Οι Έλληνες του ADAC Junior Cup KTM

Μια αξιέπαινη προσπάθεια
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/7/2017

Ο Βασίλης Κορωνάκης κι ο Κυριάκος Λιούτας είναι δύο νέα παιδιά που αγαπούν τους αγώνες μοτοσυκλέτας και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα μεγαλύτερά τους όνειρα. Πριν καν κλείσουν την δεύτερη δεκαετία της ζωής τους έχουν ήδη "στην πλάτη" τους ένα πλούσιο αγωνιστικό βιογραφικό. Έχοντας συμμετάσχει σε διάφορους θεσμούς, κύπελλα και πρωταθληματικούς, άρπαξαν την ευκαιρία να κάνουν το επόμενο βήμα. Δεν είναι οι πρώτοι, ούτε θα είναι οι τελευταίοι που θα δοκιμάσουν την τύχη τους σε αγώνες του εξωτερικού, αλλά διαθέτουν αυτό που μέχρι στιγμής σπανίζει σε ανάλογες περιπτώσεις: την ταπεινότητα.

Αυτό ίσως έχει να κάνει γιατί αυτή τους η προσπάθεια γίνεται υπό την καθοδήγηση του γνωστού Έλληνα πρωταθλητή, Σάκη Σκούρτα. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ο Σάκης ήταν ένας αγωνιζόμενος που πέρα από τις αγωνιστικές του διακρίσεις ξεχώριζε για το ήθος του και το χαμηλό προφίλ. Ένας άνθρωπος προσιτός που δεν ξεχνούσε ποτέ να προσθέτει το απαραίτητο συστατικό στο ταλέντο του, για να φτάσει στην επιτυχία: την πολλή δουλειά. Αυτή την φιλοσοφία την έχει μεταδώσει και στους δύο αναβάτες που ανήκουν στην ομάδα ΚΤΜ Skourtas Racing Center, στον Βασίλη και τον Κυριάκο, κι είναι κάτι που το διαπιστώσαμε κι εμείς από πρώτο χέρι.

Διαθέτουν αυτό που μέχρι στιγμής σπανίζει σε ανάλογες περιπτώσεις: την ταπεινότητα

Τα έξοδα για δύο συμμετοχές σε αγώνες στο εξωτερικό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, ειδικά στο οικονομικό περιβάλλον που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, γι' αυτό και πολύ σωστά έχει γίνει ένα προσεκτικός προγραμματισμός και μια αυστηρή επιλογή για το πού θα συμμετέχουν τα δύο παιδιά, με την υποστήριξη πάντα της ΚΤΜ South East Europe S.A. Ο θεσμός του ADAC Junior Cup KTM, που διεξάγεται πάνω στη βάση των ενιαίων πρωταθλημάτων με ΚΤΜ RC 390, ήταν ό,τι καλύτερο για την συγκομιδή εμπειριών και ένας από τους αγώνες που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν ήταν αυτός του Sachsenring που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του GP της Γερμανίας. Εμείς βρεθήκαμε στην πίστα της Σαξονίας καλεσμένοι της Motul για να παρακολουθήσουμε τον αγώνα και βρεθήκαμε δίπλα στο ελληνικό team ζώντας από κοντά την προσπάθειά τους.

