Ο συνιδρυτής της Honda Motor, Takeo Fujisawa θα εισαχθεί στο Automotive Hall of Fame

Παίρνοντας τη θέση του, δίπλα στον θρυλικό Soichiro Honda
Takeo Fujisawa
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

14/2/2023

Ο Takeo Fujisawa (δεξιά στην άνω φωτό), συνιδρυτής της Honda Motor Co., Ltd., θα εισαχθεί στο πάνθεον των γιγάντων της αυτοκινητοβιομηχανίας του αμερικάνικου μουσείου “Automotive Hall of Fame” στις 20 Ιουλίου του 2023. Ο Fujisawa θα ακολουθήσει έτσι τον ιδρυτή της Honda Soichiro Honda, ο οποίος το 1989 έγινε το πρώτο ιαπωνικό στέλεχος της αυτοκινητοβιομηχανίας που τιμήθηκε από το μουσείο που βρίσκεται στο Dearborn του Michigan.

Μπορεί οι περισσότεροι φίλοι της μοτοσυκλέτας να γνωρίζουν το όνομα του Soichiro Honda, όμως ένα αντίστοιχα μεγάλο ποσοστό συνήθως αγνοεί τη σημασία του Takeo Fujisawa, συνιδρυτή της Honda Motor Co. και δεξί χέρι του Soichiro, μια μεγάλη μορφή της αυτοκινητοβιομηχανίας, ο άνθρωπος που έφερε εις πέρας την “απόβαση” της Honda στις ΗΠΑ, κι εκείνος που δημιούργησε το τμήμα έρευνας και εξέλιξης Honda R&D. O Takeo Fujisawa απεβίωσε στις 30 Δεκεμβρίου του 1988.

Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Honda:

“Γεννημένος στις 10 Νοεμβρίου 1910, ο Fujisawa φιλοδοξούσε αρχικά να γίνει δάσκαλος, αλλά αντ' αυτού εργάστηκε ως πωλητής για μια εταιρεία προϊόντων χάλυβα και στη συνέχεια για μια εταιρεία ξυλείας, όταν γνώρισε τον Soichiro Honda τον Αύγουστο του 1949, περίπου ένα χρόνο μετά την ίδρυση της Honda Motor Co., μιας μικρής τοπικής επιχείρησης στο Hamamatsu της Ιαπωνίας. Ήταν αμέσως μετά το λανσάρισμα του Dream D-Type, της πρώτης μοτοσυκλέτας της Honda. Ενώ οι δύο άνδρες διέθεταν διαφορετικές προσωπικότητες και ικανότητες, Honda και Fujisawa τα βρήκαν σχεδόν αμέσως και άρχισαν βαθιές συζητήσεις σχετικά με την προσέγγισή τους στις επιχειρήσεις και τα όνειρά τους για το μέλλον.

Αναπτύσσοντας γρήγορα μια σχέση εμπιστοσύνης, δημιούργησαν ένα κοινό όραμα για το μέλλον της εταιρείας με τον Fujisawa να εντάσσεται στη Honda Motor τον Οκτώβριο του 1949. Ως πρόεδρος της εταιρείας, ο Honda διατήρησε την ευθύνη για τον σχεδιασμό προϊόντων, την τεχνολογική ανάπτυξη και τις κατασκευαστικές δραστηριότητες, εφευρίσκοντας πολλά καινοτόμα οχήματα, συμπεριλαμβανομένου του Super Cub, του προϊόντος κινητικότητας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κόσμο. Ο Fujisawa τον υποστήριζε ως το δεξί του χέρι με την ευθύνη για την επιχειρηματική πλευρά της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των πωλήσεων, των οικονομικών και του μάρκετινγκ.

Η ικανότητα του Fujisawa στο μάρκετινγκ, η ισχυρή επιχειρηματική αίσθηση και η έντονη ικανότητα να χαράζει μοναδικούς δρόμους ανάπτυξης αποδείχθηκαν το τέλειο ταίριασμα με τη μηχανική οξυδέρκεια και το όραμα του Soichiro Honda για την κινητικότητα. Η συνεργασία διήρκεσε 25 χρόνια, μέχρι τον Μάρτιο του 1973, όταν οι Honda και Fujisawa αποσύρθηκαν μαζί. Από την αρχή, ο Fujisawa είχε τεράστιο αντίκτυπο στις επιχειρήσεις της Honda παγκοσμίως και στις ΗΠΑ, όπου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσέγγιση της αμερικανικής αγοράς.

