Πίστα Σερρών: Νέα άσφαλτος σε λίγους μήνες αποφάσισε η νέα διοίκηση

Ετοιμαστείτε για νέα ρεκόρ
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/12/2019

Δύσκολα θα βρεις κάποιον που να έχει οδηγήσει στην πίστα των Σερρών και να μην του άρεσε. Ιδιαίτερα για τις μοτοσυκλέτες, η χάραξη αυτής της πίστας είναι απολαυστική και πολλοί είναι εκείνοι που έρχονται και ξανάρχονται από το εξωτερικό για την απολαύσουν. Από το 1998 που άνοιξε για το κοινό πέρασαν 21 χρόνια και όλο αυτό το διάστημα ο περιβάλλον χώρος έχει αλλάξει αρκετά, αποκτώντας μόνιμα pit box, ανανεωμένες κτηριακές εγκαταστάσεις και ενσωματώνοντας πίστα motocross, που φιλοξένησε διεθνείς αγώνες. Όμως τα πράγματα δεν είχαν αντίστοιχα ευθύγραμμη βελτίωση σε ό,τι αφορά τη συντήρηση της ίδιας της ασφάλτου της πίστας. Η αρχική άσφαλτος ήταν πραγματικά φανταστική σε κράτημα και επέτρεπε στις μοτοσυκλέτες δρόμου με τουριστικά λάστιχα τεχνολογίας του 1998 να ξύνουν μαρσπιέδες στη βροχή, κάτι που είχαμε πολλές φορές επιβεβαιώσει στα τεστ που είχαμε κάνει εκεί. Στεγνή έτρωγε βέβαια γρήγορα τα ελαστικά, αλλά χαλάλι. Με το πέρασμα των χρόνων και την έντονη αγωνιστική δραστηριότητα που ακολούθησε, ήταν φυσικό επακόλουθο το επίπεδο της πρόσφυσης να μειωθεί, αλλά λόγω του άγριου χαλικιού, η πίστα συνέχιζε να “τρώει λάστιχα” χωρίς όμως το αντίστοιχο κράτημα.

Έτσι η τότε διοίκηση της πίστας αποφάσισε την μερική ανανέωση της ασφάλτου στις στροφές. Δυστυχώς η ποιότητα της δουλειάς που έγινε τότε ήταν κάτω των προσδοκιών, με αποτέλεσμα τα νέα κομμάτια ασφάλτου να αρχίζουν να διαλύονται μετά το πέρασμα των πρώτων αυτοκινήτων. Αυτό με τη σειρά του δημιούργησε μια σειρά από προβλήματα για τη διοίκηση της πίστας, που έπρεπε να λύσει το πρόβλημα του κόστους και του χρόνου της εκ νέου επισκευής της ασφάλτου. Τελικά οι απαραίτητες εργασίες στα συγκεκριμένα τμήματα έγιναν και η πίστα επαναλειτούργησε. Όμως αυτή η τμηματική ανανέωση της ασφάλτου δεν μπορεί να συγκριθεί με την αρχική ομοιογενή εικόνα που είχε η άσφαλτος της πίστας των Σερρών τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της. Έτσι η νέα διοίκηση που ορίστηκε στις 14 Νοεμβρίου, αποφάσισε να στρώσει με νέα άσφαλτο την πίστα (όλη τη διαδρομή και όχι τμηματικά). Είχε προηγηθεί η προκήρυξη διαγωνισμών για ανάληψη του έργου ύψους 450.000€ το 2017, το 2018 και το 2019, λεπτομέρειες του οποίου μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ στο σχετικό ρεπορτάζ που είχαμε δημοσιεύσει.

Αυτό σημαίνει πως τα σαμαράκια στις ενώσεις μεταξύ παλιάς και καινούριας ασφάλτου θα εξαφανιστούν και οι χρόνοι που θα δούμε στο επόμενο πρωτάθλημα ταχύτητας θα είναι ακόμα πιο χαμηλοί. Βέβαια το απόλυτο κράτημα το αποκτούν οι πίστες μετά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους και όχι όταν η άσφαλτος είναι εντελώς καινούρια. Φυσικά αυτή η δουλειά απαιτεί να σταματήσει η λειτουργία της πίστας για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι εργασίες μπορεί να διακοπούν κάθε φορά που ο καιρός δεν είναι κατάλληλος. Ως γνωστόν, οι περισσότερες δραστηριότητες της πίστας (αγωνιστικές και μη) γίνονται μεταξύ Απριλίου-Οκτωβρίου. Η διοίκηση θέλει φυσικά να είναι έτοιμη η πίστα όσο πιο νωρίς γίνεται, αλλά όπως είπαμε οι εργασίες δεν μπορούν να γίνουν χωρίς τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Έτσι η διοίκηση προσανατολίζεται για το χρονικό διάστημα μεταξύ τέλος Ιουλίου και τέλος Αυγούστου, όπου συνήθως δεν υπάρχουν αγωνιστικές δραστηριότητες και ο καιρός στην περιοχή δεν θα δημιουργήσει καθηστερίσεις στις εργασίες.

