Πτώση για πάντα αποτυπωμένη

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/12/2017

Ο εθνικός δρόμος 425 στην Νομαρχία Wakayama της Ιαπωνίας, είναι ένας μικρός μοτοσυκλετιστικός παράδεισος. Γεμάτος στροφές, με καλή πρόσφυση, απίθανη Ιαπωνική φύση και εξαιρετικά στενός. Αυτό το τελευταίο είναι διασκεδαστικό, αλλά όχι και ιδανικό και απαιτεί προσοχή σε περίπτωση που διασταυρωθείς με κάποιο αυτοκίνητο. Βέβαια η κίνηση των αυτοκινήτων είναι σπάνια στον μοτοσυκλετιστικό αυτό παράδεισο σύμφωνα με τους Ιάπωνες αναβάτες, και είναι δύσκολο να διασταυρωθείς με κάποιο αυτοκίνητο από τους ελάχιστους κατοίκους των παρακείμενων μικρών χωριών. Για παράδειγμα ένα από τα κοντινά χωριά έχει τον βαρύγδουπο τίτλο του πιο αραιοκατοικημένου της Ιαπωνίας, και παράλληλα διαθέτει την μεγαλύτερη κρεμαστή γέφυρα για πεζούς. Την έφτιαξαν μόνοι τους, πληρώνοντας από την τσέπη τους κοντά 80.000 Ευρώ, ακριβώς για να μην παίρνουν αυτοκίνητο. Οι λίγοι κάτοικοι περπατάνε λοιπόν… αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να ξεχνιέσαι όταν οδηγείς γρήγορα γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να συναντήσεις κάποιον με αυτοκίνητο, όπως για παράδειγμα το αυτοκίνητο της Google…

Κι αν φρενάρεις τρομαγμένος θα βρεθείς στο χαντάκι με την πτώση σου να καταγράφεται για πάντα και τις στροφές να αποκτούν το όνομά σου στην τεράστια Ιαπωνική μοτοσυκλετιστική κοινότητα… ευτυχώς χωρίς τραυματισμό…

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…

Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”