπιν συνεννόησης με την ελληνική αντιπροσωπεία) για τις ανάγκες του οδοιπορικού μου στο απόμακρο νησί των ιθαγενών Μαορί.

Τι με έσπρωξε όμως να επιλέξω το νησί της Νέας Ζηλανδίας για επίλογο του ταξιδιού μου στις παγωμένες θάλασσες του νότου; Εκτός από το γεγονός ότι κατατάσσεται σ’ έναν από τους κορυφαίους οικολογικούς προορισμούς παγκοσμίως, η Νέα Ζηλανδία "δάνεισε' τα συναρπαστικά τοπία της για τα γυρίσματα του "Άρχοντα των Δακτυλιδιών", δεν δέχεται να κάνουν πυρηνικές δοκιμές στα χωρικά της ύδατα, ενώ οι φιλόξενοι κάτοικοί της, που απολαμβάνουν ένα από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα του κόσμου, είναι ευαισθητοποιημένοι από τις αρχές του ‘70 σε σχέση με τα περιβαλλοντικά θέματα –εδώ γεννήθηκε άλλωστε το πρώτο οικολογικό κίνημα στον κόσμο.

Κι από το Sydney έφτασα στο Auckland, μετά από μόλις 3,5 ώρες πτήσης. Ενώ στη συνέχεια, βρέθηκα στην τοπική αντιπροσωπεία της Harley Davidson, όπου παρέλαβα μια ασημένια “Ultra Glide Limited Edition” για να καταγράψω 2.800 χιλιόμετρα στα δυο νησιά (Βόρειο και Νότιο) της Νέας Ζηλανδίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχα ωστόσο να αντιμετωπίσω στην Νέα Ζηλανδία ήταν οι καιρικές συνθήκες, μιας και ο χειμώνας εδώ είναι αρκετά δύσκολος, με πολλές βροχές και χιονοπτώσεις.
Με την βοήθεια της οικογένειας του Βασίλη και της Νάταλι Βερονικιάτη που με φιλοξενούσε, κατέστρωσα ένα ταξιδιωτικό πλάνο 11 ημερών, ξεκινώντας από το νότιο νησί, αφού ο καιρός τις αμέσως επόμενες μέρες θα ήταν εκεί κατάλληλος για μοτοσυκλέτα.

Κι αφού ξεναγήθηκα από τους αγαπητούς οικοδεσπότες μου στα αξιοθέατα του Auckland, ξεκίνησα κατόπιν να οδηγώ την ασημένια Harley Davidson με προορισμό την πρωτεύουσα Wellington (635 χλμ. νότια του Auckland), μέσα από μια διαδρομή που με εντυπωσίασε με τα καταπράσινα τοπία της και την ηρεμία της φύσης. Τα καλύτερα όμως με περίμεναν στο νότιο νησί, που με τα υπέροχα σκηνικά και τις εκπληκτικές εναλλαγές του, θα απογείωνε τις αισθήσεις μου…

Στο νότιο παράδεισο της Νέας Ζηλανδίας

Όλοι ανεξαιρέτως με διαβεβαίωναν πως το νότιο νησί της Νέα Ζηλανδίας ήταν αρκετά πιο όμορφο και ποικιλόμορφο σε σχέση με το αντίστοιχο βόρειο. Έτσι, όταν μετά από ένα κυριολεκτικά τρικυμιώδη τρίωρο ατμοπλοϊκό ταξίδι αποβιβάστηκα με την ασημένια Harley-Davidson στις ακτές του νοτίου νησιού, ήμουν αρκετά ανυπόμονος να δω κατά πόσο τα λεγόμενά τους ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
Δεν χρειάστηκε ωστόσο να περιμένω πολύ. Διατρέχοντας την διαδρομή των 340 χιλιομέτρων από το μικρό λιμανάκι Picton (όπου είχα αποβιβαστεί) μέχρι την παράκτια πόλη Westport (στην δυτική ακτογραμμή του νησιού), σύντομα "έπεσα" μέσα στην αγκαλιά ενός εκπληκτικού ορεινού οικοσυστήματος. Δασωμένες βουνοπλαγιές, κελαρυστά ποτάμια, καταπράσινα βοσκοτόπια, αδιαπέραστα δάση και μικρές κρυμμένες κοιλάδες, επιβεβαίωναν με τον πιο άμεσο τρόπο τις απόψεις των συνομιλητών μου. Και ακόμα δεν είχα δει τίποτα…

Την επόμενη μέρα, την τιμητική τους είχαν τα θαλασσινά τοπία του ωκεανού. Με οδηγό τον οδικό άξονα “Great Coast Road”, που διέτρεχε την δυτική ακτογραμμή του νοτίου νησιού (από την πόλη Westoport ως την μικρή κωμόπολη Franz Josef), βρέθηκα να οδηγώ για 310 χιλιόμετρα σε μια παράκτια στριφτογυριστή διαδρομή που φλερτάριζε ταυτόχρονα βουνό και θάλασσα. Ίσως, η θεαματικότερη παραλιακή διαδρομή της Νέας Ζηλανδίας…

Μετά από μια στάση-γνωριμίας με τον παγετώνα Franz Josef Glacier, κατευθύνθηκα κατόπιν ανατολικά, στο εσωτερικό του νησιού, μέσω του ορεινού περάσματος Haast – αρχικός προορισμός η πόλη Queenstown. Για καλή μου τύχη, το πέρασμα ήταν ανοικτό από τα χιόνια, μιας και τα εκχιονιστικά μηχανήματα έδωσαν σκληρή μάχη όλες τις προηγούμενες μέρες για να κρατήσουν ανοιχτό τον δρόμο από τις σφοδρές χιονοπτώσεις που είχαν σημειωθεί. Ένα ορεινό τοπίο με χιονισμένα δάση, μικρές γαλάζιες λίμνες και κατάλευκες βουνοκορφές ήταν το υπέροχο σκηνικό που με συνόδευσε καθοδόν ως την παραλίμνια Queenstown, που αποδείχθηκε μια από τις πιο πόλεις της Νέας Ζηλανδίας.

Μετά την Queenstown, σειρά είχε η πόλη Christchurch, στις ανατολικές ακτές του νησιού (486 χλμ. βορειοανατολικά). Ο Mike, κάτοχος μιας Harley-Davidson Ultra Glide Classic, ανέλαβε να με ξεναγήσει στην πόλη του, που κτυπήθηκε το 2011 από έναν σεισμό 6,3 ρίχτερ και θρήνησε 185 νεκρούς -σήμερα η Christchurch έχει επουλώσει τις πιο πολλές πληγές της. Με αφετηρία την αναγεννημένη Christchurch, θα ξεκινούσε πλέον η επιστροφή μου στο βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.