 

Αυτή είναι η νέα διοίκηση της πίστα των Σερρών:

Πρόεδρος

Ματθαίου Γεώργιος

 

Διευθύνων Σύμβουλος

Μήχος Γεώργιος

 

α΄ Αντιπρόεδρος

Γούνας Γεώργιος

 

β΄ Αντιπρόεδρος

Παπαβασιλείου Βασίλειος

 

Μέλη

Παλάζη Χρυσάνθη

Μιχτσόγλου Δημήτριος

Παπαδημητρίου Οδυσσέας

    

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Έρχεται στο ΜΟΤΟ ένα επικό ταξίδι
Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/7/2025

Στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο είναι οι Έλληνες που έχουν τα πρωτεία στα ταξίδια με μοτοσυκλέτα κατά αναλογία πληθυσμού και όχι οι Άγγλοι, οι Γερμανοί και οι Ισπανοί. Εντός συνόρων η διαφορά αυτή φαίνεται, ιδιαίτερα σε εμάς που γνωρίζουμε πολύ κόσμο που ταξιδεύει, είτε ζητώντας συμβουλές και προτάσεις διαδρομών πριν, είτε όπως σε αυτή την περίπτωση, ερχόμαστε να θαυμάσουμε και εμείς ως θεατές την επική περιπέτεια τριών αναβατών που δεν έφτασαν απλά στην Μογγολία, αλλά πέρασαν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στις Στέπες, εξερευνώντας την άγνωστη και αμόλυντη, ακόμη και τώρα, χώρα.

Εμείς οι Έλληνες ταξιδεύουμε, είτε αεροπορικώς, είτε οδικώς, το χαρακτηριστικό μας είναι πως ταξιδεύουμε και γνωρίζουμε άλλους λαούς. Και το κάνουμε κατά μεγαλύτερη αναλογία από εκείνο που κάνουν οι φίλοι μας μοτοσυκλετιστές σε άλλες χώρες. Για εμάς εδώ είναι πιο εύκολο να βρεις απευθείας εκείνον που θα σου δώσει οδηγίες για διαδρομές για οποιαδήποτε μακρινή χώρα, να φτάσεις δηλαδή στον άνθρωπο που έχει ήδη κάνει ένα ταξίδι αντίστοιχο με εκείνο που ονειρεύεσαι εσύ. Αυτό δεν είναι κακό, σε έναν κόσμο που τα πάντα έχουν εξερευνηθεί και δεν υπάρχει η έννοια «καρφώνω την σημαία μου», τα ταξίδια γίνονται πρώτα για ανακάλυψη των εσωτερικού κόσμου, κι έπειτα για όλους τους άλλους λόγους. Σε έναν τέτοιο κόσμο είναι δύσκολο να βρεις τον άγνωστο δρόμο, πόσο μάλλον να ανοίξεις τον δρόμο.

Κι όμως: Τρεις φίλοι, με αφετηρία την Αθήνα, πέρασαν από μέρη που έχουν «ταξιδευτεί» και άλλα λιγότερα ταξιδεμένα και δεν αντιμετώπισαν την Μογγολία σαν τον τερματικό σταθμό της αναστροφής. Η διαφορά τους είναι πως έμειναν εκεί, περνώντας χρόνο, δηλαδή γράφοντας χιλιόμετρα, που είναι και ο μόνος τρόπος να μιλήσεις με έναν δεύτερο κάτοικο και όχι μόνο με έναν!

Στην πιο αραιοκατοικημένη χώρα του κόσμου, θα μπορούσες να πεις πως είτε κάνεις εκατό, είτε χίλια χιλιόμετρα, έχεις δει το τοπίο. Η πραγματικότητα είναι πως το τοπίο το βλέπεις και από τον υπολογιστή σου, η περιήγηση και η εξερεύνηση σε εκείνα τα χώματα είναι που κάνει την διαφορά με τους υπόλοιπους ταξιδευτές!

Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσεις ένα σπασμένο πόδι και βλάβες μοτοσυκλέτας όταν δεν μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε οποιαδήποτε βοήθεια, είναι που θα αλλάξουν και θα διαμορφώσουν χαρακτήρες, θα εμπλουτίσουν την ιστορία και τέλος θα παραδειγματίσουν και θα εμπνεύσουν τους υπόλοιπους!

