Piaggio Fast Forward Rider Assistance Solution – Πλατφόρμα συστημάτων ασφαλείας με ραντάρ απεικόνισης 4D [Video]

Στο σύστημα ARAS (Advanced Rider Assistance Systems) της Piaggio προστίθεται το Vehicle Forward Collision System

motomag Piaggio Fast Forward Rider Assistance Solution – Νέα πλατφόρμα συστημάτων ασφαλείας με ραντάρ απεικόνισης 4D [Video]

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

3/11/2023

Η Piaggio μέσω της θυγατρικής εταιρείας Piaggio Fast Forward, πάει ένα βήμα παραπέρα όσον αφορά την ασφάλεια των μοτοσυκλετιστών καθώς αναμένεται να ενσωματώσει στα επερχόμενα μοντέλα της το σύστημα ARAS (Advanced Rider Assistance Systems) με νέες δυνατότητες, όπως το Vehicle Forward Collision System, το Lane Change Decision Alert System, το Blind Spot Information System τα οποία θα λειτουργούν μέσω του ραντάρ απεικόνισης 4D.

Η Piaggio το 2015 δημιούργησε στην Μασαχουσέτη της Αμερικής τη θυγατρική εταιρεία Piaggio Fast Forward (PFF), η οποία ασχολείται αποκλειστικά με την έρευνα και την εξέλιξη υψηλής ρομποτικής τεχνολογίας. Τον Νοέμβριο του 2019 η PFF λάνσαρε στην αγορά το αυτόνομο ρομπότ gita που στην ουσία ήταν μια έξυπνη... βαλίτσα , με μέγιστο φορτίο 18 κιλών και με ταχύτητα κίνησης ως... 35 χλμ./ώρα. Το δημιούργημα της PFF χρησιμοποιούσε ένα ραντάρ το οποίο σκάναρε τόσο τον δρόμο όσο και τα εμπόδια τα οποία υπήρχαν μπροστά του, ενώ ήταν προγραμματισμένο να ακολουθεί τον ιδιοκτήτη του. Στη συνέχεια η PFF λάνσαρε το αδερφάκι του gita, το kilo το οποίο μπορούσε να μεταφέρει βάρος έως 100 κιλά.

Φυσικά η εν λόγω τεχνολογία της PFF, μεταφέρθηκε στην μαμά εταιρεία Piaggio ώστε να εφαρμοστεί και στις μοτοσυκλέτες. Η ιταλική εταιρεία στοχεύοντας στην ασφάλεια του μοτοσυκλετιστή και μετά από ενδελεχή έρευνα, τοποθέτησε το 2022 στο MP3 350 hpe Exclusive στην τεχνολογική ναυαρχίδα των scooter του ομίλου, το σύστημα ασφαλείας ARAS με ραντάρ απεικόνισης 4D. Σε αυτό υπήρχαν τα BLIS (Blind Spot Information System), και LCDAS (Lane Change Decision Aid System), τα οποία μέσω του ραντάρ απεικόνισης 4D πρόσφεραν έξτρα ασφάλεια στον χρήστη του οχήματος. Το BLIS, εντοπίζει μέσω του ραντάρ άλλα οχήματα τα οποία κινούνται στις τυφλές γωνίες των πλαϊνών καθρεπτών σε απόσταση 5 μέτρων, ενημερώνοντας τον αναβάτη για την πιθανότητα ενδεχόμενης επικίνδυνης προσέγγισης οχημάτων πίσω από το όχημα. Όσον αφορά το LCDAS το οποίο και αυτό χρησιμοποιεί το ραντάρ, ενημερώνει τον αναβάτη πως πλησιάζει κάποιο όχημα είτε αριστερά είτε δεξιά με ταχύτητα ώστε να αποφύγει την απότομη αλλαγή λωρίδας. Τώρα η Piaggio στο σύστημα ARAS πρόσθεσε και το Vehicle Forward Collision System, το οποίο ενημερώνει τον αναβάτη πως το όχημα του βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση με ένα άλλο και ενδέχεται να υπάρξει επικείμενη σύγκρουση. Μέσω του VFCS, ο αναβάτης θα λαμβάνει προειδοποίηση ώστε να αλλάξει έγκαιρα λωρίδα ή να μειώσει την ταχύτητα του ώστε να αποφύγει την σύγκρουση.

Μένει να δούμε τώρα πότε και σε ποια μοντέλα της η Piaggio θα τοποθετήσει το νέο εξελιγμένο σύστημα ARAS με το Piaggio Fast Forward Rider Assistance Solution να υπάρχει ήδη στο εξοπλισμό του νέου Moto Guzzi Stelvio.

Ετικέτες

Piaggio

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.