Η πρώτη συνάντηση έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου, λίγες ώρες πριν της διεξαγωγή του αγώνα τους αμέσως μετά από τα δοκιμαστικά των GP. Η βροχή είχε πλημμυρίσει τα paddock και οι μοτοσυκλέτες έμοιαζαν να επιπλέουν κάτω από τις τέντες. Ήταν λογικό να υπάρχει αυξημένο άγχος αλλά το χαμόγελο ήταν καλά στερεωμένο στα χείλη των δύο παιδιών. Την προηγούμενη μέρα, ο Κορωνάκης είχε κάνει τον όγδοο χρόνο στα δοκιμαστικά και ο Λιούτας τον 29ο. Όπως μας είπε ο Σκούρτας στην συνέντευξη πριν τον αγώνα, η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Λιούτας είχε μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης και προπονήσεων για σχεδόν τέσσερις μήνες, γιατί όλο αυτό το διάστημα –ως ο μικρότερος της παρέας- προετοιμαζόταν για να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις! Αν μη τι άλλο, ένα μεγάλο μπράβο είναι το λιγότερο που αξίζει σε ένα νεαρό παιδί τόσο ώριμο που ξέρει να βάζει προτεραιότητες και να αναγνωρίζει ότι η παιδεία και η μόρφωση δεν γίνεται να παραγκωνιστούν. Οι οδηγίες του Σάκη Σκούρτα ήταν στη σωστή κατεύθυνση όπως είναι αναμενόμενο, αλλά το σημαντικό είναι αλλού: Ο τρόπος που μίλαγε στα παιδιά και η ηρεμία που τους μετέδιδε ήταν σπουδαιότερα κι από τις ίδιες τις οδηγίες. Άλλωστε, όπως είπε κι ο Κορωνάκης στην κουβέντα μας, "ο Σάκης είναι ο πατέρας μας μέσα στην πίστα".

Δείτε εδώ το βίντεο με την συνέντευξη του Σαββάτου

Αργότερα την ίδια μέρα, οι δύο Έλληνες αναβάτες έκαναν δύο αναγνωριστικούς γύρους πριν στηθούν στην σχάρα της εκκίνησης. Ο Βασίλης πρόλαβε να πει στον πατέρα του που τον συνόδευσε στην Γερμανία, ότι παρά τη βροχή και το νερό πάνω στην άσφαλτο "η πίστα κράταγε σαν τσίχλα". Αμέσως μετά την εκκίνηση ο Βασίλης έστριψε δεύτερος (!) και λίγους γύρους μετά πέρασε μπροστά. Από την άλλη, η μοτοσυκλέτα του Κυριάκου αντιμετώπιζε προβλήματα, καθώς είχαν περάσει νερά στον κινητήρα και δεν δούλευε σωστά. Λίγο πριν το τέλος, ο Βασίλης πέρασε στην δεύτερη θέση όπου και τερμάτισε, σημειώνοντας μια τεράστια επιτυχία, την ίδια ώρα που ο Κυριάκος παλεύοντας με τα προβλήματα κατάφερε να τερματίσει στην 31η θέση. Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί, όταν και ξανασυναντηθήκαμε, ο Βασίλης μου έλεγε ότι αν είχε σκεφτεί πιο ψύχραιμα και δεν είχε περάσει τον αντίπαλό του αλλά τον άφηνε μπροστά για να κάνει την επίθεσή του στο τέλος, ίσως να ήταν αυτός που θα έβλεπε πρώτος την καρό σημαία. Άλλη μια καταφανής απόδειξη ωριμότητας και σωστού τρόπου σκέψης από ένα τόσο νέο αναβάτη και αγωνιζόμενο, που δεν μπορεί να μην πιστωθεί στον μέντορά του, Σάκη Σκούρτα, ο οποίος μάλιστα μου εκμυστηρεύθηκε πως όση ώρα παρακολουθούσε τον αγώνα κι έβλεπε τον Βασίλη να παλεύει στην κορυφή, είχε περισσότερο άγχος κι απ' όταν έτρεχε ο ίδιος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα…

Το βίντεο με την συνέντευξη του Σάκη Σκούρτα και των δύο αναβατών την επόμενη μέρα του αγώνα

Ο στόχος επετεύχθη. Οι εμπειρίες που συνέλλεξαν πολύτιμες και το κίνητρο για την συνέχεια ακόμη μεγαλύτερο. Επόμενο σταθμός η πίστα, κατά πάσα πιθανότητα, η πίστα του Brno, με τις ευχές όλων μας για μια ανάλογη και καλύτερη συνέχεια στα δύο παιδιά!

Ετικέτες

Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του

Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία
Wayne Gardner
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

Wayne Gardner

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Wayne M Gardner

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Wayne M Gardner

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

  • 1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
  • 1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
  • Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
  • Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80
Wayne M Gardner

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

Wayne M Gardner

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.

Wayne M Gardner