Γνωρίσαμε στο MOTO την παρέα των τριών φίλων, όλοι τους ξεχωριστοί και όλοι τους με διαφορετικό υπόβαθρο, πριν την αναχώρησή τους. Είδαμε πως κανείς δεν είχε την πολυτέλεια χρόνου που απαιτεί ένα τέτοιο ταξίδι, η διάθεση ήταν να το χαρούν οι ίδιοι και να μάθουν τους τόπους μέσα από αυτό, ούτε να βγάλουν φωτογραφίες ή video, ούτε να βρουν χορηγούς. ‘Ολα αυτά από μόνα τους, κάνουν το ταξίδι αυτό λίγο διαφορετικό από όλα όσα έχουμε δει τελευταία. Διαποτίζεται από μία αγνότητα άλλης εποχής και φέρνει τον αναγνώστη πιο κοντά στο να ταυτιστεί μαζί τους και να εμπνευστεί για το δικό του ταξίδι!

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Οι κεντρικοί μας ήρωες είναι ο Γιάννης 65 ετών, που μόλις έχει βγει στην σύνταξη, δηλαδή στην δεύτερη εφηβεία για εμάς τους μοτοσυκλετιστές που μας αρέσουν τα ταξίδια Κεντρικοί ήρωες, με τους άλλους δύο να είναι νεότεροι και να αφήνουν πίσω εταιρείες και οικογένειες.

Ο Δημήτρης, 55 ετών είναι ο μικρότερος της παρέας και εκείνος που θα τραβήξει και τα περισσότερα στο ταξίδι βέβαια.

Πρώτο βήμα πριν το ταξίδι ήταν να γνωριστούν οι τρεις τους με τον τρόπο που απαιτεί η περίσταση, δηλαδή οδηγώντας μαζί. Είχε προηγηθεί η αρχική γνωριμία στην Γραμμένη Οξυά στο σπίτι του Γιάννη. Όμως όλοι καλά τα λένε καθισμένοι στις καρέκλες, όταν καθίσεις στις σέλες πολλά αλλάζουν. Για αυτό τον λόγο οργάνωσαν ένα ταξίδι γνωριμίας στην Αλβανία που ταυτόχρονα ήταν και η τελική δοκιμή του εξοπλισμού και των μετατροπών στις μοτοσυκλέτες.

Ήταν επίσης και το σημείο που ο Νίκος, 58 ετών, κατάλαβε πως το αστείο για την αξιοπιστία του GS θα κρατήσει μέχρι την επιστροφή, δεν είναι για να σπάσει ο πάγος των πρώτων ημερών, ούτε θα σταματήσει φτάνοντας στην Μογγολία. Θα διαρκέσει μέχρι την επιστροφή!

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Οι άλλοι ήρωες της ιστορίας αυτής είναι λοιπόν δύο Triumph Tiger 900 Rally Pro με πλούσιο εξοπλισμό και ένα BMW R1250GS. Ο εξοπλισμός είναι απαραίτητος καθώς αν θες να διασχίσεις τις Στέπες της Μογγολίας θα χρειαστεί να κατασκηνώσεις στην μέση του πουθενά του χάρτη, κυριολεκτικά και εκτός από προμήθειες να έχεις και βενζίνη, μπόλικη γιατί δεν θα βρεις βενζινάδικο κανονικό σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Η ασφαλής μεταφορά μπόλικης βενζίνης ήταν μία σπαζοκεφαλιά που έπρεπε να λυθεί επί ελληνικού εδάφους και να δοκιμαστεί.

Οι τρεις ταξιδιώτες πέρασαν περίπου από τα μέρη του φετινού MEGA TEST ON-OFF, έφυγαν από Πειραιά που είναι ο ταχύτερος τρόπος για απέναντι, και από Γεωργία μπήκαν Ρωσία, Καζακστάν κάνοντας ήδη μέχρι την Μογγολία μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα.

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Πολλές αλλαγές που χρειάζονται για την μεταφορά μπόλικης βενζίνης και εκστρατευτικού εξοπλισμού

Έχοντας πλέον επιστρέψει στην Ελλάδα, και περάσει πολλές ατυχίες ακόμη και τραυματισμούς, αλλά πετυχαίνοντας πλήρως τον στόχο, να εξερευνήσουν δηλαδή την χώρα, μας φέρνουν ένα ταξίδι ξεχωριστό και μοναδικό. Ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει, έχει ολοκληρωθεί, δεν ψάχνει για χορηγούς, κι έχει μόνο ένα στόχο: Να εμπνεύσει ακόμη περισσότερους για να συνεχίσει αυτή η χώρα, σιωπηλά, να κρατά τα σκήπτρα στην αναλογία των μοτοσυκλετών που ταξιδεύουν εκτός συνόρων.

Δύο Triumph και ένα BMW σε μία μεγάλη περιπέτεια, χιλιάδων χιλιομέτρων, πολλών συνόρων και αμέτρητων λίτρων βενζίνης!