Panamerican Crossing 2014: Καναδάς - Αλάσκα

3/9/2014

Να λοιπόν που είχα πια φτάσει στον Καναδά, την μεγαλύτερη χώρα της αμερικανικής ηπείρου. Η διαδρομή μου μέσα στο καναδέζικο έδαφος θα είχε σταθερά βορειοδυτική πορεία, αφού τελικός προορισμός μου ήταν πλέον η Αλάσκα.
Μετά τα σύνορα, στην ρότα της ΚΤΜ βρέθηκαν οι πόλεις Calgary και Edmonton, τις οποίες όμως και προσπέρασα τάχιστα. Προτιμούσα να διανυκτερεύω σε μικρές επαρχιακές κωμοπόλεις με απλούς ανθρώπους και νωχελικούς ρυθμούς καθημερινότητας, παρά σε μοντέρνα απρόσωπα αστικά κέντρα.
Μετά από δυο μέρες πορείας μέσα σε απέραντες επίπεδες εκτάσεις, προσέγγισα την κωμόπολη Dawson Creek, εκεί όπου η τεράστια πινακίδα με την επιγραφή "YOU ARE NOW ENTERING THE WORLD FAMOUS ALASKA HIGHWAY" σηματοδοτούσε την αρχή του Alaska Highway, ενός οδικού άξονα μήκους 1.300 μιλίων, που θα με οδηγούσε κατευθείαν στην Αλάσκα. Ο δρόμος Alaska Highway κατασκευάστηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με την στρατιωτική συνεργασία Η.Π.Α. και Καναδά. Οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν στις 9/3/1942 και ολοκληρώθηκε ύστερα από 8 μήνες και 12 μέρες. Η αρχική διαδρομή ήταν χωμάτινη και για την ολοκλήρωσής της εργάστηκαν περίπου 20.000 Αμερικανοί και Καναδοί στρατιώτες.

Μέσα στις επόμενες 4 μέρες, οι δασώδεις, καταπράσινες πολιτείες της British Columbia και της Yukon είχαν την τιμητική τους στην προς βορρά πορεία μου. Πυκνά, βαθυπράσινα κωνοφόρα δάση, γοητευτικές λίμνες, πάμπολλα ποτάμια και ψηλές χιονισμένες βουνοκορφές συνέθεταν ένα καθαρά σκανδιναβικό περιβάλλον, σχεδόν απαλλαγμένο από την ανθρώπινη παρουσία και επέμβαση. Μικροί οικισμοί και οργανωμένες κωμοπόλεις (Fort Nelson, Watson Lake, Whitehorse) με φιλοξένησαν μέχρι την Αλάσκα, ενώ μέσα από τη τεράστια ποικιλία και αυθεντικότητα της καναδικής φύσης ευτύχισα να βιώσω στιγμές πραγματικής ελευθερίας και προσωπικής αναγέννησης.
Όμως, η πτώση μου από τα σκαλιά ενός μοτέλ στην κωμόπολη Whitehorse στάθηκε η αιτία ενός επώδυνου τραυματισμού στην ωμοπλάτη, που άρχισε να με ταλαιπωρεί αρκετά στην οδήγηση. Με δυνατούς πόνους στην περιοχή της ωμοπλάτης κατάφερα τελικά να φτάσω στα σύνορα της Αλάσκας και να βάλω "ρόδα" στην 52η πολιτεία των Η.Π.Α.
Στον μικρό οικισμό Tok έμεινα δυο μέρες σ’ ένα ξύλινο μπανγκαλόου μέσα στην καταπράσινη φύση της Αλάσκας για να ξεκουραστώ και να ετοιμαστώ για την επιστροφή μου (με πλοηγό ξανά τον Alaska Highway) στον Καναδά. Και μετά, πορεία για Νέα Υόρκη. Το "Panamerican Crossing 2014" έμπαινε πλέον στην τελική του φάση…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”