Panamerican Crossing 2014: Καναδάς - Αλάσκα

3/9/2014

Να λοιπόν που είχα πια φτάσει στον Καναδά, την μεγαλύτερη χώρα της αμερικανικής ηπείρου. Η διαδρομή μου μέσα στο καναδέζικο έδαφος θα είχε σταθερά βορειοδυτική πορεία, αφού τελικός προορισμός μου ήταν πλέον η Αλάσκα.
Μετά τα σύνορα, στην ρότα της ΚΤΜ βρέθηκαν οι πόλεις Calgary και Edmonton, τις οποίες όμως και προσπέρασα τάχιστα. Προτιμούσα να διανυκτερεύω σε μικρές επαρχιακές κωμοπόλεις με απλούς ανθρώπους και νωχελικούς ρυθμούς καθημερινότητας, παρά σε μοντέρνα απρόσωπα αστικά κέντρα.
Μετά από δυο μέρες πορείας μέσα σε απέραντες επίπεδες εκτάσεις, προσέγγισα την κωμόπολη Dawson Creek, εκεί όπου η τεράστια πινακίδα με την επιγραφή "YOU ARE NOW ENTERING THE WORLD FAMOUS ALASKA HIGHWAY" σηματοδοτούσε την αρχή του Alaska Highway, ενός οδικού άξονα μήκους 1.300 μιλίων, που θα με οδηγούσε κατευθείαν στην Αλάσκα. Ο δρόμος Alaska Highway κατασκευάστηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με την στρατιωτική συνεργασία Η.Π.Α. και Καναδά. Οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν στις 9/3/1942 και ολοκληρώθηκε ύστερα από 8 μήνες και 12 μέρες. Η αρχική διαδρομή ήταν χωμάτινη και για την ολοκλήρωσής της εργάστηκαν περίπου 20.000 Αμερικανοί και Καναδοί στρατιώτες.

Μέσα στις επόμενες 4 μέρες, οι δασώδεις, καταπράσινες πολιτείες της British Columbia και της Yukon είχαν την τιμητική τους στην προς βορρά πορεία μου. Πυκνά, βαθυπράσινα κωνοφόρα δάση, γοητευτικές λίμνες, πάμπολλα ποτάμια και ψηλές χιονισμένες βουνοκορφές συνέθεταν ένα καθαρά σκανδιναβικό περιβάλλον, σχεδόν απαλλαγμένο από την ανθρώπινη παρουσία και επέμβαση. Μικροί οικισμοί και οργανωμένες κωμοπόλεις (Fort Nelson, Watson Lake, Whitehorse) με φιλοξένησαν μέχρι την Αλάσκα, ενώ μέσα από τη τεράστια ποικιλία και αυθεντικότητα της καναδικής φύσης ευτύχισα να βιώσω στιγμές πραγματικής ελευθερίας και προσωπικής αναγέννησης.
Όμως, η πτώση μου από τα σκαλιά ενός μοτέλ στην κωμόπολη Whitehorse στάθηκε η αιτία ενός επώδυνου τραυματισμού στην ωμοπλάτη, που άρχισε να με ταλαιπωρεί αρκετά στην οδήγηση. Με δυνατούς πόνους στην περιοχή της ωμοπλάτης κατάφερα τελικά να φτάσω στα σύνορα της Αλάσκας και να βάλω "ρόδα" στην 52η πολιτεία των Η.Π.Α.
Στον μικρό οικισμό Tok έμεινα δυο μέρες σ’ ένα ξύλινο μπανγκαλόου μέσα στην καταπράσινη φύση της Αλάσκας για να ξεκουραστώ και να ετοιμαστώ για την επιστροφή μου (με πλοηγό ξανά τον Alaska Highway) στον Καναδά. Και μετά, πορεία για Νέα Υόρκη. Το "Panamerican Crossing 2014" έμπαινε πλέον στην τελική του φάση…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

7/7/2025

Ο Maverick Vinales έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία το 2015 με την Suzuki Ecstar, το 2017 μεταπήδησε στην Yamaha μέχρι τα μέσα του 2021, ενώ ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Aprilia που έμεινε μέχρι πέρυσι, πριν πάει στην ομάδα της Red Bull KTM Tech3.

Όπως αποκάλυψε όμως ο Vinales, παραλίγο να ενταχθεί στην ομάδα της Ducati, καθώς ο Ιταλός κατασκευαστής ήθελε να αντικαταστήσει τον Jorge Lorenzo που μετακόμισε στην Honda και θέλησε να τον τοποθετήσει δίπλα στον Andrea Dovizioso για τις σεζόν 2019 και 2020.

Ο ίδιος επτά χρόνια αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε που αρνήθηκε την πρόταση της επίσημης ομάδας της Ducati. Συνέχισε λέγοντας πως ήθελε να πάει στην Ducati, αλλά οι άνθρωποι της τότε ομάδας του τον έπεισαν να μείνει στην Yamaha, το οποίο τελικά αποδείχθηκε μέγα λάθος.

Λίγο καιρό αργότερα, η σχέση του με την Yamaha έφτασε σε αδιέξοδο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σπάσει το συμβόλαιό του στα μέσα της σεζόν του 2021, για να μετακομίσει στην Aprilia, όπου και έμεινε μέχρι πέρυσι. Αυτό βέβαια του έδωσε την ευκαιρία για ένα ρεκόρ, αφού σημείωσε νίκες με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές.

Όταν ρωτήθηκε για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά πήγαινε στην Ducati, ο ίδιος δήλωσε “Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι στη ζωή όλα τα πράγματα που συμβαίνουν έχουν κάποιο λόγο. Ίσως αν πήγαινα στην Ducati, να χτυπούσα τον εαυτό μου με ένα κρεμμύδι, να τραυματιζόμουν και να μην αγωνιζόμουν ξανά. Δεν ξέρουμε. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η μοίρα με έφερε εδώ, στην ΚΤΜ, και έκανα μια εξέλιξη που μου αρέσει. Αισθάνομαι περήφανος για τον εαυτό μου και νιώθω πολύ περήφανος που εκπροσωπώ την οικογένειά μου αυτή τη στιγμή”.

Ο Vinales συνέχισε λέγοντας “Πόσους τίτλους θα είχα; Με τη απόδοση που έχω τώρα και με μια Ducati, τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αισθάνεσαι και το να είσαι ευτυχισμένος είναι πολύ σημαντικό. Είναι αυτό που όλοι γνωρίζουν και νιώθω γαλήνη. Τις προάλλες, στο Mugello, είπα στον εαυτό μου, αν δεν είναι η ώρα τώρα, θα περιμένω να έρθει κάτι καλύτερο. Και τώρα θέλω πραγματικά να κερδίσω.”