Fujisawa

Ο Fujisawa πήρε αρκετές σημαντικές επιχειρηματικές αποφάσεις με διάρκεια, που εξακολουθούν να είναι σημαντικές μέχρι σήμερα:

Ξεκινώντας την επιχειρηματική δραστηριότητα της Honda στις ΗΠΑ.

Το 1959, και ως τότε ανώτερος διευθύνων σύμβουλος της Honda, ο Fujisawa πήρε την δύσκολη απόφαση να ιδρύσει την αμερικανική Honda ως την πρώτη θυγατρική της Honda εκτός Ιαπωνίας. Εκείνη την εποχή, ολόκληρη η βιομηχανία μοτοσυκλετών των ΗΠΑ δεν πωλούσε περισσότερες από 60.000 μονάδες ετησίως - κυρίως μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες. Ένα μέλος της ομάδας συνέστησε την επέκταση στην Ασία, όπου υπήρχαν ήδη μικρές μοτοσυκλέτες από την Ευρώπη, όπως αυτές που κατασκεύαζε η Honda. Πρότεινε ότι η Αμερική, η "χώρα του αυτοκινήτου", ήταν πολύ δύσκολος στόχος για τη Honda. Ο Fujisawa είχε μια άλλη ιδέα. "Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ας πάμε στην Αμερική", είπε. "Το να πετύχεις στις ΗΠΑ σημαίνει να πετύχεις παγκοσμίως. Το να αναλάβουμε την πρόκληση της αμερικανικής αγοράς μπορεί να είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε, αλλά είναι ένα κρίσιμο βήμα για την επέκταση των εξαγωγών των προϊόντων μας". Χωρίς την ηγεσία του Fujisawa, η Honda δεν θα ήταν η ιστορία επιτυχίας στις Ηνωμένες Πολιτείες που είναι σήμερα.

Δημιουργία ανεξάρτητου δικτύου αντιπροσώπων στις ΗΠΑ

Ο Fujisawa υιοθέτησε πολλές καινοτόμες στρατηγικές πωλήσεων και μάρκετινγκ στην Ιαπωνία και στις Η.Π.Α. Σε αυτές περιλαμβάνεται η απόφαση να ξεκινήσει τις πωλήσεις μοτοσυκλετών με τη δημιουργία του δικού του δικτύου αντιπροσώπων της Honda. Παρά τις υποδείξεις ότι η Honda θα έπρεπε να ακολουθήσει την προσέγγιση άλλων ιαπωνικών εταιρειών και να βασιστεί σε μια διαφορετική εταιρεία για τις πωλήσεις της στις ΗΠΑ, η Honda δημιούργησε σχέσεις με πολλούς μικρότερους εμπόρους, ακόμη και με εκείνους που δεν είχαν καμία ιστορία στη βιομηχανία μοτοσυκλετών, και επέκτεινε με επιτυχία τις επιχειρήσεις από τη Δυτική Ακτή σε όλη την Αμερική. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, η Honda ήταν η μάρκα μοτοσυκλετών με τις περισσότερες πωλήσεις στην Αμερική.

Ίδρυση ξεχωριστής εταιρείας R&D

Το 1960, με βάση την πρωτοβουλία του Fujisawa, δημιουργήθηκε η Honda R&D Co., Ltd. ως ξεχωριστή εταιρεία. Ο Fujisawa συνέλαβε την ιδέα με δύο στόχους: να δώσει στους μηχανικούς της Honda την ελευθερία να δημιουργήσουν νέες αξίες χωρίς να περιορίζονται από τα σκαμπανεβάσματα της καθημερινής επιχείρησης και να προστατεύσει την ικανότητα της Honda να διατηρήσει αυτή την καινοτομία στο μέλλον, όταν δεν θα μπορούσαν πλέον να βασίζονται στην ιδιοφυΐα του Soichiro Honda. Η νέα εταιρεία R&D εγκαινίασε μια εποχή απίστευτης τεχνολογικής και προϊοντικής καινοτομίας και εισόδου σε νέους επιχειρηματικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων της αυτοκινητοβιομηχανίας και της αεροναυπηγικής. Η εστίαση της Honda R&D στην έρευνα και τη δημιουργία νέας αξίας στον τομέα της κινητικότητας συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Περισσότερες πληροφορίες για τον Takeo Fujisawa θα δοθούν κατά την επίσημη ένταξή του στο Automotive Hall of Fame τον Ιούλιο του 2023.

Ετικέτες

BOAK: Νέα αποζημίωση στην κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ

Καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις οδηγούν σε νέα οικονομική επιβάρυνση του Δημοσίου
ΒΟΑΚ
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/10/2025

Μετά την πρόσφατη αποζημίωση των 21 εκατ. ευρώ για το τμήμα Νεάπολη–Άγιος Νικόλαος, ο ανάδοχος (ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) του έργου Χερσόνησος–Νεάπολη ζητά πλέον 124 εκατ. ευρώ, επικαλούμενος καθυστερήσεις λόγω έλλειψης ωριμότητας των απαλλοτριώσεων

Η υπόθεση αφορά το τμήμα του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) από Χερσόνησο έως Νεάπολη, που υλοποιείται από την κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Το έργο, μήκους 22,44 χιλιομέτρων, λαμβάνει παράταση 16,3 μηνών καθώς οι καθυστερήσεις στην παράδοση των απαλλοτριωμένων χώρων εμπόδισαν την πρόοδο των εργασιών.

Η αρχική ημερομηνία ολοκλήρωσης, του κυβερνητικά πολυδιαφημισμένου έργου, είχε οριστεί για τις 21 Απριλίου 2027, ωστόσο, όπως σημειώνεται στην απόφαση του Υπουργείου Υποδομών, “δεν διαπιστώθηκαν εργασίες που θα μπορούσε να εκτελέσει ο ανάδοχος για να περιορίσει τις καθυστερήσεις”, αναλαμβάνοντας εμμέσως την ευθύνη. Έτσι, το υπουργείο αποδέχτηκε το δικαίωμα του αναδόχου να ζητήσει αποζημίωση, το ακριβές ύψος της οποίας παραμένει άγνωστο, καθώς “θα οριστικοποιηθεί μετά την υποβολή όλων των απαιτούμενων δικαιολογητικών και την εξέτασή τους από την Αναθέτουσα Αρχή”.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει το υψηλό κόστος που προκαλούν οι ελλείψεις ωριμότητας στα μεγάλα έργα υποδομής. Οι καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις, που δεν αποτελούν ευθύνη του αναδόχου, μεταφράζονται σε σημαντικές αποζημιώσεις προς τις εταιρείες, τις οποίες τελικά επωμίζεται το Δημόσιο.

Το έργο Χερσόνησος–Νεάπολη περιλαμβάνει:

  • 22,44 χλμ. αυτοκινητόδρομου με πλάτος οδοστρώματος 21,5 μ.
  • 9,65 χλμ. παράπλευρου και κάθετου δικτύου
  • 12 γέφυρες μονού κλάδου (1,7 χλμ.)
  • 5 σήραγγες συνολικού μήκους 6,75 χλμ.
  • 5 ανισόπεδους κόμβους

Το τμήμα αυτό αποτελεί το δεύτερο εργοτάξιο του ΒΟΑΚ που έχει ξεκινήσει κατασκευές, μετά το Νεάπολη–Άγιος Νικόλαος, όπου οι εργασίες προχωρούν. Το έργο των 14,5 χιλιομέτρων, με κόστος 186 εκατ. ευρώ, υλοποιείται επίσης από την ΤΕΡΝΑ και την ΑΚΤΩΡ και έχει ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης.

Η νέα διεκδίκηση των 124 εκατ. ευρώ επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της επαρκούς προετοιμασίας των μεγάλων έργων πριν από τη δημοπράτησή τους, ένα θέμα που, όπως φαίνεται, κοστίζει ακριβά στην πολιτεία και κατ’ επέκταση στους πολίτες.